Αν υποθέσουμε πως υπάρχει μια λίστα με τους πιο επιτυχημένους αθλητές της νέας γενιάς, τότε το όνομα της Εμμανουέλας Κατζουράκη θα βρισκόταν σίγουρα στις πρώτες θέσεις. Με καταγωγή από τα Χανιά, μοιράζεται τη ζωής της μεταξύ Κρήτης και Θεσσαλονίκης, καθώς εδώ σπουδάζει Φαρμακευτική στο ΑΠΘ. Από μικρή, κατέκτησε τον κόσμο τους αθλητισμού και, συγκεκριμένα, η σκοποβολή ήταν εκείνη που της έκλεψε την καρδιά, μετρώντας σήμερα τη μία διάκριση μετά την άλλη και φτάνοντας μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού.

Ας τη γνωρίσουμε καλύτερα...

Με τον αθλητισμό ξεκίνησα να ασχολούμαι που πολύ μικρή. Έχω περάσει από πολλά αθλήματα για να καταλήξω στη σκοποβολή. Μικρή έψαχνα να βρω κάτι που να μου ταιριάζει και κάτι που να μου αρέσει πραγματικά, και γι' αυτό χρειάστηκα αρκετό χρόνο.

Ο πρώτος μου αγώνας ήταν η μάχη της Κρήτης πριν από 10 χρόνια. Η μητέρα μου μόλις μου θύμισε ότι μετά από τον πρώτο γύρο (από τους 5 που έχει ένας αγώνας) δεν ήθελα να ξαναρίξω γιατί δεν είχα πάει καλά. Πλέον, ένας κακός αγώνας δε σημαίνει τίποτα. Από ένα σημείο και μετά έμαθα ότι -και από τους καλούς αγώνες και από τους κακούς- πρέπει να κρατάω τα θετικά και απλώς να συνεχίσω για τον επόμενο.

Ξεχωρίζω την πρόκρισή μου για τους Ολυμπιακούς του Παρισιού, που έγινε το 2023 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Azerbaijan, όπως και την Ολυμπιάδα, από την αρχή μέχρι το τέλος της. Ήταν αγώνες με πολύ συναισθηματική φόρτιση, είχα προσπαθήσει πάρα πολύ να είμαι εντάξει σε αυτούς και ήταν εξαιρετικά ικανοποιητικό το αποτέλεσμα που κατάφερα. Δεν έχω καταφέρει να φέρω ακόμα ένα χρυσό σε μεγάλη διοργάνωση του εξωτερικού. Και από ευρωπαϊκό και από παγκόσμιο, θέλω σίγουρα να προσθέσω κάτι τέτοιο στο βιογραφικό μου.

Έχω καταφέρει να μπω σε πολλούς τελικούς και να φέρω αρκετά μετάλλια τα τελευταία 2-3 χρόνια. Επίσης, το ίδιο διάστημα έχω κρατήσει πολύ σταθερά τη θέση μου στην παγκόσμια κατάταξη. Από τις μεγαλύτερες επιτυχίες μου είναι, εννοείται, η πέμπτη θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνας στο Παρίσι, η τρίτη θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα και η δεύτερη στο πανευρωπαϊκό στο μικτό αγώνισμα. Το ότι μπορώ να ρίχνω πολύ καλά και ταυτόχρονα πολύ σταθερά είναι τρομερά σημαντικό για μένα, εύχομαι να μπορέσω να το συνεχίσω αυτό και τα επόμενα χρόνια.

Ο πρωταθλητισμός είναι μια διαρκής προσπάθεια, που αν τη διακόψεις δεν μπορείς να παραμείνεις στα υψηλά σκορ. Μια προσπάθεια που δεν ξέρεις σίγουρα εάν θα σου αποδώσει. Θεωρητικά, αν διαβάσεις για ένα τεστ θα το περάσεις, ακόμα κι αν όχι με την πρώτη, κάποια στιγμή θα το περάσεις. Με τον αθλητισμό δεν ξέρεις ποτέ εάν θα μπορέσεις να κάνεις ένα καλό σκορ. Και γι' αυτό εκτιμάω πάρα πολύ αυτά που έχω καταφέρει, γιατί γνωρίζω ότι θα μπορούσα, ενδεχομένως, να προσπαθώ όλη μου τη ζωή και να μην καταφέρω να κάνω ένα ικανοποιητικό νούμερο.

