Το όνομά της είναι ταυτισμένο με το κρασί και τον οινικό κλάδο σε πανελλαδικό επίπεδο. Χημικός-οινολόγος και δημοσιογράφος, η Μαρία Νέτσικα, "ψυχή" της Wine Plus και του "Χάρτη των Γεύσεων", είναι ο άνθρωπος που διαμόρφωσε και συνεχίζει να εμπλουτίζει την κουλτούρα του οίνου και της γαστρονομίας στη Θεσσαλονίκη. Ένα από τα πολλά ταλέντα της είναι και η συγγραφή βιβλίων, με πιο πρόσφατο "παιδί" της "Τα κρασιά της Ελλάδας" που επανακυκλοφορεί επικαιροποιημένο από τις εκδόσεις Ιανός.

Παρακάτω η ίδια μας ξεναγεί σε όσα ξεχωρίζει και αγαπά στη Θεσσαλονίκη μέσα από τη δική της ματιά.

Γεννήθηκα στην Καβάλα και μεγάλωσα σε διάφορες πόλεις της Βόρειας Ελλάδας, καθώς η οικογένεια ακολουθούσε τον πατέρα στις τακτικές μετακινήσεις του, ως στέλεχος τραπέζης. Ωστόσο, ως «πόλη» μου θεωρώ τη Θεσσαλονίκη, στην οποία κι εγκαταστάθηκα μόνιμα πλέον με την είσοδό μου στο πανεπιστήμιο.

Η αγαπημένη μου γειτονιά είναι η αρχή της Καλαμαριάς, η Θεμιστοκλέους Σοφούλη και οι γύρω δρόμοι. Άνετοι, δενδροφυτεμένοι, με άμεση πρόσβαση στη θάλασσα που λατρεύω, με ανθρώπινους ρυθμούς στην καθημερινότητα και αρκετά κοντά στο κέντρο. Θυμάμαι ακόμη το πόσο εντυπωσιάστηκα όταν στις τελευταίες τάξεις του δημοτικού η δασκάλα μάς εξήγησε τη λειτουργία της υποπίεσης, με παράδειγμα τις κεραμιδένιες σκεπές που φεύγουν με τον δυνατό αέρα. Ενθουσιάστηκα! Ήθελα να μπορώ να κατανοώ και να εξηγώ τα φαινόμενα στην καθημερινή μας ζωή. Η χημεία, την οποία από την πρώτη στιγμή αγάπησα, θα με οδηγούσε σε αυτή τη γνώση. Εξ’ ου και σπούδασα χημικός. Το μάθημα της οινολογίας με συνεπήρε. Συνεπώς, η μετεκπαίδευση στη Γαλλία ήταν μονόδρομος.

Επέστρεψα από τη Γαλλία το 1988 και αμέσως άρχισα να δουλεύω ως οινολόγος στη εταιρία Μπουτάρη. Ήταν 7 υπέροχα χρόνια! Ασχολήθηκα τόσο με την παραγωγική διαδικασία όσο και με την οινολογική υποστήριξη του marketing και το πρωτόγνωρο τότε στήσιμο εκπαιδευτικών πακέτων για επαγγελματίες και καταναλωτές. Μεγάλο σχολείο, από το οποίο πήρα τις βάσεις για να ασχοληθώ στη συνέχεια με την οινολογική κι επικοινωνιακή/προωθητική υποστήριξη οινοποιών και φορέων τους. Το 2002 δημιούργησα τη Wine Plus μαζί με την οικονομολόγο Ελένη Σωτηρίου (η οποία αποχώρησε το 2009). Μια εταιρία οινικής επικοινωνίας που φέρνει με πολλούς και ποικίλους τρόπους σε επαφή τους επαγγελματίες του κρασιού με τους καταναλωτές. Πρώτα απ’ όλα διοργανώνει, από το 2003, τον Χάρτη των Γεύσεων, τη σημαντικότερη οινική εκδήλωση/έκθεση κρασιών και αποσταγμάτων στη Βόρεια Ελλάδα. Εκδίδει, επίσης από το 2003, το δωρεάν διανεμόμενο περιοδικό Wine Plus magazine. Οι φανατικοί αναγνώστες του το αναφέρουν ως περιοδικό «hand-made» που αρχειοθετείται! Ακόμη, οργανώνουμε παρουσιάσεις οινοπαραγωγών και αμπελουργικών περιοχών, γευστικές δοκιμές, γαστρονομικά δείπνα, εκδρομές... περισσότερες από 30 εκδηλώσεις κάθε χρόνο.

