Η Μυρτώ Κάζη θυμάται τον εαυτό της πάντα να γράφει. Γράμματα, εκθέσεις, ημερολόγια, εξομολογήσεις, σημειώσεις. Από μικρή ήξερε ότι ήθελε να γίνει δημοσιογράφος και ακολούθησε αυτό το όνειρο πιστά, χωρίς βέβαια να φαντάζεται ότι αρκετά χρόνια μετά, θα έχει το δικό της περιοδικό, το Yes-I-Do, ένα από τα πιο αγαπημένο ανάμεσα στις μέλλουσες νύφες. Πριν λίγο καιρό μάλιστα, κυκλοφόρησε και το νέο πρότζεκτ της, το Boom, ένα περιοδικό που αφορά στα μωρά, ιδανικό για νέες και wannabe μαμάδες!

Μετρά χρόνια εμπειρίας στο ραδιόφωνο, την τηλεόραση και τα περιοδικά, δουλεύοντας σε σπουδαία ελληνικά μέσα, όπως Love Radio, MTV Greece, Alpha, ΣΚΑΪ και Hello, ενώ εδώ και μερικά χρόνια προτεραιότητά της σίγουρα είναι τα δύο υπέροχα παιδιά της, ο Οδυσσέας (ή Ody, όπως την ακούμε να τον φωνάζει στα stories της στο instagram @myrto_kazi) και η Ιριάννα, που ομολογουμένως είναι ίδια ο Τάσος Μπίθας, ο σύζυγός της, -τα οποία μάλιστα φωνάζει χαρακτηριστικά Bithάκια. Ανάμεσα στα άλλα, η Μυρτώ Κάζη είναι φανατική blogger, γράφοντας στο Yes-I-am πολύτιμα και χρηστικά άρθρα, που αφορούν στη ζωή μιας σύγχρονης μαμάς -και όχι μόνο.

Της ζητήσαμε να μας περιγράψει τη δημιουργική καθημερινότητά της...

7:55 π.μ. –Διπλό κρεβάτι– Εγώ, Τάσος, Οδυσσέας, Ιριάνα. Το πρωί μας βρίσκει και τους τέσσερις ξαπλωμένους σε ένα περίεργο «σύμπλεγμα» ποδιών και χεριών να προσπαθούμε ο καθένας να κερδίσει τον χώρο του και να καταφέρει να κοιμηθεί λίγα λεπτά ακόμα. Δυστυχώς, τα παιδιά μας ακόμα έρχονται το βράδυ στο κρεβάτι μας και έτσι ο ύπνος δεν είναι μια εύκολη υπόθεση για κανέναν! Πρώτη ξυπνάει η Ιριάνα με τον μπαμπά της, σηκώνονται ευτυχώς αμέσως και έτσι, ο Οδυσσέας και εγώ έχουμε επιτέλους αυτά τα λίγα λεπτά που θέλουμε για να απλωθούμε, να τεντωθούμε και να αγαπηθούμε σαν μαμά και γιος! Δεν είμαι πρωινός τύπος. Καθόλου. Ιδανικά θα ήθελα να ξυπνάω στις 12, ωστόσο από την ημέρα που έγινα μαμά αυτό δεν συμβαίνει φυσικά ούτε τα Σαββατοκύριακα!

Το πρώτο πράγμα που κάνω όταν ξυπνάω είναι μια μαθηματική πράξη για να βρω πόσες ώρες έχω κοιμηθεί. Τα τελευταία χρόνια μιλάμε για 4-5 ώρες στην καλύτερη των περιπτώσεων!

