Σε μία από τις πιο εκλεκτές και αριστοκρατικές συνοικίες της Κωνσταντινούπολης, ο Pierre Yovanovitch υπογράφει ένα αρχιτεκτονικό έργο που μοιάζει να επιπλέει ανάλαφρα στον Βόσπορο. Η μονοκατοικία, σχεδιασμένη για έναν νεαρό εργένη, παντρεύει τη γαλήνη και τη ρομαντική αύρα μιας σύγχρονης βίλας με τον κοσμοπολίτικο παλμό του ιστορικού θαλάσσιου διαύλου. Από το πρώτο του ταξίδι στην περιοχή –το οποίο επέλεξε να πραγματοποιήσει δια θαλάσσης, όπως εξομολογείται– ο Γάλλος δημιουργός μαγνητίστηκε από τη μοναδικότητα του τοπίου. Το υδάτινο στοιχείο μοιάζει να γλιστρά δίπλα στον κήπο, δημιουργώντας μία εμπειρία συνεχούς ροής.

Η σύνδεση αυτή με το νερό δεν αποτέλεσε απλώς σκηνικό, αλλά την ουσιαστική βάση της έμπνευσής του.

Κατοικία που εξελίσσεται με τον χρόνo

Το σπίτι ανεγέρθηκε στη θέση μιας κατοικίας της δεκαετίας του 1960, με την πρόθεση να εκφράσει ένα απολύτως σύγχρονο αρχιτεκτονικό ιδίωμα, χωρίς νοσταλγικές αναφορές στο παρελθόν. Σε απόσταση από τα παραδοσιακά ξύλινα αρχοντικά της περιοχής –όπως το γειτονικό πατρικό του ιδιοκτήτη– η νέα κατασκευή επιδιώκει τη σαφή απομάκρυνση από την ιστορική αισθητική, προτείνοντας μια πιο φρέσκια, δυναμική ανάγνωση του αστικού παραθαλάσσιου τρόπου ζωής. 

Αν και το αρχιτεκτονικό περίβλημα είχε ήδη διαμορφωθεί όταν ο Yovanovitch ανέλαβε το έργο, η αποστολή του ήταν ξεκάθαρη: να συνθέσει έναν εσωτερικό κόσμο με ζεστασιά, ένταση και χαρακτήρα, ικανό να εξελίσσεται με τον χρόνο και να μετασχηματιστεί, εάν χρειαστεί, σε κατοικία για οικογένεια στο μέλλον. Ένα σπίτι που να παραμένει λειτουργικό, χωρίς να χάνει την αίσθηση του οικείου.

Εσωτερικός σχεδιασμός με συναισθήματα

Η τριετής διαδικασία σχεδιασμού είχε ως στόχο να εμφυσήσει ζωή και βάθος σε έναν χώρο που, κινδύνευε να παραμείνει ψυχρός αν δεν του δινότανε σχήμα, αφήγηση και υλικότητα. 

Με αναφορές στη φύση και έντονη εστίαση στις υφές, προτείνει ασυνήθιστες, αλλά απόλυτα συνεκτικές επιλογές: στην οροφή του σαλονιού, η ξύλινη επιφάνεια σχηματίζει ελαφρούς κυματισμούς που θυμίζουν την κίνηση του νερού, ενώ η σπειροειδής σκάλα από ατσάλι, που λούζεται στο φυσικό φως, λειτουργεί ως γλυπτικό στοιχείο που ενώνει κατακόρυφα τους τέσσερις ορόφους, εισάγοντας μία δραματική αλλά αρμονικά ενσωματωμένη κίνηση στο εσωτερικό. Οι μεταβάσεις από χώρο σε χώρο δεν είναι απλώς λειτουργικές αλλά αποκτούν σχεδόν θεατρική ποιότητα.