Το πρώτο που αγάπησα στο κρασί είναι το κομμάτι της δημιουργίας του, με κορύφωση τη στιγμή που δοκιμάζεις εσύ, οι φίλοι σου, οι χιλιάδες καταναλωτές, και όλοι απολαμβάνετε το κρασί που έχεις φτιάξει εσύ. Μεγάλη ικανοποίηση! Σχεδόν αντίστοιχη είναι και η χαρά από τη μετάδοση των γνώσεων μέσω της οινικής εκπαίδευσης, την οποία υπηρετώ εδώ και 30 χρόνια.

Είμαι φυσικά πολύ υπερήφανη για τη Wine Plus, η οποία ως πρωτοπορία, έχει σηματοδοτήσει τον δρόμο για τη δημιουργία αντίστοιχων δραστηριοτήτων σε ολόκληρη την Ελλάδα. Και τι να πω για τον Χάρτη των Γεύσεων, ο οποίος κάθε χρόνο αποτελεί οινικό προορισμό για χιλιάδες επισκέπτες από ολόκληρη την Ελλάδα και το εξωτερικό! Αυτό όμως που υπεραγαπώ και θεωρώ αποκλειστικά δικό μου δημιούργημα είναι το Wine Club THESSALONIKI'96, μια από τις μακροβιότερες λέσχες κρασιού στην Ελλάδα, η οποία το 2020 αισίως ξεκινά την 25η χρονιά συνεχούς λειτουργίας! Τα συνολικά μέλη του είναι πολλές εκατοντάδες. Ανάμεσα στα δραστήρια μέλη, που παρακολουθούν όλες τις γευστικές δοκιμές κάθε χρόνο, είναι και ορισμένοι που έρχονται ανελλιπώς όλα αυτά τα χρόνια, γεγονός που με συγκινεί αφάνταστα.

Τέλος είμαι πολύ υπερήφανη για το καινούργιο μου βιβλίο «Τα κρασιά της Ελλάδας – Discover Greek Wine». Πρόκειται για την επανέκδοση αλλά και επικαιροποίηση του βιβλίου μου «Τα κρασιά της Ελλάδας – Οδηγός στην απόλαυση», που είχε αρχικά εκδοθεί το 2006. Η καινούργια έκδοση, πάντα από τον Ιανό, ακολουθώντας την πρακτική των σύγχρονων οδηγών οινοτουρισμού είναι δίγλωσση (ελληνική και αγγλική), εμπλουτισμένη με infographics και πολλές χρηστικές πληροφορίες. Στην ουσία είναι ένα εύχρηστο βιβλίο τσέπης που καταγράφει τον ελληνικό αμπελώνα και τα κρασιά του.

Αγαπώ πολύ τα βιβλία, το διάβασμα. Είμαι, λοιπόν, τακτική επισκέπτρια των βιβλιοπωλείων, με προτίμηση βεβαίως -στον εκδότη μου- Ιανό. Από τα μουσεία της πόλης, αγαπώ πολύ το Αρχαιολογικό Μουσείο, στις αίθουσές του ξεχνιέμαι, πάντα κάτι καινούργιο ανακαλύπτω. Συχνά επισκέπτομαι και το Μουσείο Φωτογραφίας στο Λιμάνι, από το οποίο δε φεύγω χωρίς να απολαύσω ένα τσάι στο ατμοσφαιρικό café με τη μοναδική θέα.

Η Θεσσαλονίκη έχει υμνηθεί για τη γαστρονομία της. Η επαγγελματική μου ενασχόληση με αυτό το νόστιμο αντικείμενο, με έφερε σε επαφή με όλους τους μεγάλους chefs που πέρασαν ή/και παρέμειναν στην πόλη. Και αυτή την περίοδο τα αγαπημένα μου εστιατόρια είναι αρκετά. Ο Κρητικός στο Πανόραμα είναι η απόλυτη επιλογή για ψάρι. Στο Salonica του Makedonia Palace έχουμε ζήσει αξέχαστες γευστικές εμπειρίες και κάθε φορά μαθαίνω κάτι καινούριο από την κουζίνα του Σωτήρη Ευαγγέλου. Όταν σκέφτομαι το σούσι του μαέστρου Δημήτρη Τσανανά στο Chan του The Met ενεργοποιούνται οι σιελογόνοι αδένες μου… Ο Απόστολος Αλτάνης στο Alfredo’s Του Regency Casino και το Ambrosia του Hyatt Thessaloniki έχει πάντα μια ευχάριστη έκπληξη για να μας καταπλήξει. Και ο Στέφανος Σταμίδης στο Dome ικανοποιεί όλες τις κρεατοφαγικές μου αναζητήσεις.

