Η Χριστίνα Τορνιβούκα είναι γέννημα θρέμμα Θεσσαλονικιά. Το επίθετό της είναι συνώνυμο με την ξενοδοχειακή σκηνή της Θεσσαλονίκης και της Χαλκιδικής, καθώς βρίσκεται πίσω από τον όμιλο TOR Hotel Group, στον οποίο ανήκουν τα περίφημα City Hotel, The Excelsior, Eagles Palace και Eagles Villas. H ίδια έχει σπουδάσει Χρηματοοικονομικά και Λογιστική στη Θεσσαλονίκη και θέλοντας να αποκτήσει την απαραίτητη εμπειρία στον χώρο, ολοκλήρωσε το Management Training στο ξενοδοχείο InterContinental της Φρανκφούρτης και το μεταπτυχιακό της στο Cass Business School στο Λονδίνο. Από το 2016 μέχρι και σήμερα είναι μέρος του μεγάλου οικογενειακού ομίλου και πλέον έχει αναλάβει την οικονομική διοίκησή του. Κυρίαρχο ρόλο στη ζωή της παίζουν η δουλειά και η οικογένειά της, αφού έχει βρει έναν τρόπο να τα συνδυάζει με μαεστρία! Η σχέση της με την πόλη της περνά από διάφορες διακυμάνσεις, καθώς ενώ εντοπίζει τα ελαττώματά της, καταφέρνει και τα προσπερνά, αφού «χάνεται» στον παλμό της και τελικά δεν θα την άλλαζε με καμία!

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη και τα τελευταία 7 χρόνια ζω στο κέντρο, λίγα τετράγωνα μακριά από τα ξενοδοχεία μας, το City Hotel και το Excelsior.

Η σχέση μου με τη Θεσσαλονίκη είναι μία σχέση αγάπης. Όσο και αν, ως κάτοικος κέντρου, πολλές φορές την κατηγορώ για τα ελαττώματα της, η αλήθεια είναι ότι δεν θα την άλλαζα ποτέ και για καμία άλλη πόλη.

Από μικρό παιδί λάτρευα το φαγητό! Μεγαλωμένη μέσα στα ξενοδοχεία, το φαγητό ήταν και είναι για μένα μία μεγάλη απόλαυση, σχεδόν χόμπι. Παρακολουθώ πάντα τα νέα entries εστιατορίων στη Θεσσαλονίκη και τρέχω να τα δοκιμάσω από τους πρώτους.

Η αγαπημένη μου γειτονιά είναι η Σβώλου, γιατί είναι από τις λίγες πραγματικές γειτονιές του κέντρου, αλλά και τα λουλουδάδικα και η Κομνηνών, η οδός όπου βρίσκονται τα ξενοδοχεία μας. Εκεί περνάω όλη μου τη μέρα, είναι ουσιαστικά η δική μου γειτονιά. Με χαρά τη βλέπω τα τελευταία χρόνια συνεχώς να αναβαθμίζεται, με το άνοιγμα του Παντοπωλείου της Θεσσαλονίκης, με νέα καταστήματα, με αναπλάσεις κτιρίων. Εύχομαι κάποια στιγμή να τη δω και πεζοδρομημένη.

Σπούδασα Χρηματοοικονομικά και Λογιστική στη Θεσσαλονίκη, αφού ήδη από το σχολείο είχα αποφασίσει ότι θα ασχοληθώ με τα οικονομικά στην οικογενειακή μας επιχείρηση. Στη συνέχεια, θέλοντας να αποκτήσω εμπειρία και εκτός των δικών μας ξενοδοχείων, ολοκλήρωσα ένα διετές πρόγραμμα Management Training στο ξενοδοχείο InterContinental της Φρανκφούρτης, και αμέσως μετά, το μεταπτυχιακό μου στο Cass Business School στο Λονδίνο. Από το 2016 μπήκα και επίσημα στην οικογενειακή μας επιχείρηση, την TOR Hotel Group, όπου και σταδιακά ανέλαβα την οικονομική διεύθυνση.

Η ενασχόληση μου με τον τουρισμό άρχισε στην ουσία από το σημείο μηδέν. Όλες μου οι παιδικές αναμνήσεις είναι συνδεδεμένες με το ξενοδοχείο μας στην Ουρανούπολη, το Eagles Palace, όπου περνούσαμε με την αδερφή μου όλα μας τα καλοκαίρια. Ποτέ δεν φανταζόμουν τον εαυτό μου να ασχολείται με κάτι άλλο, αφού για μας τα ξενοδοχεία ήταν και είναι αναπόσπαστο κομμάτι της οικογενειακής μας ζωής.

