Υπάρχουν αυτοί που τον υποστηρίζουν εδώ και χρόνια, που ανήκουν στους fans του, αλλά υπάρχουν κι αυτοί που επιμένουν -σταθερά- να στέκονται απέναντί του σε κάθε ευκαιρία. Πλέον -ωστόσο- κανείς δεν έχει πραγματικά το δικαίωμα να αμφισβητεί την αξία του. Ο Novak Djokovic δεν είναι απλά ένας καλός τενίστας, που έχει να επιδείξει μία σειρά από τρόπαια και διακρίσεις στην σπουδαία καριέρα του. Είναι κάτι περισσότερο... Είναι ο απόλυτος GOAT, είναι ένας άνθρωπος με απίστευτο mentality, με απίστευτη θέληση, που ξεπερνάει το ένα εμπόδιο μετά το άλλο και δεν σταματάει να γράφει τη δική του ιστορία στο άθλημα.
Αυτό ακριβώς έκανε ο Σέρβος και στο Παρίσι, κάνοντας δικό του το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες και χάρισε σε όλο τον κόσμο απίστευτες εικόνες. Ξέσπασε, έτρεμε από χαρά και ευτυχία, έκλαψε στα χέρια της κόρης του. Αδυνατούσε να αντιληφθεί και ο ίδιος -ακόμη- τι κατάφερε ΞΑΝΑ και εμείς, δεν έχουμε παρά να υποκλιθούμε στο μεγαλείο του...
Μία τεράστια στιγμή!
The big game
Όσοι παρακολουθούν συστηματικά αγώνες τένις, γνώριζαν καλά πως ο Novak ήθελε να πετύχει αυτό που δεν έχει καταφέρει κανείς άλλος. Ήξεραν πως ο σπουδαίος, αυτός, Σέρβος θα έδινε ό,τι είχε στο court, για να κερδίσει τον Carlos Alcaraz και να προσθέσει στην απίστευτη συλλογή του αυτό που του έλειπε τόσο, μα τόσο πολύ! Το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο... Κι αυτό ακριβώς έκανε ο Nole. Λύγισε τον 21χρονο Ισπανό και με τεράστια αποφασιστικότητα και... δίψα, τον κέρδισε με 7-6(3), 7-6(2) σε 2 ώρες 50 λεπτά, για να φτάσει τους 99 τίτλους καριέρας και να γίνει ο πέμπτος τενίστας στην ιστορία που φτάνει στο Career Golden Slam. Ο Djokovic είχε καταφέρει να κερδίσει 24 Grand Slam τίτλους, αλλά ποτέ δεν είχε φτάσει στο σημείο να διεκδικεί το χρυσό μετάλλιο και τα κατάφερε τώρα, λίγες μόλις εβδομάδες μετά το χειρουργείο στο γόνατο. Ήταν αυτή η τελευταία του ευκαιρία; Πιθανότατα ναι κι αυτό είναι μάλλον κάτι που το γνώριζε και ο ίδιος. Τον είδαμε να υποφέρει σε αυτούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες, να πονάει, να πιέζει το σώμα του για να ξεπεράσει τα όριά του, αλλά στο τέλος, ήταν αυτός που χαμογέλασε κι έκανε το όνειρο πραγματικότητα.
Ο Alcaraz είναι δεδομένα το next big thing του τένις κι αυτό είναι κάτι που το παραδέχονται -σχεδόν- όλοι. Ο Ισπανός τον κοίταξε στα μάτια, προσπάθησε να βάλει... stop σε όσα ήθελε να πετύχει, έδωσε τη δική του μάχη, όμως, αυτή τη φορά ο Djokovic δεν έπαιζε απλά για έναν τίτλο, για ένα τρόπαιο. Έδωσε ό,τι είχε και έμοιαζε αποφασισμένος να κάνει δικό του αυτό το χρυσό. Ήταν αυτό που του έλειπε, ήταν αυτό που ήθελε να καταφέρει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Γι' αυτό και δεν άφησε πολλά περιθώρια στον Ισπανό. Ήταν αποφασιστικός, ήταν μαχητικός και στις στιγμές που χρειάστηκε, βρήκε τα κατάλληλα χτυπήματα και είχε τις σωστές αντιδράσεις, που τον οδήγησαν στον μεγάλο στόχο. Το τέλος, ήταν συγκλονιστικό κι εκεί, ο Nole μας έδειξε το άλλο του πρόσωπο. Μέσα στο court, μοιάζει με μία καλοσχηματισμένη μηχανή που ξέρει πάντα τι πρέπει να κάνει, αλλά έξω από αυτό, είναι ένας άνθρωπος που ζει έντονα την κάθε στιγμή και το χθεσινό του ξέσπασμα θα μείνει στην ιστορία...
