Αριστοτέλης Σπηλιωτόπουλος

In: Μετά από παρότρυνση δύο συνάδελφών μου στο γραφείο, το σαββατοκύριακο ξεκίνησα το Grace and Frankie στο Netflix το οποίο είναι τόσο ευχάριστο και αστείο, που είναι απολαυστικότατο να το βλέπει κανείς, το ένα επεισόδιο μετά το άλλο! Πρωταγωνίστριες είναι οι διάσημες και υπέροχες κυρίες του αμερικανικού κινηματογράφου Lily Tomlin και Jane Fonda, που χαρίζουν στο κοινό ξεκαρδιστικές ερμηνείες. Η σειρά έχει βρεθεί υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα κι Emmy και μετρά χιλιάδες οπαδούς, οι οποίοι παρακολουθούν φανατικά τις περιπέτειες των δυο φανταστικών ηρωίδων. Η υπόθεση θέλει τις δυο γυναίκες στα 70 τους να περνούν από ένα ξαφνικό διαζύγιο, αφού οι σύζυγοί τους τούς ανακοίνωσαν ότι εδώ και 20 χρόνια διατηρούν δεσμό μεταξύ τους! Δείτε την, πραγματικά αξίζει.

Out: Ήμουν την Κυριακή για καφέ και παρακολούθησα -αναγκαστικά γιατί ο τύπος φώναζε τόσο πολύ που ακουγόταν σε όλο το μαγαζί- μια συζήτηση ενός άνδρα και δυο γυναικών. Εκείνος λοιπόν, μάλλον σεξιστής, σίγουρα ανίδεος και απαράδεκτα οπισθοδρομικός για την ηλικία του, προσπαθούσε πάση θυσία να αποδείξει ότι οι γυναίκες υπερέχουν έναντι των ανδρών κι ότι έχουν περισσότερα benefits. Περισσότερες ευκαιρίες στη δουλειά και στη ζωή γενικότερα. Ξεκίνησε με το γεγονός ότι υπάρχουν πιο πολλές θέσεις εργασίας για τις γυναίκες (αναφερόμενος μάλιστα στο γεγονός ότι παίρνουν άδεια όταν γεννάνε, λέγοντας «κάθεστε και σας πληρώνουν», λες και η μητρότητα συνολικά είναι παιχνίδι και ευκαιρία για καθισιό) και κατέληξε σ' ένα απίθανο παραλήρημα, συγκρίνοντας τις Ελληνίδες με τις γυναίκες στο Ντουμπάι, λέγοντας ότι μια χαρά είναι αυτές, γιατί μπορεί ο συζυγός τους να έχει χαρέμι, αλλά τους παίρνει κοσμήματα, που «εσύ δε θα δεις ποτέ στη ζωή σου». Πραγματικά, δεν πίστευα αυτά που άκουγα. Προφανώς ο «κύριος» δεν έχει ιδέα τι συμβαίνει στον κόσμο γύρω του κι έχει μείνει τόσο πολύ πίσω, που είναι πραγματικά αξιολύπητο. Και πιο πολύ με στεναχωρεί το γεγονός ότι δυστυχώς -εν έτει σχεδόν 2019- υπάρχουν ακόμα τέτοιες απόψεις. 

Μαρία Κουτσάκα  

In: Το Open House Thessaloniki 2018. Την Κυριακή, επισκέφτηκα μερικά από τα κτίρια, που συμμετείχαν στην πιο ενδιαφέρουσα δράση της πόλης, αλλά αυτό που ξεχώρισα περισσότερο είναι η Στοά Μαλακοπή στο πιο πολυσύχναστο σημείο της Θεσσαλονίκης, τη Βαλαωρίτου. Θαύμασα το εξαιρετικό αρχιτεκτονικό στιλ του Βιταλιάνο Ποζέλι, ο οποίος επιμελήθηκε τον σχεδιασμό της στις αρχές του 20ού αιώνα -πιο συγκεκριμένα χτίστηκε το 1906, για να στεγάσει την Τράπεζα της Θεσσαλονίκης. Στην πρόσοψή της θα δείτε το ρολόι να έχει σταματήσει στις 11:06, την ώρα που ο χτύπησε τη Θεσσαλονίκη ο καταστροφικός σεισμός του 1978.

