Για να καταλάβει κανείς την έντονη προσωπικότητα του Ευθύμη Κάλφα δεν χρειάζεται μόνο να τον ακούει καθημερινά στη ραδιοφωνική του εκπομπή στο σταθμό της Θεσσαλονίκης Zoo Radio 90.8. Αρκεί απλώς να διαβάσει κάποιες συνεντεύξεις του. Χειμαρρώδης, με ιδιαίτερο χιούμορ - σίγουρα θα σε κάνει να γελάσεις χωρίς να το προσπαθήσει. Γέννημα-θρέμμα Θεσσαλονικιός, αποχωρίστηκε την πόλη του μόνο για τις σπουδές του στο τμήμα «Κοινωνικής διοίκησης και Κοινωνικής Πολιτικής» στην Κομοτηνή. Επέστρεψε στη Νύφη του Θερμαϊκού για να ολοκληρώσει το μεταπτυχιακό του στη «Δημοσιογραφία και Νέα Μέσα» στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Η ενασχόλησή του με τα media ξεκίνησε από μία τοπική εφημερίδα, ενώ η σχέση του με το ραδιόφωνο μόλις από τα 19 του χρόνια. 

Κάποιες φορές είναι καλύτερο να αφήνεις τους ανθρώπους να μιλούν από μόνοι τους, γι' αυτό απολαύστε παρακάτω, ελεύθερα! 

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην ξακουστή για το φρέσκο ψάρι, το λιμάνι και τους λουκουμάδες της Νέα Μηχανιώνα. Με πολύ παιχνίδι στις γειτονιές, την υπέροχη θάλασσα στο Αγγελοχώρι το καλοκαίρι, το μπουγέλο όταν τελείωνε το σχολείο και τη μαμά να βγαίνει στο μπαλκόνι να μας φωνάξει για το σπίτι όταν βράδιαζε.

Η αγαπημένη μου γειτονιά μετά από τέσσερα χρόνια είναι η συνοικία της Μαλακοπής, στο τρίγωνο Τούμπας - Κωνσταντινουπολίτικων και Πυλαίας. Εκεί που ενώ βρίσκεσαι μιαν «ανάσα» από το κέντρο της πόλης ταυτόχρονα απολαμβάνεις και την ηρεμία των προαστίων. Εδώ οι κάτοικοι ακόμα βγάζουν βόλτα το κατοικίδιό τους με casual looks, κρατώντας στο χέρι μια κούπα καφέ. Το λατρεύω...

Όταν ήμουν παιδί ήθελα να γίνω αυτό -που νομίζω- τα περισσότερα παιδιά έχουν σκεφτεί έστω και για μια φορά στη ζωή τους: δάσκαλος! Στο Λύκειο, όμως, κατάλαβα ότι ο τομέας της επικοινωνίας ήταν εκείνος που μου ταιριάζει περισσότερο. Πέρασα στο τμήμα «Κοινωνικής διοίκησης και Κοινωνικής Πολιτικής» στην Κομοτηνή και στη συνέχεια ολοκλήρωσα το μεταπτυχιακό μου στη Δημοσιογραφία και Νέα Μέσα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ε, και κάπως έτσι, όλα πήραν τον δρόμο τους.

Η ενασχόλησή μου με τη δημοσιογραφία ξεκίνησε από μια τοπική εφημερίδα στον Δήμο Θερμαϊκού, τον ΟΡΙΖΟΝΤΑ, όπου ουσιαστικά ο κύριος Ευγένιος δημοσίευε τις σχολικές μου εκθέσεις. Αμέσως μετά, στα 19, ήρθε στη ζωή μου το ραδιόφωνο, ο Δίαυλος Ροδόπης που ήταν το μεγαλύτερο σχολείο, αφού εκεί είχα την ευκαιρία να δοκιμαστώ σε όλες τις ζώνες και να πάνω υπέροχες συνεντεύξεις από σπουδαίους καλλιτέχνες. Περίπου το 2011 εμφανίστηκαν και τα πρώτα διαδικτυακά portals, όπου σ' αυτά κατέγραφα όσα ζούσα. Ήταν τα Instagram stories της εποχής!

Ανάμεσα στο ραδιόφωνο και στη συγγραφή επιλέγω το ραδιόφωνο, διότι μπορεί τα γραπτά να μένουν, ο λόγος όμως, κατά τη γνώμη μου, πάντα θα «κλέβει» τις εντυπώσεις. Ωστόσο, αυτό είναι ένα δίλημμα σαν να πρέπει να διαλέξω ανάμεσα στο δεξί και το αριστερό μου χέρι!

Αυτό που με «γεμίζει» στη δημοσιογραφία είναι η βαθιά και εμπεριστατωμένη έρευνα από σπουδαίους δημοσιογράφους που κυνηγάνε ταχύτητα την είδηση. Πλέον ζούμε, την εποχή του «ό,τι συμβαίνει, ανεβαίνει».

Η καθημερινή «επαφή» με το κοινό είναι ψυχοθεραπευτική! Αρκετές είναι οι φορές που ένα μήνυμα άλλαξε, όχι μόνο τη διάθεση μου τη στιγμή που το διάβασα, αλλά και το mood ολόκληρης της ημέρας.

