Κι ενώ τα τελευταία χρόνια επικρατεί πολύ έντονα η άποψη ότι οι νέοι έχουν ως πρώτη επιλογή το εξωτερικό για να κάνουν τα επαγγελματικά τους βήματα, υπάρχουν και εκείνοι που αποφασίζουν να μην εγκαταλείψουν το «σπίτι» τους. Σ' αυτήν την κατηγορία ανήκει και η Έλενα Καργιώτη. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην ανατολική πλευρά της πόλης, στο Ντεπώ στην Καλαμαριά. Από μικρή ήθελε να γίνει αρχιτέκτονας - ακριβώς όπως η μαμά της - αλλά σπούδασε  Συντήρηση Εκκλησιαστικών Κειμηλίων. Παρόλα αυτά , στο τέλος την κέρδισε η Συντήρηση Έργων Τέχνης, με την οποία ασχολείται μέχρι και σήμερα. Αυτήν τη στιγμή συνεργάζεται με το Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών, ενώ παράλληλα διατηρεί το προσωπικό της ατελιέ. Εκτός από την τέχνη έχει ακόμα μία μεγάλη αγάπη, τη φωτογραφία. Λατρεύει την πόλη της, καθώς όπως μας εκμυστηρεύεται, πρόκειται για μία σχέση ζωής. Αντλεί έμπνευση από όλα τα πράγματα, αλλά κυρίως από τους ανθρώπους που βρίσκονται γύρω της όταν ταξιδεύει. 

Ας τη γνωρίσουμε καλύτερα!

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Ντεπώ της Θεσσαλονίκης. Τα παιδικά μου χρόνια ήταν γεμάτα παιχνίδι στο δημοτικό κοντά στο σπίτι μου και ατελείωτες ώρες με lego με τη φίλη μου τη Μαριλένα. Τα καλοκαίρια στη Χαλκιδική, στο σπίτι μας δίπλα στη θάλασσα, θυμάμαι βόλτες, μπάνια, παγωτά και ποδήλατο με τα ξαδέρφια μου.

Η αγαπημένη μου γειτονιά της Θεσσαλονίκης είναι με διαφορά η γειτονιά κοντά στη Σοφούλη. Λατρεύω τα πολλά δέντρα που έχει αυτός ο δρόμος και τα παλιά νεοκλασικά που σου θυμίζουν πως ήταν κάποτε όλη η πόλη πριν τις γκρι πολυκατοικίες.

Όταν ήμουν παιδί ήθελα να γίνω αρχιτέκτονας, σαν τη μαμά μου. Τελικά σπούδασα Συντήρηση Εκκλησιαστικών Κειμηλίων στη Θεσσαλονίκη με τη προοπτική να πάω προς την αναστήλωση κτιρίων σε δεύτερη φάση. Κάπου στην πορεία με κέρδισε η συντήρηση γιατί είναι κυρίως ένας συνδυασμός τέχνης και επιστήμης και για πολλά πολλά άλλα. Στη συνέχεια πήρα ειδίκευση πάνω στη συντήρηση ζωγραφικών έργων σε καμβά στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών των Βρυξελλών (ENSAV La Cambre) και έκανα το Master μου πάνω στις Φυσικοχημικές αναλύσεις στα έργα τέχνης στο Α.Π.Θ. Αυτή τη στιγμή είμαι εξωτερικός συνεργάτης στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών και παράλληλα διατηρώ το δικό μου ατελιέ/εργαστήριο.

Η σχέση μου με τη Θεσσαλονίκη είναι σχέση ζωής. Η Θεσσαλονίκη είναι η πόλη που μεγάλωσα, που σπούδασα, που έκανα φίλους, που ερωτεύτηκα, που όπου και να πάω - γιατί δε ξέρεις πως τα φέρνει η ζωή - θα την κουβαλάω πάντα μέσα μου. Η Θεσσαλονίκη είναι το σπίτι μου.

Σπούδασα Συντήρηση Έργων Τέχνης και έχω ειδίκευση στα ζωγραφικά έργα σε μουσαμά.

Το εναρκτήριο λάκτισμα για την ενασχόλησή μου με τις τέχνες ήταν στις πρώτες τάξεις του σχολείου. Θυμάμαι διαγωνισμούς ζωγραφικής, έπειτα τα πρώτα σεμινάρια φωτογραφίας, το αρχιτεκτονικό και ελεύθερο σχέδιο και τέλος τα μαθήματα κεραμικής. Απ' ότι καταλαβαίνετε δε μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς να ασχολούμαι έστω με μια μορφή αυτής.

