Η σχέση της με τη Θεσσαλονίκη, καρμική. Η Αλίκη Ξανθοπούλου γεννήθηκε σ' έναν από τους πιο κεντρικούς δρόμους της Πρωτεύουσας του Βορρά, στην Τσιμισκή. Σε μικρή ηλικία μετακόμισε με την οικογένειά της στην Ανατολική πλευρά της πόλης, αλλά η περιοχή της Αριστοτέλους και των γύρω δρόμων δεν σταμάτησε ποτέ να έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά της. Οι αναμνήσεις πολλές και οι συναισθηματικοί δεσμοί έντονοι. Σπούδασε στο Α.Π.Θ στη Σχολή Γεωπονίας, Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος, συνέχισε με το Μεταπτυχιακό της στη Γενετική Βελτίωση Φυτών και ολοκλήρωσε τις σπουδές της με την απόκτηση του διδακτορικού της. Είναι η κύρια ερευνήτρια στον ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ που αποτελεί τον μεγαλύτερο ερευνητικό φορέα της Ελλάδος στον τομέα της Αγροδιατροφής. Ερευνά όλους τους τρόπους, με τους οποίους η φύση αποτελεί την πρώτη και κύρια ύλη για την παρασκευή προϊόντων ομορφιάς. Πιο συγκεκριμένα, το βασικό της έργο αφορά την ανάδειξη ελληνικών ποικιλιών κερασιάς και τη χρήση τους από μεγάλα beauty brands. Άλλωστε για την Αλίκη, η φύση και η ομορφιά είναι έννοιες αλληλένδετες.

Ας γνωρίσουμε καλύτερα, τόσο την ίδια όσο και το έργο της!

Γεννήθηκα στην Τσιμισκή, στο Κέντρο της Θεσσαλονίκης ως γνήσια Θεσσαλονικιά -πάππου προς πάππου. Από τα πέντε μου χρόνια μετακομίσαμε σε μια ήσυχη γειτονιά στην Τούμπα. Θυμάμαι τις βόλτες που έκανα με τη γιαγιά μου στην πλατεία Αριστοτέλους αλλά και τα αμέτρητα πρωινά του Σαββάτου που έκανα ατελείωτες ώρες ποδήλατο συντροφιά με τον πατέρα μου και την αδερφή μου στο πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής στην Παραλία. Το δημοτικό που φοίτησα ήταν το ιστορικό Τενεκεδένιο, το οποίο χτίστηκε με σκοπό να στεγάσει τα προσφυγόπαιδα της Μικρασιατικής καταστροφής. Κοιτώντας τη γειτονιά μας στο σήμερα, ο κόσμος έχει πληθύνει, τα μαγαζιά έχουν εκσυγχρονιστεί αλλά έχει παραμείνει αυτή η ωραία αίσθηση μιας ευρύτερης οικογένειας.

Η αγαπημένη μου γειτονιά βρίσκεται στο Κέντρο. Είναι η γειτονιά που μεγάλωσε η μαμά και η γιαγιά μου. Είναι η περιοχή της Αριστοτέλους, η μεγάλη πλατεία, η Παραλία, η Αγορά Μοδιάνο, οι στοές με τα μαγαζάκια. Ο λόγος που με ελκύει τόσο αυτή η γειτονιά είναι ότι όταν περπατάω στους δρόμους της μου φέρνει στο μυαλό χρόνια μεγάλης γοητείας. Οι δρόμοι της κρύβουν αμέτρητες ιστορίες προσφύγων και καλλιτεχνών και είναι πλημμυρισμένη από μυρωδιές μιας άλλης εποχής.

