Αρκούν τέσσερα μονόπλανα επεισόδια από μία σειρά στο Netflix για να αποτελέσουν τροφή για σκέψη μέχρι και για την Βρετανική Βουλή; Το Adolescence, το διαμάντι της διαδικτυακής πλατφόρμας που έχει κερδίσει κοινό και κριτικούς από την πρώτη ημέρα της κυκλοφορίας του, δίνει θετική απάντηση στο παραπάνω ερώτημα. Πρόκειται για ένα αριστούργημα, το οποίο ρίχνει φως στις πραγματικά καταστροφικές επιπτώσεις που έχουν τα social media σε ορισμένα αγόρια που βρίσκονται στη εφηβεία. Και η αλήθεια είναι πως μας αφορά όλους, είτε είμαστε γονείς είτε όχι. Γιατί πολύ απλά, δίνει μια ξεκάθαρη απάντηση, σε μεγάλο βαθμό, στους λόγους για τους οποίους η βία, το μπουλίνγκ και πολλές φορές η σωματική κακοποίηση που οδηγεί σε θάνατο, από αγόρια θύτες προς νεαρές γυναίκες θύματα, έχουν αυξηθεί ραγδαία τον τελευταίο καιρό.
Οι δημιουργοί της σειράς, ο συγγραφέας Τζακ Θορν και ο συν-σεναριογράφος και πρωταγωνιστής Στίβεν Γκράχαμ, δεν εμπνεύστηκαν από μία συγκεκριμένη αληθινή ιστορία αλλά από τα πολλά περιστατικά βίας που παρακολουθούσαν το τελευταίο καιρό στα βρετανικά μέσα, το οποία αφορούσαν κυρίως αγόρια στην εφηβεία: «Θέλω να προβληθεί σε σχολεία, στη Βουλή. Είναι σημαντικό, γιατί τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα. Είναι ένα θέμα που ο κόσμος πρέπει να συζητάει, με την ελπίδα να συμβάλει και η τηλεοπτική μυθοπλασία σε αυτό. Ο Στίβεν Γκράχαμ, έλεγε ξανά και ξανά ότι χρειάζεται ένα χωριό για να μεγαλώσεις ένα παιδί. Αρχίσαμε λοιπόν να λέμε ότι χρειάζεται ένα χωριό για να καταστρέψεις ένα παιδί. Μπορεί να συμβεί στον καθένα. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι είναι ικανοί να κάνουν ό,τι κάνει ο Τζέιμι. Ο καθένας είναι οι γονείς που δεν τον είδαν, το σχολικό σύστημα που τον απογοήτευσε και οι ιδέες που κατανάλωσε. Είναι μια κοινή οικογένεια σε έναν κοινό κόσμο και είναι πραγματικά ανησυχητικό το τι είναι πιθανό να συμβεί», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Θορν.
Η πλοκή
Το Adolescence ακολουθεί την οικογένεια Μίλερ, η ζωή της οποίας καταρρέει καθώς ο 13χρονος γιος τους Τζέιμι, συλλαμβάνεται ένα πρωινό ως βασικός ύποπτος για τον φόνο μιας συμμαθήτριάς του. Κάθε επεισόδιο είναι και ένα κομψοτέχνημα, εστιάζοντας κάθε φορά σε διαφορετικούς χαρακτήρες και στην ψυχοσύνθεσή τους, ξετυλίγοντας ταυτόγχρονα το κουβάρι της ιστορίας. Πότε στον έφηβο Τζέιμι, πότε στους αστυνομικούς που ερευνούν την υπόθεση, πότε στους συμμαθητές του και πότε στην ίδια του την οικογένεια...
