Δύο σπουδαίες εκθέσεις, του Ολλανδού Willem Jan Smit και του Ιταλού Lanfranco Aceti, φιλοξενούνται σε δύο περίπτερα της Νέας Παραλίας. 

Κήπος των Γλυπτών

Στο περίπτερο του Κήπου των Γλυπτών παρουσιάζεται η ζωγραφική και γλυπτική αφηγηματική δουλειά του Willem Jan Smit υπό την επιμέλεια του Lanfranco Aceti. Σύμφωνα με τον Ολλανδό καλλιτέχνη, το συγκεκριμένο περίπτερο προτείνει κάποιου είδους "ρωγμή" στην κατά τα άλλα ομοιογενή αναπαράσταση της κοινωνίας, ενώ ο χώρος -πότε αρνητικός και πότε θετικός- καθιστά δυνατή την αφήγηση μεταξύ μυθοπλασίας και πραγματικότητας.

Καθώς ο καλλιτέχνης ανησυχεί ιδιαίτερα για την εξαφάνιση των δημοσίων χώρων παγκοσμίως, στην προκειμένη περίπτωση ο χώρος της έκθεσης, το γυάλινο περίπτερο και η παραλία,  επιτρέπουν τον επαναπροσδιορισμό της χρήσης τους σε συνάρτηση με τις προσδοκίες των ανθρώπων που ζουν στην περιοχή. Στη γυάλινη όψη διακρίνεται η φράση “It is conceivable that she will refuse”, δηλαδή «Είναι λογικό, ότι εκείνη θα αρνηθεί», η οποία δίνει τη δυνατότητα σε διάφορα σενάρια και σκηνές να συμπληρώσουν το νόημα. Τίθεται έτσι το ερώτημα «Τι πρόκειται να συμβεί;» που ούτως ή άλλως πραγματεύεται η φετινή Μπιενάλε και το θέμα “Imagined Homes”.

Κήπος της Μεσογείου

Στο περίπτερο του Κήπου της Μεσογείου παρουσιάζεται η εγκατάσταση του Ιταλού καλλιτέχνη Lanfranco Aceti υπό την επιμέλεια της Camilia Boemio, η οποία επίσης συνδέεται με το θέμα της φετινής Μπιενάλε και λειτουργεί ως δημόσιο παράθυρο προβολής των ζητημάτων της αποδιοργανωμένης σύγχρονης κοινωνίας, που παρομοιάζεται με χωρισμό. «Είναι το τέλος της σχέσης μεταξύ δύο ανθρώπων, ο ένας από τους οποίους ενσαρκώνει τον ρόλο του έθνους-κατεστημένου και ο άλλος τον ρόλο των πολιτών-συλλογικότητας. Ως επακόλουθο μιας διαμάχης, εγκαταλείπουν την κοινή στέγη κάτω από την οποία μοιράζονταν όνειρα, ελπίδες και φροντίδες». Την προϋπάρχουσα σχέση υπενθυμίζουν αντικείμενα ως έργα τέχνης, όπως τα σεντόνια, που μαρτυρούν την ενδεχόμενη καταπίεση από την κοινή διαβίωση, αλλά και την ελπίδα που αναδύεται με την εκ νέου απόκτηση της ελευθερίας.

Ο τίτλος “knock, knock, knocking” αναφέρεται άμεσα στο έθνος-κατεστημένο. Στην εγκατάσταση ενυπάρχουν εκφράσεις θυμού και μίσους, ενσωματώνονται συναισθήματα προδοσίας, κακοποίησης και παραβίασης, τα οποία παραμένουν ιδιωτικά, μέχρις ότου ο θυμός να γίνει η αφορμή για την τελική αναγέννηση.

Info: Και οι δύο εκθέσεις έγιναν με την υποστήριξη του Μουσείου MOCC – Museum of Contemporary Cuts, του διοικητικού τμήματος των Τεχνών του Πανεπιστημίου Βοστώνης  και του συλλόγου Οι Φίλοι της Νέας Παραλίας. Διάρκεια: Έως 30 Οκτωβρίου, τηλ. επικοινωνίας: 2310228320.