Περιηγηθείτε στο εντυπωσιακό Tribeca Loft του design dealer, Hugues Magen

Κάθε χώρος έχει εξεταστεί και διαμορφωθεί, ακολουθώντας την έννοια της δονητικής αισθητικής. Ο designer dealer, Hugues Magen, λαμβάνει σοβαρά υπόψιν του τη σύνδεση τέχνης και εσωτερικής διακόσμησης. Ο ίδιος παραδέχεται: «Είναι σαν μια κοινωνία». Γι' αυτό και στο Tribeca loft του, πρωταγωνιστούν ποικίλα items διάσημης καλλιτεχνικής υπογραφής, όπως ένας πίνακας της Jenny Holzer, μια καρέκλα Jean Prouvé και το μεγαλύτερο υπάρχον τραπέζι της Charlotte Perriand. «Πάντα προσπαθούσα να επενδύω στα καλύτερα κομμάτια που μπορούσα να βρω». Εκείνος, όταν κοιτάζει έπιπλα ή έργα τέχνης, εξετάζει τη μορφή, την τεχνική και το πλαίσιο, καθώς και το ένστικτό του.

Ένα τόσο ακριβές, αλλά και υποκειμενικό, το σύστημα αξιολόγησης που ταιριάζει στον έμπορο που γεννήθηκε στο Παρίσι και μετακόμισε στη Νέα Υόρκη το 1980 για να ασχοληθεί με τον χορό. Εμφανίστηκε με το Alvin Ailey American Dance Theater και το Dance Theater of Harlem, όπου υπηρέτησε ως διευθυντής για περισσότερο από μια δεκαετία πριν αποσυρθεί το 1999. «Για μένα, είναι απλώς μια προέκταση του χορού», λέει για το design dealing. «Είναι ποίηση, κίνηση, ομορφιά.»

Hugues Magen, photography by Kelly Marshall

Ο Magen έφτασε στη δεύτερη καριέρα του κάπως τυχαία στα τέλη της δεκαετίας του 1990, όταν ένας φίλος του στο Παρίσι του ζήτησε να βρει κάποια αμερικανικά έπιπλα στη Νέα Υόρκη. Ο Magen ανακάλυψε ένα ζευγάρι καρέκλες Eames LCW στο SoHo, τις οποίες αποδόμησε, τις έβαλε σε μια βαλίτσα και τις έφερε στη Γαλλία. Όταν γρήγορα πουλήθηκαν (με αρκετό κέρδος), ο ίδιος άρχισε να εργάζεται με εντατικούς ρυθμούς. Σε μικρό χρονικό διάστημα, ξεκίνησε να κάνει το ίδιο με τα ήδη συλλεκτικά γαλλικά σχέδια του μέσου αιώνα από τους Perriand, Le Corbusier και Prouvé, αναμειγνύοντας τα με έργα λιγότερο γνωστών ταλέντων. Το 2003, μετά από αρκετά χρόνια πώλησης κομματιών σε άλλους εμπόρους, ο ίδιος και η τότε σύζυγός του, April Magen, άνοιξαν μια γκαλερί στην East 11th Street, λίγες πόρτες πιο κάτω από τη σημερινή της θέση.

Μόλις η επιχείρηση απογειώθηκε, θέλησε να κρατήσει κάποια κομμάτια για τον εαυτό του. Όταν μετακόμισε σε αυτό το διαμέρισμα στο Tribeca πριν από οκτώ χρόνια, το μεταμόρφωσε από ένα funky στούντιο καλλιτέχνη σε μια βιτρίνα για την προσωπική του συλλογή με τη βοήθεια της εσωτερικής σχεδιάστριας Gabriella Asfar, που εδρεύει στο Παρίσι, «Θέλαμε τα αντικείμενα να έχουν χώρο να αναπνεύσουν, γι' αυτό το κρατήσαμε πολύ καθαρό και λιτό», λέει η Asfar, η οποία χρησιμοποίησε μια διακριτική χρωματική παλέτα για να δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα για τη συλλογή του Magen.

Με τα χρόνια είχε συγκεντρώσει έργα τέχνης από δασκάλους όπως ο Mark Tobey και ο Robert Longo, αφρικανικές και ωκεάνιες αρχαιότητες και έπιπλα από έναν κατάλογο κατασκευαστών που μοιάζει λίγο με το δικό του ρόστερ. Πολλά κομμάτια ήταν παροδικά, μπαινόβγαιναν στην γκαλερί ή στη συλλογή κάποιου πελάτη, αλλά μερικά ορκίστηκε να μην τα πουλήσει: ένα κεραμικό γλυπτό των Véra και Pierre Székely και André Borderie και ένα εξαιρετικό γκουεριντό και κρεβάτι ημέρας του Prouvé, το οποίο εξακολουθεί να κοιτάζει με δέος, λέγοντας: «Είναι τόσο κομψό που ξεπερνά τις λέξεις».

Στη γκαλερί, ο Magen χάραξε μια θέση για τον εαυτό του, βουτώντας σε κληρονομιές όπως η La Borne, μια κοινότητα κεραμιστών που εργάζονταν στη μεταπολεμική Γαλλία, η Art et Industrie, μια γκαλερί της Νέας Υόρκης και μια ομάδα ριζοσπαστικών καλλιτεχνών-σχεδιαστών στις δεκαετίες του '80 και του '90, και ο Γάλλος κατασκευαστής Pierre Chapo, του οποίου τα απλά ξύλινα έπιπλα έχουν εκτοξεύσει την αξία τους στα ύψη από τότε που ο Magen διοργάνωσε μια σημαντική αναδρομική έκθεση το 2017. «Το να προσπαθείς να βρεις που θα μπορούσαν να βρίσκονται αυτά τα κομμάτια. Είναι πραγματικά σαν δουλειά ντετέκτιβ», εξηγεί.

Ένα ψηλό ξύλινο γλυπτό του François Stahly και μια σκαλιστή φιγούρα από έβενο που αποδίδεται στον Ossip Zadkine (και τα δύο γαλλικά) μοιάζουν να συνομιλούν, πάνω από το τραπέζι της τραπεζαρίας Perriand, με μια μάσκα Baule από την Ακτή Ελεφαντοστού και ένα οικόσημο κεφαλής της κοινωνίας Idoma Oglinye από τη Νιγηρία. Υπάρχει ένας χαμηλός, μη αποδιδόμενος πάγκος που ο Magen πιστεύει ότι μπορεί να είναι αφρικανικός του 1920 του Pierre Legrain, ενός Γάλλου σχεδιαστή του οποίου το έργο αναφερόταν σε αφρικανικές μορφές. Ένα γλυπτό στην κρεβατοκάμαρα από τον καλλιτέχνη Art et Industrie Forrest Myers, φτιαγμένο από το Max's Kansas City, βρίσκεται μαζί με ένα κεραμικό δοχείο του Pierre Digan για το La Borne, και οι δύο επαναστάτες, που εκφράζονταν με τον δικό τους τρόπο.