Ξεκινώ την ημέρα μου νωρίς, στο γυμναστήριο KF Hall. Με γεμάτες τις μπαταρίες φτάνω στη Wine Plus. Επικοινωνίες, γευστικές δοκιμές, συναντήσεις… Αργά το απόγευμα, ένα ποτήρι κρασί και ένα νόστιμο πιάτο στο ZAK, στη Νικολάου Πλαστήρα, είναι το ευχάριστο κλείσιμό της.

Το αγαπημένο μου μέρος στην πόλη είναι η νέα παραλία της, από το Μέγαρο Μουσικής μέχρι το Μακεδονία Palace. Προτιμώ τα πρωινά των καθημερινών, όταν συναντώ μόνο τους λίγους συνήθεις περιπατητές/joggers, τους συνταξιούχους ψαράδες και τους φίλους μου τους κορμοράνους.

Για τη βραδινή μου έξοδο, πλέον, προτιμώ το δείπνο σε εστιατόρια. Εκτός από τα αγαπημένα των ξενοδοχείων λατρεύω και το χαλαρό φαγητό στην Ακαδημία, στο Μαιτρ και Μαργαρίτα, το Coq au Zen στα Άνω Λαδάδικα, το ZAK και το Lab στην Αρετσού. Για ένα ποτήρι κρασί με προσεγμένα συνοδευτικά κατευθύνομαι σε wine bar, όπως το Oinovate, το Senor, το Barolo, το Mia Feta, η Μέθη.

Η εικόνα με την οποία συνδέω τη Θεσσαλονίκη είναι η όψη της όταν την πλησιάζεις με σκάφος. Ο Θερμαϊκός και στο βάθος, οι γερανοί στο λιμάνι, ο Λευκός Πύργος, τα Κάστρα, η παραλία… Αν προσθέσεις και την πρωινή ομίχλη μέσα στην οποία μοιάζει να κολυμπά η πόλη, έχεις ένα άψογα ατμοσφαιρικό κινηματογραφικό κάδρο.

Το δικό μου μυστικό σημείο για χαλάρωση είναι το μικρό άλσος στη Νικολάου Πλαστήρα, μετά το Κυβερνείο και τη Ναυτική Διοίκηση. Συνήθως είμαι μόνη μου στο παγκάκι, μπροστά μου ο κόλπος, οι μαρίνες, τα σκάφη, γεμίζει το βλέμμα μου γαλάζιο και ο κόσμος μοιάζει και πάλι φρέσκος και δροσερός…

Μου αρέσει που ζω στη Θεσσαλονίκη, μια πόλη με τεράστια ιστορία, πτυχές της οποίας με συγκινούν. Μου αρέσει το μέγεθός της, που επιτρέπει τις εύκολες μετακινήσεις, ευνοεί την οικειότητα στις σχέσεις, κάνει δυνατή τη συμμετοχή στις αρκετές έως πολλές προτάσεις/εκδηλώσεις/δραστηριότητες. Μου αρέσει η εξωστρέφεια την οποία έχει αρχίσει να αναπτύσσει και χαίρομαι να γνωρίζω και να συνεργάζομαι με τους εξαιρετικά δραστήριους επαγγελματίες της, πολλοί από τους οποίους συγκαταλέγονται στην πρωτοπορία της χώρας.

Θα ήθελα, όμως, να αλλάξω τη νοοτροπία της «δεύτερης» πόλης, η οποία αισθάνεται παραμελημένη και μονίμως παραπονεμένη, περιμένοντας άλλοι να κινήσουν τα νήματα για την τύχη της. Και βεβαίως, είναι απαραίτητο, να βελτιωθεί άμεσα η κατάσταση σε βασικά θέματα της καθημερινότητάς μας, όπως τα μέσα μαζικής κυκλοφορίας, το κυκλοφοριακό και η καθαριότητα.

Οι λέξεις που για μένα χαρακτηρίζουν τη Θεσσαλονίκη είναι... γεύσεις/γαστρονομία, θάλασσα/υγρασία, οικειότητα.