Δίνει τον καλύτερο εαυτό του στο σανίδι και στον χώρο της υποκριτικής γενικότερα εδώ και πάνω από 20 χρόνια. Ο Αλέξανδρος Μπουρδούμης όμως δεν είναι από εκείνους που εφησυχάζονται με τις κατά καιρούς επιτυχίες και προσπαθεί να εξελίσσεται συνεχώς, με διαρκή μελέτη, εσωτερικές αναζητήσεις και ψάχνοντας πάντα νέες πηγές έμπνευσης. Τον συναντήσαμε λίγο πριν εμφανιστεί στο Θέατρο Αυλαία με την παράσταση «Ράφτης Κυριών», που κάνει σήμερα πρεμιέρα στην πόλη μας και μιλήσαμε για τον ρόλο του ως Μουλινό, την απιστία στη ζωή του και το πώς την αντιμετώπισε, καθώς και τα σχέδιά του για το άμεσο μέλλον.

Ποια χαρακτηριστικά του έργου καθρεφτίζουν τη δική μας εποχή και το κάνουν διαχρονικό;

Ο Georges Feydeau είναι ο εφευρέτης της περίφημης «φάρσας» του παγκόσμιου θεάτρου -ή αλλιώς το πασίγνωστο «πόρτα ανοίγει, πόρτα κλείνει» όπως συνηθίζει να λέει ο γνωστός σκηνοθέτης και δάσκαλος του ελληνικού  θεάτρου Κώστας Τσιανός. Αυτό που καταφέρνει άψογα με τον δικό του μοναδικό τρόπο γραψίματος ο Feydeau είναι ότι, «ξεγυμνώνει» τους ήρωες του -συνήθως καθημερινούς ανθρώπους της αστικής ή μεγαλοαστικής τάξης της Γαλλίας- και κλείνει το μάτι στον θεατή, δείχνοντάς του ότι δε διαφέρουν και πολύ από τον ίδιο. Τα ψέματα του Μουλινό, όπως τα παρακολουθούμε στο έργο, είναι πολύ κοντά στα ψέματα που λέμε κι εμείς στους άλλους αλλά και στον εαυτό μας -κάτι που κάνουμε συνήθως για να επιβιώσουμε. Φοβάμαι, ότι αυτό το ζωτικό ψεύδος δεν απέχει πολύ από τη σημερινή πραγματικότητα αλλά και το εγγύς μέλλον. Τα έργα του είναι κλασικά, γιατί απλά δείχνουν την ανθρώπινη φύση σε όλο το μεγαλείο της!

Σε ποια σημεία σας δυσκόλεψε ο ρόλος του Μουλινό;

Ο Μουλινό είναι παράδεισος και κόλαση για έναν ηθοποιό! Πρόκειται, αντικειμενικά μιλώντας, για έναν από τους δυσκολότερους ρόλους στο παγκόσμιο ρεπερτόριο κι ως εκ τούτου προσπάθησα να τον «πιστέψω» μέσα στο ψέμα του, να τον «συμπονέσω» και να αποδεχθώ την τρέλα του! Είναι μεγάλη μου χαρά να τον υποδύομαι -αν και βρίσκομαι επί μιάμιση ώρα συνεχώς πάνω στη σκηνή- γιατί παρά τις δυσκολίες του -ένταση στο κόκκινο, σπιντάτος ρυθμός, απίστευτη αμεσότητα- σου προσφέρει τη χαρά να παίζεις με τον ίδιο τρόπο που παίζαμε κάποτε μικροί στη γειτονιά μας με τους φίλους μας.

Είναι ένας ρόλος που έχει περάσει από πολλές σκηνές του εξωτερικού και της Ελλάδας. Πώς προετοιμαστήκατε γι’ αυτόν; «Μελετήσατε» άλλες παραστάσεις;

Είναι ένα έργο πολύ αγαπημένο στην ελληνική σκηνή και όχι μόνο. Έχει «μαρκίζα», όπως θα έλεγε κι ένας παλιός παραγωγός. Είχα την τύχη να δω σε παλιότερη παράσταση τον Σπύρο Παπαδόπουλο να τον ερμηνεύει. Μοναδικός! Θυμάμαι ακόμα την απλότητα στο παίξιμο του. Το internet, επίσης, σου δίνει τη δυνατότητα πλέον να παίρνεις «μυρωδιά» για αντίστοιχα ανεβάσματα σε πολλές χώρες. Αλλά όταν έρχεται η ώρα της πρόβας, το μυαλό, το σώμα, η φαντασία και η προσωπική δουλειά, κάνουν πέρα όλα τα υπόλοιπα που έχεις μελετήσει. Είσαι εσύ απέναντι από τον ρόλο σου κι αρχίζεις να «κολυμπάς» μαζί του.

Ποια δικά σας στοιχεία είδατε σε αυτόν;

Προτιμώ να μην προσθέτω τα προσωπικά μου στοιχεία σε έναν ρόλο, γιατί είμαι υπέρμαχος της φιλοσοφίας του David Mamet, ότι ο ηθοποιός είναι ένας storyteller, ένας παραμυθάς, και πρωταρχικός στόχος του είναι να πει καλά την ιστορία του. Άλλωστε, αν απλά αναρωτηθούμε τι θα κάναμε εμείς αν ήμασταν ο ήρωάς μας, τότε μπαίνουμε αυτόματα στη θέση του. Επιθυμώ να βάλω τη φαντασία μου να εμπνευστεί από τον ρόλο και το έργο, για να δημιουργήσει έναν χαρακτήρα χωρίς κουτάκια, «πρέπει» και «μη»! Αν παρόλα αυτά, συναντήσω στοιχεία και συμπεριφορές που να μοιάζουν με τον δικό μου χαρακτήρα -πράγμα διόλου απίθανο- απλά ευγνωμονώ τον Θεό του θεάτρου που μου επιβεβαιώνει ότι, υπάρχουν κι άλλοι «αμαρτωλοί» σε αυτή τη γη! (γέλια)

