Πρόκειται για μία σειρά που κέντρισε το ενδιαφέρον από το πρώτο επεισόδιο της πρώτης σεζόν. Το "Emily in Paris", για όποιον δεν γνωρίζει, εξιστορεί την άφιξη μιας νέας Αμερικανίδας από το Σικάγο στο Παρίσι για τις ανάγκες της δουλειάς της και την κοινωνική και ερωτική ζωή που δημιουργεί στην Πόλη του Φωτός. Η σειρά του Darren Star - δημιουργού και του Sex and the City - που προβάλλεται στο Netflix χαρακτηρίζεται από χαλαρή διάθεση, πολλή μόδα και πολύ... παραμύθι. 

Τον περασμένο Δεκέμβριο έκανε πρεμιέρα η τρίτη season, η οποία δεν απέσπασε και τις καλύτερες κριτικές. Το σενάριο είχε κενά, η ιστορία ήταν πιο «ελαφριά» από ποτέ και πολλά από τα γεγονότα που λάμβαναν χώρα άνηκαν ξεκάθαρα στη σφαίρα της φαντασίας. Παρόλα αυτά οι δημιουργοί ποτέ δεν δήλωσαν ότι το σενάριο και η πλοκή βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα ή επιθυμούν να παρουσιάσουν μια αληθοφανή ιστορία. It's just a serial!

Πριν από λίγες ημέρες οι New York Times δημοσίευσαν ένα άρθρο, το οποίο αφορά τη δυσαρέσκεια που εκφράζουν οι αληθινές "Emily in Paris" - Αμερικανίδες που έχουν μετακομίσει στο Παρίσι και ζουν αρκετά χρόνια εκεί - για τον τρόπο που παρουσιάζεται η Emily αλλά και την καθημερινότητά της. Αφορμή ήταν η σκηνή του τρίτου κύκλου, που η πρωταγωνίστρια κάνει «μαύρη εργασία» ως σερβιτόρα – ασχέτως αν φοράει παπούτσια επώνυμου σχεδιαστή – μπερδεύει τις λέξεις "Champagne" (σαμπάνια) και "champignons" (μανιτάρια) και προκαλεί οξεία αλλεργική αντίδραση σε έναν πελάτη του Chez Lavaux, του εστιατορίου όπου ο Γάλλος πρώην εραστής της Gambriel, είναι επικεφαλής σεφ.

Η σκηνή έκανε τη Νικόλ Πρίτσαρντ από τη Βιρτζίνια, μεσίτρια ακινήτων και σκαφών αναψυχής με έδρα το Παρίσι, να σφίξει το Hermès κασκόλ της από τον τρόμο. Πώς είναι δυνατόν, αναρωτήθηκε, η Emily που ζει στη γαλλική πρωτεύουσα εδώ και έναν χρόνο, να μην μπορεί να ξεχωρίσει τη διαφορά ανάμεσα στην Dom Pérignon και στα μανιτάρια; «Η Emily μου προκαλεί αμηχανία και ντροπή, καθώς την παρακολουθώ να μην προσπαθεί και τόσο σκληρά να ενσωματωθεί στη γαλλική ζωή», δηλώνει στην ανταποκρίτρια των New York Times η 41χρονη, που ζει στο Παρίσι εδώ και 20 χρόνια, μιλώντας από το λόμπι του λαμπερού ξενοδοχείου Costes, και διανθίζοντας τις προτάσεις της με γαλλικά επιμελημένης προφοράς.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η σειρά δέχεται αρνητικές κριτικές. Οι Γάλλοι θεατές εξαρχής παραπονιούνται για τον τρόπο που παρουσιάζονται μέσα από τη σειρά, καθώς φαίνεται ότι είναι κακότροποι, υπερόπτες και τεμπέληδες, ενώ προβάλει το Παρίσι ως αστικό παράδεισο, γεμάτο χρωματιστούς μπερέδες και κακόβουλα γκαρσόνια.

Η Le Monde στα τέλη του Δεκεμβρίου μετά την πρεμιέρα του τρίτου κύκλου σημείωνε δηκτικά πως «ήρθε η ώρα να φύγει η Emily μακριά από το Παρίσι, έστω για έναν κύκλο», ενώ την περασμένη εβδομάδα ο αντιδήμαρχος του Παρισιού Νταβίντ Μπελιάρ γράφοντας στη Libération, έκανε λόγο για ένα «Παρίσι ως Disneyland» που κυριαρχεί στη σειρά, η οποία «περιορίζεται στις πολυτελείς συνοικίες του κέντρου και κατοικείται μόνο από πλούσιους».

Σύμφωνα με το δημοσίευμα των New York Times οι πιο εξοργισμένες απ' όλους είναι οι Αμερικανίδες του Παρισιού. Η Έμιλι Χάμιιλτον, μια αληθινή «Emily στο Παρίσι», λέει ότι σταμάτησε να παρακολουθεί τη σειρά αφού ούτε ένας χαρακτήρας – ούτε η πρωταγωνίστρια ούτε το «κακό» αφεντικό της, η Sylvie, την οποία υποδύεται  η ηθοποιός Philippine Leroy-Beaulieu – δεν έμοιαζε με κάποιον που έχει ποτέ γνωρίσει στη Γαλλία. «Όλα μοιάζουν εντελώς υπερβολικά και παράλογα», δήλωσε χαρακτηριστικά.

Και μετά απ' όλα αυτά γεννιούνται τα εξής ερωτήματα: Μήπως τελικά γίνεται πολλή συζήτηση για το τίποτα; Για ποιο λόγο να δημιουργείται τόσο μεγάλο θέμα για μία σειρά, η οποία έχει δηλώσει εξ' αρχής ότι πρόκειται για προϊόν μυθοπλασίας; Μήπως αποτελεί έναν εύκολο τρόπο για να προβληθούν κάποιοι άνθρωποι που πολύ απλά δεν έχουν κάτι άλλο να πουν;

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι πραγματικά υπάρχουν τόσα πράγματα για να στρέψουμε την προσοχή μας και να «χαρίσουμε» την ενέργεια μας και εμείς πάντα επιλέγουμε αυτό που «πουλάει» εύκολα, την κριτική και την αρνητική οπτική σε όλα. Όχι δεν είναι ανάγκη να «κρύβεται» πάντα κάτι από πίσω και όχι δεν έχουν όλα τα πράγματα το μείον μπροστά τους. Αν δεν σου αρέσει κάτι, αλλάζεις «κανάλι». Είναι τόσο απλό... 

Με πληροφορίες από τους New York Times.