fbpixel

Search icon
Search
Η νέα συλλογή Υψηλής Ραπτικής του Balenciaga ήταν το κύκνειο άσμα του Demna Gvasalia για τον οίκο
TRENDS & CATWALKS

Η νέα συλλογή Υψηλής Ραπτικής του Balenciaga ήταν το κύκνειο άσμα του Demna Gvasalia για τον οίκο

Ο Glenn Martens έκανε το ντεμπούτο του στον Maison Margiela


Όλα τα πράγματα στη ζωή έχουν δύο οπτικές. Για παράδειγμα το τέλος για κάποιους μπορεί να είναι η αρχή για κάποιους άλλους. Το ίδιο συμβαίνει και στον χώρο της μόδας και πιο συγκεκριμένα εχθές κατά τη διάρκεια της Εβδομάδας Υψηλής Ραπτικής στο Παρίσι. Ο Demna Gvasalia παρουσίασε την τελευταία του συλλογή για τον Balenciaga, λίγο πριν αναλάβει τα ηνία του Gucci, ενώ ο Glenn Martens έκανε το ντεμπούτο του στον Maison Margiela μετά την αποχώρηση του John Galliano. 

Balenciaga 

Στον οίκο Balenciaga, ο Demna έκλεισε τον κύκλο του όπως ακριβώς τον ξεκίνησε: με βαθύ σεβασμό προς τα φαντάσματα του Παλαιού Χόλιγουντ, γοητευμένος από τις προσωπικές του διαστροφές γύρω από το streetwear, και για πάντα μπλεγμένος με την ποπ κουλτούρα την οποία, κατά καιρούς, απέρριπτε. Ο Γεωργιανής καταγωγής σχεδιαστής ολοκλήρωσε τη θητεία του στον οίκο με την 54η επίδειξη υψηλής ραπτικής στο Παρίσι εχθές το πρωί. Η συλλογή έμοιαζε λιγότερο με ένα θριαμβευτικό φινάλε και περισσότερο με έναν αποχαιρετισμό γεμάτο σεβασμό.

Παρ’ όλα αυτά, η επίδειξη ήταν φυσικά γεμάτη από μεγάλα ονόματα, ανάμεσά του οι Lorde, Nicole Kidman, Michelle Yeoh, Kyle MacLachlan, Patrick Schwarzenegger, Lisa Rinna, Lauren Sánchez και η Cardi B. 

Η πασαρέλα ήταν γεμάτη από χαρακτηριστικά στοιχεία του Demna. Κρυμμένες αναφορές, αρχειακά μοτίβα και απολύτως υψηλής ραπτικής τεχνικές έδιναν το «παρών». Το total black σύνολο που παρουσίασε η Isabelle Huppert πρότεινε ένα αρχέτυπο του Νέου Χόλιγουντ που καμουφλάρει τους επιδέσμους από πλαστικές επεμβάσεις με υψηλή ραπτική. Υπερμεγέθη κοστούμια με σακάκια που γλιστρούν από τους ώμους και άκαμπτα, παραμορφωμένα φορέματα: αυτά είναι τα σχέδια που γράφουν το τελευταίο κεφάλαιο του DNA του Demna στον οίκο Balenciaga. Όσο αμφιλεγόμενη κι αν φαίνεται συχνά η μόδα του, κατάφερε ουσιαστικά να δημιουργήσει τη δική του τάξη αρχέτυπων για μια νέα γενιά που θα τα θαυμάζει εκ των υστέρων — ακριβώς όπως εκείνος θαυμάζει τα δικά του είδωλα του παρελθόντος.

Maison Margiela

«Το να κάνεις ένα σόου μετά τον John [Galliano] δεν είναι εύκολο, όλοι δουλεύουμε πάρα πολύ σκληρά», είπε ο Renzo Rosso πριν από το ντεμπούτο του Glenn Martens στον οίκο Maison Margiela το βράδυ της Τετάρτης.

Αυτή η επίδειξη της σειράς Artisanal ήρθε περίπου 18 μήνες μετά τον θριαμβευτικό αποχαιρετισμό του Gallian, με κάποια ρούχα να μοιάζουν σαν να είχαν θαφτεί για καιρό, με τα λουλουδάτα μοτίβα σε στυλ παλιάς ταπετσαρίας να είναι ξεθωριασμένα, λερωμένα και σκασμένα.

Τα καλύμματα προσώπου ήταν μια επινόηση του ιδρυτή Martin Margiela, ενός εννοιολογικού σχεδιαστή με συμπεριφορά παρόμοια με εκείνη της Greta Garbo, που κάλυπτε τα πρόσωπα των μοντέλων εν μέρει για να διατηρεί την προσοχή στραμμένη στα ρούχα.

Ο Martens οδήγησε τον κόσμο της μόδας πολύ, πολύ μακριά — στο Le Centquatre, έναν πολιτιστικό χώρο σε μέγεθος υπόστεγου στο 19ο διαμέρισμα, όπου ο Martin Margiela, άγνωστος σε όλους εκτός από τον Rosso και τον στενό του κύκλο εκείνο το βράδυ του Μαρτίου του 2009, πραγματοποίησε το τελευταίο του σόου: μια έκρηξη από χρυσά κομφετί στο φινάλε, δήθεν για να γιορτάσει την 20ή επέτειο του οίκου, αλλά σιωπηλά σηματοδοτώντας το τέλος μιας εποχής.

Ο σχεδιαστής από τη Μπριζ άντλησε έμπνευση από τη μεσαιωνική αρχιτεκτονική και την ατμόσφαιρα της Φλάνδρας και της Ολλανδίας — με μοτίβα λουλουδιών και θηραμάτων βασισμένα σε ζωγραφιές νεκρής φύσης του 17ου αιώνα, που αποκτούσαν τρισδιάστατη διάσταση μέσω στρώσης από τούλι-οφθαλμαπάτη πάνω σε λεπτομέρειες όπως τα φτερά των κυνηγημένων πουλιών.

Ένα φόρεμα σε αποχρώσεις του μαργαριταριού θύμιζε το ανατριχιαστικό άγαλμα στο εξώφυλλο του άλμπουμ Within the Realm of a Dying Sun των Dead Can Dance (1987), με το κεφάλι του μοντέλου να είναι καλυμμένο με πένθιμο πέπλο. Άλλα φορέματα, με ακόμη πιο ογκώδη ντραπαρίσματα σε μεταλλικό duchess σατέν, έμοιαζαν απλά εξωπραγματικά.

Και προς τιμήν του Martens, αυτή η πρώτη του προσπάθεια αποτίει όπως πρέπει φόρο τιμής στην κληρονομιά του οίκου με τις προκλητικές, πρωτοποριακές δημιουργίες του, ενώ ταυτόχρονα βάζει ένα άπλυτο δάχτυλο στο μάτι της αποχαυνωτικής κυριαρχίας του ήσυχου, πολυτελούς στυλ (quiet luxury).