Η κομβική στιγμή στην καριέρα μου ήταν τότε που έπρεπε να αποφασίσω αν θα έμενα στο εξωτερικό ή αν θα γυρνούσα πίσω.

Τέχνη για μένα σημαίνει έκφραση, ελευθερία, ψυχοθεραπεία.

Αντλώ έμπνευση από τους ανθρώπους που παρατηρώ, συνήθως όταν ταξιδεύω μόνη μου.

Αν θα έλεγα κάτι στην μικρή Έλενα, αυτό θα ήταν να μην ακούει κανέναν και να κάνει αυτό που την κάνει χαρούμενη.

Ένα έργο τέχνης που ξεχωρίζω είναι « Ο γάμος των Αρνολφίνι». Πρόκειται για μια ελαιογραφία του Φλαμανδού Jan van Eyck και τον έχω συνδέσει με μια περίεργη και ταυτόχρονα όμορφη περίοδο της ζωής μου.

Η αγαπημένη μου gallery στη Θεσσαλονίκη είναι η Donopoulos fine art gallery και στην Αθήνα η Allouche Βenias Gallery.

Ένας άνθρωπος-μέντορας για μένα είναι δυο άνθρωποι στην πραγματικότητα, οι γονείς μου.

Ένα 24ωρο μου μπορεί να περιλαμβάνει κάποιο στήσιμο μιας έκθεσης ή προετοιμασία γι'αυτήν, μπόλικο περπάτημα, γρήγορο καφέ με τους φίλους μου, pilates και βόλτα με τη σκυλίτσα μου τη Βίλλυ.

Το μαγαζί - «στέκι» στη Θεσσαλονίκη που μου αρέσει να πίνω τον καφέ μου είναι το Θέγια στη Σοφούλη. Είναι οριακά το δεύτερο μου σπίτι τα τελευταία χρόνια.

Το μέρος της Θεσσαλονίκης που έχω την πιο ωραία ανάμνηση είναι το αεροδρόμιο της. Για ένα μικρό χρονικό διάστημα της ζωής μου ήμουν κάθε εβδομάδα εκεί.

All time classic αγαπημένο μου μέρος στην πόλη είναι η νέα παραλία της Θεσσαλονίκης. Μπορεί να με βρεις εκεί με φίλους ή και μόνη μου, να περπατάω, να φωτογραφίζω, να διαβάζω ή να κάθομαι σε ένα παγκάκι και να ηρεμώ. Η θάλασσα και τα vibes που μου δίνει το σημείο αυτό της πόλης με κάνουν και νιώθω πως κάνω ένα restart όταν βρίσκομαι εκεί.

Η καλύτερη συμβουλή που μου έχουν δώσει ποτέ ήταν «μακάρι να μπορούσες να σε δεις». Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω αν θεωρείται «συμβουλή», αλλά είναι πολύ όμορφο να έχεις ανθρώπους που σε πιστεύουν, που σ'αγαπούν και σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο. Σας ευχαριστώ εσάς, ξέρετε ποιοι είστε.

Μια από τις συνήθειες μου είναι η στάση στο Sugar Angel για ένα κομμάτι red velvet. Έχω δοκιμάσει σχεδόν παντού, σαν εκείνο όμως δεν έχω βρει πουθενά.

Το «κρυφό» μου σημείο στην πόλη είναι η ακτή Deauville στο Καραμπουρνάκι.

Η Θεσσαλονίκη μου αρέσει ξεκάθαρα γιατί έχει θάλασσα, γιατί μπορείς εύκολα να την περπατήσεις και γιατί οι άνθρωποι της είναι έξω καρδιά.

Αν θα άλλαζα κάτι στη πόλη μου θα ήταν το κυκλοφοριακό! 

Τη Θεσσαλονίκη θα την ήθελα περισσότερο open-minded, σε όλα τα επίπεδα και με περισσότερα δημόσια έργα τέχνης για να την ομορφύνουν.

Αν θα έπρεπε να τη χαρακτηρίσω με 3 λέξεις τότε αυτές θα ήταν, Ήρεμη δύναμη, Καλοφαγού, Ιστορική.