Out: Η Black Friday. Αυτό που επικράτησε την περασμένη Παρασκευή στους δρόμους και τα καταστήματα ήταν αδιανόητο. Πράγματι, οι τιμές πιστεύω ήταν ιδιαίτερα ελκυστικές, αλλά το κομφούζιο που επικράτησε παντού ήταν τέτοιο, που απορώ πώς βρήκαν το κουράγιο οι καταναλωτές για να «ξεχυθούν» στο κέντρο. Plus, πολλές από τις πωλήτριες των καταστημάτων -προφανώς εξαιρετικά κουρασμένες από τον πανικό- κατέληξαν να μην είναι ιδιαίτερα εξυπηρετικές.

Σταυρούλα Κλειδαριά

Ιn: Μια εντυπωσιακή δράση στο πλαίσιο της έκθεσης «Σημάδια» στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης πραγματοποιήθηκε λίγες μέρες πριν στον Λευκό Πύργο σε συνεργασία με το διεθνούς φήμης project InsideOut που ξεκίνησε με πρωτοβουλία του γνωστού Γάλλου καλλιτέχνη JR Artist. Τα μέλη της περίφημης ομάδας «Εν Δυνάμει», που μας έχει πολλές φορές ευαισθητοποιήσει με τις δράσεις και το έργο της, φωτογραφήθηκαν από τον Διονύση Μεταξά με στόχο να αναδείξουν την ανάγκη για μια κοινωνία, στην οποία όλοι είναι διαφορετικοί και όλοι ίσοι χωρίς κοινωνικούς περιορισμούς.

Out: To σκέφτηκα αρκετά αν θα έπρεπε η αποχώρηση του Γιάννη Μπουτάρη από τα κοινά της πόλης να μπει στην κατηγορία In ή Οut. Έτσι κι αλλιώς, όμως, μόνο για τα καλά που έφερε στην πόλη της Θεσσαλονίκης θα μιλούσα. Χαίρομαι που βρέθηκε ένας δήμαρχος να ανοίξει τα παράθυρα, όπως ειπώθηκε, να φύγει η μούχλα και η υγρασία του προϋπάρχοντος συντηρητισμού και να φέρει έναν αέρα ανανέωσης και εξωστρέφειας. Δε λέω πως όλα έγιναν τέλεια, εύχομαι ωστόσο, να υπάρξει στη συνέχεια ένας εξίσου open minded άνθρωπος που να συνεχίσει το έργο του «κυρ Γιάννη» και να το εξελίξει ακόμη περισσότερο. 

Αλίκη Σιάμκουρη 

In: Ως φανατική οπαδός των παραδοσιακών λουκουμάδων δε θα μπορούσα να αγνοήσω την άφιξη του Dada’s House στο κέντρο της πόλης στο δρόμο της Ικτίνου. Πλέον μπορούμε όλοι να απολαύσουμε τους φρεσκοψημμένους, τραγανούς και ζεστούς λουκουμάδες του με την τεράστια ποικιλία toppings, αλλά και κρέπες, pancakes και βάφλες -είτε γλυκές είτε αλμυρές. Στα μεγάλα του ατού προσθέστε το υπέροχο φωτεινό funky περιβάλλον του και τη ζεστή του ατμόσφαιρα.