Σηκώνομαι νωχελικά, δίνω φιλάκια στα «Μπιθάκια» που τρέχουν γύρω μου όλο χαρά και πάω στο μπάνιο. Αν καταφέρω να σηκωθώ από το κρεβάτι θέλω μετρημένα 4 λεπτά για να ετοιμαστώ. Πλένομαι, βάζω την κρέμα μου (Hydragenist της Lierac), ρουζ Sephora, κολώνια (Hypnotic Poison – Dior) πλένω δόντια και βάζω το πρώτο τζιν και t-shirt που θα βρω μπροστά μου. Μαλλιά ponytale, stansmith και είμαι έτοιμη για το γραφείο! Τα παιδιά φεύγουν με τον Τάσο για το σχολείο και η μέρα μας ξεκινάει με μια τεράστια αγκαλιά και φιλάκια στα μάγουλα! Πρωινό έχω να φάω από τα 22 μου...

9:30 π.μ. Tρίτη – Πέμπτη – Παρασκευή – Γυμναστική Τρεις φορές την εβδομάδα έχω αποφασίσει να κάνω ένα μικρό δώρο στον εαυτό μου. Γυμναστική στο σπίτι. Ο γυμναστής μου, ο Τάσος Δαλίτσικας, είναι κάτι σαν ψυχοθεραπευτής μου. Δεν ξέρω αν, δεν χάνω μάθημα για να μη χάσω τη γυμναστική ή την κουβέντα μαζί του. Γυμνάζομαι, μιλάμε, γελάμε. Μια ώρα για εμένα. Ένα δώρο που δεν το αλλάζω για τίποτα. Όταν τελειώσει η γυμναστική ακολουθούν αυτά τα 4 λεπτά της προετοιμασίας! Ντους, χτένισμα, ντύσιμο, έφυγα!

Στην τσάντα μου έχω πάντα γυαλιά ηλίου (ακόμα και τον Δεκέμβριο), το κινητό μου με τα ακουστικά μου, την ατζέντα μου και ένα μπορντώ κραγιόν. Αν έχω αυτά μπορώ να κυκλοφορήσω ακόμα και χωρίς πορτοφόλι!

10.00 – 11.00 π.μ. Yes I Do Φτάνω στο γραφείο που είναι δίπλα στο σπίτι μου (μεγάλη τύχη) με τα πόδια και με ένα τεράστιο χαμόγελο. Στο μυαλό μου κάθε νέα μέρα είναι η απόλυτη ευκαιρία για την ομάδα μου και εμένα ώστε να σκεφτούμε και να οργανώσουμε νέα παραμυθένια πράγματα. Ανοίγω τον υπολογιστή μου και αντικρίζω 100 mails, περίπου 50 inbox στο Facebook και σίγουρα 300 inbox στο Instagram. Ψυχραιμία. Όλα θα γίνουν. Ανοίγω την ατζέντα μου. Χωρίς εκείνη δεν υπάρχει ζωή! Η μέρα ξεκινάει.

2.00 – 2.30 μ.μ. Για να ζήσω το πρωί ως το μεσημέρι χρειάζομαι απλά δυνατές δόσεις καφέ. Πριν πάω στο γραφείο έχω φροντίσει να περάσω από το Zillions στην Κηφισιά για να πάρω τον καφέ μου και να δω τα παιδιά που δουλεύουν εκεί και πάντα θα μου φτιάξουν την ημέρα με το χαμόγελό τους. Πάντα θέλω το πρωί να δέχομαι good vibes. Έτσι, μέχρι να έρθει το μεσημέρι πολύ πιθανώς δεν θα έχω φάει κάτι. Στις 2.30 περίπου όμως αρχίζω να πεινάω! Συνήθως θα φάω σπιτικό φαγητό ή θα παραγγείλουμε κάτι στο γραφείο για να φάμε όλες μαζί και να κάνουμε ένα μισάωρο break! Το μεσημεριανό φαγητό δε μου είναι τόσο απαραίτητο. Το βραδινό όμως είναι κάτι σαν ιεροτελεστία.

