Για τον Κωνσταντίνο Κεσίδη όλα ξεκίνησαν από τις πρώτες ζωγραφιές και τα πλάσματα από πλαστελίνη που έφτιαχνε ως παιδί, όταν η ενθάρρυνση των γονιών του τον βοήθησε να αποκτήσει αυτοπεποίθηση και να συνεχίσει να εξελίσσεται στο σχέδιο. Και οι δυο ασχολούνταν με τη ζωγραφική και τη γλυπτική στον ελεύθερό τους χρόνο, έτσι είχε υλικά για να παίξει και εικόνες για να επηρεαστεί. Συνέχισε στο Τεχνικό Λύκειο στο τμήμα της γραφιστικής και μετά στα ΤΕΙ στο τμήμα του βιομηχανικού σχεδιασμού στην Κοζάνη, μια νέο ιδρυθείσα σχόλη τότε (1998). Στην αναζήτηση νέων μέσων έκφρασης πειραματίστηκε με το ψηφιακό σχέδιο στη δισδιάστατη και τρισδιάστατη μορφή του, στο animation, τη λήψη και την επεξεργασία βίντεο. Στη διάρκεια έγινε φοιτητής της σχολής Καλών Τεχνών στα Ιωάννινα στο τμήμα της γλυπτικής (εδώ και πολλά πολλά χρόνια). Η έντονη ενασχόληση με τη σχολή κατά την περίοδο του COVID τον βοήθησε να επαναξιολογήσει την προσέγγιση του στον σχεδιασμό εμπλουτίζοντας ταυτόχρονα την αισθητική του αντίληψη.

Τα περισσότερα χρόνια εργάστηκε ως ελεύθερος επαγγελματίας, ως γραφίστας, βιομηχανικός σχεδιαστής, εικονογράφος, μοντέρ και βιντεολήπτης. Τα τελευταία χρόνια δημιούργησε το Εcolapsis ένα δημιουργικό studio-γραφείο στην πλατεία Μαβίλη και ένα brand το Dyslectic Bastard για το οποίο έχει σχεδιάσει μια σειρά Τ-shirts, ενώ ετοιμάζει μια μικρή παράγωγη από art toys. Ευτυχώς σε αυτό το project, όπως λέει ο ίδιος, έχει τη χαρά να συνεργάζεται με καλούς φίλους και άριστους επαγγελματίες ο καθένας στον τομέα του όπως ο Χαράλαμπος Ανδρεανίδης (γραφίστας), η Σταυρούλα Πάγωνα (κειμενογράφος, συγγραφέας), η Ευγενία Παπαδόπουλου (ανάπτυξη παραγωγής, πωλήσεις) και ο Γιώργος Αυγερινάκης (βιομηχανικός σχεδιαστής).

Τι πιστεύεις πως είναι αυτό που κάνει τη δουλειά σου να ξεχωρίζει; Ποια είναι η προσέγγιση σoυ;

Μετά από πολύ καιρό κατάλαβα πως δε χρειάζεται να κάνεις κάτι που να είναι αρεστό στους άλλους για να ξεχωρίσεις, απλώς κάνεις αυτό που σε εκφράζει πραγματικά εκείνη τη στιγμή (δημιουργία) και βρίσκεις τα κατάλληλα μέσα να το επικοινωνήσεις στο κοινό (ανάπτυξη). Αυτό το δεύτερο βήμα ίσως είναι και το πιο σημαντικό όσον αναφορά στα δικά μας προϊόντα. Όταν δημιουργούμε προϊόν για έναν πελάτη, η προσέγγιση αλλάζει και προσπαθούμε να προσαρμόσουμε την δημιουργικότητα και την τεχνογνωσία μας στο όραμα του.

