Στην πολυσύχναστη γειτονία Marais του Παρισιού, λίγα βήματα από την πλατεία Vosges, ένα παλιό ατελιέ καλλιτέχνη ξαναγεννιέται ως χώρος σύγχρονης κατοικίας. Το διαμέρισμα, που για δεκαετίες υπήρξε το εργαστήριο και η εστία του ζωγράφου Albert Chaminade, έμεινε ανεκμετάλλευτο για πολλά χρόνια, κουβαλώντας επάνω του το βάρος του χρόνου και την ατμόσφαιρα μιας δημιουργικής ζωής. Οι αρχιτέκτονες Jules Brisson και Laurent Lustigman ανέλαβαν να μεταμορφώσουν αυτό το μοναδικό κέλυφος σε ένα καταφύγιο που ισορροπεί ανάμεσα στη μνήμη και τη σύγχρονη αρχιτεκτονική, τιμώντας το παρελθόν και δίνοντάς του νέα πνοή.
Η αρμονία ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν


Με την είσοδο στον χώρο, η αίσθηση είναι αυτή ενός εσωτερικού που μιλάει τη γλώσσα του χρόνου χωρίς να τον εγκλωβίζει. Το δάπεδο από ανοιχτόχρωμο terrazzo δημιουργεί έναν φωτεινό καμβά, ενώ οι τοίχοι διατηρούν τη φυσική τους αδρότητα, φανερώνοντας τα σημάδια του παρελθόντος. Οι ξύλινες δοκοί της οροφής, αποκατεστημένες με σεβασμό, παραμένουν ορατές σαν δομικές γραμμές που καθοδηγούν το βλέμμα και δίνουν ρυθμό στον χώρο. Η κεντρική αίθουσα με το ύψος της που φτάνει τα 4,5 μέτρα και τα μεγάλα ανοίγματα προς τον δρόμο γεμίζει με φυσικό φως, αναδεικνύοντας την αίσθηση ελευθερίας που χαρακτηρίζει τον νέο σχεδιασμό.
Μια νέα ταυτότητα με αναφορές στην καλλιτεχνική κληρονομιά

Η προσέγγιση δεν επιχείρησε να εξαφανίσει τις μνήμες του παλιού ατελιέ αλλά να τις εντάξει με λεπτότητα στη νέα του ταυτότητα. Οι αρχιτέκτονες εμπνεύστηκαν από τις αυστηρές γραμμές των νεομοντέρνων εσωτερικών και τις ξύλινες κατασκευές που θύμιζαν καβαλέτα και καμβάδες του 17ου αιώνα, δημιουργώντας μια αρχιτεκτονική «πλέξη» που δίνει ενιαία μορφή στο σύνολο. Μια παλέτα του ζωγράφου, βρέθηκε κρυμμένη ανάμεσα στις δοκούς κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης και εκτέθηκε σε περίοπτη θέση, πάνω από την τραπεζαρία, σαν μια συγκινητική γέφυρα ανάμεσα στο τότε και το τώρα.
Ζεστασιά και ατμόσφαιρα εξοχής στην πόλη

Παρά το κεντρικό του σημείο, το διαμέρισμα αποπνέει την αίσθηση ενός ζεστού καταφυγίου που θυμίζει περισσότερο μικρή εξοχική κατοικία παρά διαμέρισμα στο Παρίσι. Με συνολικό εμβαδόν 65 τετραγωνικών μέτρων, ο χώρος αποδεσμεύεται από τις παραδοσιακές χωροθετήσεις και διαμορφώνεται με άνεση, αφήνοντας το φως να ρέει ελεύθερα. Η πατίνα του ξύλου, τα απλά αλλά ευγενή υλικά και η αίσθηση της χειροποίητης υφής δημιουργούν μια ατμόσφαιρα φιλόξενη και οικεία, που θυμίζει περισσότερο αγροτόσπιτο παρά τυπικό αστικό διαμέρισμα.
Ένα σκηνικό γεμάτο αντικείμενα με ιστορία

Η νέα ζωή του διαμερίσματος συμπληρώνεται από την προσωπική ματιά του Jules Brisson, ο οποίος με πάθος συλλέγει αντικείμενα και έπιπλα από διεθνείς αγορές και δημοπρασίες. Κάθε κομμάτι επιλέγεται για τη λειτουργικότητά του αλλά και για την ικανότητά του να αφηγείται μια ιστορία, χτίζοντας έτσι ένα περιβάλλον γεμάτο μνήμες, αναφορές και ταξιδιωτικές εμπειρίες. Έτσι, το νέο διαμέρισμα γίνεται ένα ζωντανό ημερολόγιο προσωπικών στιγμών και συλλογικών αναφορών.
Η δύναμη του φωτός και των όγκων


Το στοιχείο που κυριαρχεί είναι το φως. Η είσοδος του φυσικού φωτός μέσα από τα μεγάλα ανοίγματα και η διάχυσή του ανάμεσα στις δοκούς της στέγης δημιουργούν ένα σκηνικό γεμάτο εναλλαγές και σκιές. Οι αρχιτέκτονες επέλεξαν να τονίσουν τους γενναιόδωρους όγκους, αφήνοντας τον χώρο να «αναπνέει» και αναδεικνύοντας το πνεύμα του εργαστηρίου που υπήρξε άλλοτε εδώ. Παρά τις περιορισμένες διαστάσεις, το διαμέρισμα δίνει την αίσθηση μεγάλου και ανοιχτού χώρου, χάρη στη λιτότητα των επεμβάσεων και τη δύναμη της αρχιτεκτονικής.
Ένα σύγχρονο καταφύγιο στην καρδιά του Παρισιού

Το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα διαμέρισμα που συνδυάζει το πνεύμα του καλλιτεχνικού ατελιέ με την κομψότητα της σύγχρονης αρχιτεκτονικής. Με σεβασμό στην ιστορία του χώρου αλλά και με τόλμη στη νέα του ερμηνεία, η κατοικία αυτή ξεχωρίζει για τον χαρακτήρα και την αυθεντικότητά της. Πρόκειται για έναν χώρο που δεν εγκλωβίζεται στον χρόνο, αλλά λειτουργεί σαν ζωντανό μωσαϊκό μνήμης και μοντέρνας αισθητικής, μια σπάνια ισορροπία ανάμεσα στην ιστορία και την ανανέωση.
Με πληροφορίες από AD Magazine
All Images Credits: Alix Vossieg