Η αυλαία ανοίγει και η πρώτη σκηνή κόβει την ανάσα των θεατών: ο αφέντης (Δημήτρης Λιγνάδης) στέκει όρθιος  και μεγαλοπρεπής επάνω σε ένα κάρο που σέρνει ο δούλος (Γιώργος Νανούρης). Υπό τη μουσική υπόκρουση του Λόλεκ, το καρέ αποκτά έναν απόκοσμο λυρισμό και εγγράφεται αυτόματα στη μνήμη. Αφέντης και δούλος, δούλος και αφέντης: ποιος είναι άραγε πιο σημαντικός; Ποιος από τους δύο πρέπει να επιζήσει; Η διαχρονική, μα πάντα επίκαιρη νουβέλα του Λέοντος Τολστόι μιλάει για τον ανθρώπινο ουμανισμό με τη τρυφερή σκληρότητα που διατρέχει εν γένει το έργο του σπουδαίου Ρώσου συγγραφέα. Η θρησκευτικότητα στη βάση της φιλοσοφίας του είναι εμφανής, σχεδόν αυταπόδεικτη: προσπαθώντας να σώσουμε μόνο τον εαυτό μας, στο τέλος κινδυνεύουμε να χαθούμε κι εμείς οι ίδιοι.

Επιστρέφοντας στην παράσταση, όμως, να πούμε πως πρόκειται για ένα θεατρικό έργο που σημείωσε τεράστια επιτυχία για 2 συνεχόμενες χρονιές στην Αθήνα, οπότε και έρχεται με τα καλύτερα διαπιστευτήρια στην πόλη μας. Ο Γιώργος Νανούρης, μετά τη συγκλονιστική "Κατερίνα" που αγκαλιάστηκε πολύ θερμά από τους Θεσσαλονικείς, διασκευάζει και σκηνοθετεί τον "Αφέντη και Δούλο" του Τολστόι με τον Δημήτρη Λιγνάδη στον ρόλο του Αφέντη και τον ίδιο στο ρόλο του Δούλου. Τη μουσική της παράστασης υπογράφει, όπως ανέφερα και πιο πριν, ο Λόλεκ. Μία από τις ωραιότερες κριτικές για το έργο, που έτυχε θριαμβικής αποδοχής, έχει γράψει η Μυρτώ Λοβέρδου στην εφημερίδα "Τα Νέα": "Η παράσταση διαθέτει ευαισθησία και μέσα από τις απλές σκηνικές λύσεις καταφέρνει να αποδώσει το αχανές χιονισμένο ρωσικό τοπίο και μαζί την αχανή ανθρώπινη ψυχή.  Με μια βαθιά, προσωπική ερμηνεία, ο Λιγνάδης, πάνω στην σχεδόν άδεια σκηνή, ζωντανεύει έναν ολόκληρο κόσμο ως τα μύχια του ανθρώπου που παλεύει για να σωθεί - ή να σώσει. Ο πλούτος των ερμηνευτικών του μέσων και η σκηνική του λιτότητα τον οδηγούν σε στέρεα θεατρικά μονοπάτια που αποκαλύπτουν μεγάλο πλούτο".          

Δυο λόγια για το έργο

Το διήγημα του Λέοντος Τολστόι που γράφτηκε σε μια πολύ δύσκολη οικονομική περίοδο της Ρωσίας 125 χρόνια πριν, είναι ίσως πιο επίκαιρο από ποτέ. Μοιάζει με σύγχρονη παραβολή που μιλά για την αναζήτηση του νοήματος της ζωής. Ένας πλούσιος έμπορος αψηφά τις ακραίες καιρικές συνθήκες και με μοναδικό κίνητρο το κέρδος, αποφασίζει να βγει με τον υπηρέτη του μέσα στη νύχτα για να προλάβει να αγοράσει πρώτος ένα κτήμα σε τιμή ευκαιρίας. Στο δρόμο, εξαιτίας μιας δυνατής χιονοθύελλας, χάνονται στις παγωμένες εκτάσεις της ρωσικής επαρχίας. Οι δύο άντρες βρίσκονται τώρα ανυπεράσπιστοι μπροστά στους κινδύνους της μανιασμένης φύσης. Ο αφέντης θα προσπαθήσει να σώσει τον εαυτό του αφήνοντας τον δούλο μόνο και αβοήθητο. Πολύ σύντομα όμως θα βρεθεί στην ίδια θέση μ' αυτόν και τότε θα ακούσει για πρώτη φορά την καρδιά του να χτυπά πραγματικά...

Info: Στο θέατρο Αθήναιον, από Παρασκευή 9 έως και Κυριακή 18 Φεβρουαρίου