Είναι υπέροχο το γεγονός ότι όλο και περισσότεροι νέοι δεν πάνε κόντρα στην καλλιτεχνική τους φύση και επιλέγουν να παραμείνουν στον τόπο τους για να κυνηγήσουν τα όνειρα τους. Η φωτογράφος, Ιωάννα Τοκμακίδου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πτολεμαΐδα, ωστόσο η Θεσσαλονίκη είναι η "πόλη" της. Αφορμή για να ξεκινήσει το "ταξίδι" της εδώ ήταν οι σπουδές της στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και στη σχολή Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών σπουδών. Ωστόσο από την πρώτη κιόλας στιγμή αντιλήφθηκε ότι η καρδιά της ανήκει στη φωτογραφία και κι έτσι αποφάσισε να αφήσει τα πράγματα να κυλήσουν όπως έπρεπε. Πλέον έχει συνεργαστεί με μεγάλα ονόματα στον χώρο της μόδας, έχει παρουσιάσει εξαιρετικές δουλειές και όπως όλα δείχνουν, αυτό είναι μόνο η αρχή. 

Ας την γνωρίσουμε καλύτερα!

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Πτολεμαΐδα. Είναι μια σχετικά ήρεμη πόλη την οποία αγαπώ και επισκέπτομαι συνέχεια μιας και οι περισσότεροι από τους δικούς μου μένουν ακόμη εκεί, αλλά και πολλοί παιδικοί μου φίλοι. Είναι μια πόλη γνωστή λόγω των εργοστασίων της ΔΕΗ, όμως λίγος κόσμος εκτός περιοχής ξέρει πόσο όμορφα μέρη έχει τριγύρω. Πολύ πράσινο, φύση, λίμνες... Ακόμη και σήμερα, μετά από τόσα χρόνια ανακαλύπτω καινούρια, όμορφα μέρη σε κάθε εκδρομή που κάνω.

Η αγαπημένη μου γειτονιά είναι η συνοικία Ουζιέλ. Με γοητεύουν πολύ τα σπίτια εκεί. Είναι εντυπωσιακό πως κάπου τόσο κοντά στο κέντρο μπορείς να μεταφερθείς σε μια άλλη εποχή και να «ταξιδέψεις» νοερά.

Όταν ήμουν παιδί ήθελα να γίνω δασκάλα. Η μητέρα μου είναι καθηγήτρια και θαύμαζα τον τρόπο με τον οποίο μπορούν οι άνθρωποι να μεταδώσουν την γνώση. Γρήγορα βέβαια κατάλαβα ότι η διδασκαλία θέλει ταλέντο, πολλή δουλειά και πολύ χρόνο.

Σπούδασα στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας στο τμήμα Βαλκανικών Σλαβικών και Ανατολικών σπουδών. Από την αρχή, για την ακρίβεια πριν καν παρακολουθήσω τα πρώτα μαθήματα, συνειδητοποίησα ότι η σχολή δεν μου ταίριαζε. Παρόλα αυτά την ολοκλήρωσα κανονικά. Παράλληλα πήγα στην σχολή φωτογραφίας Stereosis, το οποίο αποτέλεσε κομβικό σημείο και σταθμό στη ζωή μου. Κι αυτό γιατί εκεί κατάλαβα ότι το μόνο πράγμα που θέλω να κάνω επαγγελματικά είναι να είμαι φωτογράφος.

Η σχέση μου με την Θεσσαλονίκη είναι σχέση αγάπης. Από μικρό παιδί ήθελα να ζήσω εδώ και δεν έχω φύγει τα τελευταία 10 χρόνια. Το είχα σαν ένα κρυφό όνειρο. Πλέον όταν σκέφτομαι την λέξη «σπίτι» πιο πολύ μου έρχεται στο μυαλό μου η Θεσσαλονίκη παρά η Πτολεμαΐδα. 

Η ενασχόληση με την φωτογραφία ξεκίνησε λόγω του πατέρα μου. Του άρεσε πάντα η φωτογραφία σαν τέχνη και έπαιρνε διάφορες φωτογραφικές μηχανές με τις οποίες πειραματιζόμουν στα ταξίδια μας, τις βόλτες μας κτλ.

Η κινητήριος δύναμη μου είναι οι άνθρωποι μου. Με αγαπούν και πιστεύουν σε μένα ίσως πιο πολύ απ' όσο θα έπρεπε.

Μια φωτογράφιση την οποία δε μπορώ να ξεχάσω είναι όταν φωτογράφισα έναν μουσικό για ένα project μέσα σε ένα καμμένο εργοστάσιο στην περιοχή της Πτολεμαΐδας.

Το αγαπημένο μου project μπορώ να πω ότι ήταν το εξώφυλλο που κάναμε με την αγαπημένη μου Καίτη Γκραμά για το περιοδικό LIFO. Δουλέψαμε με τη στιλίστρια Έλενα Κατσάνη και την make up artist Δήμητρα Ξαργιά, οι οποίες είναι από τις καλύτερες μου φίλες και η αλήθεια είναι πως περάσαμε υπέροχα κατή τη διάρκεια του σετ. 

