Η πρόθεση του έργου ήταν να ανακατασκευάσει ένα παλιό σπίτι που βρίσκεται στο παραδοσιακό χωριό Φηρά, στην Καλντέρα της Σαντορίνης. Το υπάρχον ακίνητο, το οποίο είχε δύο εισόδους στους λιθόστρωτους δρόμους του χωριού, αποτελούνταν από την κύρια κατοικία και τη μικρή αυλή του και από τρεις σπηλιές για την αποθήκευση προϊόντων και ως αχυρώνα με μια μεγάλη κλειστή αυλή μπροστά.

Ολόκληρη η πρώην κατοικία μετατράπηκε σε δύο καλοκαιρινές κατοικίες, διατηρώντας τόσο το αρχικό κέλυφος όσο και τους εξωτερικούς της χώρους. Η κύρια κατοικία του παρελθόντος σχηματίζει το πρώτο καλοκαιρινό μέρος διαμονής, αποτελούμενο από δύο ανεξάρτητα υπνοδωμάτια με τα μπάνια τους, έναν κοινόχρηστο χώρο για φαγητό και μαγείρεμα, μια αυλή σε σχήμα σφήνας με μια επιμήκη πισίνα και μια εξωτερική σκάλα που οδηγεί σε ένα μικρό μπαλκόνι / θόλο, με έναν κυκλικό φεγγίτη που φέρνει φως στην είσοδο του σπιτιού.

Οι παλιές σπηλιές του ακινήτου με τον εξωτερικό τους χώρο αποτελούνται από τη δεύτερη καλοκαιρινή κατοικία, η οποία περιλαμβάνει δύο υπνοδωμάτια με τα μπάνια τους, έναν κοινόχρηστο ενιαίο χώρο κι ένα χαμάμ στο τέλος της μεγαλύτερης σπηλιάς. Η περιφραγμένη αυλή που θυμίζει ένα κρυφό αίθριο διαθέτει χώρο καθιστικού για ηλιοθεραπεία, προστατευμένη θολωτή πισίνα και μια γραμμική εξωτερική σκάλα που οδηγεί στη βεράντα με θέα στο ηφαίστειο και στην τραπεζαρία. Τα φυτεμένα βήματα εκτελούνται δίπλα του.

Το εξωτερικό κέλυφος και των δύο σπιτιών, φωτεινό και λευκό, διατηρείται όπως ήταν, με τρόπο που συνδυάζεται με τα περίχωρά του και την κυβιστική, παραδοσιακή αρχιτεκτονική του χωριού. Η ουσία των μυστικών, προστατευμένων αυλών διατηρείται ως βασικό αρχιτεκτονικό στοιχείο που προϋπήρχε, όπως επίσης και οι είσοδοι που αποτελούν τμήματα ψηλών τειχών που περικλείουν τις αυλές, κρύβοντας όσα διαδραματίζονται εκεί και προσφέροντας ιδιωτικότητα. Οι κλειστές αυλές εξακολουθούν να είναι η πραγματική «καρδιά» των σπιτιών κι ένα σημείο μετάβασης για αυτά. Ωστόσο, οι εσωτερικοί χώροι των δύο θερινών κατοικιών διαφέρουν από την εξωτερική μορφή, λόγω του γεγονότος ότι διατηρούν την αίσθηση της παλιάς μορφής κι επιδεικνύουν την πατίνα του περάσματος του χρόνου. Ως αποτέλεσμα, η χρήση υλικών και χρωμάτων γήινων τόνων και η επιλογή επίπλων εξυπηρετούν αυτόν τον σκοπό.

Η καθαρή γεωμετρία του εσωτερικού του πρώτου σπιτιού με τις θολωτές οροφές διατηρεί την αρχική του μορφή. Όσον αφορά τα υλικά, το δάπεδο είναι γεμάτο με τοπικές πέτρες σε τετράγωνο σχήμα, που ονομάζεται «maltezoplaka» (χρησιμοποιείται σε παλιές εκκλησίες και νεοκλασικές κατοικίες), σε υπόλευκο / εκρού χρώμα, οι τοίχοι είναι επενδεδυμένοι με πηλό γεμάτο με περίεργους μικροσκοπικούς βράχους , τα έπιπλα είναι φτιαγμένα από τοπικό τεχνίτη από ξύλο, είτε από δρυς είτε από ξύλο με βαθιά, και υπάρχουν λίγα κομμάτια από μέταλλο και γυαλί που επιλέγονται για να ολοκληρώσουν τη συνολική σύνθεση. Ο σκοπός του σχεδιασμού ήταν να δημιουργήσει έναν φυσικό, ρουστίκ χώρο, όχι μια μίμηση της προηγούμενης ζωής ή μια συντηρητική προσέγγιση αυτού, αλλά μια αίσθηση του χώρου που θυμίζει τον τρόπο ζωής στις παλιές μέρες του νησιού σε μια αριστοκρατική, εκκεντρική κι εκλεκτική συστροφή, αντλώντας έμπνευση από τοπικά υλικά και αντικείμενα του παρελθόντος. 

Στο δεύτερο σπίτι, δόθηκε έμφαση στη γλυπτική, πρωτόγονη φύση του, προκειμένου να εμφανιστούν οι ομαλές καμπύλες των σπηλαίων. Η χρήση παρόμοιας παλέτας χρωμάτων και υλικών στο πάτωμα και στους τοίχους, που κατασκευάζεται από τσιμεντοκονία και πυρίμαχο κονίαμα αντίστοιχα, σχηματίζει μια συνέχεια του εσωτερικού χώρου που αναδεικνύει τις καμπύλες και τις τυχαίες μορφές του σπηλαίου. Τα περισσότερα από τα έπιπλα είναι κατασκευασμένα για να γίνουν μέρος αυτής. Τα υπόλοιπα έπιπλα είναι κατασκευασμένα από υλικά με τα ίδια απαλά χρώματα, με μερικές εξαιρέσεις από γυαλιστερά μεταλλικά έπιπλα από χρυσό ή ασημί, τη χρήση μαύρου δέρματος, το φως νέον, τα μαύρα μεταλλικά φώτα, τη βαθιά σκούρα ξύλινη σφαίρα ως ανοιχτό, ροζ και μπλε διαφανή γυαλιά που έρχονται σε αντίθεση με αυτήν την ήπια, λεπτή βάση και δίνουν μια σπίθα μοναδικότητας.  

Και τα δύο σπίτια πειραματίζονται με τις δυνατότητες σχεδιασμού στους υπάρχοντες χώρους, με συγκεκριμένες ιδιότητες, όπως η κλίμακά τους, η επιμήκης τυπολογία, οι διαφορετικές μορφές των θολωτών οροφών τους, τα άμορφα σκαλιστά που μπορεί να συναντήσει κάποιος, η μοναδική πρόσοψη, τα περιορισμένα ανοίγματα, η έλλειψη φωτός στο βάθος του χώρου και η αντίφαση του έντονου φωτός του εξωτερικού. Όλα τα δωμάτια αποδίδουν τον αισθησιακό και τον μυστικό χαρακτήρα τους αλλά δεν παραλείπουν να δείξουν με φυσικό τρόπο το ξεθώριασμα του χρόνου και την ύπαρξη μιας παλιάς νησιωτικής ζωής στις μέρες μας.

Φωτογραφίες: Yiorgos Kordakis

Πηγή: The Greek Foundation