Η παράσταση έχει ως ένα από τα κεντρικά θέματά της την απιστία. Δικαιολογείται εν τέλει η απιστία; Ποια είναι η γνώμη σας;

Η απιστία μέσα στο έργο δικαιολογείται ως μια… οφθαλμαπάτη! «Δεν είναι αυτό που φαίνεται» συνηθίζουν να λένε όλοι στο έργο. Στη ζωή τα πράγματα όμως είναι πιο σκληρά, γιατί δεν μπορούμε να αποδεχτούμε το γεγονός, ότι ο άνθρωπός μας, μας πρόδωσε. Και φαντάζει δύσκολο να τον συγχωρέσεις. Νομίζω ότι είναι καθαρά προσωπικό το, αν μπορεί να αντιμετωπίσει κανείς ή όχι την απιστία και να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία στον άλλον. Προσωπικά, θα προτιμούσα να μην τη μάθαινα ποτέ, μου είναι ίσως πιο βολικό. Γιατί δε ξέρω πώς θα αντιδρούσα.

Είναι κάτι που έχετε αντιμετωπίσει και στην προσωπική σας ζωή;

Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι μας, έχουμε βρεθεί στη δύσκολη θέση του θύτη ή του θύματος. Πάντως σε καμία περίπτωση δεν προσπάθησα να το αντιμετωπίσω σαν τον Μουλινό, λέγοντας κι άλλα ψέματα για να καλύψω την απιστία μου ή να κάνω τα στραβά μάτια, όπως κάνει η Σουζάν, η γυναίκα του.

Τελικά, υπάρχει αυτός στον οποίο μπορεί κανείς να έχει τυφλή εμπιστοσύνη;

Η εμπιστοσύνη κερδίζεται σταδιακά. Αλλά το να φτάσεις να βάζεις τα χέρια σου στη φωτιά για κάποιον, είναι πραγματικά σπουδαίο επίτευγμα, γιατί εγώ δε θα τα έβαζα ούτε για μένα τον ίδιο. Τυφλή εμπιστοσύνη μπορείς να έχεις στο παιδί σου, μέχρι κάποια ηλικία βέβαια, και στο κατοικίδιο σου ίσως. Αν και γνωρίζω φίλο που τον πρόδωσε ο ίδιος του ο σκύλος, όταν έφυγε από το σπίτι και τον βρήκε μετά από δύο μέρες στο σπίτι της πρώην συντρόφου  του!

Τι είναι αυτό που σας κάνει να χαμογελάτε και τι σας θυμώνει;

Το χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπο μου ακόμα και από μια απρόσμενη γλυκιά «καλημέρα!». Αν μάλιστα συνοδεύεται και από το «αγάπη μου», ακόμα καλύτερα. Ο θυμός από την άλλη, εντοπίζεται πιο σπάνια όσο μεγαλώνω. Όταν διαπιστώσω αδικία σε μένα ή σε κάποιον άλλο γύρω μου, γίνομαι έξαλλος!

Τι κάνετε συνήθως για να αποφορτιστείτε στον ελεύθερο χρόνο σας;

Διαβάζω αρκετά, συνήθως έχω 3-4 βιβλία στο κομοδίνο μου -όχι απαραίτητα με θέματα γύρω από το θέατρο- ενώ μ’ αρέσουν οι μεγάλες βόλτες στη θάλασσα, ειδικά τώρα τελευταία που οδηγώ μηχανή. Αδειάζει το μυαλό μου έτσι… Α, και βέβαια κάθε Σάββατο παίζω ποδόσφαιρο με την ομάδα του Σ.Ε.Η, κάτι που με κάνει να νιώθω όπως τότε που ήμουν μικρός στις αλάνες.

Ξέρετε καλά τη Θεσσαλονίκη; Έχετε αγαπημένες γωνιές εδώ;

Τι να πω για την πόλη αυτή! Πρώτα απ' όλα είναι οι άνθρωποί της. Είμαι τυχερός γιατί έχω 2-3 καρντάσια εδώ, που τα κρατάω σαν φυλαχτό στη ζωή μου. Estrella και Π22 είναι τα νέα μου στέκια για φαγητό, ενώ για ποτό πάντα ο Θερμαϊκός είναι μια καλή αρχή για να πάει καλά η βραδιά.

Τι άλλο ετοιμάζετε αυτήν την περίοδο;

Παράλληλα με τον Ράφτη Κυριών θα περιοδεύσω το καλοκαίρι και με το Mamma Mia. 2 σε 1 για φέτος δηλαδή! Επίσης, θα συνεχίσω τα γυρίσματα για τη σειρά του Alpha «Το Σόι σου». Για τον χειμώνα που έρχεται υπάρχουν κάποια σχέδια στα σκαριά, απλά δεν είναι ανακοινώσιμα ακόμα. Προαισθάνομαι, όμως, ότι κάτι καλό θα γίνει.

Info: Πρεμιέρα 12 Απριλίου, στο Θέατρο Αυλαία (Διαλέττη 7). Παραστάσεις: 12-13/4 στις 21:00, 14/4 στις 18:00 &21:00, 15/4 στις 20:00, 19-20/4 στις 21:00, 21/4 στις 18:00 & 21:00, 22/4 στις 20:00