Ο Marketing Manager του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης μας ξεναγεί στην πόλη μέσα από τα μάτια του...

Μεγάλωσα Τσιμισκή με πλατεία Ναυαρίνου, νόμιζα ότι το κέντρο του κόσμου ορίζεται από αυτές τις άκρες (εντάξει μετά από πολλά χρόνια που πήγα στο Λονδίνο αναθεώρησα). Αυτή ήταν η γειτονιά που γεννήθηκα και μεγάλωσα με κορυφαίες στιγμές τους αγώνες ποδοσφαίρου Αγία Σοφία-πλατεία Ναυαρίνου, τα τρομερά κουλούρια του φούρνου Ντάνγκα, τις λαθραίες αναγνώσεις του Ελληνικού Βορρά αλλά και των Σπορ του Βορρά, στη βιτρίνα των γραφείων της εφημερίδας το πρωί πριν το σχολείο, και λίγα χρόνια αργότερα τα ραντεβού στα σκαλάκια δίπλα στο καφενείο του Παπαγάλου στη Πρ. Κορομηλα. Τι έχει αλλάξει; Η Ικτίνου είναι πια πεζόδρομος, το ψιλικατζίδικο Λίγα από Όλα έχει κλείσει, τα παγωτά της Ωραίας επίσης, αλλά έχουν έρθει άλλα ωραία σημεία. Το κέντρο της πόλης ποτέ δε σταματά να σε εκπλήσσει  

Η αγαπημένη μου γειτονιά είναι η περιοχή της Ικτίνου γιατί έχει μπαρ, εστιατόρια, κόσμο και καθόλου αυτοκίνητα!

Το άρθρο που είχα γράψει στη σχολική εφημερίδα της 2ας γυμνασίου είχε θέμα τη διαφήμιση και λίγα χρόνια αργότερα κατάλαβα ότι η επικοινωνία είναι το αντικείμενο που με ενδιέφερε. Έτσι, το marketing ήρθε σαν μια φυσική επιλογή. Το πρώτο μου μεταπτυχιακό μου έδωσε καλύτερη εξειδίκευση, ενώ στο δεύτερο, μελέτησα τη καινοτομία στο τραπεζικό κλάδο, αφού εκείνη την εποχή ήμουν σε τράπεζα. Το διδακτορικό μου λόγω και του Μεγάρου, μελέτησε τη καινοτομία το marketing και τους μη κερδοσκοπικούς πολιτιστικούς οργανισμούς.

Οι προκλήσεις είναι πάντα αρκετές, περισσότερα εισιτήρια, χορηγίες, προβολή, αλλά φαντάζομαι ότι χωρίς αυτές δεν θα είχε ενδιαφέρον… Όσο για την ανταμοιβή, το χειροκρότημα στο τέλος μιας συναυλίας και το χαμόγελο του κόσμου είναι αξίες ανεκτίμητες!

Στα 18 χρόνια λειτουργίας του ΜΜΘ δώσαμε στην πόλη, μοναδικές στιγμές απόλαυσης στην τέχνη και στη μουσική που έλειπαν. Μεγάλες ορχήστρες, όπως της Σκάλας του Μιλάνου ή η Royal Philharmonic, όπερες όπως η Madama Butterfly σε σκηνοθεσία Renata Scotto και η Cavalleria Rusticana με την Αγνή Μπάλτσα, κλασσικός και μοντέρνος χορός με τον Malakhov, αλλά και ελληνική μουσική, παιδικές παραστάσεις, μιούζικαλ όπως το CATS, φεστιβάλ παιδικών χορωδιών, συναυλίες στην πλατεία, ορχήστρα νέων και τόσα ακόμα. Το Μέγαρο έδωσε βήμα σε πολλούς νέους καλλιτέχνες, έκανε συνεργασίες, έκανε θερινό σινεμά και είμαι σίγουρος ότι θα κάνει τόσα ακόμα που δεν θα τα περιμένει κάνεις. Και να σκεφτείς ότι, το 2020 θα είμαστε μόλις... 20ρηδες!

Το project για το οποίο νιώθω πραγματικά περήφανος είναι το εργαστήριο μουσικής για κωφούς, το project συναισθήματα για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες, η ορχήστρα νέων μας η MOYSA και, για να είμαι ειλικρινής, δυο πολύ σημαντικές χορηγίες. Η πρώτη χορηγία που έκλεισα το 2003 με την Alpha Bank που σηματοδότησε την αρχή μιας πολύ σημαντικής χορηγικής σχέσης, που κρατάει από τότε και που μας βοήθησε να πραγματοποιήσουμε πολύ σημαντικές παραγωγές όλα αυτά τα χρόνια. Ενώ και η σχέση του Μεγάρου με την Aegean Airlines ξεπερνά πολύ τα στενά χορηγικά πλαίσια και είναι πια τόσο συναρπαστικό να βρίσκεις νέους τρόπους να την εξελίσσεις. Κάθε φορά που αναπολώ αυτές τις στιγμές χαίρομαι γιατί με κάνουν καλύτερο επαγγελματία -και όχι μόνο!