Δημιουργείς 3D αντικείμενα και graphics. Πώς ξεκίνησε σαν ιδέα όλο αυτό, τι εφαρμογές υπάρχουν και πώς εξελίσσεσαι;

Η σειρά του Dyslectic Bastard ξεκίνησε από την δημιουργία ενός δισδιάστατου χαρακτήρα σε συνδυασμό με ένα graphic στιλ το οποίο δούλευα στον ελεύθερο μου χρόνο. Αυτό υπήρξε η βάση για την δημιουργία μιας σειράς χαρακτήρων, που βγήκε πρώτα σε μικρές αφίσες για ένα event που συμμετείχε το ecolapsis. Ένα χρόνο μετά  η ιδέα ωρίμασε ώστε να δημιουργήσουμε μια σειρά με t-shirts, κάποιοι χαρακτήρες επανασχεδιάστηκαν σε τρισδιάστατη μορφή για να μπορούν να εκτυπωθούν από τον 3D printer κι έτσι δημιουργήθηκαν τα πρωτότυπα των art toys.

Είναι ένα παιδικό όνειρο που σιγά σιγά πραγματοποιείται, ήθελα πάντα να φτιάξω τα δικά μου παιχνίδια και όπως φαίνεται ευτυχώς δεν ήμουν ο μόνος. Υπάρχει μια παγκόσμια κοινότητα δημιουργών που ξεκίνησε από την Ιαπωνία, ως Αrt Toy Designers που κατασκεύαζαν μικρές παράγωγες παιχνιδιών με υψηλή αισθητική σχεδιασμού και προσοχή στην λεπτομέρεια δημιουργώντας συλλεκτικά προϊόντα κάποια θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και ως μικρά έργα τέχνης.

Τα νέας τεχνολογίας υλικά έχουν ήδη βρει τον δρόμο τους στο αντικείμενό σου. Σε ποιο κοινό απευθύνεσαι και τι εισπράττεις για το μέλλον;

Το ευρύ κοινό εξοικειώνεται όλο και περισσότερο με τα 3D printing προϊόντα, την ευρεία γκάμα υλικών χρωμάτων, υφών και ιδιοτήτων που έχουν. Είμαστε ακόμα σε αρχικό στάδιο ανάπτυξης του Dyslectic Bastard, άλλα η ανταπόκριση για τα T-shirts και 3D objects είναι θερμή και είναι άτομα από όλες τις ηλικιακές ομάδες. Τα νέα υλικά δίνουν ευελιξία σε μικρές παραγωγές προϊόντων, με την βοήθεια τεχνολογιών όπως οι 3d printers που τις κάνουν πιο εφικτές και αποδοτικές από ποτέ.

Νιώθεις ότι ακροβατείς μεταξύ τέχνης και design; Τι είναι αυτό που σε κερδίζει περισσότερο σαν δημιουργό;

Θεωρώ ότι και στις δυο περιπτώσεις, η μέθοδος της δημιουργίας σε γενικές γραμμές είναι ίδια, σκοπός είναι η μεταφορά ενός θέματος από τον κόσμο των ιδεών στον υλικό κόσμο. Η διαφορά του σχεδιαστή από τον καλλιτέχνη είναι ότι ο σχεδιαστής θα πρέπει το προϊόν που θα φτιάξει να είναι χρηστικό, ο καλλιτέχνης δεν έχει αυτόν τον περιορισμό. Το ενδιαφέρον με τα art toys είναι ότι ενώ πρόκειται για προϊόντα μαζικής παραγωγής υπόκεινται σε περιορισμούς. Μπορούν να χαρακτηριστούν και ως έργα τέχνης, είναι ένα υβρίδιο που πραγματικά ακροβατεί μεταξύ τέχνης και design.

Έχετε σαν ομάδα οργανώσει μια σειρά από δημιουργικά workshops. Τι απήχηση έχουν; Είναι η μετάδοση γνώσεων κάτι που σε ενδιαφέρει και σε βοηθάει να εξελίσσεσαι;

Τα workshops είναι ένα κομμάτι που τον τελευταίο καιρό προσπαθώ να το εντάξω ενεργά στο πρόγραμμα και σιγά σιγά μπαίνουμε σε μια ροή. Βασικός στόχος πρώτα η ανάπτυξη της δημιουργικής έκφρασης χωρίς φόβους και περιορισμούς και μετά η εξειδίκευση και τεχνογνωσία πάνω σε σχεδιαστικά προγράμματα και τεχνοτροπίες. Κάποια μαθήματα όπως η δημιουργία χαρακτήρα ο σχεδιασμός του και η δημιουργία της τελικής φιγούρας θα δώσουν την δυνατότητα σε κάποιον να πειραματιστεί και να διασκεδάσει με τις μορφές πριν καταλήξει σε κάτι που τον ευχαριστεί αισθητικά. Άλλο workshop περιλαμβάνει ένα εισαγωγικό κομμάτι στην γλυπτική σε ελαφρομπετόν με την μέθοδο της αφαίρεσης ή και δημιουργία παιχνιδιών από χαρτί σχεδιάζοντας τρισδιάστατα αναπτύγματα.

