H Μυρτώ Ζηρίνη ζει στην Κέρκυρα από το 2012 και ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με την κεραμική. Από παιδί είχε την ανάγκη να δημιουργεί πράγματα με τα χέρια της. Σπούδασε design και αρχιτεκτονική εσωτερικού χώρου σε σχολή καλών τεχνών στην Αγγλία και μετά από μια 10ετία που εργάστηκε ως αρχιτέκτων εσωτερικού χώρου, ξαναβρήκε τη δημιουργική της έκφραση μέσα από τον πηλό. Ξεκινώντας μαθήματα κεραμικής στην Κέρκυρα, ένιωσε αμέσως μια τρομερή έλξη προς το υλικό, χωρίς καν να γνωρίζει ότι θα γίνει το μελλοντικό της επάγγελμα.
Όλα αυτά έγιναν στην Κέρκυρα, όπου μετακόμισα το 2012. Ένα μέρος ευλογημένο και πολύ ζωντανό, στο οποίο ερχόμουν τα καλοκαίρια. Ήταν κοινή απόφαση με τον άντρα μου, μετά από μια χρονιά, όπου ερχόμασταν ανά διαστήματα για λίγες εβδομάδες για να δουλεύουμε και να ξεφύγουμε από την Αθήνα, που τότε είχε βαρύνει με την κρίση. Η ομορφιά της και η καλή διάθεση των Κερκυραίων μου ταιριάζουν γάντι.
Έστησα το δικό μου εργαστήριο πριν ενάμιση χρόνο σ’ ένα από τα πιο όμορφα και ήσυχα σημεία της πόλης, τα Μουράγια. Η θέα στη θάλασσα είναι πηγή έμπνευσης και ιδανική για τη μελέτη των εναλλαγών του χρώματος του ουρανού και της θάλασσας. Περνάω πολλές ώρες σ' αυτόν τον χώρο, οπότε είναι σημαντικό να είναι ευχάριστος και λειτουργικός. Το κτίριο από μόνο του είναι ένα κόσμημα, με υπέροχες λεπτομέρειες και γενναιόδωρα μεγάλους χώρους. Όσο το ανακαινίζαμε ανακαλύπταμε υφές και απομεινάρια απ’ όλες τις εποχές του παρελθόντος και κάπως έτσι, το κτίριο μας μίλησε για την ιστορία του και τους ανθρώπους που το έχτισαν.
Από τις δουλειές μου ξεχωρίζω… τα χρηστικά αντικείμενα. Η αλήθεια είναι, όμως, πως διασκεδάζω περισσότερο όταν δουλεύω πιο γλυπτικές φόρμες, που δεν έχουν απαραίτητα συγκεκριμένη χρήση. Το έναυσμα για τις οργανικές φόρμες των κεραμικών μου είναι η σμίλευση της πέτρας από το κύμα. Η μεγαλύτερή μου χαρά είναι, όταν φτιάχνω διάτρητες γλυπτικές φόρμες μεγαλύτερου μεγέθους.
Αυτό που με εμπνέει στην κεραμική… είναι κάτι πηγαίο. Αυτό το κομμάτι της είναι πολύ γοητευτικό, γιατί βγαίνει πάντα κάτι που συνδέεται με τη στιγμή και τη διάθεσή μου. Αν και λίγο με δυσκολεύει, προσπαθώ να το υιοθετήσω γιατί ενέχει περισσότερες εκπλήξεις. Το νόημα συχνά το ανακαλύπτω αφού κάνω κάτι. Αυτά που μ’ εμπνέουν είναι τα απλά πράγματα στη φύση και στο δομημένο περιβάλλον: το φως και οι σκιάσεις, τα χρώματα και οι υφές. Το πώς διαβάζεις τον κενό χώρο που ορίζει ένα σχήμα.
Σχετικά με τη δουλειά μου... προσπαθώ να τηρήσω κάποιες αρχές ώστε κάθε μέρα να έρχομαι με όρεξη στο εργαστήριο. Η βασικότερη είναι να παράγω μοναδικά αντικείμενα και ν’ ανυπομονώ να τα δω τελειωμένα.
Η Ελλάδα μου είναι… η θάλασσα και τα βουνά. Τα λατρεύω και μου έλειπαν όσο ζούσα μακριά (και τα φρέσκα κολοκυθάκια). Είναι μια χώρα ευλογημένη που με πληγώνει συνεχώς, αλλά δεν μπορώ και μακριά της. Όπως ένας εφηβικός έρωτας!
Ως μελλοντικά projects… έχω πολλές ιδέες. Προς το παρόν, μαθαίνω πράγματα για τις μέλισσες, για να φτιάξω κάποιο γλυπτικό αντικείμενο που θα μπορούσε να λειτουργεί ως καταφύγιό τους.
Φωτογραφία Μάρα Λαζαρίδου