Out: Θα συμφωνήσω με τη Μαρία και θα αναφερθώ κι εγώ στην παράνοια του Black Friday -δε θα μπορούσα να κάνω αλλιώς! Την Παρασκευή η κατάσταση στο κέντρο ήταν ανυπόφορη, τα πεζοδρόμια από τις 8:30 το πρωί ήταν γεμάτα με ανυπόμονους και ασυγκράτητους καταναλωτές -λες και βρισκόμασταν στην Αμερική- ενώ η κίνηση ήταν αποπνικτική. Βέβαια, κατά τη γνώμη μου οι εκπτώσεις σε γενικές γραμμές δεν ήταν καθόλου ελκυστικές, αφού στις περισσότερες περιπτώσεις έφτανε περίπου στο 20% -και μάλιστα σε περιορισμένους κωδικούς και είδη.

Κατερίνα Μαναβή

In: Το 3^rd Art Thessaloniki International Contemporary Art Fair, πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία το σαββατοκύριακο. Πήραν μέρος 450 καλλιτέχνες από όλη την Ελλάδα, ενώ πολλές παράλληλες εκδηλώσεις, όπως δημοπρασίες έργων τέχνης, παρουσιάσεις, ομιλίες και parties, συμπλήρωσαν το πολύ ενδιαφέρον πρόγραμμα. Ελπίζω πραγματικά να συνεχιστούν όλες αυτές οι εικαστικές εκδηλώσεις που λαμβάνουν χώρα τελευταία στην πόλη, γιατί η Θεσσαλονίκη ήταν ανέκαθεν ένα μέρος που λάτρευε τις τέχνες! 

Read more: Διαβάστε όσα μας είπε ο Θανάσης Δάπης για τη συμμέτοχη του στην έκθεση.

Out: Την Τρίτη 26/11 απεβίωσε σε ηλικία 77 ετών ο τελευταίος εν ζωή μεγάλος Ιταλός σκηνοθέτης, Bernando Bertolucci. Γεννήθηκε στην Πάρμα της τότε φασιστικής Ιταλίας το 1940. Ο ίδιος, διανοούμενος, έζησε στη Ρώμη και το Λονδίνο, ενώ είχε έντονη πολιτική και κοινωνική δραστηριότητα στην Ευρώπη. Ήταν φίλος ενός εξίσου σπουδαίου κινηματογραφιστή, του Pier Paolo Pasolini, και δημιουργός κορυφαίων ταινιών, όπως «Το τελευταίο τανγκο στο Παρίσι», «1990» και «Ο Τελευταίος Αυτοκράτορας», που βραβεύτηκε με 8 Όσκαρ. Θεωρείται γνήσιος εκπρόσωπος της ιταλικής nouvelle vague, ενώ το 2011 παρέλαβε τον Τιμητικό Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών. Είχα την πραγματική τύχη να παρευρεθώ σε ομιλίες του στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια, όπου σπούδασα, και αμέσως συνειδητοποίησα ότι μιλάμε έναν μοναδικό άνθρωπο και δημιουργό. Addio, Maestro.

Χριστίνα Καπουρτζούδη

In: Αγαπώ τα βιβλία (προσθέστε με στο Goodreads να τα λέμε κι από εκεί), αν και ο χρόνος μου με αναγκάζει τα να βάζω κάπου-κάπου σε δεύτερη μοίρα. Ένα όμως που λατρεύω –το ταλαιπωρώ βέβαια αρκετό καιρό- είναι το “Why I’m no longer talking to white people about race”, της Βρετανίδας δημοσιογράφου, Reni Eddo-Lodge. Με απτά, ιστορικά στοιχεία, εμπεριστατωμένα επιχειρήματα και καθαρή ματιά, μιλά για τον ρατσισμό και γιατί αποφεύγει να συμμετέχει σε συζητήσεις αυτού του είδους. Ευκολοδιάβαστο και με νόημα, κάθε σελίδα του με προβληματίζει και με βάζει σε σκέψεις. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα!  