Ο τουρισμός και η γυναικεία επιχειρηματικότητα είναι αλληλένδετα. Ο τουρισμός και η φιλοξενία, όπως και η φροντίδα του επισκέπτη, ταιριάζουν απόλυτα με τη γυναικεία φύση. Από μικρή έβλεπα τη γιαγιά μου να υποδέχεται και να φροντίζει τους πελάτες μας στο Eagles Palace σαν πραγματική οικοδέσποινα, αλλά και να αντιμετωπίζει το προσωπικό του ξενοδοχείου σαν να ήταν μέλη της οικογένειας μας. Ήδη στην Ελλάδα υπάρχουν πολλές σπουδαίες ξενοδοχειακές επιχειρήσεις που έχουν στο τιμόνι τους γυναίκες. Στη δική μας επιχείρηση ο πατέρας μου, CEO της εταιρείας μας, έχοντας δύο κόρες αλλά και τη μητέρα μου απόλυτα ενεργές στη διοίκηση της οικογενειακής επιχείρησης, εμπιστεύεται πολύ τις γυναίκες και τις επιλέγει πολύ συχνά σε θέσεις ευθύνης. Η αδερφή μου και εγώ, ως τέταρτη γενιά αυτής της εταιρείας ευελπιστούμε να συμβάλλουμε στην πρόοδο της επιχείρησης, να κρατήσουμε την προσωπική σφραγίδα, την προσοχή στον πελάτη, και το μεράκι που την χαρακτήρισε στη μακρόχρονη πορεία της.

Δε μπορώ να ξεχάσω το μεγάλο σοκ που περάσαμε με την πρώτη έξαρση του κορωνοϊού το Μάρτιο του 2020, που επηρέασε τη δουλειά μας δραματικά, αναγκάζοντας μας για πρώτη φορά στα χρονικά να κλείσουμε προσωρινά τα ξενοδοχεία της Θεσσαλονίκης. Δεν υπήρχε καν εξωτερική κλειδαριά στο City και στο Excelsior, αφού δεν είχαν κλείσει ποτέ τις πόρτες τους έως εκείνη τη μέρα. Ελπίζω να μη χρειαστεί να το ξαναζήσουμε!

Το πρώτο πράγμα που κάνω μόλις ξυπνήσω είναι η πρωινή βόλτα με τον αγαπημένο μου σκύλο, το Μάρκο, συνήθως στο λιμάνι ή στα πάρκα του Βασιλικού Θεάτρου. Το κέντρο εκείνη την ώρα είναι ακόμα πολύ ήσυχο, χωρίς τη συνηθισμένη κίνηση, και είναι η στιγμή που ηρεμώ και συγκεντρώνω τις σκέψεις μου πριν ξεκινήσει η μέρα.

Το μαγαζί που μου αρέσει να πίνω τον καφέ μου είναι το Παραδοσιακό, πάντα στο χέρι, στο δρόμο για το γραφείο ή στο αυτοκίνητο στο δρόμο για τη Χαλκιδική.

Το μέρος της Θεσσαλονίκης που έχω την πιο ωραία ανάμνηση είναι οι 4 εποχές στη Βαλαωρίτου, η propaganda, το art house, το fragile, ο Θερμαϊκός, η Υφήλιος, το Μικρό Καφέ, το Νερό που Καίει... Δηλαδή τα στέκια των φοιτητικών μας χρόνων όπου περνούσαμε ώρες ατελείωτες με τις φίλες μου πριν διασκορπιστούμε σε διαφορετικές χώρες και πόλεις.

All time classic αγαπημένο μου μέρος στην πόλη είναι το Clochard, το οποίο αποτελεί σταθερή αξία από το 1979 για τη Θεσσαλονίκη, κρατώντας πάντα τη μοναδική του ποιότητα. Είναι μεγάλη μας χαρά και τιμή που από το Σεπτέμβριο θα μεταφερθεί στο ισόγειο του ξενοδοχείου Excelsior, ανοίγοντας ένα νέο κεφάλαιο στη μακριά ιστορία του.

Θαυμάζω τους ανθρώπους που δεν αγχώνονται.

Δεν αποχωρίζομαι ποτέ το Moleskine ημερολόγιο μου, τα τελευταία τουλάχιστον 10 χρόνια. Όσο και αν η τεχνολογία και οι οθόνες έχουν κατακλύσει την καθημερινότητα όλων μας, επιμένω να το χρησιμοποιώ και να γράφω σε αυτό όλα μου τα ραντεβού, τα γενέθλια, τα deadlines της δουλειάς, το πρόγραμμα της εβδομάδας μου.

