To πώς αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο ορίζει το ποιοι τελικά επιλέγουμε να γίνουμε. Ξεκινώντας με αυτήν την αρχή και μέσα από αρκετές συζητήσεις και άρθρα τα οποία παρατηρώ τελευταία συνειδητοποιώ πως το casual sex ξεκινάει να αποτελεί όλο και λιγότερο συχνή επιλογή των γυναικών. Το κίνημα του sex positivity έχοντας ξεκινήσει ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 όπου υποστήριζε το μη καταπιεσμένο σεξ και συνεχίζοντας το 1980 μέσα από τη στάση του υπέρ της πορνογραφίας κατέληξε τα τελευταία 20 χρόνια να προβάλλει αδιαλείπτως το πρότυπο της δυναμικής απελευθερωμένης γυναίκας. Μιας περσόνας όπου βιβλία, τηλεοπτικές εκπομπές, σειρές και ταινίες παρουσιάζουν ως άλλη Samantha Jones από το "Sex and the City" και ως συνώνυμο της επιτυχίας λόγω του αριθμού των περιστασιακών συντρόφων.
Υπάρχει μόνο ένα μικρό πρόβλημα
Την προηγούμενη χρονιά, ο DJ Khaled ανακοίνωσε με υπερηφάνεια ότι δεν κάνει στοματικό έρωτα στις γυναίκες. Αν και το twitter έδειξε -σε αυτήν τη δήλωση- το σκληρό του πρόσωπο το μόνο βέβαιο είναι πως τελικά ο συγκεκριμένος άνθρωπος αποτύπωσε μια πραγματικότητα που πολύ συχνά συμβαίνει σε αυτές τις casual περιστάσεις. Οι άντρες λαμβάνουν τα σκήπτρα ως ανοιχτοί, προοδευτικοί, cool και οι γυναίκες που επιλέγουν αυτόν τον δρόμο τελικά καταλήγουν -συχνά- χωρίς οργασμό. Έτσι, το πρόβλημα εμφανίζεται όχι γιατί η θηλυκή μεριά αδυνατεί να λειτουργήσει εκτός σοβαρών σχέσεων και δεσμεύσεων αλλά γιατί η μηδενική συναισθηματική επένδυση συχνά φέρνει και ανύπαρκτα κίνητρα για τους άντρες. Κάνοντάς τους να νοιάζονται μόνο για τη δική τους ευχαρίστηση.
Έχει ήδη τεκμηριωθεί κι επιστημονικά πως οι straight γυναίκες δεν έχουν τόσους οργασμούς όσους οι ετεροφυλόφιλοι άνδρες ή οι γυναίκες λεσβίες. Με απλούστερα λόγια, το σεξ συχνά τελειώνει όταν ο άνδρας ικανοποιηθεί. Δεδομένου, λοιπόν, ότι η πλειονότητα των γυναικών δεν μπορούν να φτάσουν στο επιθυμητό σημείο από το διεισδυτικό σεξ, η μόνο λέξη κλειδί για την ευχαρίστηση παραμένει ο στοματικός έρωτας. Μια διαδικασία που παρά τα αμέτρητα φεμινιστικά κινήματα και τις ατέρμονες διεκδικήσεις, παραμένει πολλές φορές άπιαστο ζητούμενο.
Οι προτεραιότητες των αντρών
Σε μια τέτοια συζήτηση, όποιος θέλει να είναι ειλικρινής οφείλει να λάβει υπόψη του τα porn videos που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Θυμηθείτε, λοιπόν, ότι στην πλειοψηφία όσων έχετε παρακολουθήσει, πιθανότατα δεν εμφανίζονται γυναίκες που έχουν οργασμό. Και ακόμη και όταν συμβεί αυτό, ο οργασμός απεικονίζει τη γυναίκα να φωνάζει ή να συμπεριφέρεται με έναν απόλυτα μη ρεαλιστικό τρόπο.
Με αποδοχή, λοιπόν, ότι ο σύνδεσμος μεταξύ περιστασιακού σεξ και πορνογραφίας είναι αρκετά υπαρκτός και με τις περισσότερες εμπειρίες να λένε πως οι άντρες περιμένουν να δουν όλα όσα παρακολουθούν καθημερινά, το μόνο βέβαιο αποτέλεσμα είναι πως το sex καταλήγει να γίνεται δυναμικό, επιθετικό και με έναν ρυθμό που θυμίζει περισσότερο σκηνή από την άγρια δύση, παρά στιγμή δυο ανθρώπων. Έτσι, αν κάτι είναι κοινό στα περισσότερα one-night-stands αυτό είναι ότι οι άντρες επιμένουν σε ένα μοτίβο χωρίς να κατανοούν πως αυτή που έχουν δίπλα τους δεν είναι απλώς μια ακόμη απομίμηση της πλαστικής κοπέλας της οθόνης.
Αυτό είναι ένα σύμπτωμα της μεγάλης πολιτιστικής «ασθένειας» που αντιμετωπίζει τις γυναίκες σαν να είναι όλες ίδιες. Ίδια ιδανικά σώματα, ίδια σημεία ευχαρίστησης, ίδια σαρκώδη χείλη, ίδια όρεξη για στοματικό sex χωρίς ανταπόδοση και ίδιοι άντρες που πίστεψαν σε ένα παραμύθι. Αυτό που τελικά απομακρύνει τις γυναίκες από το casual sex. Μην πιστεύετε πως αυτό διαφέρει πολύ από οτιδήποτε γίνεται εκτός του ερωτικού κόσμου. Είναι κάτι σαν τις διαφημίσεις που επιλέγουν αποκλειστικά αδύνατα μοντέλα, ενώ βρισκόμαστε σε έναν κόσμο που φωνάζει πως κανείς δεν είναι ίδιος. Λατρέψαμε το «αγαπάτε αλλήλους» και ξεχάσαμε να αγαπάμε τον εαυτό μας.
Ίσως τελικά δεν υπάρχει κάποιος λόγος στο περιστασιακό sex. Μέχρι τουλάχιστον η πλειοψηφία των αντρών να μάθει να το αντιμετωπίζει διαφορετικά.
