Το Pinewood School του Κολλεγίου Ανατόλια από τoυς Micromega Architects & Strategies με τους Alexandros N. Tombazis Architects, υιοθετεί την ιδέα του σχεδιασμού για την εκπαίδευση, με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον. Η αρχιτεκτονική δεν αποτελεί έναν σιωπηλό παρατηρητή της μάθησης - είναι ενεργό μέρος της. Οι σχολικοί χώροι διαμορφώνουν την εμπειρία, ακονίζουν τις δεξιότητες και πυροδοτούν την ανακάλυψη. Η έρευνα επιβεβαιώνει αυτό που το ένστικτο ήδη γνωρίζει: ο χώρος υπαγορεύει την εμπειρία. Η διαρρύθμιση της αίθουσας καθορίζει την προσοχή. Ο φωτισμός επηρεάζει τη γνωστική λειτουργία. Η ακουστική διαμορφώνει την κατανόηση.
Μελέτες που χαρτογραφούν τις μαθησιακές επιδόσεις σε σχέση με τις
χωρικές ποιότητες -μέσω παρατήρησης, αναλυτικών μοντέλων και εμπειρικών
δεδομένων- αποδεικνύουν με σαφήνεια ότι το δομημένο περιβάλλον ρυθμίζει την αντίληψη, επηρεάζει τη συγκέντρωση και,
τελικά, καθορίζει την πορεία της ίδιας της μάθησης. Η εκπαιδευτική διαδικασία εκτείνεται πέρα από την αίθουσα - από τους
χώρους του σχολείου, τις βιβλιοθήκες και τις αυλές, έως τις ανοιχτές
συνεδριακές ζώνες και τα εργαστήρια. Η αλληλεπίδραση με τα αντικείμενα,
τα υλικά και τα εργαλεία ενισχύει την κατανόηση. Αναζητούμε επιφάνειες,
φωτισμό, θερμοκρασία, χρώματα και ακουστικές ποιότητες που ενισχύουν την
ασφάλεια και την ηρεμία. Ανακαλύπτουμε χώρους και έπιπλα που μας
επιτρέπουν να χαλαρώσουμε ή να συγκεντρωθούμε.
Το
νέο σχολείο Pinewood αντικατοπτρίζει τη δέσμευση του Κολλεγίου
Ανατόλια να διαμορφώσει υπεύθυνους, ηθικούς και πολίτες του κόσμου.
Στην Πυλαία, στο ιστορικό campus του Κολλεγίου Ανατόλια, το νέο
σχολείο Pinewood λειτουργεί ως ένα ζωντανό σύστημα που αναπνέει,
προσαρμόζεται και αλληλεπιδρά με τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς
του. Σχεδιασμένο από τους Micromega Architecture & Strategies σε
συνεργασία με το αρχιτεκτονικό γραφείο Alexandros N. Tombazis Architects, το έργο
συνδυάζει σύγχρονες αρχιτεκτονικές καινοτομίες με τις πιο πρόσφατες
μελέτες που εξετάζουν τη σχέση μεταξύ χώρου, εκπαίδευσης και ανθρώπινης
συμπεριφοράς. Με έμφαση στη βιωματική μάθηση και τη σύνδεση με το φυσικό
περιβάλλον, το κτίριο δεν είναι απλώς χώρος εκπαίδευσης, αλλά ενεργός
παράγοντας της μαθησιακής εμπειρίας.
Καλλιεργεί ένα οικοσύστημα όπου η αλληλεπίδραση, η προσαρμοστικότητα
και ο διάλογος μεταξύ του δομημένου και του φυσικού
περιβάλλοντος ενισχύουν τη διεθνή προοπτική του σχολείου.
Σχεδιασμένο για μαθητές από την ΣΤ' Δημοτικού έως την Α' Λυκείου, το
κτίριο εκφράζει ένα πολυπολιτισμικό όραμα. Η αρχιτεκτονική του γλώσσα παίζει με
αντιθέσεις: έντονα χρώματα συναντούν λιτά υλικά, το ελαφρύ
ατσάλι διασταυρώνεται με το σκυρόδεμα, και τα μεγάλα
υαλοπετάσματα δημιουργούν διαφάνεια, καταργώντας τα όρια μεταξύ
εσωτερικού και εξωτερικού χώρου. Παρόλο που πρόκειται για μια σαφώς
σύγχρονη σύνθεση, ενσωματώνεται αρμονικά στον ιστορικό ιστό του campus,
ενώ ο διατηρημένος κήπος παραμένει σημείο αναφοράς και συνέχειας.
