Η Εύα Δανιήλ ανήκει στους καλλιτέχνες που γνωρίζουν πολύ καλά πώς να αποτυπώνουν την προσωπική τους ταυτότητα μέσα από τα έργα τους. Τα έντονα χρώματα έχουν την τιμητική τους σε κάθε ζωγραφιά που φέρει την υπογραφή της, ενώ πίσω από αυτά η ίδια διηγείται μια προσωπική ιστορία που συνήθως αντλεί έμπνευση από τη δική της καθημερινότητα. Αυτήν την περίοδο ζωγραφίζει για δύο επερχόμενες ταινίες: Η πρώτη είναι το animation μικρού μήκους "Soaked" των Άκη Μελάχρη και Αλέξανδρου Ρωμανού Λιζάρδου και η δεύτερη η ταινία μεγάλου μήκους "Super Story Market" σε σκηνοθεσία Κριστιάν Νίρκα και σενάριο της Ελένης Κόντη (παραγωγή: Itravelpoetry). 

Διανύοντας μια περίοδο έντονης δημιουργικότητας και αφού ετοιμάζεται για τις επόμενες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις εκθέσεις, αλλά και για την παρουσίαση της δουλειάς της το φθινόπωρο στο De Facto στη Θεσσαλονίκη, η ίδια μας συστήνεται καλύτερα.

Πώς προέκυψε η ενασχόλησή σου με τον χώρο της τέχνης;

Ζωγραφίζω ασταμάτητα από παιδί. Η τέχνη είναι όλη μου η ζωή. Είναι από τα πράγματα που αγαπώ περισσότερο. Γεννά συναισθήματα, σκέψεις, προβληματισμούς και γενικότερα φέρνει τους ανθρώπους κοντά, κάτι που επιθυμώ κι εγώ η ίδια να πετύχω μέσα από τις δικές μου ζωγραφιές. Μεγάλωσα μέσα στην τέχνη. Είχα πολλά ερεθίσματα από μικρή, καθώς οι γονείς μου είναι φιλότεχνοι, τα οποία με βοήθησαν να καλλιεργήσω από πολύ νωρίς και τη δική μου καλλιτεχνική έκφραση. Σπούδασα Ιστορία και Αρχαιολογία, ύστερα Γραφιστική, αλλά παράλληλα, κάθε βράδυ, ξενυχτούσα ζωγραφίζοντας απλώς γιατί δεν μπορούσα αλλιώς. Κάπως έτσι, χωρίς να το καταλάβω, οδηγήθηκα στο να ασχοληθώ επαγγελματικά με την ψηφιακή τέχνη. Δεν μπορώ να διαχωρίσω την τέχνη από μένα. Κυριολεκτικά, έχω βουτήξει ολόκληρη μέσα της. Είμαι ό,τι ζωγραφίζω.

Μίλησέ μας για τη σχεδιαστική φιλοσοφία σου... Τι ακριβώς ζωγραφίζεις;

Ζωγραφίζω αυθόρμητα σαν παιδί αφήνοντας το συναίσθημα της στιγμής να με οδηγήσει. Δεν ακολουθώ συγκεκριμένους κανόνες. Όπως είπε εύστοχα και ο Hemingway "Write drunk, edit sober". Το σημαντικότερο είναι να δημιουργήσω κάτι αυθεντικό που με εκφράζει απόλυτα. Να μοιραστώ αυτό που νιώθω.