Out: Η ταινία «Χήρες» με τη Viola Davis. Όταν είδα ότι το σενάριο είναι δια χειρός Gillain Flynn (συγγραφέας των βιβλίων Αιχμηρά Αντικείμενα και Gone Girl) ενθουσιάστηκα και για να είμαι ειλικρινής είχε προοπτικές. Προφανώς η ερμηνεία της Davis ήταν –όπως πάντα-εξαιρετική, αλλά η ταινία ήταν αρκετά κουραστική, χωρίς ιδιαίτερη δράση και με πλάνα που δεν έβγαζαν νόημα! Περιμένετε να βγει σε DVD για να τη δείτε.

Αναστασία Καμινιώτη

In: Η παράλληλη δράση του Open House Thessaloniki 2018 με τίτλο Open Bike που πραγματοποιήθηκε το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε. Με αφετηρία το Μέγαρο Μουσικής διασχίσαμε την πόλη πάνω σε ποδήλατο, ξεναγηθήκαμε σε 4 κτίρια με priority pass (χωρίς να περιμένουμε στην ουρά δηλαδή, που ήταν τεράστια στις περισσότερες περιπτώσεις) και γενικότερα απολαύσαμε το άκρως κινηματογραφικό φθινοπωρινό σκηνικό της πόλης. Υπόσχομαι να το ξανακάνω του χρόνου!

Out: Το σκάνδαλο που ξέσπασε πριν λίγες μέρες στον κόσμο της μόδας με πρωταγωνιστή (για ακόμη μια φορά) τον Stefano Gabbana, σχεδιαστή του οίκου Dolce & Gabbana. Μετά τις προσβλητικές επιθέσεις στην Lady Gaga, την Selena Gomez και την Chiara Ferragni μέσω δημοσίων σχολίων στο Instagram και την ακύρωση του προγραμματισμένου show του brand στην Σαγκάη λόγω της προβολής ενός διαφημιστικού με μακαρόνια και chopsticks, το οποίο θεωρήθηκε ρατσιστικό, στην επιφάνεια ήρθαν κι άλλα direct messages του Mr. Gabbana, όπου -ούτε λίγο ούτε πολύ- προσέβαλε με τα χειρότερα λόγια τη χώρα και τους κατοίκους της. Σε ανακοίνωσή του, το brand βέβαια υποστήριξε ότι ο λογαριασμός του σχεδιαστή έπεσε θύμα hacking, αλλά λόγω του βεβαρημένου ιστορικού του, η αλήθεια είναι ότι δυσκολευόμαστε να το πιστέψουμε.

Αναστασία Πολίτογλου

In: Ο ραδιοφωνικός σταθμός Pepper 96,6 δημιουργεί το ιδανικό soundtrack της -κάθε- ημέρας μου. Οι ενημερωμένοι παραγωγοί του και οι μοναδικές φωνές τους θα φροντίσουν να συντροφεύσουν και εσάς, εάν φυσικά είστε λάτρεις της καλής μουσικής. Όσο για τους κατοίκους της Αθήνας... αυτοί έχουν την ευκαιρία να παραβρίσκονται και στα μοναδικά events που διοργανώνει. 

Out: Πιστεύω -βαθιά- πως οι άνθρωποι που δουλεύουν σερβις είναι άτομα τα οποία όλοι οφείλουμε να σεβόμαστε. Ορθοστασία, συνεχόμενα χαμόγελα και καλή εξυπηρέτηση απαιτούνται από αυτούς καθημερινά, χωρίς ιδιαίτερα ανταλλάγματα. Σε μια πρόσφατη επίσκεψη μου στο -κατά τα άλλα- μοναδικό Casablanca, διαπίστωσα πως ένας κύριος, δεν γνωρίζω ποιος είναι, μιλούσε με αφάνταστη αγένεια και με απαξιωτικό τρόπο στους σερβιτόρους. Την επόμενη φορά που βρέθηκα ξανά στι ίδιο μέρος, συνειδητοποίησα ότι συνέβαινε ακριβώς το ίδιο. Ας κατανοήσουμε -επιτέλους- σε αυτή την κοινωνία η ανώτερη θέση, δε δίνει άφεση αμαρτιών.