Όταν ζητήθηκε να αναφερθούν οι μεγαλύτερες επιρροές στο έργο του, ο Vincenzo De Cotiis, αρχιτέκτονας, διακοσμητής και καλλιτέχνης με έδρα το Μιλάνο, ανέφερε: «Θεωρώ τον εαυτό μου βολικό. Ζωγραφίζω με πολλά διαφορετικά ερεθίσματα που σχετίζονται με την τέχνη, την αρχιτεκτονική και την απεικόνιση εικόνων». Ο De Cotiis είναι γνωστός για τα πλούσια σε υφή, γλυπτά έπιπλα τόσο limited edition όσο και custom-made, τα οποία συνδυάζουν εμβληματικά νεωτεριστικά υλικά όπως ο ορείχαλκος και το μάρμαρο της Τοσκάνης με πολύ λιγότερο συμβατικά υλικά όπως ο υαλοβάμβακας που είναι ανακυκλωμένος από παλιά σκάφη και ξύλο φτάνοντας όμως σε ένα κομψό αποτέλεσμα. Στο βιβλίο της Anne Bony για τον ίδιο που φέρει τον τίτλο "Vincenzo De Cotiis: Works (Rizzoli Electa)", η συγγραφέας επικεντρώνεται κυρίως στα έπιπλά του, ενώ ο De Cotiis αναφέρει επιρροές όπως το κίνημα Arte Povera που αναπτύχθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και στις αρχές της δεκαετίας του 1970 και το μινιμαλιστικό έργο του καλλιτέχνη Ντόναλντ Τζαντ. Ο De Cotiis είναι επίσης γνωστός για το ότι δημιουργεί εσωτερικούς χώρους που αναπτύσσουν μια συνομιλία ανάμεσα στο αυθεντικό, ιστορικό στοιχείο στη γενικότερη διακόσμηση και τα έντονα σύγχρονα σχέδια στα έπιπλα.
Αλλά σε ένα σπίτι έξω από το Μιλάνο που ο De Cotiis σχεδίασε από την αρχή για ένα ζευγάρι που είναι δεινοί συλλέκτες τέχνης, αντικειμένων και vintage έπιπλα του 20ού αιώνα, τα αντικείμενα είναι σχεδόν όλα σύγχρονα. Λόγω της επιθυμίας των ιδιοκτητών για προστασία της ιδιωτικής τους ζωής, ο De Cotiis δημιούργησε ένα σπίτι, γεμάτο με άπλετο φυσικό φως και υπαίθριο χώρο. Εξηγεί μάλιστα ότι στην περίπτωση αυτή δεν υπήρχε «ιστορική διαστρωμάτωση, κανένα προηγούμενο ίχνος. Η μορφή καθορίζεται από την απαιτούμενη επιλογή υλικών: πρόκειται ουσιαστικά για ένα σύγχρονο «ανθρακωρυχείο» προσαρμοσμένο για να φιλοξενήσει την πολιτιστική ζωή ενός κοινωνικού ζευγαριού. Η πρόκληση ήταν να δημιουργηθεί ένα άρτιο αρχιτεκτονικό έργο που ζωντανεύει όσο μπαίνει κανείς μέσα δίνοντας μια αίσθηση προστασίας και οικειότητας.
Ο σχεδιασμός είναι αυτός που ονομάζει και ο ίδιος «ένα είδος συστήματος αλληλοσυνδεόμενων όγκων». Πιο συγκεκριμένα, το ισόγειο περιλαμβάνει ένα guest room, ένα art room κι ένα δωμάτιο για αποθήκευση και περπατώντας λίγο πιο πέρα φτάνετε σε ένα ευρύχωρο καθιστικό που οδηγεί στη βεράντα και την πισίνα. Στο σαλόνι, ένα σύστημα ραφιών προσαρμοσμένο στις ανάγκες του πελάτη, κατασκευασμένο από χάλυβα, ορείχαλκο και ανακυκλωμένο ξύλο, βρίσκεται στο κέντρο και περιλαμβάνει ένα ενσωματωμένο γραφείο. Στο άλλο άκρο της αίθουσας, κατευθυνόμαστε προς μια κρεβατοκάμαρα με προσαρμοσμένα σπονδυλωτά καθίσματα κι ένα vintage φωτιστικό από τη συλλογή των ιδιοκτητών. Πέρα από το σαλόνι, υπάρχει ένα dining room που είναι επιπλωμένο με ένα custom-made τραπέζι και ξύλινες καρέκλες, σχεδιασμένες από τον De Cotiis, που καλύπτονται με βελούδο από Hermes.
Στην κορυφή των σκαλοπατιών, μέσα από ένα ζευγάρι ανακυκλωμένων συρόμενων πορτών από υαλοβάμβακα και ορείχαλκο, η κύρια κρεβατοκάμαρα προβάλλει ένα πάνελ τοίχου από λινό ύφασμα κι ένα κάλυμμα κρεβατιού. Στη μια πλευρά βρίσκονται η γκαρνταρόμπα και το γυμναστήριο, ενώ στην άλλη υπάρχει ένα ευρύχωρο μπάνιο, με ρετρό καθρέφτες από FontanaArte που ΄χουν τοποθετηθεί πάνω από τον διπλό νιπτήρα. Από το κύριο μπάνιο, μια πόρτα περιστρεφόμενου ύψους οδηγεί σε μια μικρή βεράντα. Μαζί αυτοί οι χώροι και τα στοιχεία παράγουν ένα συναίσθημα που είναι τόσο γαλήνιο και απελευθερωτικό για τον επισκέπτη.
Δείτε περισσότερες φωτογραφίες στη gallery