Από τα highlights της πορείας σου μέχρι στιγμής, ποιες στιγμές σε άλλαξαν τόσο ως επαγγελματία όσο κι ως άνθρωπο;

Αυτό που με βοηθάει να προχωρώ στη ζωή μου τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο είναι το να νιώθω. Γι' αυτό κάθε καινούρια εμπειρία, κάθε αλλαγή στη ζωή μου που με απομακρύνει από τη ρουτίνα, κάθε καινούριο καλλιτεχνικό ερέθισμα και κυρίως κάθε ανθρώπινη επαφή, κάθε σχέση που χτίζω και κάθε νέο βήμα μέσα σε αυτή είναι αυτά που με κάνουν να εξελίσσομαι. Η τέχνη από μόνη της είναι μια διαδικασία μέσα από την οποία μαθαίνω τον εαυτό μου και αυτοψυχαναλύομαι. Επομένως η καθημερινή επαφή μου με την τέχνη και η δημιουργία κάθε νέας μου ζωγραφιάς με φέρνει πιο κοντά σε μια αλλαγή με την έννοια της εξέλιξης. Μερικά παραδείγματα που με έκαναν να γνωρίσω περισσότερο τον εαυτό μου και να εξελιχθώ είναι οι σχέσεις μου με ανθρώπους που αγαπώ και οι αλλαγές του τόπου κατοικίας μου. Σημαντικά για μένα επίσης είναι και τα ταξίδια και γι' αυτό θα ήθελα να μπορέσω στο μέλλον να κάνω περισσότερα.

Από πού αντλείς έμπνευση;

Η μεγαλύτερή μου έμπνευση προέρχεται από τα βιώματά μου και τα συναισθήματα που αυτά μου προκαλούν. Η επαφή μου με τους ανθρώπους, οι σχέσεις μου και η συνεχής εξερεύνηση του εαυτού μου, σε συνδυασμό με την τέχνη αγαπημένων μου καλλιτεχνών, ανάβουν μια φωτιά μέσα μου, την οποία εξωτερικεύω μέσα από τα έργα μου. Με εμπνέει ακόμα σε μεγάλο βαθμό ο τρόπος που ζωγραφίζουν τα παιδιά, καθώς και η μουσική και οι στίχοι. 

Ποιο είναι το μήνυμα που θέλεις να περάσεις μέσα από τα έργα σου;

Αυτό είναι κάτι που μπορεί να ανακαλύψει ο καθένας μόνος του βλέποντας τη δουλειά μου. Βέβαια κάποια σταθερά θέματα που αποτελούν βάση για τη δημιουργία των έργων μου είναι η ελευθέρια της έκφρασης, η αγάπη, ο έρωτας, η παιδικότητα, η ενσυναίσθηση, οι ψυχολογικές διαθέσεις των ανθρώπων, οι εξαρτήσεις, η καταπολέμηση των διακρίσεων και των στερεοτύπων. Με ενδιαφέρει αρκετά να μιλήσω για θέματα που αφορούν την LGBTQ+ κοινότητα. Γενικότερα, θέλω να εκφράσω την ελπίδα για έναν κόσμο με περισσότερο χρώμα και φως.

Υπάρχει κάποιος άνθρωπος του χώρου τη δουλειά του οποίου θαυμάζεις;

Μερικά παραδείγματα ανθρώπων των οποίων η δουλειά με έχει εμπνεύσει είναι ο Picasso, ο Klee, ο Kandinsky, o Quino, o Tim Burton, ο Saul Steinberg, o Mordillo, o Κυριτσόπουλος κ.ά. Ακόμα λατρεύω σχεδιαστικά στυλ όπως αυτά των cartoon της UPA και πολλών Anime.

Οι αγαπημένες μου γειτονιές στη Θεσσαλονίκη είναι αυτές που έχουν πολλή φασαρία με την καλή έννοια. Θέλω να βλέπω ανθρώπους ζωντανούς. Λαδάδικα, Βαλαωρίτου, Ναυαρίνου... Λατρεύω τη νυχτερινή ζωή, η οποία πάντα υπάρχει σε αυτούς τους δρόμους.

Αυτό που λίγοι γνωρίζουν για την πόλη είναι ότι τα πλοία στην παραλία, όταν μένεις ξύπνιος μέχρι το πρωί, φαίνονται να «πετούν» πάνω από τη θάλασσα!