Όταν ήμουν παιδί ήθελα να γίνω διευθύντρια ή δασκάλα. Η διαχείριση ερευνητικών ανταγωνιστικών προγραμμάτων καθώς και ο συντονισμός επιστημονικών ομάδων σε συνδυασμό με την επαφή με τους φοιτητές Βιολογίας και Γεωπονίας στα πλαίσια της Πρακτικής τους άσκησης αποτελούν το κράμα της πραγματοποίησης των δικών μου παιδικών στόχων. Όταν τελείωσα το Λύκειο, επέλεξα στο μηχανογραφικό μου τη σχολή της Γεωπονίας μετά από προτροπή των γονιών μου. Αρχικά αμφιταλαντευόμουν αν ήταν η σωστή επιλογή όμως όταν διδάχθηκα από τον καθηγητή Αθανάσιο Τσαυτάρη το μάθημα της Γενετικής βεβαιώθηκα ποια κατεύθυνση ήθελα να ακολουθήσω. Η έρευνα ήταν μονόδρομος για εμένα από την πρώτη στιγμή που βρέθηκα στο πρώτο εργαστήριο γενετικής. 

Η σχέση μου με τη Θεσσαλονίκη είναι καρμική! Όπου κι αν βρίσκομαι πάντα θα θέλω να γυρίζω σε εκείνη. Την αγαπώ για την ιστορία της, τις αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων και τα υπέροχα μέρη της.

Σπούδασα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης στη σχολή Γεωπονίας, Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος. Συνέχισα με το Μεταπτυχιακό μου στη Γενετική Βελτίωση Φυτών και ολοκλήρωσα τις σπουδές μου με την απόκτηση του διδακτορικού μου.

Η σχέση μου με την επιστήμη ξεκίνησε στο εργαστήριο Γενετικής του Ινστιτούτου Εφαρμοσμένων Βιοεπιστημών (ΙΝΕΒ-ΕΚΕΤΑ), στη Θέρμη της Θεσσαλονίκης όπου εισήχθη στο μεγαλειώδες πεδίο της έρευνας στα φυτά.

Το πεδίο της έρευνας στην Ελλάδα ευτυχώς, βρίσκεται σε συνεχή εξέλιξη. Η πρόσληψη 100 ερευνητών από τον ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ που αποτελεί τον μεγαλύτερο ερευνητικό φορέα της Ελλάδος στον τομέα της Αγροδιατροφής, προσέδωσε νέο αέρα και δημιούργησε μεγάλες προσδοκίες για την έρευνα στον τόπο μας.

Η φύση και η ομορφιά από αρχαιοτάτων χρόνων ήταν αλληλένδετα. Ξεκινώντας εμπειρικά από τη χρήση βοτάνων και καρπών με σκοπό την αισθητική βελτίωση του προσώπου και του σώματος κατέληξε στη δημιουργία των κλάδων της φαρμακευτικής και της αισθητικής όπου εκμεταλλευόμενοι τα ευεργετικά συστατικά των ποικίλων καρπών, βοτάνων και διάφορων μερών των ελληνικών φυτών κατασκευάζονται κρέμες ή φάρμακα με στόχο την αισθητική βελτίωση.

Στη σύγχρονη εποχή η επιστροφή στη φύση είναι μεγάλη τάση. Άλλωστε είναι γνωστό ανά τους αιώνες ότι η ανθρωπότητα αντιγράφει τη φύση. Η χρήση φυσικών προϊόντων με όσο το δυνατόν λιγότερα πρόσθετα συστατικά αποτελεί πλέον επιτακτική ανάγκη. Η ερευνητική ομάδα μας ασχολείται επίσης και με τη χρήση αυτοφυών γενοτύπων αγριοτριαντάφυλλου για την κατασκευή κρέμας που θα εκμεταλλεύεται όλα τα ευεργετικά συστατικά του καρπού του αγριοτριαντάφυλλου. Επιπρόσθετα, με αφορμή το ερευνητικό έργο που υλοποιήθηκε με χρηματοδότηση από το ΕΛΙΔΕΚ, SweetBiOmics, του οποίου είμαι επιστημονικά υπεύθυνη, γεννήθηκε μια συνεργασία, που αποσκοπεί στην αξιοποίηση των καρπών του ελληνικού γενετικού υλικού κερασιάς για την κατασκευή κρεμών υψηλής ποιότητας.

