Όταν ο interior designer Steven Gambrel επισκέφθηκε για πρώτη φορά το διαμέρισμα ενός ζευγαριού στο Μανχάταν και πιο συγκεκριμένα στο Upper East Side, γοητεύτηκε από την αναγεννησιακή αρχιτεκτονική του κτιρίου που χρονολογείται από το 1912 και από την πλούσια ιστορία του. Το έργο της καταξιωμένης εταιρίας McKim, Mead & White επιμελήθηκε από τον James T. Lee, παππού της Jacqueline Kennedy Onassis. Ειδικότερα, θεωρήθηκε ως το πρώτο κτίσμα πολυτελείας, με εξαιρετικά κομψές πινελιές, που προσφέρουν τα αμέτρητα τζάκια που εντοπίζονται στο σπίτι, τα αξιόπιστα τείχη ασφαλείας και άλλες παροχές που έχουν σαν σκοπό να πείσουν την ανώτερη τάξη να εγκαταλείψει τα αρχοντικά της για να μεταφερθεί στην άνεση ενός τέτοιου διαμερίσματος. «Μου είπαν ότι αυτό ήταν το διαμέρισμα των ονείρων τους και το τελευταίο σπίτι τους στο Μανχάταν» εκμυστηρεύεται ο interior designer. «Έτσι, το ανακαινίσαμε με τέτοιο τρόπο, ώστε να αντέξει στον χρόνο και να είναι απόλυτα μοδάτο μέσα στο πέρασμα των δεκαετιών» συνεχίζει λέγοντας.
Ο Gambrel ενθουσιάστηκε με την πρόκληση της δημιουργίας εσωτερικών χώρων που θα «αγκαλιάζουν» το σύγχρονο στιλ των ιδιοκτητών χωρίς να διακυβεύουν, όμως, το πνεύμα των αρχών του 20ού αιώνα. «Ο Steven έχει άψογο γούστο» όπως δηλώνει η σύζυγος του ιδιοκτήτη. «Επίσης, αισθανόμασταν από την αρχή τον βαθύ σεβασμό του για τις ιστορικές αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες. Ξέραμε, δηλαδή, ότι δε θα μπει στον πειρασμό να αποκόψει τα υπάρχοντα στοιχεία που αγαπήσαμε στο σπίτι μόλις το πρωτοείδαμε» αναφέρει η ίδια.
Σε συνεργασία με τον αρχιτέκτονα Martin Sosa της Arcologica, ο Gambrel συνδύασε άψογα το παλιό με το νέο στη διακόσμηση. Πολλές από τις αρχικές λεπτομέρειες του κτιρίου, μάλιστα, διατηρήθηκαν, ιδίως στους κοινόχρηστους χώρους: το πάτωμα από ασβεστόλιθο στην είσοδο, το σιδερένιο κιγκλίδωμα της σκάλας, οι δομές του σπιτιού και η επένδυση των πολυθρόνων. Ωστόσο, ο interior designer έπεισε το ζευγάρι να αναλάβει ορισμένες βασικές αναθεωρήσεις. Για παράδειγμα, υποστήριξε ότι οι πόρτες του κάτω ορόφου δεν ήταν αρκετά ψηλές για τέτοιους μεγάλους χώρους διασκέδασης. Έτσι, ανακατασκευάστηκαν με συμπαγές μαόνι και τελικά μετακινήθηκαν στον επάνω όροφο, για να αντικαταστήσουν τις απλές ζωγραφισμένες πόρτες των υπολοίπων δωματίων.
Όταν το ζευγάρι αγόρασε το διαμέρισμα, υπήρχαν στην πραγματικότητα δύο σαλόνια, αφού και η αρχική κατοικία του κτιρίου ήταν προικισμένη με αυτόν τον τρόπο. Ενώ ο Gambrel υποστήριξε την τήρηση και των δύο, οι ιδιοκτήτες, όπως αποκαλύπτει και ο ίδιος «σκέφτηκαν ότι ήμουν τρελός». Οπότε χώρισε το ένα από αυτά στο μισό, για να δημιουργηθούν κι άλλοι χώροι στο σπίτι, κατασκευάζοντας έτσι μια ελκυστική βιβλιοθήκη σε έντονο μπλε χρώμα. «Μάλιστα, σχεδιάστηκε για να νιώθει κανείς πως υπήρχε πάντα εκεί» λέει ο Gambrel. Και πράγματι αυτό κάνει. «Η ανάγνωση βιβλίων είναι η αγαπημένη μας δραστηριότητα και πολλές φορές το προτιμάμε από το να βγούμε έξω» αναφέρει η σύζυγος.
Οι τοίχοι του master bedroom είναι καλυμμένοι με μια γκρι-μπλε μεταξωτή ταπετσαρία και συνδυάζονται απίστευτα με γκρι κουρτίνες. Εντυπωσιακό item στο δωμάτιο είναι ένας εκτυφλωτικός κρυσταλλικός πολυέλαιος της δεκαετίας του 1920, που κάποτε κοσμούσε το ξενοδοχείο Waldorf Astoria στη Νέα Υόρκη, ενώ λατρέψαμε τα metallic φωτιστικά από Charles Paris, που κάνουν απόλυτα σύγχρονη τη διακόσμηση. Μάλιστα, ο Gambrel ήταν σε θέση να σχεδιάσει έναν εξαίσιο dressing room για τη σύζυγο του ιδιοκτήτη, που διαθέτει μια ιδιαίτερη ταπετσαρία ζωγραφισμένη στο χέρι και απεικονίζει μια ονειρική σκηνή κήπου. Κάθε λεπτομέρεια είναι πραγματικά μοναδική!
Δείτε περισσότερες φωτογραφίες στη gallery
Πηγή: Architectural Digest