Απόγευμα – Ραντεβού και Mommy again! Μετά τις 2:30 συνήθως θα βάλω τα επαγγελματικά μου ραντεβού και στις 5:00 έχω βάλει όριο στον εαυτό μου να κλείνω υπολογιστή, να βάζω το κινητό στο αθόρυβο και να επιστρέφω στα παιδιά μου. Τις Δευτέρες τέννις, τις Τετάρτες μουσική, τις Παρασκευές παιχνίδι. Κάθε απόγευμα κάνουμε μαζί όμορφα και δημιουργικά πράγματα και όσο και να χτυπάει το κινητό δεν ασχολείται κανείς από τους 3 μας! Είναι ο προσωπικός μας χρόνος!

7.00 μ.μ. Splish Splash – We are taking a bath! Στις 7.00 ξεκινάμε τα μπάνια. Οδυσσέας και Ιριάνα απολαμβάνουν το μπανάκι τους σαν παπάκια, πλένουν δοντάκια, μιλάμε, τραγουδάμε, βάζουμε πυζάμες και είμαστε έτοιμοι για τη «βραδινή» μας ρουτίνα! Πάμε καναπέ και είναι η ώρα που η μαμά επιτρέπει για λίγο την τηλεόραση. Βάζουμε κάποια παιδική σειρά στο Netflix και τη βλέπουμε αγκαλίτσα πίνοντας γάλα και τρώγοντας κάτι ελαφρύ. Ματάκια κλείνουν, χασμουρητά εμφανίζονται και αποφασίζουμε να πάμε να ξαπλώσουμε για να πούμε τις «εμπειρίες της ημέρας μας». Αυτή, αν με ρωτάτε, είναι η πιο ουσιαστική στιγμή της ημέρας μας. Τα Μπιθάκια ξαπλώνουν και συζητάμε όλα όσα ζήσαμε την ημέρα μας, όσα μας έκαναν να χαμογελάσουμε, να μάθουμε νέα πράγματα ακόμα και να φοβηθούμε. Τώρα όλα δέχονται την εξήγησή τους και πλέον μπορούμε να κοιμηθούμε χωρίς σκέψεις και έγνοιες. Κλείνουν τα ματάκια και από τη μία αισθάνομαι ανακούφιση από την άλλη όμως θέλω να τα πάρω μία ακόμα σφιχτή αγκαλιά ακόμα και με τον «κίνδυνο» να τα ξυπνήσω. Τους ψιθυρίζω ότι είναι οι σημαντικότεροι άνθρωποι της ζωής μου, ότι είμαι περήφανη που είμαι η μαμά τους, τους φιλάω απαλά στο μαγουλάκι τους και… είμαι free as a bird!

9.00 μ.μ. Me & Tasos Έπειτα από μία ολόκληρη ημέρα που συνήθως ανταλλάσσουμε μόνο μηνύματα με τρυφερότητες, έρχεται επιτέλους η στιγμή που μπορούμε να κάτσουμε αγκαλιασμένοι στον καναπέ, να παραγγείλουμε κάτι απέξω (ντρέπομαι, αλλά συμβαίνει σχεδόν σε καθημερινή βάση) και να συζητήσουμε -για όσο προλάβουμε μέχρι να λιποθυμήσω στον καναπέ- όλα όσα συνέβησαν στην ημέρα μας! Η σειρά ξεκινάει, το φαγητό έρχεται, το φαγητό τελειώνει, εγώ κοιμάμαι στον καναπέ, ο Τάσος με ξυπνάει γλυκά κατά τις 12.00 και μεταφέρομαι στο κρεβάτι. Άλλωστε σε λίγη ώρα στο κρεβάτι δεν θα υπάρχει χώρος για εμένα και το ξέρω καλά! Πρέπει να προλάβω να απολαύσω αυτές τις ελάχιστες στιγμές!

