Το ανερχόμενο αστέρι του interior design, Isabelle Stanislas έχει τελευταία το πλεονέκτημα ότι συνδέει το όνομά της με εμβληματικούς χώρους, που έχουν κάνει αίσθηση. Η Γαλλίδα designer έκανε πρόσφατα την ανακαίνιση τριών δωματίων στο Élysée Palace, την επίσημη κατοικία των Προέδρων της Γαλλίας. Πρόσφατα έργα περιλαμβάνουν το καθιστικό και το εστιατόριο στο Château Malromé, κοντά στο Μπορντό, που κάποτε ανήκε στη μητέρα του Henri de Toulouse-Lautrec. Και η ίδια ζει στην πρώην κατοικία του θρυλικού φωτογράφου Henri Cartier-Bresson, στη Rue de Rivoli του Παρισιού. "Μου αρέσει να βρίσκομαι σε χώρους που έχουν ιστορία", δηλώνει.
Οι ιδιοκτήτες αυτής της ιδιαίτερα μεγαλοπρεπούς κατοικίας στην Left Bank, η Anna Peter Breton και ο σύζυγός της, φαίνεται να έχουν παρόμοια προτίμηση. Εκείνος είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους τηλεοπτικούς παραγωγούς της Γαλλίας κι εκείνη είναι ζωγράφος, της οποίας οι καμβάδες εμπνέονται από τα ταξίδια τους σε προορισμούς όπως το Περού και το Κιργιστάν. Κάποτε έμεναν σε μια κατοικία 1200 τετραγωνικών μέτρων, κοντά στη Βαστίλη, την οποία απέκτησαν από τον fashion designer Kenzo. Κρυμμένα πίσω από μια μικροσκοπική ξύλινη πόρτα, υπήρχαν ένας παραδοσιακός χώρος τσαγιού, μια πισίνα μέσα στο καθιστικό και μια λιμνούλα γεμάτη με γιγαντιαία koi.
Με την πάροδο του χρόνου, το ζευγάρι συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν μόνο υπερβολικά μεγάλο, αλλά δυσκολεύονταν να το κάνουν "δικό" τους. "Ζούσαμε με την αύρα του Kenzo. Ήταν κάτι που δε θέλαμε να αλλάξουμε", θυμάται ο Peter Breton, του οποίου η πρώτη μεγάλη διεθνής έκθεση ανοίγει στις 21 Ιανουαρίου στο Διεθνές Κέντρο της Βιέννης. Είχαν επίσης μια επιθυμία για κάτι πιο αυθεντικά γαλλικό. Ο χώρος των 250 τετραγωνικών μέτρων που μοιράζονται τώρα με την πεντάχρονη κόρη τους, τη Λένα, σίγουρα τους ταιριάζει περισσότερο. Το κτίριο του 17ου αιώνα, κοντά στο Σηκουάνα, έχει τις δικές του ιστορίες.
Όταν το ζευγάρι το βρήκε για πρώτη φορά, ήταν χωρισμένο σε δύο διαμερίσματα, τα οποία συνδέονταν στο πίσω μέρος τους. Δεν είχαν ανακαινιστεί για αρκετό καιρό, οπότε χρειαζόταν κάποιες εργασίες.
«Το μπάνιο ήταν της δεκαετίας του 1950 και κανείς δεν το είχε χρησιμοποιήσει από τότε» λέει ο Peter Breton. Στόχος τους ήταν να αποκαταστήσουν τους χώρους όσο γινόταν πιο κοντά στην αρχική τους κατάσταση και στην Stanislas βρήκαν τον τέλειο σύμμαχο. «Είμαι πάντα πολύ συνδεδεμένη με το αρχιτεκτονικό πνεύμα ενός χώρου», επιμένει.
Το μόνο δωμάτιο που δεν απαιτούσε καμία τροποποίηση ήταν ένα από τα γραφεία, το οποίο είχε ακόμη την αρχική του επένδυση στους τοίχους. Αλλού, ένας διάδρομος από τη μια πλευρά του καθιστικού και ένα τμήμα της κουζίνας αφαιρέθηκαν για να επαναδημιουργήσουν το διπλό paneling τόσο χαρακτηριστικό των κλασσικών γαλλικών κτιρίων. Μέρος του Versailles ξύλινου παρκέ αποκαταστάθηκε με αγάπη. «Ήταν σαν ένα παζλ», λέει η Stanislas, η οποία είχε προσεκτικά αριθμημένα τα στοιχεία που αφαιρέθηκαν, έτσι ώστε να μπορούν να επιστραφούν στο ίδιο ακριβώς σημείο. Επανέφερε το δάπεδο με την αντοχή ενός κυνηγού θησαυρού, όπως και τα υπόλοιπα ιστορικά στοιχεία του σπιτιού, τα τζάκια, τις γύψινες διακοσμήσεις και τα κεραμίδια.
«Το πιο απαιτητικό σημείο ήταν να βρούμε τα πράγματα που ήταν κατάλληλα για τον χώρο» δηλώνει ο Stanislas. «Δεν μπορούσαμε απλά να χαρούμε όταν ανακαλύψαμε ένα όμορφο τζάκι του 17ου αιώνα. Έπρεπε να ελέγξουμε ότι ταιριάζει με τους υπάρχοντες καπναγωγούς και ότι το βάρος του μπορεί να υποστηριχθεί από το κτίριο». Η προσέγγιση των ιδιοκτητών του σπιτιού για τη διακόσμηση ήταν ιδιαίτερα πρακτική. Ανέθεσαν στον φίλο τους καλλιτέχνη Cyprien Chabert να δημιουργήσει ένα διάκοσμο από χαραγμένο γυαλί με ένα βοτανικό μοτίβο για το μπάνιο και έφεραν μαζί τους πολυάριθμα έπιπλα και αντικείμενα που αποκτήθηκαν στο προηγούμενό τους σπίτι, όπως native american κεφαλές, γλυπτά από το Borneo και πολυθρόνες στο καθιστικό. Τοποθέτησαν επίσης τη συλλογή των vintage πολυελαίων Genovese που τρέχουν κατά μήκος των διαδρόμων και στις δύο πλευρές του διαμερίσματος.
Η Stanislas, εν τω μεταξύ, έφερε και πινελιές νεωτερικότητας. Σχεδίασε τα μινιμαλιστικά ντουλάπια με καθρέφτη στην τραπεζαρία και τοποθέτησε στο καθιστικό τις βιβλιοθήκες από μπαμπού στον Martin Szekely. «Είναι σαν μια οπτική ψευδαίσθηση, μοιάζουν σαν να κινούνται» παρατηρεί ο Peter Breton. Η Stanislas επίσης συνέστησε στο ζευγάρι να συνεργαστεί με τον Γάλλο landscape designer Camille Muller στον ιδιωτικό τους κήπο, ο οποίος έχει πρόσβαση μέσω σκαλοπατιών από το στούντιο ζωγραφικής του Peter Breton. «Αγαπώ να δουλεύω μαζί του», λέει η Stanislas. «Δεν προσπαθεί να δημιουργήσει κάτι τέλειο. Toυ αρέσει το άγριο look».
Υπάρχει κάποια χαλαρότητα και στο εσωτερικό του σπιτιού. Είναι εντυπωσιακό, έχει σεβασμό στην ιστορία του κτιρίου, αλλά όχι με υπερβολή. Και αυτό ακριβώς θέλησε η ίδια. «Ο στόχος μου ήταν να παραμείνω πιστή στο παρελθόν δίνοντας στον χώρο νέα ψυχή».
Source Architectural Digest
