Σε μια επαγγελματική της ανάπαυλα μετά τα χρόνια σπουδών της και της σταδιοδρομίας της στο πεδίο των Διεθνών Σχέσεων στη Γαλλία και την Ισπανία, η Δανάη βρέθηκε πίσω στα Χανιά, για να ανασυγκροτηθεί σχεδιάζοντας να ξαναφύγει στο εξωτερικό. Οι ξενώνες που είχε δημιουργήσει ο θείος της, Μανόλης Κινδελής, στο μετόχι της οικογένειας -από το ’95 σταδιακά-, ήταν κάτι που αρχικά δεν την ενδιέφερε. Όμως, όταν της πρότεινε να ασχοληθεί με αυτούς, σκέφτηκε ότι θα ήταν ένα καλό side project γι’ αυτήν. Εκεί, γρήγορα κατάλαβε ότι υπήρχε χώρος για να δημιουργήσει. Έτσι, σχεδόν δέκα χρόνια μετά, το κομμάτι της φιλοξενίας έχει περάσει στα χέρια της εξολοκλήρου, ενώ έχει καταφέρει ν’ αποτυπώσει στον χώρο τις αρχές της αειφορίας και να δημιουργήσει διάφορες εμπειρίες στους τομείς της γαστρονομίας και της ευεξίας.
Το Μετόχι μας… είναι ένα από τα λίγα της περιοχής, όπου το κυρίως κτίσμα παραμένει στην αρχική του μορφή, ενώ διατηρεί και τις δύο βασικές λειτουργίες που είχε στο πέρασμα των αιώνων - αυτήν της κατοικίας της οικογένειάς μας και της αγροτικής παραγωγής. Πολλοί επισκέπτες μας λένε ότι ξεχωρίζει επειδή ακριβώς παρατηρούν την καθημερινή ζωή μας, αλλά κι επειδή δεν υπάρχουν κοινόχρηστοι χώροι που τους αναγκάζουν να συναναστραφούν με τους υπόλοιπους, επιτρέποντας την απομόνωση. Όλοι κατά την άφιξή τους απολαμβάνουν προϊόντα που τους περιμένουν, τόσο ντόπιων παραγωγών όσο και φρούτα του αγροκτήματός μας, που είναι ένα από τα πρώτα βιολογικά που λειτουργούν στην Κρήτη. Ακόμη, πολλοί -ευτυχώς- εκτιμούν τις προσπάθειές μας για αειφορία και σέβονται τις συνήθειές μας, ακολουθώντας τες. Ως εκ τούτου, η προσέγγισή μου είναι απλή: να μπορώ να δίνω στους επισκέπτες αυτό που θα ήθελα κι εγώ να βιώσω στις διακοπές μου - ξεκούραση, χαλάρωση, αποσύνδεση με ποιοτική τροφή, φυσικά υλικά στον χώρο, σεβασμό στο περιβάλλον και αυθεντική επικοινωνία, χωρίς υπερβολικές πολυτέλειες, τηλεοράσεις και ψεύτικες ευγένειες.
Η ιστορία του κτίσματος… ξεκινάει με τους Ενετούς το 1580, όταν δημιούργησαν μία εξοχική αγροικία με κήπους για τους καλοκαιρινούς μήνες. Έναν αιώνα αργότερα, οι Οθωμανοί το μετέτρεψαν σε μετόχι (κτήμα συμμετοχικής καλλιέργειας), προσθέτοντας γύρω από την κεντρική αυλή σπιτάκια, τα οποία στέγαζαν τους εργάτες γης. Οι προπαππούδες μου το αγόρασαν το 1912 ερχόμενοι από την Κωνσταντινούπολη και σύντομα η προγιαγιά μου, Βικτωρία, ανέλαβε τη διοίκησή του. Τη δεκαετία του ’70 ο θείος μου Μανόλης, τελειώνοντας τις σπουδές του στην Ιταλία, άρχισε να πειραματίζεται με νέες καλλιέργειες, όπως το αβοκάντο, και στη δεκαετία του ’90 άρχισε τη διαδικασία μετατροπής του σε βιολογικό αγρόκτημα. Το ’95 δημιούργησε τον πρώτο ξενώνα στο παλιό ελαιουργείο και πλέον έχουμε 3 ξενώνες και 25 διαφορετικά είδη φρούτων, πολλά εκ των οποίων τροπικά και υποτροπικά, όπως μάνγκο, τσιριμόγιες, λίτσι κ.λπ.
Το νέο dream project… μόλις το ολοκλήρωσα. Είναι η δημιουργία ενός χώρου για γιόγκα και qigong στον βοτανικό κήπο μας, που θα μας επιτρέπει να κάνουμε πράγματα στους ήρεμους ρυθμούς του φθινοπώρου και της άνοιξης. Φτιαγμένος με αειφόρες πρακτικές, έχει ενεργειακή αυτονομία και είναι ένα ζωντανό παράδειγμα για το πώς να ζει κανείς με σεβασμό στο περιβάλλον.