Αρχιτεκτονικές Αρχές
Το κτίριο αναπτύσσεται σταδιακά από ανατολικά προς δυτικά,
ακολουθώντας τον ιστορικό άξονα του Κολλεγίου Ανατόλια, ο οποίος συνδέει
τις κεντρικές λειτουργίες του campus, ενώνοντας τα κτίρια με το ανοιχτό
στάδιο μέσα από ένα τοπίο αιωνόβιων δέντρων. Για να διατηρηθεί αυτή
η χωρική συνέχεια, το σχολείο οργανώνεται σε δύο πτέρυγες, οι οποίες
συνδέονται μέσω αιωρούμενης ατσάλινης γέφυρας που κατευθύνει την κίνηση
και προσφέρει πανοραμική θέα προς το στάδιο και τη γύρω περιοχή.
Κάθε πτέρυγα αποτελείται από δύο γραμμικούς όγκους,
διαμορφώνοντας δύο αίθρια -ένα υπαίθριο και ένα κλειστό- όπου η
μάθηση απελευθερώνεται από τα συμβατικά όρια των τάξεων. Στο κλειστό
αίθριο, μια γλυπτική μεταλλική κατασκευή διαμορφώνει τη στέγαση, με τις
κολώνες να διακλαδώνονται σαν δέντρα, μια συμβολική αναφορά στο όνομα
Pinewood.
Στο χαμηλότερο επίπεδο, το γυμναστήριο εκτείνεται προς τα έξω, δημιουργώντας σύνδεση μεταξύ του κλειστού χώρου και του ανοιχτού γηπέδου, ενισχύοντας τη σχέση μεταξύ κίνησης και αρχιτεκτονικής. Η βιωσιμότητα δεν αντιμετωπίζεται ως πρόσθετο στοιχείο, αλλά ως δομική αρχή του σχεδιασμού. Οι βιοκλιματικές αρχές ρυθμίζουν την ενεργειακή απόδοση, μεγιστοποιούν τη διείσδυση φυσικού φωτός και ενισχύουν τον φυσικό αερισμό, ενώ τα υαλοπετάσματα υψηλής απόδοσης και τα στοιχεία σκίασης συμβάλλουν στη δημιουργία ενός ελεγχόμενου μικροκλίματος που προσαρμόζεται στις εποχιακές συνθήκες.
Οι ενδιάμεσοι χώροι αποτελούν τη ραχοκοκαλιά ενός κτιρίου, συνδέοντας
διαφορετικές λειτουργίες κι ενισχύοντας την κοινωνική αλληλεπίδραση.
Αυτή η σχεδιαστική προσέγγιση είναι ιδιαίτερα επίκαιρη σε ξενοδοχεία,
χώρους εργασίας και δημόσια κτίρια - ιδίως στη μετα-COVID εποχή, όπου
η φυσική και η ψηφιακή πραγματικότητα συνυπάρχουν και αλληλεπιδρούν.
Το φως και ο προσανατολισμός είναι θεμελιώδη στοιχεία για τη
λειτουργικότητα και την ευεξία, καθώς διαμορφώνουν την αντίληψη,
επηρεάζουν την ατμόσφαιρα και καθορίζουν τη σχέση μας με τον χώρο. Το χρώμα δεν είναι απλώς διακοσμητικό στοιχείο - καθορίζει
τη λειτουργία, το συναίσθημα και την ταυτότητα ενός οργανισμού,
επηρεάζοντας τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε και αλληλεπιδρούμε με τον
χώρο. Η προσαρμοστικότητα αφορά τόσο την ένταξη ενός κτιρίου στο φυσικό του
περιβάλλον όσο και τη δυνατότητα των εσωτερικών του χώρων να
μετασχηματίζονται, εξυπηρετώντας πολλαπλές χρήσεις.
