Χθες αποχαιρετήσαμε έναν μύθο, μια γυναίκα που άλλαξε για πάντα το τι θα πει απελευθέρωση. Η αξεπέραστη Brigitte Bardot, η "BB" όπως την αποκαλούσε ο κόσμος, υπήρξε κάτι πολύ περισσότερο από μια σταρ του κινηματογράφου. Ήταν φαινόμενο. Η επιρροή της στην κουλτούρα, το σινεμά, τη μόδα αλλά και την ίδια την αντίληψη περί θηλυκότητας στην μεταπολεμική εποχή ήταν τόσο μεγάλη, που ακόμα και σήμερα -και σίγουρα χρόνια αργότερα-, συνεχίζει να αποτελεί σύμβολο του sexiness και της απελευθερωμένης θηλυκότητας.
Κι έτσι... Ο Θεός έπλασε τη γυναίκα
Όταν κυκλοφόρησε το 1956 η ταινία Et Dieu… créa la femme (Και ο Θεός… έπλασε τη γυναίκα), η Bardot ήταν μόλις 22 ετών. Στη σκηνή όπου χορεύει mambo ξυπόλυτη, με ανέμελη διάθεση κι ένα βλέμμα καθηλωτικό, γεμάτο αυτοπεποίθηση, αυτή η σκανδαλώδης για την εποχή εμφάνιση δεν ήταν μόνο αισθησιακή, αλλά αιχμαλώτισε το πνεύμα μιας γενιάς που ήθελε να απελευθερωθεί από κοινωνικούς κανόνες και απαγορεύσεις. Η ταινία έγινε τεράστια επιτυχία και την καθιέρωσε ως sex symbol παγκόσμιας εμβέλειας. Τότε και για πάντα!
Η αξέχαστες εικόνες της με μπικίνι
Η εικόνα της Bardot να βγαίνει από τη θάλασσα με μπικίνι έγινε μία από τις πιο διάσημες φωτογραφίες της δεκαετίας του '50. Ο συνδυασμός του ηλιοκαμένου δέρματος, των αισθησιακών καμπυλών και της φυσικής, ανέμελης παρουσίας έκαναν αυτό το στιγμιότυπο ένα σύμβολο τόσο του κινηματογραφικού όσο και του πραγματικού κόσμου. Ένα είδωλο που ξεπέρασε τα σύνορα της Γαλλίας κι ενσωματώθηκε στην παγκόσμια εικόνα του σεξαπίλ. Από εκεί κι έπειτα, δεν ήταν λίγες οι φορές που την είδαμε να απολαμβάνει τα νερά της Μεσογείου και να τρελαίνει τον κόσμο γύρω της.
Γράφοντας ιστορία στον κινηματογράφο...
Η συνεργασία της με τον Jean-Luc Godard στην ταινία Le Mépris (Contempt) το 1963 είναι μια από τις πιο μελετημένες κινηματογραφικά στιγμές της καριέρας της. Εκεί, δεν ήταν μόνο ωραιότερη γυναίκα της εποχής της. Ήταν η ίδια η παρουσία της μέσα στο σύγχρονο arthouse σινεμά, που συνέδεσε την εικόνα της με την ευρωπαϊκή κινηματογραφική επανάσταση. Η σκηνή στο δωμάτιο με τις ερωτήσεις και την αυτοαναφορικότητα παραμένει ένα από τα πιο εμβληματικά στιγμιότυπα της δεκαετίας.
Η Bardot, όμως, δεν περιορίστηκε σε ένα είδος ταινιών. Πρωταγωνίστησε σε μια σειρά ρόλων που ανέδειξαν διαφορετικές πτυχές της γοητείας της. Χαρακτηριστικά, στο La Vérité (1960), απέδειξε ότι το sex symbol μπορούσε να υποδυθεί και πνευματικά απαιτητικούς ρόλους, με την ερμηνεία της να λαμβάνει διεθνή αναγνώριση και βραβεύσεις. Στο Viva Maria! (1966), μία περιπετειώδη κωμωδία όπου συνεργάστηκε με την Jeanne Moreau, έδειξε το εύρος της γοητείας της τόσο σε αισθησιακό όσο και σε χιουμοριστικό επίπεδο, ενώ στο La Femme et le Pantin (The Vixen, 1963), με την εκδοχή της femme fatale, ενίσχυσε ακόμα περισσότερο το διεθνές της προφίλ.
Η δημιουργία του μυθικού στιλ "Bardot"
Η Bardot προφανώς δεν έγινε μόνο αναγνωρίσιμη για τις ταινίες της. Η ίδια καθιέρωσε μια νέα αισθητική: το χαρακτηριστικό "Bardot neckline", τα ανέμελα μαλλιά με όγκο, το μπικίνι στην παραλία, τα ballet flats που καθιέρωσε στη μόδα, όλα έγιναν παγκόσμια σύμβολα στιλ. Η ίδια η εικόνα της με το φυσικό -και όχι υπερβολικά στιλιζαρισμένο- look επηρέασε τη μόδα περισσότερο από πολλούς άλλους σταρ της εποχής της.
Η επιρροή της στην ποπ κουλτούρα
Το sex appeal της Bardot ενέπνευσε κατά καιρούς μουσικούς, όπως ο Serge Gainsbourg, με τον οποίο ηχογράφησε το "Je t’aime… moi non plus" - ένα τραγούδι που κέρδισε παγκόσμια προσοχή και λογοκρίθηκε σε κάποιες χώρες για την ερωτική του αίσθηση. Μάλιστα, πολλοί ακόμα καλλιτέχνες -από τον Bob Dylan έως πιο σύγχρονους δημιουργούς- αναφέρουν τη ίδια ως πηγή έμπνευσης στις δουλειές τους.
Παρά την τεράστια δημοφιλία της, η Bardot αποφάσισε να αποσυρθεί από τον κινηματογράφο το 1973, σε ηλικία μόλις 39 ετών, παραμένοντας όμως ζωντανός ο μύθος της. Η επιλογή της να αφήσει πίσω της τα φώτα της δημοσιότητας και να αφιερωθεί στον αγώνα για τα δικαιώματα των ζώων μέσω του Fondation Brigitte Bardot αποτέλεσε ακόμα ένα κεφάλαιο στο πώς θα θυμόμαστε το πρόσωπο αυτό - όχι μόνο ως sex symbol, αλλά ως φιγούρα που έζησε με όρους δικούς της.
Main photo: Douglas KIRKLAND