Η κομβική στιγμή στην καριέρα μου ήταν όταν πήρα τα κλειδιά από το studio μου. Παρά πολλά συναισθήματα και όλα πολύ έντονα. Είναι σίγουρα μια μέρα που δε θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου.

Για μένα τέχνη σημαίνει το να μπορέσεις να εξωτερικεύσεις ένα πολύτιμο κομμάτι του εαυτού σου και να το μοιραστείς με τον κόσμο. Δεν είναι καθόλου εύκολο, όταν όμως συμβαίνει, είναι απερίγραπτο. Η τέχνη θέλει πάνω απ’ όλα ταπεινότητα και μετέπειτα επιμονή.

Αντλώ έμπνευση κυρίως από ταινίες. Πάντα μου άρεσε η διεύθυνση φωτογραφίας κινηματογράφου και ακόμα πιστεύω ότι κάποια μέρα ίσως ασχοληθώ και με αυτό το κομμάτι. 

Ανάμεσα στις αναλογικές και ψηφιακές φωτογραφίες πάντα θα επιλέγω τις αναλογικές. Υπάρχει κάτι στο φιλμ το οποίο δεν συγκρίνεται. Δημιουργεί συναισθήματα που πολύ δύσκολα θα αποτυπωθούν με τον ίδιο τρόπο ψηφιακά.

Ένα όνειρο μου που έχει γίνει πραγματικότητα είναι ότι οι εικόνες μου τυπώνονται σε περιοδικά μόδας. Πιστεύω για κάθε φωτογράφο μόδας στο τέλος της ημέρας, αυτό είναι το ζητούμενο

Οι κυριότερες δυσκολίες που αντιμετώπισα νομίζω υπήρχαν λόγω ηλικίας. Ξεκίνησα πολύ νωρίς να ασχολούμαι επαγγελματικά με την φωτογραφία και δεν μπορούσα να διαχειριστώ τους ανθρώπους γύρω μου σωστά, ή να δω καθαρά ευκαιρίες και να πάρω γρήγορα αποφάσεις.

Ένας χώρος τέχνης της πόλης που αγαπώ είναι φυσικά το Μουσείο Φωτογραφίας της Θεσσαλονίκης στο λιμάνι. Πάντα φιλοξενεί υπέροχες εκθέσεις και συνήθως συνδυάζεται με βόλτα στην Παραλία.

Ένας άνθρωπος μέντορας για μένα είναι ο πατέρας μου. Πάντα με εμπιστευόταν στον υπέρτατο βαθμό και επέμενε να κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα κυρίως όταν εγώ φοβόμουν. Με στήριζε και με στηρίζει καθημερινά με κάθε δυνατό τρόπο. 

Το στέκι στην Θεσσαλονίκη που μου αρέσει να πίνω τον καφέ μου είναι η Παραλία. Είμαστε πολύ τυχεροί που έχουμε την θάλασσα τόσο δίπλα μας και έχουμε τις περισσότερες μέρες ήλιο. Η διάθεση αλλάζει αμέσως.

Το μέρος της Θεσσαλονίκης που έχω την πιο ωραία ανάμνηση είναι τα Κάστρα γιατί μου θυμίζουν τα πρώτα μου χρόνια στο πανεπιστήμιο.

All time classic αγαπημένο μου μέρος στην πόλη είναι η Ζεύξιδος. Ένα μικρό στενό στο κέντρο με πολύ ζωή, φρεσκάδα και όμορφα καφέ.

Η καλύτερη συμβουλή που μου έχουν δώσει ποτέ είναι να έχω υπομονή. Σαν άνθρωπος δεν μπορώ να περιμένω - είναι ένα αρνητικό στοιχείο του χαρακτήρα μου -, ωστόσο μεγαλώνοντας βλέπω ότι είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι κάθε διαδικασίας, μικρής ή μεγάλης, σημαντικής ή ασήμαντης.

Η Θεσσαλονίκη μου αρέσει γιατί είναι πόλη έμπνευσης. Τουλάχιστον για μένα, αλλά απ όσο ξέρω και για πολύ κόσμο. Εδώ ξεκίνησα με μικρές φιλοδοξίες και όνειρα και δεν με έχει απογοητεύσει μέχρι στιγμής.

Αν θα άλλαζα κάτι στην πόλη μου θα ήταν τα μικρά γκράφιτι, τα λεγόμενα tags, τα οποία είναι συνήθως απλώς υπογραφές και με ζορίζουν στην δουλειά μου γιατί πρέπει να τα σβήνω στο post editing.

Την Θεσσαλονίκη θα την ήθελα περισσότερο καθαρή και με ευκολότερη και με ευκολότερη συγκοινωνία.

Αν θα έπρεπε να την χαρακτηρίσω με τις τρεις λέξεις θα ήταν Ηλιόλουστη, Ανέμελη και Γοητευτική.