Ελληνικό καλοκαίρι για σένα είναι... πλέον πολλή δουλειά, κούραση, ένταση και κοινωνικές υποχρεώσεις. Αν, όμως, θα μπορούσα να δραπετεύσω σ’ ένα μικρό κυκλαδονήσι, θα έλεγα ότι είναι: να διαβάζω το βιβλίο μου κάτω από μία συκιά, να βουτάω στη θάλασσα και να «στεγνώνω» σ’ έναν βράχο τρώγοντας ροδάκινο, να κάνω βόλτες σε σοκάκια με σαγιονάρες και τζιν μπουφάν για τα μελτέμια, να τρώω μία φρεσκοκομμένη ντομάτα με τυρί κι ελιές για μεσημεριανό, βλίτα και πατάτες τηγανητές για βραδινό, να πίνω ένα ωραίο ελληνικό κρασί βλέποντας το ηλιοβασίλεμα στο Αιγαίο, να ξεχνάω το κινητό για ώρες και μέρες.
Η Κρήτη είναι… η αφετηρία και οι ρίζες μου, κι ένας τόπος αντιθέσεων: βουνό δίπλα στη θάλασσα, άνθρωποι περήφανοι, ξεροκέφαλοι και σκληροί, αλλά ζεστοί και τρυφεροί. Τόπος με πολλές ομορφιές, αλλά και αρκετή ασχήμια. Τόπος έντονος και συχνά βαρύς, όχι ανάλαφρος. Πάντα χαίρομαι όταν φεύγω, αλλά κι όταν επιστρέφω.
Είναι αλήθεια ότι στην Κρήτη υπάρχουν… πολλά πράγματα που εκτιμώ. Το βασικότερο είναι η καλής ποιότητας πρώτη ύλη. Δεν τρώω κρέας, οπότε μπορώ να μεγαλώνω ένα μεγάλο μέρος του φαγητού μου μόνη μου, να κόβω τα λαχανικά από τον κήπο και να τα μαγειρεύω, κάτι που με γεμίζει αφάνταστα! Η εγγύτητα με τη θάλασσα και τη φύση είναι επίσης πολύ σημαντική - οι ωραίες παραλίες του Νότου, που τις επισκέπτομαι σπανιότερα απ’ ό,τι θα ήθελα λόγω απόστασης, το Λιβυκό Πέλαγος που για μένα είναι η ωραιότερη θάλασσα στον κόσμο, τα μπάνια την άνοιξη με θέα τα χιονισμένα Λευκά Όρη. Ακόμη, η γενναιοδωρία των ανθρώπων εδώ, οι φίλοι που έχω κάνει, είτε ντόπιοι που έπειτα από χρόνια που έζησαν αλλού επέστρεψαν ή άνθρωποι από άλλα μέρη του κόσμου που επέλεξαν τα Χανιά για πατρίδα τους. Το ότι έχει τόσα χωριά και παραλίες που δεν έχω ανακαλύψει ακόμη και στον νομό Χανίων, αλλά και το σπίτι και τα τρία σκυλιά που έχουμε με τον σύντροφό μου, που σε μία μεγάλη πόλη δε θα ήταν εύκολο να ζουν μαζί μας.
Η Κρήτη μου
24 ώρες στο νησί… Καλύτερα να μην έρθει κανείς αν έχει μόνο 24 ώρες. Η Κρήτη θέλει μέρες, μήνες. Από τη μία άκρη στην άλλη η απόσταση είναι αντίστοιχη της διαδρομής Αθήνα-Θεσσαλονίκη.
Αγαπημένα μέρη… αυτόν τον καιρό είναι η Πρέβελη στο Ρέθυμνο, τα Σφακιά, τα χωριά του Αποκόρωνα, το Maiami στα Χανιά. Το Οροπέδιο Λασιθίου με τα υπέροχα χωριά του και τα λασιθιώτικα καφενεία για ρακή και ομελέτα με αβρωνιές.
Για φαγητό στη Μεγαλόνησο επιλέγω… το Salis.
Για μπάνιο… στο Γιαλισκάρι στην Παλαιόχωρα Χανίων και στηνΤριόπετρα στο Νότιο Ρέθυμνο.
Ως προς τις διαδρομές… έχουμε πολλά πανέμορφα φαράγγια.
Κάτι που δεν πρέπει να χάσει κανείς… το ηλιοβασίλεμα στα Φαλάσαρνα.
5 best of:
- Τα καλιτσούνια
- Τα διαφορετικά χόρτα όλο τον χρόνο
- Το Λιβυκό πέλαγος
- Οι σημαντικές αρχαίες πόλεις
- Οι κουβέντες με παππούδες στα χωριά
Ανακαλύψτε περισσότερες φωτογραφίες στην gallery!
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΔΑΝΑΗ ΚΑΙ ΚΥΝΘΙΑ ΚΙΝΔΕΛΗ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ GLOW ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ IOYΛIOY 2023
