Από το πρώτο της βήμα στη σκηνή μέχρι τις πιο απαιτητικές συνεργασίες με κορυφαίους καλλιτέχνες και ορχήστρες, η Τατιάνα Παπαδοπούλου έχει χαράξει μια πραγματικά αξιοθαύμαστη πορεία στην τέχνη. Για εκείνη ο χορός είναι ο πιο αυθεντικός τρόπος να εκφράζεται και να επικοινωνεί με τον κόσμο. Μετά τις συγκινητικές στιγμές που μοιράστηκε με το κοινό μέσα από έργα όπως «Η Θάλασσα» του Σκαλκώτα, ετοιμάζεται τώρα να παρουσιάσει στην Αθήνα, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, το «Κουκλόσπιτο» του Χένρικ Ίψεν, ενώ λίγο αργότερα θα συμμετάσχει στα Δημήτρια με το εντελώς διαφορετικό "Commedia Divina" στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης.
Η ίδια μιλά στο GLOW.GR για τη διαδρομή, τις εμπνεύσεις, τα όνειρά της και τις δύο μεγάλες παραστάσεις.
Τι ήταν αυτό που σας γέννησε την επιθυμία να ασχοληθείτε με το χορό; Πότε καταλάβατε ότι αυτός ήταν ο δρόμος που θέλατε να ακολουθήσετε;
Από πολύ μικρή ηλικία θυμάμαι τον εαυτό μου να γοητεύεται από τη μουσική και την κίνηση. Ο χορός ήταν πάντα μια φυσική ανάγκη, ένας τρόπος να εκφραστώ χωρίς λόγια. Στην αρχή ήταν απλώς χαρά, παιχνίδι. Με τα χρόνια κατάλαβα ότι είναι η γλώσσα μέσα από την οποία μπορώ να μιλήσω πιο αληθινά. Όταν συνειδητοποίησα πως τίποτα άλλο δεν με έκανε να νιώθω τόσο ολοκληρωμένη, κατάλαβα ότι αυτός είναι ο δρόμος μου και τον ακολούθησα. Έδωσα εξετάσεις στη Βασιλική Ακαδημία Χορού μέσω του βρετανικού συμβουλίου, συμμετείχα σε έναν παγκόσμιο διαγωνισμό, πήρα υποτροφία και χωρίς να το καταλάβω βρέθηκα στο Λονδίνο, μόλις 16 χρονών, να σπουδάζω χορό.
Πώς η ενασχόλησή σας με την τέχνη σας έπλασε ως άνθρωπο και ως προσωπικότητα;
Με τον χορό απέκτησα πειθαρχία, υπομονή και δύναμη. Έμαθα να δουλεύω με συνέπεια αλλά και να μην φοβάμαι να εκτεθώ. Να «ακούω» καλύτερα τον εαυτό μου, να είμαι πιο ανοιχτή, πιο τολμηρή, πιο ανθεκτική. Μου έμαθε να στέκομαι όρθια μετά από κάθε πτώση, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Και πάνω απ’ όλα, μου δίδαξε ότι η ελευθερία κρύβεται στη δημιουργία.
Έχετε μία πολύ καταξιωμένη πορεία όλα αυτά τα χρόνια. Αν σας ζητούσα να ξεχωρίσετε μερικά highlights
ποια θα ήταν αυτά και γιατί;
Οι συνεργασίες με σπουδαίους καλλιτέχνες, οι παρουσίες σε μεγάλα φεστιβάλ. Aπό τις τελευταίες μου δουλειές ξεχωρίζω σίγουρα τη συνεργασία μου με την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης -για μένα την κορυφαία ορχήστρα της χώρας . Ήταν ανεπανάληπτο να βλέπω σύγχρονο χορό και ζωντανή ορχήστρα εβδομήντα μουσικών να ενώνονται σε μία δική μου χορογραφική δημιουργία. Η συνεργασία μου με την Εθνική Λυρική Σκηνή, όπου χορογράφησα για τους πρώτους χορευτές της, για καλλιτέχνες εξαιρετικού επιπέδου. Αλλά και οι παραστάσεις μας στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης που με έφεραν κοντά με το κοινό, που ένιωσα ότι επικοινωνήσαμε βαθιά, είναι από τις στιγμές που κρατάω μέσα μου.
