Πάνω από τέσσερα χρόνια προσεγμένης ανακαίνισης χρειάστηκαν η Sara και ο Sohail Zandi για να μετατρέψουν ένα εργοστάσιο του 19ου αιώνα σε ένα σύγχρονο εξοχικό σπίτι. «Χρειαζόμασταν ένα σαββατοκύριακο μακριά, και μας απασχολούσε περισσότερο το πόσο όμορφο ήταν το Airbnb που διαλέξαμε παρά το που βρισκόταν», λέει η Sara Zandi, χαμογελώντας με τον σύζυγό της Sohail. Έτσι, το ζευγάρι ανακάλυψε την πόλη της Bovina πριν από οκτώ χρόνια, μετά τη συνάντησή τους στη Νέα Υόρκη. «Οι περισσότεροι σταματούν στο Hudson ή στο Woodstock, αλλά εμείς το τραβήξαμε λίγο παραπάνω. Και αισθανθήκαμε πραγματικά μαγικά».

Βρίσκεται περίπου τρεισήμισι ώρες βόρεια της πόλης, ανάμεσα σε λόφους και αγροτικές εκτάσεις, η πόλη των 600 ατόμων ήταν κάποτε ένα παλιό φυτώριο γαλακτοκομικών προϊόντων, λέει ο Sohail, όπου οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν τα εργαλεία τους, έστελναν το ταχυδρομείο τους κι έκαναν τα ψώνια τους. «Είναι κάπως έτσι. Μπορείτε να περπατήσετε από το ένα άκρο της πόλης στο άλλο σε 15 λεπτά».

Το 2014, το ζευγάρι ανακάλυψε ότι ένα κτίριο του 19ου αιώνα ήταν προς πώληση -είχε ένα εστιατόριο στο ισόγειο και δύο διαμερίσματα στον δεύτερο όροφο- και το αγόρασαν. Άνοιξαν το House Eating House του Brushland, με τον Sohail ως επικεφαλής σεφ και τη Sara ως διευθυντή και έζησαν στον επάνω όροφο. Αλλά μέσα από το παράθυρο της νέας τους διεύθυνσης στη μικρή πόλη, έκαναν ένα διαφορετικό πλάνο που έθεσε σε εφαρμογή ένα άλλο σχέδιο. Ο Sohail είχε την ιδέα ότι εάν αγόραζαν αυτό το ακίνητο απέναντι από τον δρόμο, μπορούσαν να νοικιάσουν τα διαμερίσματα πάνω από το εστιατόριό τους στην Airbnb. Έτσι ρώτησε τους ιδιοκτήτες αν το πουλούσαν και συμφώνησαν.

«Το κτίριο ήταν αρχικά εργοστάσιο παραγωγής βαρελιών και οι ιδιοκτήτες δεν είχαν κάνει και πολλά στη διάρκεια» θυμάται η Σάρα. «Οι γυψοσανίδες υπήρχαν, αλλά δεν ταίριαζαν και πολύ. Τα παράθυρα ήταν από βινύλιο. Η μόνωση ήταν εκτεθειμένη στο λουτρό στον επάνω όροφο κι ένα μικρό πλυντήριο camping ήταν συνδεδεμένο με τον νεροχύτη». Όπως και στην περίπτωση που επισκέφτηκαν για πρώτη φορά τη Bovina, το ζευγάρι προέβλεψε την πιθανή του εξέλιξη. «Ο βασικός κορμός του κτιρίου ήταν πραγματικά όμορφος» λέει η Σάρα. «Και με την εγγύτητά του με το εστιατόριο, ήταν η σωστή απόφαση. Ξέραμε ότι έπρεπε να το κάνουμε δικό μας». 

Το σπίτι των 1.000 τετραγωνικών μέτρων, το οποίο διαθέτει δύο υπνοδωμάτια κι ένα μπάνιο, ήταν άμεσα προσβάσιμο από το πεζοδρόμιο με ένα μεγάλο παράθυρο δίπλα στην είσοδο. Ήταν βολικό, αλλά στερούνταν εντελώς την ιδιωτικότητα. Η πρώτη απόφαση που έκαναν οι Sara και Sohail ήταν να αναστρέψουν τον προσανατολισμό της διάταξης έτσι ώστε οι επισκέπτες να περπατούν παράλληλα με το σπίτι σε μια βεράντα για να φτάσουν στη μπροστινή πόρτα. Από τη στιγμή που καταλήξαμε, αγοράσαμε μεγάλα παράθυρα για να αντικαταστήσουμε τα παλιά τόσο στην κουζίνα όσο και στο καθιστικό.

«Επιλέξαμε παράθυρα που θα έδιναν τον τόνο και χαρακτήρα στο σπίτι», λέει η Sara. «Το σπίτι μπορεί να είναι σκοτεινό, αλλά με την περιστροφή του προσανατολισμού, τα παράθυρα φέρνουν πια αρκετό φως στο εσωτερικό. Από τη βεράντα μας, μπορούμε να δούμε λιβάδια, και να απολαύσουμε επίσης το ηλιοβασίλεμα». Ωστόσο, δε θέλησαν να αγγίξουν τις εκτεθειμένες δοκούς στην οροφή ή να κάνουν αλλαγές στην εσωτερική σκάλα και στο δάπεδο απλά το καθάρισαν. Το αφαιρετικό αλλά ζεστό σκηνικό των παραθύρων και των δαπέδων επηρέασε τον τρόπο προσέγγισής τους στο υπόλοιπο σπίτι. Εγκατέστησαν ένα ξύλινο φούρνο ως τζάκι στο καθιστικό και ανέθεσαν σε έναν φίλο τους να σχεδιάσει την τραπεζαρία από λευκό ξύλο.

Ένας δερμάτινος καναπές της δεκαετίας του 1970, που βρήκε ο Sohail στο eBay -οι αντίστοιχες καρέκλες βρίσκονται στο υπνοδωμάτιό τους- χωρίζει τον χώρο από την κουζίνα, που έγινε «χαριτωμένη και πρακτική» σημειώνει η Sara. «Έχουμε περάσει τα τελευταία πέντε χρόνια ζώντας και τρώγοντας σε ένα εστιατόριο όπου όλα είναι υπερ-πρακτικά και βιομηχανικά» συνεχίζει. «Χρειαζόμασταν ένα πιο cosy μέρος, όπου ίσως θα έπρεπε να είμαστε λίγο πιο προσεκτικοί με τη μαγειρική». Αγόρασαν τα ντουλάπια από τη Lowe, και η Sara τα ζωγράφισε μόνη της.

Μέχρι τη στιγμή που η Sara και ο Sohail ολοκλήρωσαν αυτήν την ανακαίνιση στα τέλη του περασμένου έτους, είχαν περάσει τέσσερα χρόνια στο έργο. «Οι φίλοι μας αστειεύονται λέγοντας ότι θα μπορούσαν να ανακαινίσουν τρία σπίτια στον χρόνο που χρειάστηκε για να γίνει αυτό» λέει η Sara. «Αλλά πήραμε ακριβώς τον χρόνο μας, κι έγινε όπως το θέλαμε-η κρεβατοκάμαρά μας είναι το ιερό μας. Μας ενδιαφέρει πολύ τι ήταν το σπίτι και το σεβαστήκαμε. «Όπως λέει η Sara μιλάει και ο Sohail συμφωνεί. «Μας ενδιαφέρει πολύ η ισορροπία. Είμαστε ακόμα ικανοποιημένοι με τις αποφάσεις που κάναμε πριν από χρόνια. Το εστιατόριο και αυτό το σπίτι είναι σπίτι μας».