Για την ώρα στα προσεχή πλάνα είναι να παρακολουθήσω τους διεθνής αγώνες, τα πρωταθλήματα και τα κύπελλα, με μεγάλη προτεραιότητα να πάρω το πτυχίο μου στη Φαρμακευτική τα επόμενα 1-2 χρόνια. 

Στη Θεσσαλονίκη, τώρα, η αγαπημένη μου γειτονιά είναι η περιοχή γύρω από την Αγία Σοφία. Δεν ξέρω γιατί... Ίσως αγαπώ τα ζαχαροπλαστεία και τα υπόλοιπα μαγαζιά που βρίσκονται εκεί γύρω. Από μικρή είχα αυτήν την αγάπη.

Έχω επιλέξει να ζω εδώ, καθώς αυτήν την πόλη μπορείς να την περπατήσεις από τη μία άκρη στην άλλη. Για να το κάνεις, θα περάσεις από δέκα διαφορετικές περιοχές, χωρίς να σε δεσμεύει τόσο πολύ η απόσταση ή η προσβασιμότητα.

Είμαι μεγάλη fan του street food, γι' αυτό και όταν θα επιλέξω να φάω έξω, θα πώς ένα μεγάλο «ναι» στο Esteban για burrito και μεξικάνικο. Aγαπώ πολύ εξίσου το Dos Margaritas για πίτσα και μπύρα.

Καμία άλλη πόλη δεν έχει πουθενά Choureal, Cookie Man και Fregio σε απόσταση 1 χιλιομέτρου. Στα μάτια μου η Θεσσαλονίκη είναι η πόλη των γλυκών!

Η πιο ωραία εικόνα της πόλης είναι η Πλατεία Αριστοτέλους, τα βράδια ειδικά. Ίσως είναι τα κίτρινα φώτα που έχει, βγάζει πάντα μια ζεστασιά, πολύ χαρακτηριστική της Θεσσαλονίκη.

Ούσα αθλήτρια, δεν είμαι η πλέον κατάλληλη για να σας πω πού έχω ζήσει τα καλύτερα parties της ζωής μου. Ωστόσο, έχω περάσει αξέχαστα βράδια με την παρέα μου στα Λαδάδικα και στο bord de l’eau.

Σε μια άδεια πόλη τα μεσάνυχτα, θα προτιμήσω να κατέβω από την Αριστοτέλους προς την παραλιακή και να περπατήσω εκεί μέχρι να πω ότι κρυώνω.

Φίλους που δεν έχουν ξαναέρθει στη Θεσσαλονίκη, σίγουρα τους πηγαίνω στα Λαδάδικα, στα Μπακαλιαράκια του Αρίστου, θα φάμε τρίγωνα Πανοράματος και θα κάνουμε βόλτα σε standard αξιοθέατα.

Δεν πρέπει να φύγει κανείς από εδώ αν δε δοκιμάσει προφιτερόλ από το Choureal. Επαναλαμβάνομαι, το ξέρω, αλλά δεν έχω γνωρίσει άτομο που να μην του αρέσει το Choureal!

Η δική μου ιστορία σε αυτήν την πόλη μάλλον θα έχει τίτλο «σχολή και πάλι σχολή». Ειλικρινά, νιώθω ότι κάνω ό,τι μπορώ για να πηγαίνω καλά στο πανεπιστήμιο και αφιερώνω τεράστιο μέρος του χρόνου μου σε αυτό. Οπότε η ζωή μου εδώ, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τις σπουδές μου.

Η Θεσσαλονίκη με τρεις λέξεις είναι μια... Γλυκιά, μεγάλη πόλη.