Μία από τις καθημερινές μου συνήθειες είναι διαδικτυακό pilates με την αγαπημένη Άννα Μαρία Βαμβακίδου (21.90 Body Control) – συνήθεια-κατάλοιπο της καραντίνας - που με έκανε να αγαπήσω τη γυμναστική μετά από χρόνια που τη θεωρούσα βασανιστήριο. Ο τέλειος τρόπος για να ξεκινήσει η μέρα.

Το αγαπημένο μου νησί στην Ελλάδα είναι η Αμμουλιανή. Είναι για μένα το δεύτερο σπίτι μου. Γεμάτη κρυφές πανέμορφες παραλίες που μπορείς να είσαι μόνος μέχρι και το Δεκαπενταύγουστο, μικρά ταβερνάκια για ουζάκι με φρέσκο ψάρι πάνω στην άμμο, η αγαπημένη μας καντίνα με τις πανσέτες, το μυστικό «sunset spot» που καθόμαστε μέχρι να δύσει ο ήλιος.. Ωραίες και οι Κυκλάδες, αλλά για εμένα οι πραγματικές διακοπές είναι εκεί.

Μέσα στη περίοδο της καραντίνας έμαθα να μην θεωρώ τίποτα δεδομένο, να προσαρμόζομαι σε νέες συνθήκες, και να εκτιμώ τις μικρές χαρές της ζωής.

Αυτό που θα άλλαζα στον Ελληνικό τουρισμό είναι η έλλειψη σχεδίου τουριστικής ανάπτυξης ανά περιοχή. Θεωρώ ότι θα έπρεπε να υπάρχει συγκεκριμένο πλάνο ανάπτυξης και όρια επισκεπτών ή κλινών ανά περιοχή, ώστε να διατηρείται το χρώμα κάθε προορισμού. Να μην υπάρχει άναρχη ή υπερβολική δόμηση και αλλοίωση του φυσικού περιβάλλοντος, κάτι που δυστυχώς βλέπουμε να συμβαίνει σε αρκετούς δημοφιλείς προορισμούς στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, και υποβαθμίζει πολύ την ποιότητα του τουριστικού μας προϊόντος.

Τα μελλοντικά μου σχέδια είναι πολλά. Αυτήν την περίοδο προετοιμαζόμαστε πυρετωδώς για την ολοκλήρωση του νέου μας συναρπαστικού project: Από κοινού με την Grivalia Hospitality αξιοποιήσαμε το ακίνητο του Όλυμπος Νάουσα στην παλιά παραλία της Θεσσαλονίκης, που ήταν χρόνια σε αχρησία. Είναι πολύ συγκινητικό για εμάς και ταυτόχρονα μεγάλη πρόκληση που θα αναβιώσουμε το θρυλικό εστιατόριο Όλυμπος Νάουσα και που θα επαναφέρουμε στην πόλη αυτό το τόσο αγαπημένο της στέκι. Παράλληλα, σχεδιάζουμε τη λειτουργία του νέου πολυτελούς ξενοδοχείου που θα ανοίξει πάνω από το εστιατόριο, με το όνομα ON Residence, και το οποίο θα προσφέρει υψηλού επιπέδου υπηρεσίες και μοναδική θέα στη θάλασσα. Ανυπομονούμε για το άνοιγμα του, που έχει προγραμματιστεί για τον ερχόμενο Δεκέμβριο.

Το «κρυφό» μου σημείο στην πόλη είναι τα πάρκα στη ΔΕΘ, που είναι ήσυχα και δροσερά ακόμα και όταν στην πόλη γίνεται χαμός. Η αγαπημένη μας απογευματινή βόλτα.

Η Θεσσαλονίκη μου αρέσει γιατί είναι ρομαντική, είναι παραθαλάσσια, είναι το σπίτι μου.

Αλλά με ενοχλεί γιατί είναι υποβαθμισμένη από άποψη υποδομών και συγκοινωνίας. Λείπουν επίσης από την πόλη μας σοβαρές επενδύσεις που θα δημιουργήσουν ποιοτικές θέσεις εργασίας ώστε να επιστρέψουν οι νέοι Θεσσαλονικείς που έχουν μεταναστεύσει είτε στην Αθήνα είτε στο εξωτερικό.

Αν θα άλλαζα κάτι στην πόλη θα ήταν τα άπειρα τραπεζοκαθίσματα και την κατάληψη που γίνεται στα πεζοδρόμια και στο δημόσιο χώρο γενικότερα.

Τη Θεσσαλονίκη θα την ήθελα περισσότερο πράσινη, καθαρή, σύγχρονη, εξωστρεφή.

Αν θα έπρεπε να χαρακτηρίσω την με 3 λέξεις όμορφη, φιλόξενη, ανερχόμενη!