Αν υπήρχε μία στιγμή που περιμέναμε κατά τη διάρκεια της Εβδομάδας Μόδας στο Παρίσι, τότε αυτή δεν ήταν άλλη από την πρώτη συλλογή του Alessandro Michele για τον οίκο Valentino. Από την πρώτη στιγμή που ανακοινώθηκε αυτή η μεταγραφή στις αρχές του χρόνου, δεν ήταν λίγοι όσοι θεώρησαν ότι ο Ιταλός σχεδιαστής, ο οποίος άφησε ανεξίτηλο το καλλιτεχνικό του στίγμα στον οίκο Gucci, ήταν αρκετά maximal για τον Valentino. Ίσως ήταν το γεγονός ότι τόσα χρόνια είχαμε συνδέσει το brand με την εξαιρετική κομψότητα και την λεπτεπίλεπτη αισθητική του Pierpaolo Piccioli και είχαμε ξεχάσει ότι ο Valentino Garavani στα πρώτα χρόνια της καριέρας του ήταν πιστός οπαδός του μαξιμαλισμού. 

Τόσο ο Michele όσο και ο ίδιος ο κύριος Garavani μοιράζονται μια τάση να αντλούν επιρροές από διάφορες εποχές της ιστορίας, με τον Michele να επιδεικνύει ασταμάτητα μια βαθιά αγάπη για την αισθητική της δεκαετίας του 1970 κατά την παραμονή του στη Gucci. Αυτή τη φορά, εστίασε στις ένδοξες ημέρες της βασιλείας του Valentino κατά τη δεκαετία του 60, 70 και τις αρχές του 80, ανατρέχοντας στα αρχεία αυτών των δεκαετιών και φιλτράροντας όσα βρήκε μέσα από τη δική του ματιά.

Η πρώτη του συλλογή λοιπόν, στο καινούριο του "σπίτι" άκουγε στο όνομα "Pavillon Des Folies" και είχε ως στόχο να αναλύσει τη σκέψη γύρω από την ιδέα της ομορφιάς και πώς αυτή πολλές φορές μας παρηγορεί, μας θεραπεύει και μας τρέφει απέναντι στη μοναδική βεβαιότητα που ενέχει η ζωή: τον θάνατο. Ο Michele, βεβαίως, εξηγεί ότι δεν αναφέρεται σ' αυτή την "παγκοσμιοποιημένη, δογματική και κανονιστική αντίληψη" της ομορφιάς: "Περισσότερο αναφέρομαι σ' αυτή τη μοναδική ικανότητα να αισθάνεσαι βαθιά και να επικοινωνείς με κάτι που ξεσκεπάζει και αποκαλύπτει ένα σύμπαν γεμάτο νόημα: την επιφοίτηση ότι η επικοινωνίας ανάμεσα μας, ανάμεσα σε πράγματα και ζωντανά όντα, γίνεται άμεσα ορατή". 

O Michele λατρεύει να προσέχει μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια, ενώ η θεατρικότητα του αντανακλά και σε ολόκληρο το σκηνικό. Ο χώρος που επέλεξε εχθές, θύμιζε το σαλόνι ενός σπιτιού, με τον απαλό φωτισμό να προέρχεται από καλυμμένες λάμπες. Οι καλεσμένοι καθόντουσαν σε πολυθρόνες. Η πασαρέλα θύμιζε σπασμένο γυαλί και το show ξεκίνησε με τους ήχους ενός γυαλιού να σπάει. 

Οι αέρινες σιλουέτες με τα βολάν και τα πολλά επίπεδα (tiered) στις φούστες, οι κεντημένες με πούλιες τουνίκ, τα ζακάρ σακάκια, το Valentino Red τοποθετημένο με δόσεις μέσα από λεπτομέρειες ή μεμονωμένα κομμάτια, αλλά και εις ολόκληρον μέσα απ' ένα υπέροχο φόρεμα με βολάν, το αριστοκρατικό πουά, τα floral μοτίβα, τα coquettish κοστούμια, το Old Hollywood glamour, τα καπέλα - τουρπάνια κ.ά συνθέτουν ένα δεξιοτεχνικό υπαινιγμό, μία επανερμηνεία, της αισθητικής που διαχρονικά εξερεύνησε ο Valentino Garavani.

Ο σχεδιαστής φαινόταν επίσης γοητευμένος από την αναβίωση της μόδας της Εποχής της Παλιγγενεσίας (Regency) στη δεκαετία του '70, παρουσιάζοντας μια σειρά από φορέματα με μπούστα σε στιλ empire διακοσμημένα με πλεκτές λεπτομέρειες και πολύχρωμες κορδέλες. Το σύνολο ολοκληρώθηκε με μια σειρά από σύνολα που απέδιδαν φόρο τιμής στη Valentino στις αρχές της δεκαετίας του '80 – ένα φόρεμα στο χαρακτηριστικό κόκκινο του οίκου συνόδευαν στην πασαρέλα ένα μεταξένιο κόκκινο πουκάμισο και μαύρη φούστα.

Φυσικά και από την συλλογή δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα εκκεντρικά αξεσουάρ που κέντρισαν το ενδιαφέρον και απογείωσαν κάθε σύνολο. Μεγάλα, φαρδιά καπέλα με δραματικά φτερά, μικρά χίπικα πλεκτά σκουφάκια και κομψά καπέλα fascinators με δαντέλα που έκρυβαν το πρόσωπο κοσμούσαν τα κεφάλια των μοντέλων.

Τα κοσμήματα ήταν πιο oversized από ποτέ, με τους κρυστάλλινους κρίκους και τα maximal κολιέ, να δίνουν extra λάμψη σε συνδυασμό με στρας και χάντρες. Ο Michele συνέχισε να διακοσμεί τα πρόσωπα των μοντέλων με σκουλαρίκια στη μύτη, αλλά και διακοσμητικά στα χείλη κάτι που, όπως  είπε ο ίδιος αργότερα, ήταν ένας τρόπος να φέρει τα ρούχα στο παρόν και να τα κάνει να αισθάνονται πολύ πιο σύγχρονα.

Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρουμε ακόμα πως θα εξελιχθεί το καλλιτεχνικό έργο του Michele στον Valentino, ούτε κι αν αυτό το "πείραμα" θα έχει επιτυχία. Αυτό που ξέρουμε όμως, είναι πως ο Ιταλός σχεδιαστής δεν χάνει την καλλιτεχνική του ταυτότητα, όπου κι αν βρίσκεται και ότι πάντα θα ξέρουμε ποια designs είναι... Michele!