Έπιπλα που φέρουν την υπογραφή του δημιουργού

Ως σχεδιαστής επίπλων, ο Yovanovitch είχε την ευκαιρία να επιμεληθεί πλήρως το εσωτερικό με κομμάτια από τη συλλογή του Pierre Yovanovitch Mobilier, αλλά και με custom δημιουργίες που σχεδιάστηκαν ειδικά για την κατοικία. Στο σαλόνι, καμπυλωτά ντιβάνια επενδυμένα με bouclé ύφασμα αγκαλιάζουν ένα χαμηλό σύνολο από τραπεζάκια και πολυθρόνες, διαμορφώνοντας έναν χώρο ιδανικό για χαλάρωση αλλά και κοινωνικές συναναστροφές. 

Το υπνοδωμάτιο χαρακτηρίζεται από το μάλλινο κεφαλάρι του κρεβατιού σε χρώμα του αποξηραμένου σουμάκ, ενώ στα μπάνια, τα ψηφιδωτά της Delphine Messmer ενσωματώνουν την παράδοση της τουρκικής κεραμικής με μία καλλιτεχνική ματιά που γεφυρώνει εποχές, τεχνοτροπίες και πολιτισμούς.

Υλικά που θυμίζουν τοπία της φύσης 

Η εσωτερική αρχιτεκτονική διανθίζεται με επιλεγμένες υφές, χρώματα και μοτίβα που συνομιλούν με το περιβάλλον και την τοπιογραφία της περιοχής. Στην είσοδο, μία αιωρούμενη κονσόλα από ξανθιά δρυ αναπαράγει τον κυματισμό της οροφής, δίνοντας από την πρώτη στιγμή τον τόνο. Το δάπεδο από Ceppo di Gré παραπέμπει σε έναν συννεφιασμένο ουρανό, ενώ οι πράσινες γυαλιστερές επιφάνειες σε τραπεζάκια και λεπτομέρειες συντονίζονται με τη θέα προς το δάσος και τις αντανακλάσεις του νερού. 

Στην τραπεζαρία, ένα γλυπτικό σύνολο από τρία γωνιώδη τραπέζια πλαισιώνεται από τις "Mr. Oops" καρέκλες με βαθύ μπλε ύφασμα, ενισχύοντας τις αναφορές στα χρώματα του Βοσπόρου αλλά και στα περίτεχνα Iznik πλακάκια που στολίζουν ιστορικά χαμάμ και παλάτια της Κωνσταντινούπολης.

H τέχνη συναντά την καθημερινότητα

Η κατοικία ζει και αναπνέει μέσα από τη σχέση της με το νερό, τη γεωμετρία και την τέχνη. Από κάθε σημείο—είτε πρόκειται για το καθιστικό, το υπνοδωμάτιο, το γραφείο ή την τραπεζαρία—ο Βόσπορος είναι παρών, είτε ως πανοραμική θέα είτε ως φως που αντανακλά στα εσωτερικά και μεταμορφώνει την ατμόσφαιρα.

Τα έργα τέχνης έχουν ενταχθεί όχι απλώς ως διακοσμητικά στοιχεία, αλλά ως οργανικά μέρη της καθημερινής εμπειρίας: πίνακες των Anselm Kiefer, Chantal Joffe και Leilah Babirye, γλυπτά του Jack Pierson και μία στοίβα από χρωματιστές σφαίρες της Annie Morris δημιουργούν ένα ζωντανό, δυναμικό σύμπαν που εξελίσσεται μαζί με τον κάτοικό του. Η κατοικία αυτή είναι ταυτόχρονα ένα σπίτι και μία εμπειρία — μία απόλυτα προσωπική σύνθεση ανάμεσα στη γεωμετρία, την ύλη, την αίσθηση και την ατμόσφαιρα. Ένα καταφύγιο με ταυτότητα, συναίσθημα και διάρκεια.

Main Image Credits: Giulio Ghirardi

Με πληροφορίες από AD Magazine