Πολλές φορές συναντάμε ανθρώπους που μπορεί να μην έχουν καταγωγή από τη Θεσσαλονίκη αλλά την αγαπούν περισσότερο κι από εμάς τους γηγενείς. Σ' αυτήν την κατηγορία ανήκει, χωρίς δεύτερη σκέψη, η Ελένη Φλώρου. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, ωστόσο οι σπουδές της στη Νομική την οδήγησαν στην πρωτεύουσα του Βορρά. Από τότε ήταν και που ξεκίνησε η ιστορία αγάπης με την πόλη και τους ανθρώπους της. Ακολούθησαν οι μεταπτυχιακές σπουδές αλλά και τα πρώτα επαγγελματικά της βήματα στον τραπεζικό κλάδο στο Λονδίνο. Στη συνέχεια επέστρεψε στην Ελλάδα ως νομική σύμβουλος σε θέματα τουρισμού και hospitality. Η ενασχόλησή της με τον τουρισμό την οδήγησε στην απόφασή της να αφήσει τη δικηγορία στην άκρη και να ασχοληθεί με τη φωτογραφία, τη δημιουργία και ταξιδιωτικού περιεχομένου και την προώθηση ελληνικών προορισμών. Πλέον, οι περισσότεροι τη γνωρίζουν από το προσωπικό της ταξιδιωτικό προφίλ στο Instagram ως @eleniflor, μέσα από το οποίο προβάλλει κυρίως το αέναο ελληνικό φως αλλά και διάφορους προορισμούς που επισκέπτεται κατά καιρούς.

Παράλληλα, είναι εθελόντρια στη +πλευση, μια αμιγώς εθελοντική ομάδα που προσφέρει δωρεάν ιατρικές εξετάσεις, πολιτιστικές δράσεις και έργα υποδομής στους κατοίκους των ελληνικών ακριτικών νησιών.

Ανάμεσα στα πολυάριθμα ταξίδια της, βρίσκει πάντα χρόνο αλλά και αφορμές για να επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη. Ας τη γνωρίσουμε καλύτερα!

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στα Πετράλωνα. Τότε δεν ήταν αυτή η cool γειτονιά που είναι σήμερα με τα πολυάριθμα καφέ, τα εστιατόρια και τους χώρους τέχνης αλλά μου έδινε τη δυνατότητα να περπατάω στο Θησείο, την Ακρόπολη και το λόφο του Φιλοπάππου και παρόλο που δε ζω εκεί πλέον είναι η πρώτη μου επιλογή όταν βγαίνω για φαγητό ή ποτό.

Η αγαπημένη μου γειτονιά είναι το κέντρο. Ως παιδί του κέντρου της Αθήνας, όταν μετακόμισα στη Θεσσαλονίκη για σπουδές, ήταν φυσικό επόμενο να επιλέξω αντίστοιχα το κέντρο της πόλης για να μείνω. Το σπίτι μου ήταν στην οδό Διαλέττη, απέναντι από την Αρμένικη εκκλησία, δύο βήματα από τη Σβώλου και την Τσιμισκή. Η γειτονιά μου ήταν «γειτονιά» με μια ρομαντική και νοσταλγική έννοια του όρου. Πρόλαβα να ανεβάζουν τα ψώνια από το συνοικιακό παντοπωλείο με ψάθινο καλάθι και σκοινιά στις πολυκατοικίες. Όταν ανεβαίνω στη Θεσσαλονίκη μοιραία επιλέγω κάποιο από τα ξενοδοχεία του κέντρου.

Ήμουν πάντα ένα πειθαρχημένο παιδί και συνεπής μαθήτρια οπότε κάπως αυτοματοποιημένα ήρθε η επιλογή της Νομικής. Η μητέρα μου το έφερε βαρέως που πέρασα στη σχολή καθώς θεωρούσε ότι έχω μια καλλιτεχνική φλέβα που καταπίεζα. Δικαιώνεται πολλά χρόνια μετά, τώρα που τίποτα δεν με ευχαριστεί περισσότερο από το να ταξιδεύω και να βγάζω αμέτρητες φωτογραφίες.

Σπούδασα Νομική στο Α.Π.Θ. και έκανα μεταπτυχιακό στο University of London.

Η σχέση μου με τη Θεσσαλονίκη είναι σχέση λαχτάρας! Αρκεί το άνοιγμα ενός καινούργιου εστιατορίου ή μια συναυλία για να βγάλω εισιτήρια και να βρεθώ εκεί.

Το εναρκτήριο λάκτισμα για την ενασχόλησή μου με φωτογραφία ήταν μια μικρή μηχανή με φιλμ που μου χάρισε ο πατέρας μου σε ένα από τα οικογενειακά μας ταξίδια. Νομίζω έκτοτε δεν έχω σταματήσει να φωτογραφίζω.

Η κινητήριος δύναμή μου είναι το φως που μπαίνει από το παράθυρο κάθε πρωί. Το ιδανικότερο σκηνικό είναι όταν συνοδεύεται και από τον μπλε ελληνικό ουρανό.

Η κομβική στιγμή στην καριέρα μου ήταν διάφορες ως δικηγόρος. Στην Instagram-ική μου πορεία καθοριστικές ήταν οι πρώτες αναδημοσιεύσεις των φωτογραφιών μου σε κορυφαία ταξιδιωτικά accounts της Ελλάδας και του εξωτερικού.