Υπάρχει κάποια παράσταση που μπορεί να θεωρηθεί η «αγαπημένη» σας; Κι αν ναι, ποιο είναι το στοιχείο που την κάνει ξεχωριστή;
Αν έπρεπε να ξεχωρίσω μία, θα έλεγα χωρίς δεύτερη σκέψη το «Η Θάλασσα» του Νίκου Σκαλκώτα. Είχαμε την τιμή να παρουσιάσουμε σε παγκόσμια πρώτη μετάδοση το λαϊκό του μπαλέτο στο Φεστιβάλ Δάσους σε σύμπραξη με την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης και το Κέντρο Πολιτισμού της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας. Ήταν μια εμπειρία μοναδική -όχι μόνο γιατί πρόκειται για έργο-διαμάντι μουσικής σύνθεσης, αλλά γιατί νιώθαμε ότι γράφαμε ένα μικρό κομμάτι ιστορίας: να ζωντανεύεις ένα έργο που μέχρι τότε δεν είχε ποτέ χορογραφηθεί.
Ετοιμάζεστε να παρουσιάσετε στην Αθήνα την παράσταση «Το Κουκλόσπιτο» του Χένρικ Ίψεν. Πείτε μας δύο λόγια γι’ αυτήν. Πώς επιλέξατε το συγκεκριμένο έργο και τι προσδοκάτε;
Το Κουκλόσπιτο έκανε πρεμιέρα στη Θεσσαλονίκη σε συμπαραγωγή με το Μέγαρο Μουσικής τον Φεβρουάριο και τώρα ταξιδεύει στην Αθήνα. Για μένα είναι ένα έργο που κουβαλάει τεράστια δύναμη. Δεν είναι μόνο μια ιστορία για τη Νόρα, αλλά μια αλληγορία για κάθε άνθρωπο που ασφυκτιά μέσα σε κοινωνικά καλούπια. Στη δική μας εκδοχή, επιχειρήσαμε να δείξουμε αυτή την πίεση και τη στιγμή της ρήξης χωρίς καθόλου πρόζα παρά μόνο μέσα από τη γλώσσα του σώματος. Είναι μια παράσταση σκληρή και τρυφερή ταυτόχρονα, μιλάει άμεσα στον θεατή του σήμερα.
Το συγκεκριμένο έργο θεωρείται επαναστατικό για την εποχή του. Πόσο πιστεύετε ότι ταυτίζεται με την περίοδο που ζούμε; Υπάρχουν κάποια κοινά σημεία;
Ο Ίψεν μίλησε για κάτι που τότε θεωρήθηκε αδιανόητο: μια γυναίκα που διεκδικεί την ελευθερία της. Κι όμως, διαβάζοντάς το σήμερα, βλέπεις πόσο λίγο έχουν αλλάξει κάποια πράγματα. Όλοι μας ζούμε ακόμη μέσα σε καλούπια που μας περιορίζουν. Για εμάς, η Νόρα δεν είναι μόνο μια γυναίκα του 19ου αιώνα, είναι η φωνή κάθε ανθρώπου που θέλει να ξεφύγει από τα «πρέπει», που παλεύει να σπάσει τα δεσμά του και να ζήσει με αλήθεια. Για εμάς το έργο δεν είναι απλώς κλασικό είναι απολύτως σύγχρονο.