The moment
Έγινε ο μεγαλύτερος σε ηλικία τενίστας που ανεβαίνει στο πρώτο σκαλί του βάθρου μετά το 1988 που επέστρεψε το τένις στους Ολυμπιακούς Αγώνες και χάρισε στη Σερβία το πρώτο της χρυσό σε τενιστικό ολυμπιακό event. Ο Novak Djokovic έμοιαζε χθες το Παρίσι πιο ευτυχισμένος από ποτέ. Δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυά του, δεν μπορούσε και ο ίδιος να συνειδητοποιήσει τι είχε καταφέρει. Έπεσε στα γόνατα, ύψωσε το βλέμμα και τα χέρια του στον ουρανό κι απλά, έζησε την στιγμή. Το απόλαυσε, το βίωσε με τον πιο έντονο τρόπο. Όλα τα φώτα στράφηκαν επάνω του και η συγκινητική εικόνα του, έκανε τον γύρο του κόσμου, με τον Σέρβο να αποτελεί κεντρικό θέμα συζήτησης. Η πιο συγκλονιστική εικόνα, ήρθε -όμως- λίγο μετά... Όταν χάθηκε στην αγκαλιά της κόρης του και ξέσπασε. Όταν έτρεμε από όλη αυτή την έκρηξη συναισθημάτων, σαν μικρό παιδί. Τρομερές στιγμές, τρομερές εικόνες...
«Συμπληρώθηκε το παζλ. Λέω πάντα στον εαυτό μου ότι δεν είναι αρκετό. Μπορώ να γίνω πολύ επικριτικός με τον εαυτό μου, είναι μια από τις μεγαλύτερες εσωτερικές μάχες, παλεύω με τον εαυτό μου, νιώθω ότι δεν έχω κάνει αρκετά στη ζωή μου εντός και εκτός court. Είναι μεγάλο μάθημα για εμένα. Είμαι ευγνώμων για την ευλογία να κατακτήσω ιστορικό χρυσό μετάλλιο για τη χώρα μου, να φτάσω στο Golden Slam, να φτάσω σε όλα τα ρεκόρ», σημείωσε στην πρώτη του τοποθέτηση και συνέχισε:
«Ήταν μια απίστευτη μάχη. Ειλικρινά όταν όταν εκείνο το τελευταίο χτύπημα τον πέρασε, ήταν η μόνη στιγμή που πίστεψα ότι μπορώ να κερδίσω το ματς. Συνεχώς επιστρέφει και με προκαλεί να παίξω το καλύτερό μου τένις. Ήταν δίκαιο που και τα δυο σετ πήγαν σε tie break. Δεν ξέρω τι να πω. Είμαι ακόμα σε σοκ. Έβαλα την καρδιά, την ψυχή, το σώμα, την οικογένειά μου, όλα σε ρίσκο για να κερδίσω το χρυσό στα 37 μου χρόνια. Επιτέλους τα κατάφερα. Είναι τιμή να παίζω για τη Σερβία. Ο Carlos και ο Rafa αγαπούν να παίζουν για την Ισπανία, ο Andy για τη Μεγάλη Βρετανία και ο Roger για την Ελβετία. Απλά βλέπεις τις αντιδράσεις τους όταν κερδίζουν και είναι ξεχωριστό. Είναι διαφορετικό».
Πριν από μερικές εβδομάδες, ο Σέρβος αναγκάστηκε να περάσει την πόρτα του χειρουργείου και να υποβληθεί σε επέμβαση στο πόδι. Τίποτα δεν ήταν σίγουρο γι' αυτόν, αλλά ο ίδιος έμοιαζε αποφασισμένος να κάνει το comeback. Χθες, στο Παρίσι, έκανε το όνειρο πραγματικότητα. Ξεπέρασε τα όριά του κι έκανε δικό του το χρυσό μετάλλιο γράφοντας ιστορία. 10 Australian Open, 3 Roland Garros, 7 Wimbledon, 4 US Open, 24 Grand Slam τίτλοι συνολικά και ένα χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες στα 37 του χρόνια. Αυτός είναι ο Novak Djokovic και γι' αυτό αποτελεί το ιδανικό παράδειγμα δουλειάς κι αυταπάρνησης... Iconic!
