Ο Στέφανος Αλεξιάδης είναι μια πολύπλευρη προσωπικότητα. Ανήκει στην κατηγορία των ανθρώπων που ο εγκλεισμός των περασμένων χρόνων λειτούργησε ως η κινητήριος δύναμη για να έρθει σε επαφή με πολύ κόσμο και να δώσει το στίγμα του. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, όπου κατοικεί μέχρι και σήμερα. Σπούδασε Ελληνική Φιλολογία και οι μεταπτυχιακές σπουδές του αφορούσαν τον τομέα της Ειδικής Αγωγής. Το 2020 αποτέλεσε χρονιά ορόσημο για τον Στέφανο, καθώς ξεκίνησε να ασχολείται επαγγελματικά με τη συγγραφή. Το αποτέλεσμα; Η ολοκλήρωση του πρώτου του βιβλίου τα «Φτερωτά Σανδάλια», έμπνευση του οποίου αποτέλεσε ένας μαθητής του με κινητική αναπηρία και η θέληση της μητέρας του για επαφή με την λογοτεχνία. Εκτός όμως από τη νουβέλα του, κατά την περίοδο της καραντίνας απέκτησε φανατικό κοινό στο Instagram, καθώς δημιούργησε ένα παιχνίδι πάνω στη ελληνική γλώσσα, με θέμα τα πιο συνηθισμένα λεκτικά λάθη. 

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη. Συγκεκριμένα γεννήθηκα στη Νεάπολη, έζησα εκεί μέχρι τα 8 μου και έπειτα μετακομίσαμε στον Εύοσμο, όπου και διαμένω ακόμα. Μνήμες έχω μόνο από εκεί και μάλιστα είναι πολύ νωπές. Κάθε στενό, κάθε δρομάκι μου θυμίζει τα άπειρα παιχνίδια και τις παιδικές φωνές που έβγαιναν από τα στόματά μας. Ευτυχώς δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα εκτός από τους πρωταγωνιστές του δρόμου που πλέον δεν είμαστε εμείς.

Η αγαπημένη μου γειτονιά είναι αυτή που μένω ακόμα. Δεν μπορώ να την αντικαταστήσω με κάποια άλλη, γιατί βγαίνοντας στο μπαλκόνι και κοιτώντας κάτω θυμάμαι ακόμα πολύ έντονα να παίζουμε κρυφτό, μπάλα κι άλλα παιχνίδια. Μάλιστα θυμάμαι και το πέσιμο που έκανα, αφήνοντας στο γόνατό μου ένα «βραβείο»-σημάδι που δε θα φύγει ποτέ.

Όταν ήμουν παιδί ήθελα να γίνω δάσκαλος. Έγινα φιλόλογος. Σπούδασα στο Τμήμα Ελληνικής Φιλολογίας του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης. Έπειτα έκανα τις μεταπτυχιακές μου σπουδές στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο και το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Εν καιρώ ολοκληρώνω και το δεύτερο πτυχίο μου στα Παιδαγωγικά Πρώιμης Παιδικής Ηλικίας στο Διεθνές Πανεπιστήμιο Ελλάδος.

Η σχέση μου με τη Θεσσαλονίκη περιέχει πολλή αγάπη. Λατρεύω να κάνω βόλτες σ' αυτήν την πόλη, γιατί τα συνδυάζει όλα.

Η ενασχόλησή μου με τη συγγραφή ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία, αφού σκάρωνα πολλές ιστορίες. Επαγγελματικά ωστόσο ασχολήθηκα στις αρχές του 2020 με την έναρξη της πανδημίας. Ο εγκλεισμός ενέτεινε τη δημιουργικότητά μου κι έτσι φτάσαμε στο σήμερα.

Η ελληνική γλώσσα με μία λέξη είναι μοναδική.

Η σχέση των νέων με την ελληνική γλώσσα δυστυχώς ακολουθεί μια φθίνουσα πορεία. Οι επιρροές από το εξωτερικό είναι τόσο πολλές που πλέον βασικές λέξεις που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν γνωστές σε όλους, βλέπω πως μεγάλο μέρος των νέων δεν τις γνωρίζουν. Σίγουρα σημαντικό ρόλο παίζει και η έλλειψη ανάγνωσης λογοτεχνίας.

Το έναυσμα για τη συγγραφή του βιβλίου «Φτερωτά Σανδάλια» ήταν ένας μαθητής μου και η παρότρυνση να ξεκινήσει να διαβάζει λογοτεχνία. Το θέμα αφορά στην κινητική αναπηρία και το επέλεξα, γιατί ήθελα να δώσω τη φωνή σε μια ομάδα ανθρώπων που δεν ακούγονται συχνά.

Το συναίσθημα που βίωσα όταν το ολοκλήρωσα ήταν μοναδικό. Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω αλλά είναι σαν να γεννιέται το «παιδί» σου.

