Η Χριστίνα Μιχαλοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη και είναι μία πολύπλευρη γυναίκα. Είναι ζωγράφος, επιχειρηματίας, μητέρα και σύζυγος. Πλέον ασχολείται επαγγελματικά με τις σύγχρονες μορφές ζωγραφικής. Σπούδασε Marketing στο Kingston University of London. Παράλληλα έχει μελετήσει αρχιτεκτονικό σχέδιο, σύνθεση χρωμάτων αλλά κι ελεύθερο σχέδιο. Για πολλά χρόνια εργάστηκε στο χώρο των Media & της Διαφήμισης, στον τομέα Marketing, Στρατηγικής & Επικοινωνίας μέσα από σημαντικές θέσεις ευθύνης. Το 2008 ίδρυσε την εταιρία και παράλληλα διαδικτυακό κατάστημα Happyrooms με αντικείμενα τέχνης για παιδιά & διακόσμηση παιδικών χώρων, η οποία λειτουργεί έως σήμερα, και το 2018 δημιούργησε την γκαλερί- ατελιέ ΔΕΚΑ5/ΕΝΔΕΚΑ Art Space στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Όλα αυτά τα χρόνια έχει λάβει μέρος σε πολλές εκθέσεις τόσο ατομικές όσο και ομαδικές. Η πιο πρόσφατη ομαδική έκθεση στην οποία θα πάρει μέρος ονομάζεται «Anthropologio», η οποία διεξάγεται στην Αθήνα από τις 18 Ιανουαρίου μέχρι τις 12 Μαρτίου 2020.
Σε ατομικό επίπεδο, 4 έργα της είναι υποψήφια για το βραβείο Royal Arts Prize 2020, στην έκθεση που πραγματοποιείται στην Royal Opera Arcade Gallery του Λονδίνου από τις 20 έως 29 Φεβρουαρίου 2020. Μέσα από τα έργα της προσπαθεί να αποτυπώνει τα συναισθήματα των ανθρώπων. Οι ζωγραφιές της είναι κατά βάση ρεαλιστικές μορφές σε σουρεαλιστικά περιβάλλοντα, όπως και η ίδια της η ζωή, καθώς ταλαντεύεται συνεχώς ανάμεσα στον σουρεαλισμό και τον ρεαλισμό.
1. Για ποιον λόγο επιλέξατε το «Selfie» ως όνομα της έκθεσής σας;
Η ιδέα πίσω από την σειρά των έργων που παρουσίασα πρόσφατα στην ατομική μου έκθεση στην Αθήνα ήταν η απεικόνιση όχι των, συνηθισμένων πλέον, «ευτυχισμένων» στιγμών ενός εξωραϊσμένου lifestyle, αυτού πού σήμερα αποκαλούμε Selfie, αλλά αυτό που πραγματικά είναι ο εαυτός: ένα συνονθύλευμα σκέψεων, φόβων, ανασφαλειών, επιθυμιών, στιγμών ευχαρίστησης και πόνου, στιγμών ύπαρξης. Τα έργα μου προσπαθούν να ενσαρκώσουν απογυμνωμένες αλήθειες και ατέλειες ενός σώματος που έχει μεγαλώσει, ενός δέρματος που φέρει τις ουλές του χρόνου και μιας χειρονομίας που ψιθυρίζει τις βαθύτερές μας επιθυμίες. Τελικά, πρόκειται για μία Selfie που μας αναγκάζει να τοποθετηθούμε μπροστά σε άβολες αλλά οικείες αλήθειες για τον εαυτό μας και τη σύνδεσή μας με το περιβάλλον μας.
2. Πείτε μας δύο λόγια για την επερχόμενη έκθεση στο Λονδίνο και την υποψηφιότητά σας για το Royal Arts Prize 2020;
Η έκθεση πραγματοποιείται στην Royal Opera Arcade Gallery του Λονδίνου από τις 20 έως 29 Φεβρουαρίου 2020 και θα εκτεθούν έργα 30 καλλιτεχνών από όλον τον κόσμο, υποψήφια για το βραβείο Royal Arts Prize 2020. Η υποψηφιότητά μου αφορά σε 4 έργα, το Mamma, το Let it Rip, το Lick και το Kiss Me, που παρουσιάζουν φωτορεαλιστικά στοιχεία ανθρώπινου σώματος, σε ποπ ή αφαιρετικά περιβάλλοντα.
3. Από που αντλείτε έμπνευση για τα έργα σας;
Η τέχνη μου είναι καθαρά ανθρωποκεντρική. Οι μορφές μου ταλαντεύονται ανάμεσα στην επιθυμία, την αγάπη, τις εμμονές, την επαφή, τη θλίψη, την κλειστοφοβία, την ελευθερία, την μοναξιά, τον θάνατο. Διηγούνται πραγματικές ιστορίες μέσα από ουλές, σημάδια, τραύματα και μνήμες του δέρματος και συχνά βυθίζονται, πνίγονται ή αγκαλιάζονται από αντιφατικά περιβάλλοντα: σκληρά, γωνιώδη, αυστηρά και κλειστοφοβικά ή απαλά και γεμάτα παιδικότητα.
4. Αγαπημένο μου συναίσθημα...
Οποιοδήποτε με κάνει να νοιώθω ζωντανή: Αγάπη, φόβος, θλίψη, δύναμη, μοναξιά…
5. Ο μεγαλύτερός μου φόβος...
...είναι να μη με καταπιούν οι φόβοι μου.
6. Η μεγάλη παύση από την τέχνη της ζωγραφικής...