Για να σας τοποθετήσουμε στο χρονικό της ιστορίας, σε περίπτωση που δεν την έχετε παρακολουθήσει ακόμα, και χωρίς να θέλουμε να κάνουμε κάποιο σπόιλ, στο πρώτο επεισόδιο ο 13χρονος Τζέιμι Μίλερ συλλαμβάνεται και οδηγείται στο αστυνομικό τμήμα με τους γονείς του Έντι και Μάντα και την αδελφή του Λίζα να τον ακολουθούν. Ο Τζέιμι κατηγορείται για τη βίαιη, με πολλαπλές μαχαιριές, δολοφονία ενός συνομηλίκού του κοριτσιού, επιμένοντας πως είναι αθώος. Ωστόσο τα στοιχεία που υπάρχουν και ο τρόπους που δρουν οι αστυνομικοί συνηγορούν στο αντίθετο μέχρι που όλες οι αμφιβολίες διαλύονται ακριβώς μια ώρα μετά την έναρξη της σειράς.
Τα υπόλοιπα επεισόδια είναι αφιερωμένα στην ανάλυση της ωμής εφηβικής βίας που κυριαρχεί τα τελευταία χρόνια και που αναπτύσσεται και παράλληλα καθοδηγείται σε μεγάλο βαθμό από τα social media. Το δεύτερο επεισόδιο επικεντρώνεται στο σχολείο του Τζέιμι, με τους δύο ντεντέκτιβ να προσπαθούν να βρουν απαντήσεις ανάμεσα σε μια σειρά από εφήβους που μιλούν τη δική τους γλώσσα, προσπαθώντας με έναν ακατανόητο τρόπο για κάθε ενήλικα να εκφράσουν τα συναισθήματα και τις επιθυμίες τους. Κι ενώ όλοι μεταξύ τους φαίνονται τόσο διαφορετικοί, στην πραγματικότητα έχουν έναν κοινό παρονομαστή, ο οποίος αποτελεί και την πιο πικρή αρχή των βίαιων εκδηλώσεων, της μισογυνιστικής συμπεριφοράς, στα κίνητρα που οδήγησαν τον Τζέιμι και πολλούς ακόμα Τζέιμι να διαπράξουν ένα τέτοιο έγκλημα. Ποιος είναι αυτός; Η αποδοχή, η δημοφιλία κι αυτός ο αναθεματισμένος φόβος της απόρριψης που έχει κάνει να δυστυχήσουν γενιές και γενιές λες και η απόρριψη δεν μπορεί να λειτουργήσει ως κινητήριος δύναμη με θετικό πρόσημο για να καταλήξουμε τελικά στις προσωπικότητες που επιθυμούμε να είμαστε.
Σ΄αυτό το επεισόδιο άκουσα για πρώτη φορά τον ορισμό "incles", ο οποίος χαρακτηρίζει τους άντρες που λόγω χαμηλής ερωτικής/σεξουαλικής δημοφιλίας ξεσπάνε τον θυμό τους πάνω στις γυναίκες, υποτιμώντας και αντικειμενικοποιώντας τις, οδηγούμενοι συχνά σε ειδεχθή εγκλήματα και η επόμενή μου σκέψη ήταν ότι οι incles στη ζωή μας είναι τελικά πολύ περισσότεροι από όσοι νομίζουμε. Κι αυτό είναι τρομακτικό.
Το τρίτο επεισόδιο - ίσως και το καλύτερο - εστιάζει στον διάλογο και στη σχέση του Τζέιμι και της ψυχολόγου του Μπραιόνι λίγο καιρό πριν από τη δίκη. Το επεισόδιο είναι η βαθιά εστίαση στην ψυχοσύνθεση του Τζέιμι, στον τρόπο σκέψης του και σε όλα τον οδήγησαν σ' αυτήν τη βίαια πράξη που στοίχισε τη ζωή σε ένα κορίτσι. Η ερμηνεία της Μπραιόνι, την οποία υποδύεται η Έριν Ντόχερτι είναι με μία λέξη συγκλονιστική, σε έναν ρόλο που μετατρέπεται σε τροφή για σκέψη για τη διαδικασία της ψυχολογικής εκτίμησης.