Ο ρατσισμός στην Ελλάδα σε όλες του τις πτυχές είναι κατακριτέος. Πρέπει να αντιληφθούμε πως δεν μπορούμε να απορρίπτουμε τους ανθρώπους ό,τι κι αν είναι ή θέλουν να είναι. Ζούμε στο 2022, αν μη τι άλλο η ελευθερία πρέπει να είναι δεδομένη.

Το Instagram για εμένα είναι ένα μέσο στο οποίο μπορώ και εκφράζομαι με ανθρώπους που ως επί το πλείστον έχουμε την ίδια φιλοσοφία ζωής. Παράλληλα βέβαια το χρησιμοποιώ και ως εργαλείο για τη δουλειά μου.

Ελληνικό καλοκαίρι σημαίνει ήλιος, καρπούζι και καφές.

Μία στιγμή στην καριέρα μου που έχει μείνει ανεξίτηλη είναι η πρόσκληση που είχα από το TEDx του Πανεπιστημίου Μακεδονίας να είμαι ομιλητής του συνεδρίου τους.

Τη ζωή μου μετά από 10 χρόνια τη φαντάζομαι με χαμόγελο. Θέλω να κάνω πράγματα, να εξελιχθώ, να ανεβώ όλα τα «σκαλιά» που μου αναλογούν σε αυτή τη ζωή.

Ένα 24ωρο μου περιλαμβάνει πρωινό καφέ και φαγητό, μαθήματα με τους μαθητές μου και σίγουρα την ανάγνωση ενός βιβλίου. Δεν μπορώ να αφήσω μέρα που να περάσει χωρίς να διαβάσω έστω και 5 σελίδες.

Το μαγαζί - «στέκι» που μου αρέσει να πίνω τον καφέ μου βρίσκεται στη Σταυρούπολη, λέγεται Bad Habit και έχει γίνει τα τελευταία χρόνια αγαπημένο μέρος.

Η πιο έντονη μνήμη που έχω από τη Θεσσαλονίκη δεν είναι μία. Ωστόσο αν πρέπει να θυμηθώ μία, τότε θα αναφέρω το Φεστιβάλ Βιβλίου Θεσσαλονίκης, όπου συνάντησα για πρώτη φορά τους αναγνώστες μου.

All time classic αγαπημένο μου μέρος στην πόλη είναι το κέντρο και οι παράδρομοί του. Κάθε δρόμος, κάθε στενό τού με ταξιδεύει, γιατί μπορώ και βλέπω κάθε λογής άνθρωπο, μυρίζω κάθε λογής μυρωδιά. Δε θα την άλλαζα εύκολα!

Η καλύτερη συμβουλή που μου έχουν δώσει ποτέ είναι να συνεχίσω να είμαι αυτός που είμαι, γιατί μόνο έτσι θα προχωρήσω. Το κρατώ βαθιά.

Το επόμενο project που ετοιμάζω θα είναι εντελώς διαφορετικό από τα «Φτερωτά σανδάλια», καθώς θα αφορά στην ενήλικη λογοτεχνία. Μακάρι να μπορούσα να μοιραστώ περισσότερα…

Μια από τις καθημερινές μου συνήθειες είναι να κάνω βόλτα στους δρόμους της πόλης. Έχω μια συγκεκριμένη πορεία που κάνω εδώ στη γειτονιά, ανεβαίνοντας πάνω στη Λαγκαδά που βρίσκεται κοντά στο σπίτι.

Το «κρυφό» μου σημείο στην πόλη είναι η Παραλία. Δε θα το έλεγα βέβαια και πολύ κρυφό αλλά είναι αυτό που με χαλαρώνει πολύ. Η θάλασσα με ηρεμεί όσο τίποτα άλλο.

Η Θεσσαλονίκη μου αρέσει γιατί είναι πολυπολιτισμική. Συνδυάζει ό,τι μπορεί να θελήσει κανείς. Μέσα σε αυτήν μπορείς να χαθείς, να κάνεις τις βόλτες σου και να μη βαρεθείς ούτε μια στιγμή. Δε χαρακτηρίζεται αδίκως ως «συμπρωτεύουσα».

Αν θα άλλαζα κάτι στη πόλη μου θα ήταν η προσβασιμότητα. Αν και έχουν γίνει πολλά και αξιόλογα βήματα, θεωρώ πως απέχουμε πολύ ακόμα από το να φτάσουμε στο ιδανικό επίπεδό της.

Τη Θεσσαλονίκη θα την ήθελα περισσότερο ηλιόλουστη. Αν και φημίζεται για την καλοκαιρία της, θα ήθελα να μη βρέχει τόσο συχνά. Η βροχή με ακινητοποιεί και δε μου επιτρέπει να κάνω όλα όσα θέλω από κάθε άποψη.

Αν θα έπρεπε να τη χαρακτηρίσω με 3 λέξεις, αυτές θα ήταν: Σαγηνευτική, Πολύπλευρη, Ανεξάρτητη.