Η αισθητική της μπρουταλιστικής αρχιτεκτονικής του Ernst Gisel, ο οποίος έχτισε αυτό το τριώροφο σπίτι με θέα στη λίμνη της Ζυρίχης στα τέλη της δεκαετίας του 1980, παραμένει πολύ εμφανής ακόμη και μετά την πρόσφατη μετατροπή των interiors, η οποία αφήνει ωστόσο «εκτεθειμένους» τους τραχείς κόκκους του σκυροδέματος και διατηρεί την ακατέργαστη δομή και το αυθεντικό χρώμα του σε πολλά σημεία. Σεβόμενη το έργο του αρχιτέκτονα, η Victoria Maria Geyer αποφάσισε να απαλύνει τα αδρά χαρακτηριστικά με εκλεκτά υλικά, όπως μέταλλο, γυαλί ή ύφασμα, και να εμποτίσει μια σύγχρονη αισθητική στον χώρο, βασιζόμενη στο στοιχείο της έκπληξης.

Επιζητώντας να δημιουργήσει ένα σπίτι ιδανικό, τόσο για τη διαβίωση των πελατών της όσο και για τη φιλοξενία της αγαπημένης τους συλλογής έργων Τέχνης, η interior designer γνώριζε ότι προϋπόθεση για να συμβεί αυτό ήταν να επέμβει συνολικά στον χώρο. «Ποτέ δεν ξεκινάω με κριτήριο τα έργα Τέχνης, καθώς ξέρω ότι, όταν δουλεύεις για συλλέκτες, τα κομμάτια μπορούν να αλλάξουν», αναφέρει η ίδια. Δηλαδή, εκεί που αυτήν τη στιγμή κρέμονται έργα του βρετανού καλλιτέχνη David Shrigley και του Βερολινέζου Andi Fisher, την επόμενη μέρα μπορεί να υπάρξει κάτι εντελώς νέο.

Η απάντησή της σε αυτό ήταν να δημιουργήσει ένα σπίτι που να είναι ήσυχο και διακριτικό στον σχεδιασμό του, αλλά και καινοτόμο. Αυτό την οδήγησε να επιλέξει μια παλέτα από μπεζ και κρεμ τόνους, που μαλακώνουν τη σκληρότητα των χώρων του σπιτιού, του οποίου η συνολική αισθητική είναι επηρεασμένη από την αρχιτεκτονική της δεκαετίας του 1970 του Los Angeles. Πράγματι, υπάρχουν πολλά εμβληματικά design items από εκείνη την εποχή, όπως ο καναπές Togo του Michel Ducaroy για τη Ligne Roset και το coffee table του Willy Rizzo, που συνθέτουν το ισόγειο καθιστικό, το οποίο συνδέεται άμεσα με τον κήπο. Εδώ, τα έργα Τέχνης εναλλάσσονται δίνοντας ένα διαφορετικό art στίγμα κάθε φορά.

Η παλέτα των απαλών και ουδέτερων χρωμάτων, με τα κρεμώδη ροζ και λευκά στους τοίχους, τα δάπεδα και τα ντουλάπια, έχει βαθμονομηθεί προσεκτικά, ώστε να εξισορροπήσει το υπάρχον πλαίσιο και να ενισχύσει τη δυναμική της παρουσίας των πολλών έργων Τέχνης του πελάτη. Ωστόσο, έρχεται και σε αντίθεση με το βαθύ μπλε του δεύτερου καθιστικού. Γεμάτο και ομοιόμορφο, χαλαρωτικό και έντονο, καλύπτει τους τοίχους, τις βιβλιοθήκες, τον καναπέ αλλά και τον «πέμπτο τοίχο» της οροφής.

Το ίδιο συμβαίνει και με τα έντονα στοιχεία πράσινου που επιλέχθηκαν για τον χώρο της κουζίνας. Εκεί, η αντίθεση μεταξύ της τσιμεντένιας οροφής και της γυαλιστερής πράσινης λάκας του αγαπημένου τραπεζιού της Victoria Maria, του Roger από τη δική της συλλογή, που προσάρμοσε ειδικά για τον χώρο, κάνει τη διαφορά. Λειτουργεί σαν γλυπτό που τραβάει αμέσως τα βλέμματα στη φωτεινή, ανοιχτή κουζίνα και την τραπεζαρία. Το ίδιο πράσινο χρώμα αναπαράγεται και στον πάγκο της κουζίνας, η οποία συμπληρώνεται από μια νησίδα από σκούρο μάρμαρο Ισπανίας Emperador και ειδικά κατασκευασμένα μπρούτζινα ντουλάπια.

Ένα «κενό» στο σύστημα αποθήκευσης που καλύπτει ολόκληρο τον τοίχο είναι επενδυμένο με γυαλισμένο ορείχαλκο ο οποίος μιμείται το φινίρισμα του ξύλου, δημιουργώντας ένα άρτιο αποτέλεσμα. Στον χώρο της λιτής σκάλας που οδηγεί στα δωμάτια, ένα vintage ερμάριο του 1950 από την Ισπανία και μία ιδιαίτερη φωτογραφία χαρίζουν χρώμα, όσο οι ιδιωτικοί χώροι των υπνοδωματίων επιστρέφουν στους γήινους ήρεμους τόνους. Στο τρίτο επίπεδο κάτω από την οροφή, διαμορφώθηκε ένα κομψό γραφείο, όπου ο καναπές Camaleonda της B&B (Δελούδης), που σχεδιάστηκε το 1970, προτρέπει σε ατελείωτες ώρες μελέτης και χαλάρωσης.

Η interior designer έδωσε το όνομα “Daphne” στην κατοικία από το «χαϊδεμένο» σκυλάκι του ιδιοκτήτη, τη Δάφνη, που συνήθως βρίσκεται κουλουριασμένο στο κρεβάτι κάτω από ένα έργο Τέχνης του Shringley, το οποίο γράφει: “She sleeps on the bed, we sleep on the floor”.

Ανακαλύψτε στην gallery περισσότερες φωτογραφίες!

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ GLOW ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2024