Ο αρχιτέκτονας Στέφανος Σκανδάλης δημιούργησε την κατοικία που ονειρευόταν ένα ζευγάρι από τη Γαλλία που αποφάσισε να ζήσει μόνιμα στη νότια Κρήτη, λίγο πιο έξω από τον οικισμό Κεραμές του νομού Ρεθύμνου μιας και ο Ολιβιέρ, ο γιος τους, από μικρό παιδί επισκεπτόταν τα καλοκαίρια με τους γονείς του την περιοχή αυτή που τον μαγεύει από την πρώτη κιόλας στιγμή. Η εξαιρετική θέα προς το Λιβυκό Πέλαγος, που περιλαμβάνει τα νησιά «Παξιμάδια» και την «Τριόπετρα» (μια θέση μεγάλου φυσικού κάλλους με έναν σχηματισμό τριών πέτρινων όγκων που εισχωρεί στη θάλασσα), το πανέμορφο μεσογειακό τοπίο σε μεγάλο βαθμό έχει παραμείνει ανέγγιχτο από τον άνθρωπο και η επιθυμία τους να γίνουν καλλιεργητές οικολογικών γεωργικών προϊόντων γυρίζοντας σελίδα στην μέχρι τότε ζωή τους, τούς ώθησε στο να αγοράσουν το συγκεκριμένο κομμάτι γης.

Πιο συγκεκριμένα, η προσπάθεια του αρχιτέκτονα μετά από την ερμηνεία των φυσικών δεδομένων της περιοχής ήταν να καταλάβει το σενάριο ζωής του ζευγαριού σ’ αυτόν τον τόπο με τις ιδιαιτερότητές του, όπως η ύπαρξη μεγαλύτερων παιδιών, συγγενών και πολυάριθμων φίλων που θα επισκέπτονταν την κατοικία ως φιλοξενούμενοι ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες, αλλά και η ανάγκη τους για μια ήσυχη κι «εσωτερική» ζωή σε στενή επαφή με τη φύση, συντροφιά με τους αγαπημένους τους σκύλους που είναι μιας σπάνιας αιγυπτιακής ράτσας.

Με βάση τα παραπάνω, λοιπόν, δημιουργήθηκε μια πέτρινη κατοικία σε δυο επίπεδα, τα οποία ακολουθούν πιστά τη φυσική κλίση του εδάφους στο υψηλότερο τμήμα της ιδιοκτησίας, με άπλετη θέα προς το Λιβυκό Πέλαγος, αλλά και με προστασία από τους ισχυρότατους βορειοδυτικούς ανέμους. Στα υψηλότερα σημεία, από τη μία, αναπτύσσονται οι κύριοι χώροι κατοίκησης, όπως το καθιστικό, η κουζίνα-τραπεζαρία, το κύριο υπνοδωμάτιο με ensuite λουτρό, το μπάνιο, το γραφείο και το κελάρι. Στα χαμηλότερα, από την άλλη, εντοπίζονται δυο υπνοδωμάτια-ξενώνες με τους χώρους υγιεινής τους, αποθηκευτικούς χώρους, το μηχανοστάσιο της πισίνας και την αγροτική αποθήκη. Η πισίνα, τέλος, τοποθετήθηκε σε ένα ενδιάμεσο επίπεδο προσφέροντας μια εύκολη πρόσβαση και από τα δυο επίπεδα, αλλά και διαβάθμιση της ιδιωτικότητας κατά τη χρήση της τους καλοκαιρινούς μήνες. Μάλιστα, γειτνιάζει με μια φυσική «βραχώδη» έξαρση της ιδιοκτησίας, όπου έχει φυτρώσει μια αγριελιά, η οποία λειτουργεί ως τοπόσημο για όλη την κατοικία.

Η επιθυμία του ζευγαριού για μια όσο το δυνατόν μεγαλύτερη οπτική επαφή με το θαυμάσιο κρητικό τοπίο οδήγησε στη χρήση μεγάλων υαλοστασίων που υπάρχουν στους χώρους διημέρευσης, που προστατεύτηκαν με τη σειρά τους από τον  δυνατό κρητικό ήλιο με μεγάλους προβόλους από οπλισμένο σκυρόδεμα, αποφεύγοντας τις κάθετες κολώνες που θα διατάρασσαν αυτήν την επαφή. Η χρήση των προβόλων προστατεύει επίσης αυτά τα δωμάτια από τους ισχυρότατους βορειοδυτικούς ανέμους. 

Φυσικά, δεν μπορούμε να παραλείψουμε και τους εξωτερικούς χώρους. Οι exterior περιοχές για το BBQ και το parking αποτελούν προέκταση της κατοικίας. Το σκεπασμένο υπόσκαφο parking προστατεύει την κύρια πρόσβαση της κατοικίας και είναι εφοδιασμένο με μια συστοιχία από κολώνες, η οποία φιλτράρει το φως και τον αέρα, χαρίζοντας στο σπίτι έναν ιδιαίτερο αρχιτεκτονικά χώρο. Τα ανοίγματα ποικίλουν σε διάσταση ανάλογα και με τη χρήση τους, κινούνται δηλαδή από τα πιο μικρά για την αγροτική αποθήκη και τους βοηθητικούς χώρους προς τα μεσαία για τα υπνοδωμάτια και τα μεγάλα για το σαλόνι και την κουζίνα-τραπεζαρία. Plus, αξίζει να σημειωθεί πως μια συρόμενη πόρτα καταργεί την αντίθεση εσωτερικού-εξωτερικού, ειδικότερα τους καλοκαιρινούς μήνες. 

Δόθηκε, ακόμη, μεγάλη προσοχή στις σχέσεις υφής-χρώματος-υλικού. Οι επιφάνειες των τοίχων αφέθηκαν αδρές και συμμετέχουν χρωματικά στην παλέτα του κρητικού τοπίου. Το χρώμα είναι ενιαίο εσωτερικά κι εξωτερικά με πιο ανοιχτή απόχρωση στις οροφές. Τα δάπεδα είναι όλα φτιαγμένα από κρητικό πωρόλιθο, όπως και οι κάθετες επενδύσεις που βλέπετε στα μπάνια μαζί με τους πάγκους. Παντού τα κουφώματα είναι από ξύλο iroco, ενώ η βιβλιοθήκη του σαλονιού κατασκευάστηκε από κρητικό κυπαρίσσι, που χαρίζει την όμορφη μυρωδιά του σε όλη την κατοικία.

Τέλος, το τζάκι έχει την εστία ως μοναδικό στοιχείο στο εσωτερικό του σαλονιού κρατώντας τον κορμό στο εξωτερικό του σπιτιού μαζί με την καμινάδα, γεγονός που κάνει την παρουσία του εξαιρετικά διακριτική. Η συνολική εικόνα του project αυτού δίνει την εντύπωση ενός σπιτιού που «φύτρωσε» στον τόπο και όχι μιας κατοικίας που «προσγειώθηκε» εκεί μεταφερόμενη από τον αέρα μιας νεωτερικότητας. Με λίγα λόγια, πρόκειται για ένα έργο που δημιουργήθηκε πάνω από όλα για να εξυπηρετεί τη Βερονίκη και τον Ολιβιέ.

Πηγή: ktirio.gr