Οι άνθρωποι συχνά ισχυρίζονται ότι η τύχη είναι ο παράγοντας μιας μετακόμισης. «Ήταν γραφτό να γίνει», λένε, και μερικές φορές είναι δύσκολο να διαφωνήσει κανείς. Πριν από δώδεκα χρόνια, οι ιδιοκτήτες αυτού του βικτοριανού σπιτιού είχαν αρχίσει να σκέφτονται να μετακομίσουν από το Μπρίστολ σε κάποιο πιο αγροτικό μέρος, όταν εντόπισαν τις πληροφορίες του στο διαδίκτυο: αποφάσισαν να παρευρεθούν στην ημέρα του open house, παρόλο που η τοποθεσία θα σήμαινε μεγάλη μετακίνηση και για τους δύο - εκείνη εργαζόταν στο BBC, εκείνος ήταν δικηγόρος ποινικών υποθέσεων.»

«Εμφανιστήκαμε με το παλιό μας αμάξι και βρήκαμε ουρές από fancy 4x4 αμάξια και ανθρώπους που περίμεναν για ξεναγήσεις στο σπίτι σε 10λεπτες περιόδους», λέει η ίδια. «Νομίζαμε ότι δεν είχαμε καμία ελπίδα. Ωστόσο, όταν περάσαμε την εξώπορτα, όλες οι αμφιβολίες μας έπεσαν στο κενό. Ήταν πανέμορφο και ένιωθα σαν να γύρισα σπίτι.» 

Από εκείνη τη στιγμή, παρά τον ανταγωνισμό, όλα «μπήκαν ως δια μαγείας στη θέση τους». Ο τότε ιδιοκτήτης της κατοικίας ήθελε να δοθεί σε μια οικογένεια με μικρά παιδιά. Όταν λοιπόν, η προσφορά τους έγινε δεκτή, δεν το σκέφτηκαν δεύτερη φορά. Μετακόμισαν άμεσα!

Χτισμένο στις αρχές της δεκαετίας του 1840 για έναν πρύτανη με εννέα κόρες, το σπίτι είναι κλασικό και συμμετρικό από έξω, με την μπροστινή του πόρτα να ανοίγει στο μονοπάτι που οδηγεί στην παρακείμενη εκκλησία. Στο εσωτερικό του, το πιο μεγαλοπρεπές χαρακτηριστικό του είναι μια ευρεία κεντρική αίθουσα, η οποία διανθίζεται από τρία τοξωτά ανοίγματα και εκτείνεται από την μπροστινή πόρτα, μετά τη μεγάλη σκάλα, σε ένα παράθυρο στο πίσω μέρος. Στην αρχική διαρρύθμιση, τα τρία δωμάτια που οδηγούσαν από αυτήν στα δεξιά ήταν χώροι υποδοχής και τα υπόλοιπα στα αριστερά ήταν το γραφείο του πρύτανη στο μπροστινό μέρος, και πέρα από αυτό μια σειρά μικρότερων χώρων υπηρεσίας - η κουζίνα, το μαγειρείο, η αποθήκη και το κελάρι. Το σπίτι είχε χωριστεί σε δύο μέρη όταν πουλήθηκε από την εκκλησία τη δεκαετία του '50, οπότε οι σημερινοί ιδιοκτήτες δημιούργησαν μια νέα διάταξη για να το επανενώσουν ως «ένα».

Από τα τρία δωμάτια υποδοχής, το μεγαλύτερο και φωτεινότερο ήταν το σαλόνι, με εντυπωσιακά παράθυρα σε δύο πλευρές που ανοίγουν στους περιφραγμένους κήπους. «Γνωρίζαμε αμέσως ότι αυτή έπρεπε να είναι η κουζίνα μας», εξηγεί ο ιδιοκτήτης. Ευτυχώς, παρά το γεγονός ότι η κατοικία ήταν καταχωρημένη στον κατάλογο Grade II*, οι μελετητές συμφώνησαν. Η νέα διαρρύθμιση των δωματίων είναι απόλυτα λογική για τον 21ο αιώνα. Η τραπεζαρία και το σαλόνι βρίσκονται τώρα στο μπροστινό μέρος του σπιτιού, αντικρίζοντας το ένα το άλλο ,απέναντι από το διάδρομο. Μεταξύ του σαλονιού και της κουζίνας υπάρχει ένα γραφείο, και οι πρώην χώροι υπηρεσίας είναι τώρα ένα βοηθητικό δωμάτιο, μια γκαρνταρόμπα και ένα δωμάτιο για παπούτσια. 

Τώρα στις γιορτές, η αίθουσα λάμπει στο απαλό φως ενός χριστουγεννιάτικου δέντρου που βρίσκεται στην εσοχή απέναντι από την πόρτα του σαλονιού. «Αυτή είναι μία από τις φορές που χρησιμοποιούμε την τραπεζαρία αντί να τρώμε στην κουζίνα», λέει. Τα κεριά ανάβουν κατά μήκος του πεζουλιού και πάνω στο τραπέζι και οι ροζ τοίχοι αποκτούν μια έξτρα ροδαλή ζεστασιά. «Η διακόσμησή μας είναι απλή. Βγαίνουμε όλοι έξω και μαζεύουμε άνθη από τον κήπο και τους φράχτες - κισσό και γένια, όσο πιο άγρια και αλλοπρόσαλλα τόσο το καλύτερο.»

Ανακαλύψτε περισσότερες φωτογραφίες στη gallery! 

Πηγή: House & Garden 

Photos: Michael Sinclair