Για μένα τέχνη σημαίνει ψυχική ανάταση.

Αντλώ έμπνευση από τα πάντα. Περπατάω τουλάχιστον 6-7χλμ την ημέρα και μου αρέσει να παρατηρώ την πόλη σε όλες τις εκφάνσεις της.

Ανάμεσα στις αναλογικές και ψηφιακές φωτογραφίες διαλέγω τις ψηφιακές γιατί αποτυπώνουν για μένα καλύτερα τα χρώματα και ειδικά αυτό το ελληνικό μπλε με το οποίο έχω σχεδόν εμμονή.

Οι κυριότερες δυσκολίες που αντιμετώπισα ήταν την περίοδο που είχα πείσει τον εαυτό μου ότι πρέπει να κάνω corporate career και δούλευα ατελείωτες ώρες χωρίς προσωπική ζωή, χάνοντας επί της ουσίας τον εαυτό μου και καταπνίγοντας τις πραγματικές μου ανάγκες.

Ένας χώρος τέχνης της πόλης που αγαπώ είναι το οινοποιείο του Γεροβασιλείου λίγο έξω από την πόλη. Φυσικά απολαμβάνω εκεί τα κρασιά του κτήματος αλλά το θεωρώ παράλληλα ένα υπαίθριο μουσείο καθώς ανάμεσα στους αμπελώνες βρίσκονται έργα των Λάππα, Βαρώτσου, Μόραλη και άλλων.

Με εμπνέει το έργο και η προσωπικότητα της Georgia O’Keeffe. Πρόκειται για τη ζωγράφο που είχε ως ανεξάντλητη πηγή δημιουργίας την έρημο, τα βράχια, τις εκκλησίες, τη φύση μέσα από μια οπτική «φωτογραφικής λήψης».

Ένα 24ωρο μου περιλαμβάνει πρωινό κολύμπι, διαλογισμό και ένα δικό μου smoothie bowl πριν ξεκινήσουν τα τηλέφωνα, τα mails και τα σχέδια για το επόμενο ταξίδι. Μετά τη «δουλειά γραφείου» προσπαθώ να πηγαίνω όσο πιο συχνά μπορώ θέατρο ή για ένα κρασί με τους αγαπημένους μου ανθρώπους.

Το μαγαζί - «στέκι» στη Θεσσαλονίκη που μου αρέσει να πίνω τον καφέ μου είναι πολλά. Κάθε φορά που "ανεβαίνω" στην πόλη ανακαλύπτω κι ένα καινούργιο. Στην τελευταία, πρόσφατη επίσκεψή μου πήγα στο Pelosof αλλά δεν παρέλειψα και μια στάση στον κλασικό, "αειθαλή" και αγαπημένο Θερμαϊκό.

Το μέρος της Θεσσαλονίκης που έχω την πιο ωραία ανάμνηση δεν είναι άλλο από το αεροδρόμιο «Μακεδονία». Εδώ έχω λάβει και έχω δώσει τις πιο ζεστές αγκαλιές.

All time classic αγαπημένο μου μέρος στην πόλη είναι το κέντρο της! Δε βαριέμαι ποτέ να περπατάω από την Αγίας Σοφίας και την Προξένου Κορομηλά ως τις Ομπρελίτσες της Παραλίας. Όταν έχω χρόνο και όρεξη μπορεί να φτάσω και μέχρι το Μέγαρο Μουσικής.

Η καλύτερη συμβουλή που μου έχουν δώσει ποτέ είναι να χαμογελάω.

Μια από τις καθημερινές μου συνήθειες όταν είμαι στη Θεσσαλονίκη είναι να ξεκινήσω τη μέρα μου με τη δημοφιλή μπουγάτσα του Γιάννη.

Το «κρυφό» μου σημείο στην πόλη είναι το Παλατάκι (Κυβερνείο). ‘Ισως όχι «κρυφό» για πολλούς αλλά σίγουρα ανεκμετάλλευτο. Το παραθαλάσσιο επιβλητικό νεοκλασικό του ’50 που ξαναζωντανεύει λίγες φορές το χρόνο μέσα από συναυλίες. Εκεί απόλαυσα πέρσι τον dj Solomun.

Η Θεσσαλονίκη μου αρέσει γιατί έχει αυτή την φοβερή εγγύτητα με τη θάλασσα και διάσπαρτα αρχιτεκτονικά διαμαντάκια από τη Στοά Μοδιάνο μέχρι τα κτίρια της Βασιλίσσης ‘Ολγας.

Αν θα άλλαζα κάτι στην πόλη θα ήταν το κυκλοφοριακό. Σαν επισκέπτης προσπαθώ να περπατώ όσο το δυνατόν περισσότερο αλλά όταν χρειαστεί να βρεθώ εκτός κέντρου οι επιλογές μετακίνησης μειώνονται. 

Τη Θεσσαλονίκη θα την ήθελα περισσότερο λειτουργική όσον αφορά στις μετακινήσεις.

Αν θα έπρεπε να τη χαρακτηρίσω με 3 λέξεις Φωτογενής, Νόστιμη, Μεθυστική.