Σκοπός, επίσης, είναι η δημιουργία εξειδικευμένων θεματικών εργαστηριών για άτομα που θέλουν να εμπλουτίσουν το portfolio τους και να πάρουν μια βασική εμπειρία πχ στο art direction, την σκηνοθεσία, το stop motion, την δημιουργία σεναρίου, τον σχεδιασμό προϊόντος, στην δημιουργία χαρακτήρων. Απώτερο σκοπό έχουν την δημιουργία μιας κοινότητας που θα μοιράζεται τεχνογνωσία, εμπειρία και συνεργασίες μεταξύ των μελών της.

Ποια είναι highlights στην πορεία σου και ποιες είναι οι νέες προκλήσεις για σένα;

Ένα project που θα χαρακτήριζα ξεχωριστό ήταν ο σχεδιασμός ενός εξαρτήματος bluetooth για μια σειρά στρατιωτικών κυαλιών υψηλών προδιαγραφών για τα οποία έπρεπε να λυθούν σχεδιαστικά προβλήματα παίζοντας με δέκατα του χιλιοστού.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σου και ποιο τo dream project που θα θέλεις να πραγματοποιήσεις;

Νομίζω ότι το dream project μου υλοποιείται σιγά σιγά, καθώς τα art toys του Dyslectic Bastard μπαίνουν σε ροή παραγωγής. Στα επόμενα σχέδια είναι η δημιουργία event στον χώρο του ecolapsi, αλλά και οι συνεργασίες για νέα δημιουργικά projects.

Έχεις σχεδιάσει κάτι άλλο;

Υπάρχουν πάρα πολλά σχέδια στο χαρτί που περιμένουν την υλοποίησή τους - από φωτιστικά μέχρι μικρά βιοκλιματικά σπίτια, αλλά η διάσπαση προσοχής δε βοηθάει στην ολοκλήρωσή τους. Παρόλα αυτά, φέτος ολοκλήρωσα τη δημιουργία ενός επιτραπέζιου παιχνιδιού με κάρτες που ονομάζεται «Δημιουργοί Πλασμάτων». Σκοπός του παιχνιδιού να ζωγραφίσεις το πιο αλλόκοτο πλάσμα, ένα παιχνίδι που αναπτύσσει την δημιουργικότητα και την φαντασία.

Κλείνοντας, ας μιλήσουμε για τη γειτονιά των 12 Αποστόλων όπου και βρίσκεται το studio σου. Ποια είναι αγαπημένα σου μέρη εκεί;

Είμαι στη γειτονιά από το 2019. Τα τελευταία δυο χρόνια έχουμε έρθει πολύ κοντά σαν γειτονιά ειδικά οι δημιουργικοί χώροι που υπάρχουν εδώ. Είχαμε οργανώσει κάποια δρώμενα με σκοπό την προώθηση της περιοχής των 12 Αποστόλων και τον χώρων μας, αυτό μας έκανε να γνωριστούμε καλύτερα και να αναπτύξουμε νέες συνεργασίες μεταξύ μας. Αγαπημένα μέρη, το εσωτερικό της εκκλησίας των 12 Αποστόλων που έχει ψηφιδωτά και νωπογραφίες του 14ου αιώνα, το δυτικό τοίχος στην οδό Ειρήνης ειδικά τα παγκάκια κόντα στην Αγ. Δημητρίου έχουν θέα σχεδόν όλο το τοίχος και η καλύτερη ώρα είναι το απόγευμα. Επίσης, τα πολύ ωραία καφέ, εστιατόρια, μεζεδοπωλεία και μπιραρίες στη γειτονιά, ιδανικά για ένα ευχάριστο διάλειμμα από την εργασία μου.