Ο Κώστας Φειδάντσης, βιολόγος και δημιουργός του blog dr. Benefits, μας ξεναγεί στη Θεσσαλονίκη μέσα από τα μάτια του...

Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσα στη γειτονιά που βρίσκεται στη συμβολή των οδών Παπάφη με Νέα Εγνατία (πρώην Λεωφόρος Κων. Καραμανλή), σε μία εποχή που κατασκευαζόταν η Νέα Εγνατία. Αποτελούσε έτσι την ιδανικότερη αλάνα για παιχνίδι. Υπήρχαν τότε και αρκετές μονοκατοικίες στην περιοχή. Ευτυχώς το σπίτι στο οποίο μεγάλωσα παραμένει το ίδιο, και πάντα ένα αγαπημένο σημείο αναφοράς για μένα και την παιδική μου ηλικία.

Αν και πάντα με έλκυε το κέντρο της πόλης, δεν μπορώ να πω ότι έχω κάποια συγκεκριμένη προτίμηση σε γειτονιά ως τόπο κατοικίας, καθώς βρίσκω ενδιαφέρον σχεδόν σε όλα τα σημεία της πόλης.

Το σπίτι που μένω τώρα βρίσκεται στην Τούμπα, για την ακρίβεια στα όρια της Άνω και της Κάτω Τούμπας, πολύ κοντά στην οικογένεια μου, και αυτός είναι ο κύριος λόγος της επιλογής αυτής της τοποθεσίας. Στην περιοχή αυτή μου αρέσει ακόμα η αίσθηση της γειτονιάς και η αυτονομία που διατηρεί στην αγορά της. Λατρεύω, επίσης, το γεγονός ότι διάσπαρτες στην περιοχή υπάρχουν μουριές, τις οποίες επισκέπτομαι κάθε αρχή καλοκαιριού. Δεν νομίζω ότι έχω βρει μουριές σε άλλη γειτονιά ή δεν το έχω απλά προσέξει…

Όταν ήμουν παιδί ήθελα να γίνω πιλότος. Οι ώρες που έχω περάσει στο αεροδρόμιο παρατηρώντας τα αεροπλάνα, μπορούν σίγουρα τα ταυτιστούν με τις ώρες πτήσεις ενός σχετικά έμπειρου πιλότου. Στην εφηβεία με γοήτευαν όλα τα ντοκιμαντέρ που αφορούσαν τη βιολογία, η οποία τελικά και με κέρδισε ως επιστήμη.

Δουλεύω ως βιολόγος στο ερευνητικό κομμάτι αυτού του κλάδου. Αυτό που με ενθουσιάζει στην έρευνα είναι το γεγονός, ότι διαρκώς προκύπτουν νέα ερευνητικά ερωτήματα, κι έτσι αποτελεί μια δουλειά χωρίς ρουτίνα. Από την άλλη, απαιτεί μεγάλη προσήλωση και αγάπη, γιατί δεν έχει ωράριο και χρειάζεται συνεχή ενημέρωση και διάβασμα. Όπως είπε κι ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους βιολόγους, ο Ernst Mayr, «το να είναι κάποιος βιολόγος δεν είναι επάγγελμα, αλλά τρόπος ζωής».

To blog μου, dr. Benefits, ξεκίνησε σε μία προσπάθεια να συνδέσω τα δύο επιστημονικά μου πεδία: της βιολογίας και της διατροφής. Γενικά, ο κόσμος έχει ένα έντονο ενδιαφέρον για τη διατροφή. Από την άλλη κυκλοφορούν πολλές ανακρίβειες σχετικά με αυτήν. Οι διατροφικές αλλεργίες, οι μαγικές δίαιτες των είκοσι ημερών, τα συσκευασμένα «υγιεινά» προϊόντα μπορεί να είναι μία επιχείρηση, αλλά αποτελούν και θέμα που αφορά τον κόσμο στο σύνολο του. Στο dr. Benefits μπορεί, λοιπόν, κανείς να βρει την επιστήμη της διατροφής με απλά λόγια, συνταγές παραδοσιακές αλλά και συνταγές στη σύγχρονη healthy εκδοχή τους –με διατροφική ανάλυση-, κείμενα σχετικά με το φαγητό ως κομμάτι πολιτισμού και όλα αυτά στα ελληνικά και στα αγγλικά. Το 2017, ήταν ανάμεσα στα έξι καλύτερα blogs στον κόσμο,  σύμφωνα με το κορυφαίο γαστρονομικό περιοδικό Saveur. Ταυτόχρονα, είναι ένα ανεξάρτητο blog, on line studio παραγωγής περιεχομένου για εταιρίες φαγητού. Βοηθάμε δηλαδή εταιρίες και εστιατόρια να δείξουν τη δουλειά τους με φωτογραφίες, video και κείμενα.

