Ευγενικός, πολύ γλυκός κι επιτυχημένος. Ο Στέλιος Μαλακόπουλος είναι γέννημα θρέμμα Θεσσαλονικιός. Από μικρός λάτρευε τον αθλητισμό αλλά μετά από ένα σοβαρό τροχαίο που είχε ως αποτέλεσμα να χάσει τα δυο του πόδια, το 2015 αποφάσισε να αποσυρθεί. Παρόλα αυτά, η ζωή είναι για τους δυνατούς κι όλοι είμαστε φτιαγμένοι για έναν σκοπό. 

Το 2017 επιστρέφει με πρόσθετα μέλη, εντάσσεται στο σύλλογο Α.Σ. ΑμεΑ και ασχολείται με το στίβο, στο τρέξιμο και στο άλμα εις μήκος. Το αποτέλεσμα; Να γίνει κάτοχος του παγκόσμιου ρεκόρ, το οποίο μάλιστα έσπασε πρόσφατα, στην κατηγορία Τ62 (Το Τ62 είναι για αθλητές που έχουν υποστεί ακρωτηριασμό κάτω από το γόνατο), με επίδοση 7,00 μέτρα, να κερδίσει ασημένιο μετάλλιο στα 200 μ. στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2018 και το χάλκινο στα 400 μ. στην ίδια διοργάνωση. 

Οι επιτυχίες του όμως όχι μόνο σαν αθλητής, αλλά και σαν άνθρωπος δεν τελειώνουν εδώ. Είναι απόφοιτος του τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, ενώ τώρα συνεχίζει τις σπουδές του στη Νομική του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Τα μελλοντικά του σχέδια, εκτός του να μπορέσει να αγκαλιάσει ξανά τους δικούς του ανθρώπους, είναι απόλυτα συνδεδεμένα με του Παραολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, αφού θα επιχειρήσει να βρεθεί σε δυο τελικούς, στοχεύοντας σε κάποιο μετάλλιο. 

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη και συνεχίζω να ζω στο κέντρο της πόλης μαζί με την κοπέλα μου.

Από μικρό παιδί λάτρευα τον αθλητισμό σε οποιαδήποτε μορφή του.

Σπούδασα στο τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και τώρα συνεχίζω τις σπουδές μου στο τμήμα Νομικής στο Αριστοτέλειο.

Ο χώρος του αθλητισμού στην Ελλάδα συνεχίζει να αναδεικνύει σπουδαίους αθλητές και αθλήτριες, παρά τις αντιξοότητες και τις δυσμενείς συνθήκες.

Οι δυσκολίες που αντιμετώπισα στη ζωή μου μετατράπηκαν σε κίνητρο. Με έκαναν δυνατότερο και με εξέλιξαν σαν άνθρωπο. Νομίζω πως αυτό μπορεί να συμβεί στις ζωές όλων μας, αρκεί να επιλέξουμε να το δούμε από αυτήν τη σκοπιά.

Η πιο συγκινητική στιγμή στην καριέρα μου ήταν πρόσφατα, όταν κατάφερα να σπάσω το Παγκόσμιο ρεκόρ στο άλμα εις μήκος κατηγορίας T62, με επίδοση 7,00 μέτρα.

Το μέρος της Θεσσαλονίκης που έχω την πιο ωραία ανάμνηση είναι το Πάρκο του Φωκά, στην παραλία. Θυμάμαι τον εαυτό μου να κάνω ποδήλατο μαζί με τον παππού μου.

All time classic αγαπημένο μου μέρος στην πόλη είναι το Kitchen Bar. Είναι συνδεδεμένο στο μυαλό μου, ως το μέρος που βρίσκομαι και περνάω καλά με τους φίλους μου.

Η καθημερινότητα μου είναι γεμάτη από προπόνηση, δουλειά, διάβασμα και ταξίδια.

Ο άνθρωπος που θαυμάζω περισσότερο είναι ο Νέλσον Μαντέλα.

Δεν αποχωρίζομαι ποτέ τον σταυρό μου.

Το μεγαλύτερο μάθημα που μου έχει διδάξει η ζωή είναι να μην θεωρώ τίποτα δεδομένο.

Μία από τις καθημερινές μου συνήθειες είναι να διαβάζω εφημερίδα ή άρθρα στα κινητό μου.

Η χώρα του εξωτερικού που αγαπώ είναι η Νότια Αφρική.

Αυτό που μου έχει λείψει περισσότερο τον τελευταίο χρόνο είναι να μπορώ να αγκαλιάζω τους ανθρώπους.

Το πρώτο πράγμα που θα κάνω μόλις τελειώσει η καραντίνα είναι να φάω σε ένα εστιατόριο μαζί με τους φίλους που αγαπώ.

Μέσα στη περίοδο της καραντίνας έμαθα πόσο πολύ ανάγκη έχουμε όλοι μας για συναναστροφή και κοινωνικοποίηση.

Το πιο τρελό μου όνειρο είναι να συμμετάσχω σε έναν επαγγελματικό αγώνα κρίκετ.

Τα μελλοντικά μου σχέδια είναι συνυφασμένα με τους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο. Θα επιχειρήσω να βρεθώ σε δυο τελικούς, στο άλμα εις μήκος και τα 400 μέτρα, ευελπιστώντας σε ένα μετάλλιο.

Το αγαπημένο μου μέρος στη Θεσσαλονίκη είναι η παραλία. Στα μάτια μου φαντάζει ως το ομορφότερο μέρος της γης.

Το κρυφό μου σημείο στην πόλη είναι η αίθουσα γυμναστικής στο Καυτανζόγλειο. Εκεί που κάνω τα μεγαλύτερα μου όνειρα.

Η Θεσσαλονίκη μου αρέσει γιατί πρώτα από όλα είναι συνδεδεμένη στο μυαλό μου με την οικογένειά μου, την κοπέλα μου και τους φίλους μου. Την αγαπώ όμως γιατί παρόλο που σε περιορίζει σε κάποια επίπεδα, δεν επιτρέπει ποτέ την καρδιά σου να φύγει από αυτήν.

Αλλά με ενοχλεί γιατί παρόλο που έχει τεράστια προοπτική, παραμένει εδώ και δεκαετίες παραμελημένη. Πιστεύω ακράδαντα πως η πόλη θα μπορούσε να είναι πέρα από τα μάτια μου, στα μάτια όλων μια από τις ομορφότερες πόλεις στην Ευρώπη.

Αν θα άλλαζα κάτι στη Θεσσαλονίκη θα ήταν σύμφωνα με την ταπεινή μου άποψη, οι παραμελημένοι δρόμοι, το συγκοινωνιακό δίκτυο, η έλλειψη πρασίνου και η έλλειψη ενός υγειούς επιχειρηματικού περιβάλλοντος που να είναι ικανό να προσελκύσει επενδύσεις μεγαλύτερης κλίμακας. Οι μεγάλες επενδύσεις στην πόλη, θα μπορούσαν να είναι η αφετηρία και ο λόγος, για να παραμείνουν στη πόλη οι χιλιάδες νέοι που σπούδασαν σε αυτή.

Την πόλη μου θα την ήθελα περισσότερο ανταγωνιστική σε σχέση με τις υπόλοιπες Μεσογειακές πόλεις.

Αν θα έπρεπε να χαρακτηρίσω τη Θεσσαλονίκη με 3 λέξεις, καλόκαρδη, ερωτική, ανεκμετάλλευτη.