Όταν είσαι μαμά τίποτα δεν μπορεί να σε βγάλει από το καθημερινό σου πρόγραμμα. Τα παιδιά είναι creatures of habit και αν τους χαλάσεις τη ρουτίνα, τελικά εσύ θα βγεις ζημιωμένος! Οι μόνες φορές που βγαίνουμε εκτός είναι όταν αρρωσταίνει κάποιο από τα δύο. Τότε η μαμά μένει σπίτι και οι αγκαλιές πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο!

Το βράδυ για εμένα είναι ιερό. Αν δεν μείνουμε μέσα, θα βγούμε για ένα φαγητό με τους φίλους μας. Αγαπώ να απολαμβάνω ένα ποτήρι κόκκινο κρασί και φυσικά για εμένα πλέον δεν νοείται έξοδος χωρίς φαγητό!

Πριν βγούμε θα κάνω ένα γρήγορο μπάνιο, θα ανανεώσω την κολόνια μου, θα ισιώσω τα μαλλιά μου σε χρόνο ρεκόρ με την αγαπημένη μου πρέσα ghd platinum plus και αντί για «αθλητικά-τζιν-μπλουζάκι», θα βάλω «γόβες- τζιν-μπλουζάκι»!

Υπάρχουν βέβαια και τα βράδια που θα πρέπει να δουλέψω στο laptop μου ως το πρωί. Και δεν είναι λίγα. Όταν κλείνουμε τεύχος, όταν έχω πολλά άρθρα να γράψω για το blog μου, όταν οι υποχρεώσεις της μαμάς συγκρούονται με τις υποχρεώσεις της εργαζόμενης, τότε τα βράδια περιλαμβάνουν δεκάδες σελίδες word και σοκολάτα ΙΟΝ γάλακτος.

Πριν κοιμηθώ πάντα -πάντα όμως- διαβάζω έστω και μία σελίδα από το βιβλίο μου. Διαβάζω περισσότερα από 50 βιβλία το χρόνο και για εμένα αποτελούν την απόλυτη πηγή έμπνευσης και απόδρασης. Ακόμα και αν έχω κοιμηθεί στον καναπέ και μεταφερθώ υπνωτισμένη στο κρεβάτι μου, θα ανοίξω το πορτατίφ και θα διαβάσω λίγες σειρές μέχρι να κοιμηθώ με το βιβλίο στο χέρι. Τότε πρέπει πάλι ο Τάσος να το πάρει με προσοχή (μη μου χάσει τη σελίδα!) και να κλείσει το φως για να κοιμηθούμε.

Ο απολογισμός της ημέρας γίνεται συνήθως… στον ύπνο μου. Εκεί θα βρω απαντήσεις στα προβλήματά μου, εκεί θα θυμηθώ κάτι που έχω αμελήσει, εκεί θα χαλαρώσω ή θα αγχωθώ περισσότερο. Στον ύπνο μου σκέφτηκα το όνομα Yes I Do, στον ύπνο μου σκέφτηκα και το επόμενο project που ετοιμάζω. «Στον ύπνο μου» λένε οι φίλες μου, συνέλαβα και τα παιδιά μου που μοιάζουν τόσο στον άντρα μου! Όπως καταλαβαίνετε, στον ύπνο μου συμβαίνουν πράγματα.

Μια μέρα είναι «καλή» όταν δεν έχει συμβεί τίποτα κακό. Δεν με νοιάζει να συμβαίνουν αυτό που λέμε «καλά πράγματα». Με νοιάζει να είμαστε όλοι καλά, να μην ακούω κακά νέα, να μην συμβαίνει οτιδήποτε που έχει να κάνει με την υγεία των ανθρώπων που αγαπώ. Δεν αναζητώ μεγάλες στιγμές, δώρα, εκπλήξεις, εκρήξεις ευτυχίας. Βρίσκω την ευτυχία στα πολύ πολύ μικρά και καθημερινά πράγματα και έτσι τα βράδια σχεδόν πάντα κοιμάμαι με ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη. Γιατί ξέρετε, η ζωή είναι ωραία.