Τον συναντήσαμε να επιδίδεται στη νέα, μεγάλη αδυναμία του, την κεραμική, στο εργαστήρι Sealed Earth, όπου διοχετεύει τη δημιουργικότητά του, που είναι ανεξάντλητη. Παράλληλα με τις σπουδές του ως χημικός βιομηχανιών, ασχολήθηκε με την άλλη του αγάπη, την αρχιτεκτονική και τη διακόσμηση. Πάντα τον προκαλούσε να δημιουργεί με τα χέρια του, να τα λερώνει, να παίρνει ένα σχεδόν τίποτα και να το κάνει κάτι!

Συστήθηκε με τη μόδα ως πωλητής στο “Sotris”, τον τότε «ναό» των high-end designers, και ξεκίνησε να πειραματίζεται με το styling. Έκανε πάντα ενδιαφέρουσες επιλογές κι έτσι άρχισε το merchandising των συλλογών, πριν βγουν στην πώληση, σε πολύ καλούς πελάτες. Σιγά σιγά απέκτησε φήμη και συνεργάστηκε με την Αμαλία Κάτσαρη-Κορασίδου του “Enny Di Monaco”, που του πρότεινε συνεργασία. Έκανε buying μαζί της, φέρνοντας designers που ακόμη δεν τους γνώριζε κανείς, έκανε personal shopping κεκλεισμένων θυρών -η Αμαλία τού είχε τυφλή εμπιστοσύνη- κι απόλαυσε τις πιο ωραίες επαγγελματικές του στιγμές κάνοντας παράλληλα και βιτρίνες.

Τότε, ως διά μαγείας, ήρθε μια καινούρια πρόταση, μια νέα πρόκληση. Ο Τάκης Τσαντίλης άνοιγε ένα περιοδικό και του πρότεινε να δουλέψει ως βοηθός του. Το περιοδικό "Life and Style" ήταν για τα επόμενα χρόνια μια εκδοτική επιτυχία και σ’ αυτήν την περίοδο απέκτησε τέσσερις από τους πιο αγαπημένους του φίλους, την Καλλιόπη Ξυράφη, την Ντάντα Ιωαννίδου, τη Μάρα Δεσύπρη και τη Ρούλα Ρέβη. Εξελίχθηκε σε fashion editor του περιοδικού για περίπου τρία χρόνια. Ταυτόχρονα, έκανε τις βιτρίνες των “Luisa”, “Kessaris”, “Liana Vourakis”, “Serkos”, όπου ένιωθε πραγματικά να δημιουργεί. Κάπως έτσι, ασχολήθηκε περισσότερο με το set design, αλλά επειδή είναι multitasker πάντα, όταν υπάρχει ένα challenge σε σχέση με τη μόδα ή τη διακόσμηση, αυτό τον εξιτάρει.

Ένιωσα για πρώτη φορά το κάλεσμα της δημιουργίας… από πολύ μικρός. Άλλαζα συνέχεια έπιπλα, φώτα, τα πάντα μέσα στο σπίτι. Επίσης, στα 90’s, μετά το clubbing, πήγαινα σε υπαίθριες αγορές και αγόραζα έπιπλα, φωτιστικά, αντικείμενα κι έκανα restoration. Το δωμάτιό μου μοιάζει με μικρό παλαιοπωλείο.

Η μόδα ήρθε στη ζωή μου... πολύ νωρίς. Είχα πολλούς φίλους που δούλευαν στη μόδα, και στα 90’s, όταν βγαίναμε στα clubs, περιμέναμε να έρθει το Σαββατοκύριακο για να ντυθούμε. Επίσης, επειδή από μικρός ήθελα να είμαι ανεξάρτητος, ξεκίνησα να δουλεύω στο θρυλικό “Remember”.

Στη δουλειά μου μού αρέσει να... πειραματίζομαι χωρίς να λείπει το κριτήριο της συνέπειας!

Κάθε καινούριο project… είναι μια πρόκληση και ειλικρινά ποτέ δεν ξέρω πώς θα είναι το τελικό αποτέλεσμα. Αυτό είναι που με κρατάει σε εγρήγορση.