Όπως και σε όλους τους τομείς, τις περισσότερες φορές οι γυναίκες χρειάζεται να «τρέξουν» περισσότερα χιλιόμετρα για να αναγνωριστεί η αξία τους. Η απόκτηση παιδιών και οικογένειας δυσκολεύει ακόμα περισσότερο την κατάσταση δεδομένων των πατριαρχικών προτύπων που δυστυχώς δεν έχουν εξαλειφθεί πλήρως, παρά τις συνεχείς προσπάθειες. Ευτυχώς ο διεθνής χαρακτήρας που έχει η διάχυση της έρευνας αποτελεί εφαλτήριο για την αναγνώριση των γυναικών στην επιστήμη. Μην ξεχνάμε ότι η Marie Curie σ' έναν κόσμο ενάντια στη γυναικεία μόρφωση κατάφερε να κερδίσει όχι μία αλλά δύο φορές το βραβείο Νόμπελ.

Η δημιουργικότητα είναι συνώνυμο της ελεύθερης σκέψης, της έμπνευσης και της αγάπης για αυτό που κάνεις. Επίσης αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του επιτυχημένου ερευνητή που πρέπει να συνδυάζει τις διεθνείς τάσεις με την καινοτομία.

Ένας χώρος τέχνης που ξεχωρίζω στην πόλη μου είναι το MOMus-Μουσείο Φωτογραφίας της Θεσσαλονίκης γιατί έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στη φωτογραφία.

Μία στιγμή στην καριέρα μου που έχει μείνει ανεξίτηλη είναι η ημέρα που κέρδισα τη χρηματοδότηση του ΕΛΙΔΕΚ (Ελληνικό Ίδρυμα Έρευνας και Καινοτομίας). Ήταν η πρώτη ευκαιρία που δόθηκε σε μεταδιδάκτορες να είναι επιστημονικά υπεύθυνοι σε ερευνητικά έργα δημιουργώντας την δική τους ερευνητική ομάδα. Το έργο SweetBiOmics στοχεύει στη δημιουργία γονιδιωματικών, επιγενετικών, μεταγραφομικών, πρωτεομικών, μεταβολομικών και φαινοτυπικών δεδομένων με τη χρήση προηγμένων στατιστικών και βιοπληροφορικών προσεγγίσεων με κεντρικό σκοπό την αξιοποίηση και την ανάλυση του συνόλου του γενετικού υλικού του ελληνικού καλλιεργούμενου κερασιού.

Ένα 24ωρο μου περιλαμβάνει ενημέρωση σχετικά με τα νέα δεδομένα στον τομέα της έρευνας των φυτών, 30λεπτη γυμναστική, περπάτημα με τα παιδιά μου και 10 λεπτά αυτοφροντίδας για να μου υπενθυμίζω ότι παρά τις υποχρεώσεις της καθημερινότητας εξακολουθώ να είμαι σημαντική.

Τι ζωή μου σε 10 χρόνια τη φαντάζομαι γεμάτη ερευνητικές επιτυχίες, πνευματική και επαγγελματική εξέλιξη και πολλές οικογενειακές στιγμές γεμάτες εξερεύνηση.

Ελληνικό καλοκαίρι σημαίνει κρυστάλλινα νερά, ηλιοβασιλέματα, ανεμελιά και αμέτρητα παγωτά.

Το πιο όμορφο στενό της πόλης είναι το στενό της Ρωμανού που βλέπει στην παραλία και στον Λευκό Πύργο αλλά και τα στενά στην αγορά Μοδιάνο που είναι γεμάτα στοές, ιστορία και μια ιδιαίτερη γοητεία.