Στο τέταρτο και τελευταίο επεισόδιο όλη η προσοχή στρέφεται στην οικογένεια Μίλερ και στους γονείς, οι οποίοι προχωρούν σε μια εσωτερική ενδοσκόπηση, προσπαθώντας να απαντήσουν σε ένα από τα βασικά ερωτήματα που, φαντάζομαι, ότι βασανίζει κάθε γονιό κι αυτό δεν είναι άλλο από το «Τι λάθος κάναμε;». Ο Στίβεν Γκράχαμ, ο οποίος υποδύεται τον πατέρα του Τζέιμι, χαρίζει το δικό του ρεσιτάλ ερμηνείας συνοψίζοντας και όλο το νόημα της σειράς, που δεν είναι άλλο από το ότι χρησιμοποιεί σύγχρονες και απλές ρεαλιστικές φόρμες για να μιλήσει για τη βία, για την τοξική αρρενωπότητα που δυστυχώς πολλοί τη χρησιμοποιούν σαν έκφραση και λίγοι καταλαβαίνουν τη βαθύτερη ερμηνεία της, και τις αδιανόητες δυνητικές προεκτάσεις που αυτό μπορεί να πάρει κυριολεκτικά σε κάθε συνθήκη.
Η σειρά ολοκληρώνεται με μία σκηνή που για μένα ήταν γροθιά στο στομάχι. Ακόμα και αυτή έμοιαζε να ήταν άριστα προγραμματισμένη. Μετά από τέσσερα επεισόδια γεμάτα ένταση, στρες και αγωνία για το τι θα γίνει έρχεται αυτή η σκηνή, η οποία χωρίς να πει απολύτως τίποτα ξεκλειδώνει όλον αυτόν χείμαρρο συναισθημάτων που σου έχουν δημιουργηθεί, ραγίζοντάς σου από την μία πλευρά την καρδιά και από την άλλη, χαρίζοντάς σου λύτρωση, καθώς κατάφερες να ξεσπάσεις όλα αυτά που κρατούσες μέσα σου μέχρι τότε.
Το Adolesence και η Βρετανική Κυβέρνηση
Ο πρωθυπουργός της Αγγλίας, Σερ Κιρ Στάρμερ, δήλωσε ότι υπάρχει ανάγκη να αντιμετωπιστεί το «αναδυόμενο και αυξανόμενο πρόβλημα» που ανέδειξε η νέα τηλεοπτική σειρά Adolescence.
Ο Στάρμερ ανέφερε ότι η οικογένειά του παρακολουθούσε τη σειρά, αφού η βουλευτής του Νόουσλι, Ανέλιζ Μίντζλεϊ, έθεσε το ζήτημα νωρίτερα σε ερώτηση που έθεσε προς τον Πρωθυπουργό.
«Παρακολουθούμε το Adolescence στο σπίτι με τα παιδιά μας, έχω ένα αγόρι 16 ετών και ένα κορίτσι 14 ετών, είναι πάρα πάρα πολύ καλό», είπε ο Βρετανός πρωθυπουργός στη Βουλή την Τετάρτη.
«Αυτή η βία που ασκούν νέοι άνδρες, επηρεασμένοι από όσα βλέπουν Online είναι ένα πραγματικό πρόβλημα, είναι απεχθές. Και πρέπει να το αντιμετωπίσουμε. Τοποθετούμε ειδικούς για τον βιασμό και τις σεξουαλικές επιθέσεις σε κάθε αστυνομική δύναμη που εργάζεται στις κλήσεις άμεσης βοήθειας. Αλλά αυτό είναι επίσης ένα ζήτημα κουλτούρας και πιστεύω ότι είναι σημαντικό για όλη τη Βουλή να αντιμετωπίσουμε αυτό το αναδυόμενο πρόβλημα που ολοένα και μεγαλώνει», συνέχισε.