Είμαι τυχερός... γιατί έχω κάνει αρκετές ξεχωριστές συνεργασίες. Αν θα έπρεπε να διαλέξω, θα έλεγα το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, είναι ένα από τα projects που με ξεκουράζει πνευματικά και μου δίνει πολύ καλή ενέργεια. Επίσης, το set and prop design για την καμπάνια του Christian Louboutin, με μια εξαιρετική ομάδα ανθρώπων, και φυσικά η συνεργασία μου με τον οίκο Danelian τα τελευταία δύο χρόνια, του οποίου είμαι ο creative director και είμαι πολύ τυχερός που δουλεύω με μια τόσο εξαιρετική οικογένεια και ίσως ένα από τα καλύτερα και πιο παλιά ονόματα στον χώρο του fine jewelry.

Το interior design… ήταν κάτι που μου άρεσε πάντα. Να συνθέτω και ν’ αλλάζω χώρους. Μια μέρα, μια φίλη φίλου μου με πήρε τηλέφωνο -ήμουν στο Λονδίνο για μια δουλειά- και μου πρότεινε να κάνω τη διακόσμηση για ένα καφέ μπαρ που θ’ άνοιγε στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας, πίσω από το Δημαρχείο. Ήταν ένα υπέροχο κτίριο, όπως τα περισσότερα γύρω από την πλατεία Ομονοίας, στο οποίο στεγαζόταν ένα πρακτορείο εφημερίδων και περιοδικών. Κάποτε, η ελίτ της Αθήνας τριγυρνούσε στα στενά γύρω από την πλατεία και ήθελα να «ζήσω» μέσω της δημιουργίας αυτήν την αίγλη. Έτσι, είπα «ναι» και το ένα έφερε το άλλο. Βέβαια, έχω μια ομάδα δίπλα μου και συνεχίζω να εκπαιδεύω τον εαυτό μου με τεχνικές γνώσεις εκτός της αισθητικής.

Αγαπημένη μου περίοδος... είναι ο μεταπολεμικός μοντερνισμός και στη μόδα τα 20’s και τα 70’s. Αυτά πάντα επηρέαζαν το ένα το άλλο, η μόδα την αρχιτεκτονική και το αντίστροφο.

Προσέχω ιδιαίτερα... την ιστορία των πραγμάτων, από πού έρχονται, γιατί και πώς εξελίχθηκαν μέσα στον χρόνο.

Είμαι πολύ περήφανος... για το πρώτο μπλε 50’s modernist “Spinster” bar και το πρώτο ροζ interior σε club, το “Gpoint”. Είναι σημαντικό να μπορείς να διεγείρεις τις αισθήσεις των ανθρώπων. Ακόμη, για τις βιτρίνες της “Luisa”, όπου χρησιμοποιούσα αποκλειστικά show pieces από designers και την τελευταία καμπάνια του οίκου Danelian.

Τα πιο πρόσφατα projects… είναι το set up design με video mapping για το Private Viewing collection της Kalogirou στην Benias Gallery και το press event του Τsakiris Mallas, όπου δημιούργησα ένα life size κουτί παπουτσιών στο οποίο φωτογραφίζονταν οι καλεσμένοι. Πρόσφατα, σχεδίασα το set design για ένα brunch της κας Μαριάννας Γουλανδρή, που διοργάνωσε στο Athénée. Έστησα τα κοσμήματα της συλλογής της πάνω σε έργα -στο κέντρο, κατά μήκος των τραπεζιών- από διάφορους καλλιτέχνες του καταπληκτικού χώρου όπου κάνω κεραμική, του Sealed Earth, της αγαπημένης μου Λουκίας Θωμοπούλου, όπου και έγινε η φωτογράφιση.

Η κεραμική... αποτελεί τη νέα αγάπη μου, που με βοηθάει να είμαι in control, κάτι που το έχω ανάγκη, καθώς παρασύρομαι εύκολα και πρέπει κάπου να βάζω μια τέλεια.

Αυτό που μ’ εμπνέει… είναι ο ήλιος, η θάλασσα, η σύγχρονη τέχνη και η καθημερινότητα πάνω απ’ όλα, αφού υπάρχει παντού, κάτι που μπορώ να δω και να μ’ εμπνεύσει, όπως να πάρω μια απλή εικόνα ή στιγμή και να την εξελίξω.

Τα υλικά μου… είναι τα πάντα, και ιδιαίτερα πράγματα που δε θα μπορούσες ποτέ να φανταστείς ότι μπορεί να πάρουν τέτοια μορφή χρησιμοποιώντας τα.

Εξελίσσομαι... καθημερινά και μέσα από τις δουλειές μου, κάτι που δε σταματάει ποτέ.

Η μάθηση... είναι ό,τι πιο σημαντικό. Να γνωρίζεις επακριβώς αυτό στο οποίο αναφέρεσαι, να μπορείς να επιχειρηματολογείς.