Η ζωή μας, δυστυχώς, βρίσκεται συνεχώς σε κοινωνικά καλούπια και το «Το Κουκλόσπιτο» μιλάει για την απελευθέρωση από αυτά. Τι σημαίνει για εσάς η έννοια της ελευθερίας; Έχετε καταφέρει να ζείτε έξω από τέτοιου είδους καλούπια;
Πιστεύω ότι ελευθερία είναι να ζεις με αλήθεια προς τον εαυτό σου. Να μην εγκλωβίζεσαι σε όρια και περιορισμούς που σου ορίζουν οι άλλοι αλλά να βρίσκεις τον δικό σου δρόμο. Δεν είναι πάντα εύκολο, αλλά είναι ο μόνος τρόπος να νιώθεις πραγματικά ζωντανός. Προσωπικά νιώθω ότι ήμουν τυχερή γιατί μεγάλωσα σε μια οικογένεια που δεν μου επέβαλε τα «πρέπει». Είχα την ελευθερία να κάνω ακόμα και λάθη, να πάρω αποφάσεις που ίσως κόστισαν κάποιες φορές, αλλά πάντα με τον χώρο να δοκιμάσω. Ίσως αυτό το «μεγάλωσα χωρίς καλούπια» με βοήθησε πολύ, ναι, έχω καταφέρει σε μεγάλο βαθμό να ζω έξω από στερεότυπα και περιορισμούς. Ακόμα κι όταν οι επιλογές μου είχαν κόστος, προτίμησα την ελευθερία της επιλογής.
Τι θα συμβουλεύατε σε ένα παιδί που ξεκινάει τώρα την ενασχόλησή του με τον χορό;
Αν ξεκινάει μαθήματα χορού θα του έλεγα να τα απολαύσει στο έπακρο. Ο χορός χαρίζει χαρά, πειθαρχία, σωματική δύναμη, αυτοπεποίθηση. Είναι ένας τρόπος να γνωρίσεις το σώμα σου και να εκφραστείς ελεύθερα, και αυτό από μόνο του είναι πολύτιμο. Αν όμως ένα παιδί θέλει να ακολουθήσει τον χορό επαγγελματικά, τότε η συμβουλή μου είναι διαφορετική. Ο δρόμος είναι δύσκολος, επίπονος, γεμάτος ανασφάλεια και δυστυχώς όχι καλά αμειβόμενος. Αν όμως νιώθει μέσα του ότι αυτό είναι το όνειρό του, τότε να είναι συνεπής, εργατικός και αποφασισμένος. Γιατί μόνο έτσι μπορεί να αντέξει και να το κυνηγήσει μέχρι το τέλος.
Είστε ευχαριστημένη από την απήχηση που έχει η τέχνη του χορού στη χώρα μας; Θα θέλατε να αλλάξετε κάτι κι αν ναι, τι θα ήταν αυτό;
Ο κόσμος αγαπά τον χορό αλλά η προσέλευση του κόσμου στις παραστάσεις χορού ιδιαίτερα στις νέες ομάδες είναι μικρή και αυτό συμβαίνει γιατί δεν έχουν την προβολή που τους αξίζει από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Αν μπορούσα να αλλάξω κάτι, θα ήταν να δοθεί μεγαλύτερη οικονομική στήριξη στις ομάδες χορού και δωρεάν παραχώρηση θεατρικών σκηνών από την πολιτεία όπως γινότανε τα παλαιότερα χρόνια καθώς και περισσότερες ευκαιρίες σε νέους καλλιτέχνες.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Αυτό το διάστημα η προσοχή μας είναι στραμμένη στην παράσταση «Το Κουκλόσπιτο» που θα παρουσιάσουμε στις 4 Οκτωβρίου στην Αθήνα στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Αμέσως μετά, στις 28 Οκτωβρίου, είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενοι που θα συμμετέχουμε στο μεγαλύτερο φεστιβάλ της πόλης μας, τα Δημήτρια, με το έργο "Commedia Divina" που θα παρουσιασθεί στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, μία παράσταση χορού πολύ διαφορετική από αυτές που έχουμε κάνει ως σήμερα.
Info: Η παράσταση «Το Κουκλόσπιτο» που θα παρουσιαστεί στις 4 Οκτωβρίου στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης στην Αθήνα, ενώ έργο "Commedia Divina" θα παρουσιαστεί στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης στις 28 Οκτωβρίου, στο πλαίσιο των φετινών Δημητρίων.
Κεντρική φωτογραφία: Γιάννης Κωνσταντινίδης