Αγαπώ την πίτσα του The Last Slice, δίπλα στην Υφήλιο που είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου αγαπημένο μπαρ. Συνδυάζονται εκπληκτικά μαζί!

Aυτό που μου αρέσει στη Θεσσαλονίκη και σπάνια βρίσκεις κάπου αλλού είναι το πείσμα της να παρατείνει τη νύχτα... πήγε 6 το πρωί, αλλά εμείς που αγαπάμε το nightlife θα κάτσουμε στα νυχτερινά μπαρ και κλαμπ ακόμα κι αν ο ήλιος έχει βγει.

Τα σημεία όπου ο χρόνος μοιάζει να σταματά είναι αυτά στα οποία έχεις ζήσει όμορφες προσωπικές στιγμές με ανθρώπους που πραγματικά θα ευχόσουν να μπορούσες να κρατήσουν για πάντα. Μπορεί να είναι και ένα σημείο που δε θα περίμενες ποτέ.

Τα καλύτερα parties τα έχω ζήσει στα Γιάννενα ως φοιτήτρια... συγνώμη Θεσσαλονίκη! Όμως, μερικά spots όπου μου αρέσει εδώ είναι το The Residents, το Enola, το Ταξίδι και το Σάρωθρον. Μου αρέσουν τα μέρη με έντονη ενέργεια. Θέλω να χάνομαι μέσα στη μουσική.

Δε νομίζω πως υπάρχει κάποια προσωπική ιστορία από την πόλη που να μην έχω μοιραστεί, γιατί με κάποιον τρόπο όλες ξεγλιστρούν και βγαίνουν μέσα στην τέχνη μου.

12 το βράδυ, σε μια πόλη φαινομενικά άδεια. Θα βρεις, όμως, λίγους ανθρώπους που είναι γεμάτοι... γεμάτοι από πάθος για ζωή. Μου αρέσει να περπατάω από στέκι σε στέκι, εκεί όπου συγκεντρώνονται αυτοί οι άνθρωποι.

Από χώρους τέχνης ξεχωρίζω το MOMus-Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Εκεί πήγαινα παιδί σε ένα τμήμα ζωγραφικής και μας ξεναγούσαν παράλληλα στο μουσείο. Δεν είναι τυχαίο πως οι αντιδράσεις μου όταν το επισκέπτομαι εξακολουθούν να έχουν τον ίδιο ενθουσιασμό με αυτόν της μικρής Εύας. Έχω μια ιδιαίτερη σύνδεση, λοιπόν, με αυτό και συνεχίζει να με εμπνέει.

Κάποιον γνωστό μου από άλλη πόλη θα προσπαθούσα να τον πείσω να μείνει πολλές μέρες στη Θεσσαλονίκη για να προλάβω να του δείξω όσα περισσότερα μπορώ. Σίγουρα στους περισσότερους χώρους τέχνης και στα μπαράκια, καθώς εκεί ειδικεύομαι περισσότερο.

Δεν πρέπει να φύγει κανείς από τη Θεσσαλονίκη, αν δε δοκιμαστεί στο πόσο αντέχει να κάνει εκατό πράγματα σε μια μέρα. Έχει τόσα να δεις!

Αν αυτή η πόλη ήταν μια ιστορία, ένα μυθιστόρημα ή μια ταινία, θα είχε τίτλο «Στον παρακάτω δρόμο». Μια πόλη όπως η Θεσσαλονίκη, που δεν τη χορταίνεις, έχει πάρα πολλά να ανακαλύψεις και δεν αναφέρομαι μόνο στα στέκια και τα αξιοθέατα, αλλά κυρίως στους ίδιους τους ανθρώπους που κινούνται σε αυτή. Πολλές φορές, μια καινούρια ιστορία κρύβεται απλώς έναν δρόμο παρακάτω. Το μόνο που χρειάζεται είναι να μη σταματάς να περπατάς.