Με σπουδές στην κλασική μουσική και τον χορό, την κέρδισαν τελικά οι solo κωμικές παραστάσεις, με τις οποίες άρχισε να ασχολείται κατά τη διάρκεια των σπουδών της στη Θεσσαλονίκη, στο τμήμα Οικονομικών του Α.Π.Θ. Από τότε μέχρι σήμερα, έχει συνεργαστεί σε σκηνές, θέατρα και πολυχώρους σε όλη την Ελλάδα και αποτελεί άξια εκπρόσωπο των ανερχόμενων γυναικών stand-up comedians στη χώρα. Ο λόγος για την ταλαντούχα Ήρα Κατσούδα, η οποία μας μίλησε για την παράστασή της που φιλοξενείται την Παρασκευή και το Σάββατο στο θέατρο «Αθήναιον», τις σύγχρονες τάσεις και τη σημασία του χιούμορ στη ζωή μας.

Η παράστασή σου ονομάζεται «Χωρίς Γλουτένη», σατιρίζοντας μια σύγχρονη διατροφική συνήθεια. Πώς γεννήθηκε η ιδέα;

Είχα διάφορες ιδέες σχετικά με το όνομα της παράστασης. Μία απο αυτές ήταν και το «Χωρίς Γλουτένη», εξαιτίας ενός σχετικού κειμένου που υπάρχει στο solo μου, αναφορικά με την Bio φρενίτιδα που μας έχει πιάσει σαν κοινωνία τελευταία. Το σκέφτηκα και κατέληξα, ότι πλέον το μόνο πράγμα που δεν έχει βγει χωρίς γλουτένη είναι μια stand-up comedy παράσταση. Και voila! Stand up Comedy «Χωρίς Γλουτένη»!

Με τι άλλο καταπιάνεσαι στην παράσταση;

Με πολλά! Η παράσταση περνάει από διάφορες θεματολογίες. Σχολιάζω τον βομβαρδισμό από στερεότυπα που δεχόμαστε, μιλάω για βαρετούς ανθρώπους, για διαφημίσεις, για κρυστάλλινα ελεφαντάκια, για σύγχρονες τάσεις, για το πώς αλλάζει ο τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα μεγαλώνοντας, λέω προσωπικές ιστορίες και βιώματα. Πιο αναλυτικά θα τα δείτε στην παράσταση.    

Πιστεύεις, λοιπόν, ότι τα σύγχρονα trends δεν είναι αληθινά;

Τα trends πάντα με διασκέδαζαν. Όχι αυτά καθ’αυτά, αλλά η τάση μας να τα ακολουθούμε τυφλά, χωρίς δεύτερες σκέψεις. Με πιάνω να το κάνω και εγώ πολλές φορές. Από αυτή την άποψη ναι, είναι αληθινά, μιας και βλέπουμε τον αντίκτυπο τους στην καθημερινή μας ζωή. Τώρα, το αν είναι ουσιαστικά, αυτό είναι άλλο θέμα. Κάθε τάση πρέπει να τη φιλτράρουμε πριν την υιοθετήσουμε -όποια και αν είναι αυτή, από διατροφική μέχρι πολιτική και ενδυματολογική. Να δούμε, τι είναι, σε τι αποσκοπεί και αν μας ταιριάζει. Χωρίς αυτή τη διαδικασία, οι τάσεις γίνονται απλά γραφικές... αλλά δίνουν ωραία ονόματα σε παραστάσεις!

Θεωρείς το ελληνικό stand-up comedy ανδροκρατούμενο; Πόσο εύκολο είναι για μια γυναίκα να πετύχει σε αυτό το είδος;

Ναι, μπορώ να πω, ότι η σκηνή του stand up είναι ανδροκρατούμενη ποσοτικά. Οι άνδρες κωμικοί είναι πολύ περισσότεροι από τις γυναίκες, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνειμ ότι οι γυναίκες υστερούν ποιοτικά στην κωμωδία. Τώρα, η δυσκολία έγγυται στο γεγονός, ότι μερικές φορές υπάρχει μια αυτόματη προκατάληψη απέναντι στις γυναίκες κωμικούς, κυρίως από την πλευρά του κοινού. Πόσες φορές έχει τελειώσει μια παράσταση και έχει έρθει κάποιος και μου λέει «Συγχαρητήρια! Πολύ γέλασα και δεν το περίμενα για γυναίκα». Το πιο στενάχωρο είναι, ότι αυτή την ατάκα την ακούω και από γυναίκες. Οπότε, σίγουρα έχει τις δυσκολίες του, αλλά αν θέλεις να πετύχεις σε κάτι -είτε είσαι άνδρας είτε γυναίκα- με δουλειά και επιμονή μπορείς να καταφέρεις περισσότερα από ό,τι φαντάζεσαι. Και οι γυναίκες, μπορείς σίγουρα να πεις, ότι είμαστε και επίμονες.