Για μία δεκαετία απείχα ολοκληρωτικά από τη ζωγραφική, σχετικά πρόσφατα επέστρεψα σε αυτήν… Καμία φορά σκέφτομαι ότι ίσως έπρεπε υποσυνείδητα, σε εκείνο το διάστημα να συλλέξω εικόνες, μνήμες κι εμπειρίες που αργότερα θα αποτυπώνονται στους τωρινούς μου καμβάδες.
7. Ποιος είναι ο λόγος που επιλέγετε να ζωγραφίζετε κυρίως με ακρυλικά χρώματα ή με λάδια;
Ο συνδυασμός των δύο μου επιτρέπει να συνδυάζω την κλασική ζωγραφική, αποδίδοντας τις υφές του φωτός, του δέρματος και των επιφανειών, με πιο σύγχρονα, αφαιρετικά ή ποπ στοιχεία.
8. Η Θεσσαλονίκη μέσα από τρεις λέξεις...
...κουρασμένη, αντιφατική, πυκνή.
9. Όταν ήμουν μικρή...
...«δραπέτευα» από την πραγματικότητα, ζωγραφίζοντας.
10. Χειμώνα σε βουνό ή καλοκαίρι σε νησί;
Χειμώνα σε νησί και καλοκαίρι σε βουνό. Δε μου αρέσει η πολυκοσμία…
11. Τι είναι αυτό που κάνετε πριν ξεκινήσετε να ζωγραφίζετε κάποιο έργο;
Μπαίνω, βγαίνω, τρώω κάτι, αγχώνομαι, διαλογίζομαι, καθυστερώ και κωλυσιεργώ μέχρι να το πάρω απόφαση. Μετά, ξεκινάω και χάνομαι.
12. Ποια είναι η δική σας σύνδεση ανάμεσα στον ρεαλισμό και τον σουρεαλισμό;
Τα έργα μου, και η ίδια μου η ζωή για να είμαι ειλικρινής, ταλαντεύονται μονίμως ανάμεσα στον ρεαλισμό και τον σουρεαλισμό. Στη δουλειά μου αυτό βγαίνει πολύ έντονα καθώς οι φωτορεαλιστικές μου μορφές συνήθως βυθίζονται σε σουρεαλιστικά περιβάλλοντα.
13. Δε θα ξεχάσω ποτέ...
Τη στιγμή που έκατσα να δουλέψω στο εργαστήρι μου για πρώτη φορά...
14. Το πρώτο πράγμα που κάνω μόλις ξυπνήσω...
Βάζω μουσική και φτιάχνω τσαγάκι.
15. Τι σημαίνει για εσάς η έναρξη μιας καινούριας δεκαετίας;
Η συγκεκριμένη δεκαετία προβλέπεται δύσκολη και σε παγκόσμιο και σε εθνικό επίπεδο και, πιστεύω ότι σίγουρα αυτό θα επηρεάσει τον καθένα μας χωριστά. Για μένα σηματοδοτεί νέες, δύσκολες αρχές, μία ευκαιρία για ανακαλύψω τα όμορφα μέσα στα άσχημα, να χάσω τα πρέπει μου και να επιβάλω τα θέλω μου.
16. Είναι πιο δύσκολο να αποτυπώσετε ένα συναίσθημα όταν ζωγραφίζετε πρόσωπα ή σώματα;
Κάθε σημείο του ανθρώπινου σώματος κρύβει ένα συναίσθημα που προσπαθώ να αποτυπώσω. Είτε πρόκειται για ένα ζευγάρι εκφραστικά μάτια, είτε για ένα ζευγάρι χέρια, κάθε εικόνα διηγείται την ιστορία της, εκφράζει συναισθήματα με τον δικό της τρόπο, με προσεγγίζει και με απορροφά κάθε φορά σε μία πολύ προσωπική σχέση.
17. Τέχνη...
Αναπνοή, ταξίδι, έρωτας.
18. Όταν δε ζωγραφίζω...
Απολαμβάνω τον γιο μου και την οικογένειά μου.
19. Ποιος είναι ο αγαπημένος σας συνδυασμός χρωμάτων;
Κάθε χρώμα ή συνδυασμός που καταφέρνει να εκφράσει αυτό που νιώθω, τη στιγμή που το νιώθω.
20. Πώς σκέφτεστε τον εαυτό σας στα επόμενα δέκα χρόνια;
Δεν ξέρω που ακριβώς στέκεται ο εαυτός μου ούτε στο τώρα. Δύσκολο να υπολογίσω στα επόμενα δέκα…
21. Αγαπημένη μου μυρωδιά...
Η μυρωδιά της αγκαλιάς των ανθρώπων που αγαπώ.
22. Το τραγούδι που όσες φορές κι αν το ακούσω δυναμώνω την ένταση...
Πολλά, πάρα πολλά. Αυτή την περίοδο ακούω συνεχώς το Sanctus Petrus et Sancta Marina από το Anima Sacra του Jacub Jozef Orlinski.
23. Δεν αποχωρίζομαι ποτέ...
Τα όνειρά μου.
24. Ποιο θα είναι το επόμενο project σας;
Αυτή την περίοδο, ξεκινάω έναν νέο διαδικτυακό, διαδραστικό κόμβο τέχνης που ονομάζεται theartspace.gr με στόχο την προώθηση ξένων και Ελλήνων σύγχρονων καλλιτεχνών στο αγοραστικό κοινό της Ελλάδας και του εξωτερικού. Η επαφή μου, μέσα από τη δική μου δουλειά, με νέους, ιδιαίτερα αξιόλογους καλλιτέχνες, είτε από την ελληνική contemporary σκηνή, είτε από την Διεθνή, με οδήγησε στην ιδέα του να δημιουργήσω έναν κοινό «τόπο» όπου η δουλειά τους θα προβάλλεται και θα αναδεικνύεται ολοκληρωμένα και ουσιαστικά.