Η υγιεινή διατροφή απαιτεί μια συνεχή εκπαίδευση. Και δυστυχώς στην Ελλάδα, η διατροφική εκπαίδευση είναι κάτι πολύ νέο. Ευτυχώς, σαν λαό μας σώζει η γεωγραφία μας και η παράδοση της μεσογειακής διατροφής που έχουμε κληρονομήσει. Έχουμε όμως κληρονομήσει και το κατοχικό σύνδρομο της μεγάλης και συνεχούς κατανάλωσης τροφής. Καταλήγοντας θα πω, ότι ως ανεξάρτητα άτομα μπορούμε να υιοθετήσουμε έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής, κάτι το οποίο μπορεί να αναδειχτεί από την κουζίνα του τόπου στον οποίο ζούμε. Εγώ για παράδειγμα μεγάλωσα όταν μεσουρανούσε η ποπ μουσική, οπότε και όλη αυτή η μόδα υπήρχε και στο φαγητό. Έντονες γεύσεις και χρώματα, Burgers, milkshakes, αναψυκτικά, fancy παγωτά, τούρτες και γλυκά.

Πιστεύω ότι παντού μπορείς να φας υγιεινά. Αγαπώ όμως πολύ όλα αυτά τα μικρά καταστήματα που πουλούν αποκλειστικά φρούτα, φρουτοσαλάτες και χυμούς. Και μου αρέσει ακόμα παραπάνω το γεγονός, ότι και ο κόσμος τα προτιμάει!

Το αγαπημένο μου μέρος στην πόλη είναι η σκεπαστή αγορά στο Καπάνι, για όλα τα τρόφιμα και μυρωδικά που διαθέτει, και η παραλιακή οδός από το λιμάνι μέχρι και το Μέγαρο Μουσικής, για τη θέα της πόλης και τη θαλασσινή αύρα.

Δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο στέκι. Μου αρέσει πολύ όμως να παίρνω έναν καφέ στο χέρι και να κυκλοφορώ στην πόλη.

Δύο χώροι τέχνης που ξεχωρίζω είναι το Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών Α.Π.Θ. και το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.

Κάποια από τα αγαπημένα μου εστιατόρια ενδεικτικά είναι: το ινδικό εστιατόριο Nargis, το Estrella για τα πιο απλά pancakes με γιαούρτι και μέλι και τη στραπατσάδα του, το Cin Cin για την υπέροχη ατμόσφαιρα του, τον Ζύθο για τη διαχρονικότητα του, το Έτση για τα τέλεια σουβλάκια του.

Πηγαίνω στη δουλειά μου αρκετά νωρίς το πρωί, όταν η πόλη ακόμα κοιμάται. Αν και τρώω πρωινό, η ρουτίνα μου μετά το ξύπνημα είναι ένας καφές κι ένα κουλούρι Θεσσαλονίκης. Το κουλούρι το τρώω για δεκατιανό, αλλά τον καφέ μου τον απολαμβάνω στην ησυχία της πρωινής πανεπιστημιούπολης.

Τώρα που είναι καλοκαίρι, μια από τις αγαπημένες μου κοντινές αποδράσεις είναι η Χαλκιδική. Είναι κοντά στη Θεσσαλονίκη, έχει υπέροχες παραλίες και φυσικά, για εμάς που γεννηθήκαμε εδώ και σχεδόν γαλουχηθήκαμε μ' αυτές τις εκδρομές, αποτελεί πλέον τρόπο ζωής.

Για τη βραδινή μου έξοδο πλέον προτιμώ το σπίτι μου ή τα φιλικά σπίτια. Όταν βγω όμως, θα προτιμήσω το Λουξ και το Στόρι στην αρχαία αγορά, καθώς και το 35, στη Λεωφόρο Νίκης.

Δεν νομίζω ότι έχω κάποιο μυστικό μέρος στην πόλη. Χαλαρώνω όμως μέσα σε οποιοδήποτε δισκοπωλείο ή βιβλιοπωλείο. Και στην ταράτσα του σπιτιού μου και του κτιρίου του τμήματος βιολογίας.

Στη Θεσσαλονίκη μου αρέσει η άμεση επαφή της με τη θάλασσα και το πολυπολιτισμικό παρελθόν της, το οποίο έχει περάσει και στην κουζίνα της. Για παράδειγμα ενθουσιάζομαι κάθε φορά που επισκέπτομαι την εβραϊκή συνοικία Ουζιέλ.

Στην πόλη θα ήθελα να αλλάξω πάρα πολλά πράγματα και κυρίως τη νοοτροπία του Νεοέλληνα.

Αν θα έπρεπε να χαρακτηρίσω τη Θεσσαλονίκη με λίγες λέξεις αυτές θα ήταν... Αν ήμουν έφηβος ή νέος φοιτητής, νομίζω θα της απέδιδα τον τίτλο από ένα δίσκο των Ξύλινων Σπαθιών, το Ξεσσαλονίκη. Τώρα πια θα έλεγα: Το σπίτι μου.

Φωτογραφία πορτρέτου: Άρης Ράμμος