Δε θα ξεχάσω ποτέ τις πρώτες νότες που άκουσα από την όπερα Carmen τον Μάιο του 2002, την ευκαιρία που έχω να γνωρίσω τόσους σημαντικούς καλλιτέχνες και να είμαι φίλος τους μετά από τόσα χρόνια.

Το αγαπημένο μου μέρος στην πόλη είναι η Διαγώνιος αφού, αν περπατήσεις προς την Αγία Σοφία, παίρνεις μια καλή γεύση της Θεσσαλονίκης με τα μαγαζιά που είναι για χρόνια εκεί ή με τα καινούρια που ανοίγουν. Και η βόλτα στην Προξένου Κορομηλά που συγκεντρώνει όλες οι τάσεις της μόδας στις βιτρίνες της και τα τόσα μαγαζιά που πηγαίναμε μικροί…

Η ωραιότερη θέα στην πόλη είναι από το roof top, στο Μέγαρο Μουσικής, στο κτίριο Μ2. Νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε deck πλοίου, βλέπεις μόνο τον Όλυμπο και τη θάλασσα, ρωτήστε και όσους έρχονται στο Σινεμά με Θέα το καλοκαίρι!

Ένα ιστορικό μνημείο που αγαπώ πολύ είναι η Ροτόντα (όμοια με το Πάνθεον της Ρώμης), αν το καλοσκεφτείς είναι μια μικρή επιτομή της ιστορίας της πόλης. Ρωμαίοι, Βυζαντινοί, Οθωμανοί, Χριστιανοί έχουν αφήσει το σημάδι τους. Άσε που αν είσαι τυχερός και βρεις θέση σε κάποια από τις συναυλίες που γίνονται τελευταία εκεί, ζεις μια μοναδική εμπειρία.

Το αγαπημένο μου εστιατόριο είναι ο Νέος Γαλέριος που είναι μια όμορφη συνεχεία του παλιού καφενείου με τον πίνακα πάνω από το μπαρ να δεσπόζει. Δοκιμάστε τη σαλάτα κους κους, τον τόνο ή το καβουρμά με αυγό, την ταλιάτα του και σίγουρα τις τηγανητές του πατάτες. Η Νατάσα θα φροντίσει για τα κοκτέιλ σας. Ο Μάριος θα σας προτείνει τα καλύτερα ποτά. Το Ergon με γεύσεις από όλη την Ελλάδα ξεχωρίζει για το ριζότο μανιταριών, τις τηγανητές του πατάτες αλλά και τα πιάτα ημέρας.

Μια από τις καθημερινές μου συνήθειες είναι η στάση για ένα γρήγορο πρωινό καφέ στη Μητροπόλεως ή στη Καρόλου Ντηλ και οι καλημέρες με τους γνωστούς που πάντα θα πετύχεις.    

Για τη βραδινή μου έξοδο προτιμώ τo κέντρο, έχει τόσες επιλογές που μπορείς να μιλήσεις και να ακούσεις μουσική. Καλή μουσική, κοκτέιλ και καθόλου καπνός στο Βογάτσικου 3, το Cin Cin και το Sinatra. Φυσικά, και λόγω δουλειάς, το Allegro στο κτίριο Μ2 στο Μέγαρο, είναι από τα αγαπημένα μου.

Το μυστικό μου μέρος στην πόλη είναι... δεν θα ήταν μυστικό μέρος πια αν το έγραφα!

Στη Θεσσαλονίκη μου αρέσει η παραλία της, η αγορά Καπάνι με τα χρώματα και τις μυρωδιές της, η αγορά Μοδιάνο, η ιστορία της (και ειδικά η κρυμμένη της...) και ο κόσμος της που, όταν δεν γκρινιάζει έχει τρομερή ενέργεια.

Θα ήθελα να αλλάξω στην πόλη το σεβασμό στους πεζούς που δεν έχουμε, το παρκάρισμα μόνο για την πάρτη μας και τις άστοχες βολές μας στους κάδους απορριμμάτων.

Αν έπρεπε να χαρακτηρίσω τη Θεσσαλονίκη με μια φράση... θα έλεγα ότι είναι «Μια πόλη για όσους έχουν χιούμορ. Ή θέλουν να αποκτήσουν»…

Φωτογραφία πορτρέτου: Άρης Ράμμος