Οι άνθρωποι που με βοήθησαν… είναι όλοι αυτοί που μου έδωσαν ευκαιρίες να διερευνήσω τις δυνατότητές μου και να εξωτερικεύσω τα ταλέντα μου αλλά και να ανακαλύψω και να φτάσω τα δημιουργικά μου όρια. Επίσης, θα πω οι συγκυρίες. Πιστεύω πολύ στο σωστό timing.

Μια δουλειά που έχω ζηλέψει... Τα δύο τελευταία shows του οίκου Balenciaga, όσον αφορά στο set design, και για τον φωτισμό, το τελευταίο show Saint Laurent.

Παλιά και σήμερα... Παλιά, ήμουν πιο αυθόρμητος. Σήμερα, είμαι πιο συγκεντρωτικός. Πριν, όλα γίνονταν σε ρυθμούς βεβιασμένους και χωρίς «ανάσα», δημιουργικά μεν, αλλά με μεγάλο στρες. Θέλω να πιστεύω ότι το μέλλον θα είναι πιο ήρεμο, πιο τακτικό και ισορροπημένο.

Νέα projects... υπάρχουν. Είμαι χαρούμενος, διότι μου ανατέθηκε από τον Δήμο Αθηναίων, και συγκεκριμένα από τον πρόεδρο του Τεχνόπολις, κο Δέδε, η ανάπλαση των εξωτερικών χώρων, αφού με τα νέα μέτρα πια δεν μπορούν να γίνονται εκδηλώσεις στο άμεσο μέλλον. Έτσι, στα σχέδια είναι ανάπλαση του πρασίνου με κηπευτικά και λουλούδια, ανακαίνιση του καφέ κι εστιατορίου, δημιουργία ανοιχτού γυμναστηρίου, χώρου προβολής ταινιών, χώρων αναψυχής και διαδραστικών δραστηριοτήτων μέσω τεχνολογικών μέσων κ.ά.

Η Ελλάδα μου είναι... αυτό το μπλε που δε χορταίνω, όσο κι αν το βλέπω, κι αυτό το υπέροχο φως.

Αν μπορούσα να διαλέξω για το μέλλον, θα ήθελα να... έχω την τύχη να βρίσκονται, όσο το δυνατόν περισσότερο, δίπλα μου οι αγαπημένοι μου άνθρωποι και να κάνω πάντα αυτό που αγαπώ, χωρίς να συμβιβάζομαι. Ακόμη, να νιώθω ασφαλής, να μπορώ να τους αγκαλιάζω χωρίς δεύτερη σκέψη.

Σε 10 χρόνια θα ήθελα να... ζω σ’ ένα νησί, να φτιάχνω τα απλά σπίτια και τους στάβλους στα χωριά που είναι παρατημένα και να τους δίνω ζωή.

Μου αρέσει να ζω... σ’ έναν κόσμο ελεύθερο, δίπλα στη θάλασσα, χωρίς άμυνες, ξυπόλυτος, ξέγνοιαστος.

Οι άνθρωποί μου... είναι το δίχτυ ασφαλείας μου κι εγώ το δικό τους.

Η καθημερινότητά μου... μ’ εκπλήσσει κάθε μέρα και πιο πολύ και με κάνει να αισθάνομαι ευλογημένος.

Νοσταλγώ... τις ημέρες της καραντίνας. Ήταν ένα ωραίο διάλειμμα για τον κόσμο, αλλά ταυτόχρονα μπόρεσε ν’ αναπνεύσει ο πλανήτης, η φύση, τα ζώα , γίναμε πιο ανθρώπινοι. Ελπίζω να μας έγινε μάθημα τώρα που επιστρέψαμε και να θυμόμαστε ότι κανείς δεν είναι σημαντικότερος του άλλου και ότι η Γη θα συνεχίσει να γυρίζει και χωρίς εμάς.

Εύχομαι... να είμαστε καλά, να προσέχουμε και να δίνουμε μεγαλύτερη σημασία σε απλά, καθημερινά πράγματα, σε αυτά που μας κάνουν καλύτερους στην προσωπική μας ζωή, μας εμπνέουν να αγαπάμε, να προσέχουμε ο ένας τον άλλον και να θαυμάζουμε. Δεν υπάρχει πιο ωραίο συναίσθημα.

Φωτογραφίες: Μάρα Δεσύπρη

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ GLOW 159 ΙΟΥΝΙΟΣ 2020