Μια στιγμή στην καριέρα μου που έχει μείνει ανεξίτηλη η ομιλία μου τον Μάιο του 2022 στο TedX University of Macedonia. Δεν υπάρχουν λέξεις για να περιγράψω τη στιγμή και τα συναισθήματα που ένιωθα τα 17 λεπτά της ομιλίας μου, όμως ξέρω ότι θα τη θυμάμαι για ολόκληρη τη ζωή μου.

Σε 10 χρόνια από τώρα φαντάζομαι να έχω βγει με κάποιον τρόπο στη σύνταξη και να πίνω όλη μέρα μαργαρίτες σε χαμηλό ποτήρι με extra αλάτι!

Ένα 24ωρο μου περιλαμβάνει πρωινό ξύπνημα στις 06:00, καφέ στο χέρι κι έλεγχος της σκαλέτας για τις τελευταίες λεπτομέρειες μέχρι τις 07:30 από το γραφείο στο Zoo Radio 90.8, εκπομπή στις 08:00 έως τις 11:00, πίσω στο σπίτι περίπου στις 13:00, οπωσδήποτε μια ώρα μεσημεριανού ύπνου που το έχω ανάγκη και το απόγευμα, μια ώρα γυμναστική, μαγείρεμα, προετοιμασία της εκπομπής για την επόμενη ημέρα, ενασχόληση με τυχόν προσωπικά projects στα social media κι έξοδοι για φαγητό με καλό κρασί και παρέα.

Το μαγαζί - «στέκι» που μου αρέσει να πίνω τον καφέ μου είναι το Blue Cup στα Λαδάδικα. Η βραβευμένη ομάδα του μπορεί να παρασκευάσει την κάθε ποικιλία καφέ με διαφορετικούς τρόπους και μάλιστα εκεί έχω πιει ένα από τα καλύτερα cappuccino της Θεσσαλονίκης.

Η πιο έντονη μνήμη που έχω από τη Θεσσαλονίκη είναι τα εγκαίνια του μετρό. Απλά δεν υπήρχαν (γέλια)!

Το μέρος της πόλης που έχω την πιο ωραία ανάμνηση είναι ξεκάθαρα η Νέα Παραλία. Εκεί όπου χόρεψα, γέλασα, τραγούδησα, φίλησα, χώρισα, έπεσα και στο τέλος ξανασηκώθηκα.

All time classic αγαπημένο μου μέρος στη Θεσσαλονίκη είναι στη γέφυρα της Βούλγαρη, βράδυ, να χαζεύω τα αυτοκίνητα που μπαίνουν στην πόλη. Πάντα κρατώντας ένα burger στο χέρι.

Η καλύτερη συμβουλή που μου έχουν δώσει ποτέείναι από τη μαμά μου, την Μαρία που πάντα μου έλεγε ότι «Είναι ωραίο να γελάς, αλλά είναι πιο χρήσιμο να μπορείς να κάνεις και τους άλλους να γελούν».

Το επόμενο project που ετοιμάζω είναι μια επιθεώρηση που θα ανέβει στην Αθήνα το δεύτερο μισό της νέας σεζόν στην οποία γράφω τα κείμενα, όπως επίσης ετοιμάζω και την πρώτη stand up παράστασή μου. Είναι η πρώτη φορά που το μοιράζομαι αυτό!

Μια από τις καθημερινές μου συνήθειες είναι ένα γλυκάκι από τη φίλη μου την Χριστίνα στη Sugarela. Τελευταίο «κόλλημα» το zucchini cake με σοκολάτα. Αυτός είναι και ο λόγος που πρόδωσα, για λίγο, το Carrot Cake της Χριστίνας. Θα γυρίσω πάντως πίσω στις παλιές αγάπες. Πάντα γυρνάμε!

Το «κρυφό» μου σημείο στην πόλη είναι... όχι και τόσο κρυφό πλέον! Στην οδό της Μαύρης Πέτρας, ένα μικρό δρομάκι που θα το συναντήσετε καθώς περνάτε την οδό Ακροπόλεως στην Άνω Πόλη. Βρίσκεται λίγο πιο πάνω από τους Κήπους του Πάσα και προσφέρει εκτός από φανταστική θέα και μια εκκωφαντική ησυχία.

Η Θεσσαλονίκη μού αρέσει γιατί περπατιέται! Μπορεί για κάποιον να ακούγεται τόσο ασήμαντος λόγος, αλλά για μένα είναι ξεχωριστό. Στην Θεσσαλονίκη μπορείς να αλλάξεις τουλάχιστον 5-6 περιοχές με τα πόδια χωρίς να καταλάβεις ότι έχεις περπατήσει τόσο πολύ. Και ξέρεις, όταν περπατάς και χάνεσαι, ανακαλύπτεις και όταν ανακαλύπτεις... μαθαίνεις.

Αν θα άλλαζα κάτι στην πόλη μου θα ήταν την αγένεια που συναντάμε καθημερινά δίπλα μας, την κάκιστη συγκοινωνία, τον φασισμό και τα σκουπίδια.

Τη Θεσσαλονίκη θα την ήθελα περισσότερο σύγχρονη, με λιγότερη υγρασία για να μη χαλάει τα μαλλιά των φίλων μου -εγώ δεν έχω πλέον και πολλά- και ακόμα πιο ερωτική. Νομίζω ότι έχει γίνει λιγάκι συντηρητική και δεν της πηγαίνει καθόλου.

Αν θα έπρεπε να τη χαρακτηρίσω με τρεις λέξεις αυτές θα ήταν: Καλοφαγού, Ζωηρή και Πολυδιάστατη.