Συνδυάζοντας ακατέργαστο σκυρόδεμα με ξύλο στο φυσικό του χρώμα, το Mountain House είναι μία ορεινή μονοκατοικία που βρίσκεται στο χωριό Manigod, στην περιφέρεια της ανατολικής Γαλλίας Auvergne-Rhône-Alpes, ένας εξαιρετικά δημοφιλής προορισμός για σκι. Η περιοχή έχει πολύ αυστηρούς ελέγχους που διέπουν τις νέες κατασκευές, με λεπτομέρειες όπως τα οικοδομικά υλικά, τα μεγέθη των παραθύρων και η κλίση της οροφής.

Ως αποτέλεσμα, οι ιδιοκτησίες  στην περιοχή συνήθως ακολουθούν το μοτίβο των ξύλινων καμπίνων -κάτι που ο αρχιτέκτονας Alireza Razavi ήθελε να προσπαθήσει να ερμηνεύσει με πιο σύγχρονο τρόπο. «Για να παρακάμψουμε αυτούς τους περιορισμούς μεριμνήσαμε πολύ αναλύοντας ιστορικά κτίρια, ώστε να κατανοήσουμε τι έχουν επιτύχει οι μορφές τους και πώς διαμορφώνουν την τοπική αρχιτεκτονική κουλτούρα", δήλωσε ο Razavi. «Στη συνέχεια ενσωματώσαμε αυτές τις πληροφορίες στον σχεδιασμό μας, αποφεύγοντας όλα τα τεχνητά και ξεπερασμένα στοιχεία και διασφαλίζοντας παράλληλα, ότι το κτίριο ήταν απόλυτα συμβατό με τον τοπικό κώδικα».

Το σπίτι αναπαράγει τη μορφή των παραδοσιακών chalet, τα οποία χρησιμοποιούσαν οι αγρότες για να κρατούν τα ζώα σε έναν αχυρώνα στο ισόγειο. Ένα επίπεδο πιο πάνω αποθήκευαν τις ζωοτροφές ενώ τον ακόμη πιο πάνω όροφο τον χρησιμοποιούσαν ως κατοικία. Η διαμόρφωση του Mountain House διαθέτει, επίσης, διαβαθμίσεις στα επίπεδα. Το ισόγειο διαθέτει χρηστικούς χώρους, όπως είσοδο και χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων, ο πρώτος όροφος περιλαμβάνει όλα τα υπνοδωμάτια και ο δεύτερος φιλοξενεί τους χώρους διαβίωσης. Οι τοπικές αρχές οικοδόμησης επέμεναν, ότι το κατώτερο επίπεδο θα έπρεπε να έχει ντυθεί με πέτρα, αλλά οι αρχιτέκτονες υποστήριξαν ότι το σκυρόδεμα ήταν πιο κατάλληλο ως υλικό για την κατασκευή αυτή.

Ο πρώτος και ο δεύτερος όροφος είναι ξύλινες κατασκευές ντυμένες με ξύλο πεύκου. «Πολλά από τα σπίτια σ' αυτήν την κοιλάδα διαθέτουν διακοσμητικά στοιχεία που τοποθετούνται χωρίς κανέναν πραγματικό λόγο», δήλωσε ο Razavi. «Προσπαθήσαμε να διατηρήσουμε μόνο τα χαρακτηριστικά που ήταν απαραίτητα για το κτίριο, τα οποία διατηρούν τη συνολική αισθητική αρκετά απλή». Μια σειρά από προεξοχές στην πρόσοψη έχουν δημιουργηθεί για την προστασία της βάσης του κτιρίου από τη συσσώρευση χιονιού. Τα παράθυρα στο ανώτερο επίπεδο τοποθετήθηκαν σε απόσταση από το όριο της στέγης, ώστε να  εξασφαλίζεται προστασία και σκιά από τον καλοκαιρινό ήλιο.

H είσοδος oδηγεί σε ένα μικρό χώρο με ένα παράθυρο και ένα μεγάλο πέτρινο δάπεδο, όπου οι επισκέπτες μπορούν να αλλάζουν τον εξοπλισμό του σκι. Κάθε επίπεδο του σπιτιού γίνεται προοδευτικά φωτεινότερο και πιο ευρύχωρο πλησιάζοντας προς την κορυφή, με το καθιστικό να απολαμβάνει άμεσα το φυσικό φως σαν αποτέλεσμα των μεγάλων παράθυρων που υπάρχουν στον χώρο. Οι περισσότεροι από τους τοίχους είναι επενδυμένοι με ξύλινες σανίδες, με ορισμένες ζωγραφισμένες επιφάνειες να διασπούν την ομοιογένεια του ξύλου. Τα τεχνητά πλακάκια από πέτρα στα μπάνια συμπληρώνουν την παλέτα των φυσικών υλικών. «Κατά τη διάρκεια των συνομιλιών μας με τον πελάτη, ήταν σαφές ότι όλοι θέλαμε κάτι που να ήταν η εξέλιξη της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς στην κοιλάδα, αλλά όχι κάτι που να ενοχλούσε», τονίζει o Razavi. Κάτι το οποίο επιτεύχθηκε με τον καλύτερο τρόπο.