Το μαγαζί - «στέκι» που μου αρέσει να πίνω τον καφέ μου είναι το Sugar Angel στο Κέντρο της Θεσσαλονίκης με τη γαλλική διακόσμηση, το Pink Dot στο Απολλώνια πολιτεία και το Έργον Αγορά με την υπέροχη θέα.

Η πιο έντονη μνήμη που έχω από τη Θεσσαλονίκη να ακούω τις διηγήσεις της γιαγιάς μου για μια Θεσσαλονίκη μιας άλλης εποχής περπατώντας στα στενά της.

Το μέρος της Θεσσαλονίκης που έχω την πιο ωραία ανάμνηση είναι το σπίτι των γιαγιάδων μου στην Τσιμισκή όπου περνούσα αμέτρητα Σάββατα μαζί με τα ξαδέρφια μου και γιόρτασα όλες μου τις επιτυχίες. Μπαρόκ ταπετσαρίες, ξύλινα έπιπλα και μια ακαταμάχητη αίγλη.

All time classic αγαπημένο μου μέρος στην πόλη είναι είναι η περιοχή της Αριστοτέλους. Εκεί που έκανα βόλτες, επισκέψεις και εκεί που ανήκει η καρδιά μου.

Το πιο ριψοκίνδυνο πράγμα που έχω κάνει είναι ότι έγινα μητέρα.

Η καλύτερη συμβουλή που μου έχουν δώσει ποτέ είναι η συμβουλή της γιαγιάς μου να αγαπάω τον εαυτό μου και η συμβουλή του συζύγου μου να ζω πάντα τη στιγμή.

Το επόμενο project που ετοιμάζω αφορά την αξιοποίηση και ανάδειξη της πατάτας Νευροκοπίου. Η χώρα μας είναι πλούσια σε αναξιοποίητο γενετικό υλικό και είναι υψίστης σημασίας να το αξιολογήσουμε και να το εντάξουμε στην έρευνα και την καλλιέργεια.

Μια από τις καθημερινές μου συνήθειες είναι να περπατάω στην Παραλία με τον άντρα και τα παιδιά μου ώστε να τους υπενθυμίζουμε τη μεγάλη σημασία της άσκησης και ταυτόχρονα να εξερευνούν την πόλη μας. Μια φορά την εβδομάδα αγοράζω φρέσκα λουλούδια από τα λουλουδάδικα στην Φράγκων.

Το «κρυφό» μου σημείο στην πόλη είναι η ταράτσα του σπιτιού τις γιαγιάς μου στην Τσιμισκή και ένα μικρό ρέμα γεμάτο δένδρα που βρίσκεται στην γειτονιά μου στην τούμπα καθώς και οποιοδήποτε σημείο που βλέπει θάλασσα στην παραλία του κέντρου.

Η Θεσσαλονίκη μου αρέσει γιατί είναι μια πόλη με αύρα ολόδικη της. Είναι η πόλη του «χαλαρά», είναι μια πόλη που το κέντρο της έχει ακόμα μικρά μαγαζιά και έχει ακόμα κρατήσει την έννοια της γειτονιάς όσο κι αν έχει εκσυγχρονιστεί. Είναι μια πόλη γεμάτη αξιοθέατα και μέρη να ανακαλύψει κανείς. Είναι μια πόλη που κοιμάται αργά το βράδυ και ξυπνάει νωρίς το πρωί.

Αν θα άλλαζα κάτι στη πόλη μου θα ήθελα να είναι περισσότερο καθαρή. Επίσης τα πεζοδρόμια, τα φανάρια και οι δρόμοι να είναι συμβατοί με τα σύγχρονα δεδομένα ώστε να είναι εύκολα προσβάσιμη από όλους.

Τη Θεσσαλονίκη θα την ήθελα περισσότερο γεμάτη από ανανεωμένα διατηρητέα κτίρια ώστε να μη χάσει ποτέ την ομορφιά της.

Αν θα έπρεπε να τη χαρακτηρίσω με 3 λέξεις αυτές θα ήταν Μαγική, Μυστήρια, Μοναδική.