Ο ταλαντούχος και ιδιοφυής σχεδιαστής Daniel Roseberry κέρδισε το πολυπόθητο βραβείο “International Designer of the Year” στα CFDA Awards, μια διάκριση που λίγους εξέπληξε, αφού μιλάμε ουσιαστικά για τον δημιουργό που κατάφερε να κάνει και πάλι relevant τον οίκο Schiaparelli, ύστερα από την αναβίωσή του.
Είναι ο πρώτος Αμερικανός που έχει αναλάβει ποτέ τα ηνία ενός γαλλικού οίκου Υψηλής Ραπτικής (που αυτό για πολλούς ορκισμένους fashion lovers αποτελεί μια διάκριση από μόνο του) και από τότε που είδε το όνομά του να φιγουράρει δίπλα στον τίτλο του καλλιτεχνικού διευθυντή έχει οδηγήσει το ιστορικό παρισινό brand σε μια νέα εποχή - κάτι καθόλου εύκολο, αφού μιλάμε για μια κληρονομιά στην οποία κανείς δύσκολα μπορεί να αντεπεξέλθει.
Η εμβληματική Elsa Schiaparelli υπήρξε το αντίπαλον δέον της Gabrielle Chanel και μαζί θεωρούνται οι δύο σημαντικότερες σχεδιάστριες που σημάδεψαν ανεξίτηλα την Ιστορία της Μόδας την περίοδο ανάμεσα στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους, με τη διαφορά ότι η δεύτερη κατάφερε να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα της μόδας, που ήθελε το στιλ να γίνεται πιο αυστηρό και λιτό. Πρωτοποριακή για την εποχή της, με ένα πηγαίο πάθος για την αισθητική, την Τέχνη και ό,τι έκανε την καθημερινότητά της λίγο πιο ενδιαφέρουσα, η Ιταλίδα, με αριστοκρατική καταγωγή, Elsa ίδρυσε τον οίκο της το 1927. Από πολύ νωρίς ξεχώρισε χάρη στην ιδιαίτερη προσέγγισή της στη μόδα, την οποία χαρακτήριζαν ο σουρεαλισμός και η εκκεντρικότητα, ενώ οι συλλογές της ήταν διάσημες για τα αντισυμβατικά και εικαστικά στοιχεία τους, αλλά και τη χρήση trompe-l'œil και bold χρωμάτων, όπως το χαρακτηριστικό “shocking pink”.
Φυσικά, η Schiaparelli έγινε γνωστή και για τις απίθανες συνεργασίες της με περίφημους καλλιτέχνες της εποχής, όπως ο Salvador Dali, με τον οποίο σχεδίασαν μαζί τα θρυλικά Lobster dress και Skeleton dress, αλλά και ο Jean Cocteau. Και μπορεί η ίδια να μην μπόρεσε να προσαρμοστεί στις αλλαγές στη μόδα που έφερε το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και τελικά να έκλεισε τον οίκο της το 1954 -την ίδια χρονιά που η αντίπαλός της, Coco Chanel, επανήλθε δριμύτερη- η κληρονομιά, ωστόσο, που άφησε πίσω της, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο χειριζόταν την υψηλή ραπτική συνέχιζαν να ζουν για δεκαετίες μετά τον θάνατό της, το 1973. Ο οίκος της τελικά αναβίωσε το 2014, υπό τη διεύθυνση του Marco Zanini.
Kατά γενική ομολογία, ωστόσο, η σύγχρονη «χρυσή» εποχή του οίκου ξεκίνησε όταν ο Daniel Roseberry έγινε creative director του, ίσως γιατί δεν έπεσε στην «παγίδα» να επιλέξει την εύκολη λύση και απλά να αντιγράψει παλιά σχέδια της Schiaparelli, «καμουφλάροντάς» τα με το στοιχείο του σύγχρονου. Σκοπός του, όπως έχει δηλώσει ο ίδιος, είναι να εμπνευστεί από τη σχεδιαστική της φιλοσοφία, να σεβαστεί την Ιστορία του οίκου της, να αντλήσει ιδέες από το αρχείο της, αλλά να αφήσει να φανεί και η δική του προσωπικότητα μέσα από τη δουλειά του. Από τις κεφαλές ζώων εμπνευσμένες από την «Κόλαση» του Δάντη στους χρυσούς πνεύμονες που έκανε viral η Bella Hadid στο κόκκινο χαλί, ο Daniel Roseberry πάτησε στον όγκο, το θεατρικό στοιχείο, το drama και το glamour, αλλά τα ανάμειξε με σύγχρονα στοιχεία, κατανοώντας τι χρειαζόταν ένας οίκος του 21ου αιώνα για να μείνει επίκαιρος.
Γεννημένος στο Τέξας το 1985, με πατέρα ιερέα και μητέρα καλλιτέχνιδα, σπούδασε στο Fashion Institute of Technology της Νέας Υόρκης και δούλεψε επί μια δεκαετία στον Thom Browne, τον οποίο θεωρεί μέντορά του. Από το 2019, όταν πήρε και την πολυπόθητη μεταγραφή του στον οίκο Schiaparelli, έχει αναγεννήσει με επιτυχία τη σουρεαλιστική κληρονομιά του, συνδυάζοντάς τη με έναν τολμηρό μοντερνισμό που ταράζει μεν τα νερά, αλλά παράλληλα μετρά και πολλούς φανατικούς οπαδούς. Κάπως έτσι, ο τίτλος του “International Designer of the Year” ήρθε να επισφραγίσει την επιτυχία του. Άλλωστε, ήταν εκείνος που σήμανε επίσημα την εκκίνηση της περιόδου αλλαγής του οίκου Schiaparelli -ενός από τους θρυλικότερους στον κόσμο- και αυτό μόνο εύκολο δεν είναι. Σίγουρα έχουμε πολλά ακόμα να δούμε από τον ταλαντούχο κύριο Roseberry και ανυπομονούμε!
ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ GLOW ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2025