Πώς ξεκίνησες και πώς σε υποδέχτηκε το κοινό;

Το πως ξεκίνησα το stand up δεν είναι η ρομαντική, καρμική ιστορία του τύπου «πάντα ήθελα να ασχοληθώ με αυτό, μου δόθηκε η ευκαιρία και έλαμψα»! Πώς να το πω… Σε καμία περίπτωση, η ιστορία δε μοιάζει με εκείνη της Αλίκης Βουγιουκλάκη στην ταινία «Το πιο λαμπρό αστέρι»! Ασχολήθηκα με το είδος πρώτη φορά πριν πολλά χρόνια (περίπου 10) και η πρώτη φορά που έκανα stand up ήταν… δραματική. Ήμουν χάλια. Τι να σου πω, φαντάσου ήταν από κάτω οι γονείς μου και ντρέπονταν. Ακόμα γελάω, όταν σκέφτομαι πόσο αποσβολωμένοι είχαν μείνει από αυτό που έβλεπαν. Έκτοτε δούλεψα πολύ, διάβασα πολύ και η ιστορία είχε αίσιο τέλος.

 Ποιο είναι το πιο δύσκολο κομμάτι της δουλειάς σου;

Νομίζω, ότι είναι το κομμάτι της συγγραφής των κειμένων. Είναι μια απαιτητική διαδικασία που δεν πηγαίνει πάντα όπως την προγραμματίζεις, από θέμα χρόνου. Μπορεί ένα κείμενο να βγει σωστό και αβίαστο μέσα σε λίγες μέρες και μπορεί να το βασανίζεις πολύ καιρό μέχρι να το κλείσεις.

Από τι εμπνέεσαι;

Από την καθημερινότητα, από προσωπικά βιώματα, από τραγικές καταστάσεις, από αδιάφορες καταστάσεις, από τα πιο μικρά πράγματα μέχρι τα πιο μεγάλα. Εξάλλου, μπορείς να δεις τα πάντα υπό το πρίσμα του χιούμορ και αυτή είναι η δουλειά του κωμικού. 

Πώς χαρακτηρίζεις την ελληνική stand-up comedy σκηνή, σε σχέση με το εξωτερικό;

Στην Ελλάδα, η σκηνή του stand-up είναι ακόμα πολύ νεαρή σε σχέση με τις σκηνές του εξωτερικού, οπότε νομίζω θα ήταν άδικο να τις συγκρίνουμε. Παρόλα αυτά, η ελληνική stand-up comedy σκηνή ανεβαίνει συνέχεια -και από την άποψη της απήχησης που έχει το είδος, αλλά και από την άποψη, ότι εμπλουτίζεται συνεχώς με νέους κωμικούς. Είναι μια σκηνή νεαρή, αλλά πολύ καλά δομημένη.

Στην καθημερινή σου ζωή έχεις και πάλι σύμμαχο το χιούμορ; Πώς είσαι με τους φίλους και τους συγγενείς;

Το χιούμορ είναι τρόπος σκέψης. Ναι, μπορώ να πω, ότι το έχω στην καθημερινότητά μου και, μεταξύ μας, είναι αρκετά ανακουφιστικό. Βοηθάει στο να αντιμετωπίζεις τις καταστάσεις και τη ρουτίνα. Με τους δικούς μου ανθρώπους, νομίζω ότι είμαι, όπως είμαστε όλοι μας, λίγο-πολύ. Πότε ευχάριστη, πότε δυσάρεστη, πότε υποστηρικτική και πότε άδικη, αλλά ποτέ επιτηδευμένα αστεία. Δεν φέρνω τη δουλειά στο σπίτι.

Τι ετοιμάζεις για το άμεσο μέλλον;

Γράφω τα κείμενα για τη νέα μου παράσταση, που η αλήθεια είναι ότι έχω αργήσει να ολοκληρώσω -τα θέματα του χρόνου που λέγαμε πιο πάνω! Οπότε, για την ώρα είμαι υπ’ ατμόν να τελειώσω την καινούρια μου παράσταση.

Info: Θέατρο Αθήναιον / Μικρή Σκηνή, Βασιλίσσης Όλγας 35. Παρασκευή & Σάββατο 8 & 9/12, ώρα: 21:30