«Μου αρέσει να νιώθω τα πράγματα οικεία και άνετα», λέει η Laura de Gunzburg, σύμβουλος τεχνών και πολιτιστικών προγραμμάτων, ενώ κάθεται στον vintage δερμάτινο καναπέ της, πίνοντας τσάι. «Μου αρέσουν τα statement υφάσματα και οι διαφορετικές υφές, ενώ ο Gabriel έχει λίγο πιο καθαρή, πιο μίνιμαλ αισθητική.», λέει η ίδια στο Architectural Digest. 

Ο Gabriel Gabriel Chipperfield, ο εργολάβος σύζυγός της, γιος του Βρετανού αρχιτέκτονα και νικητή του βραβείου Pritzker 2023 Sir David- δεν έχει ακόμη συνηθίσει τα ατελείωτα πολυτελή υφάσματα C&C Milano που στολίζουν τα παράθυρα του διαμερίσματός τους στο κεντρικό Λονδίνο. Μεγαλώνοντας στο κοντινό Marylebone, θυμάται, ο δικός του πατέρας δεν έδειχνε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις κουρτίνες. Εκείνος, είχε συνηθίσει να ζει σε ένα διαμέρισμα της δεκαετίας του 1920, βαμμένο κατάλευκο και οριοθετημένο από γυάλινες βιτρίνες. Ο νεότερος Chipperfield υιοθέτησε μια εκδοχή αυτής της λιτής προσέγγισης στην ενήλικη ζωή του, αλλά υπό την επιρροή της de Gunzburg, βρίσκει χώρο για απαλότητα.

Όταν το ζευγάρι είδε για πρώτη φορά το σπίτι το 2021, στη δίνη της πανδημίας, τους άρεσε η πλάγια κάτοψη, η οποία προσέφερε φοβερή θέα στο πάρκο. Η τοποθεσία ήταν κεντρική, αλλά επειδή το Regent's Park ανήκει στο Crown Estate, ο δρόμος μπροστά από το κτίριο είναι κλειστός για την κυκλοφορία από τα μεσάνυχτα έως τις 7 το πρωί, με αποτέλεσμα να επικρατεί απόλυτη, σχεδόν προαστιακή, ησυχία. 

Αρχιτεκτονικά, ο Chipperfield αποκαλεί το διαμέρισμα «παστίτσιο». Το κτίριο των τελών του 19ου αιώνα, που κατασκευάστηκε ως ιδιωτική κατοικία, μετατράπηκε σε γραφεία και στη συνέχεια επέστρεψε σε διαμερίσματα, προστατεύεται ως διατηρητέο. Αλλά λόγω των βομβαρδισμών κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, μεγάλο μέρος του έχει ανακατασκευαστεί, επιτρέποντας λίγο μεγαλύτερη ευελιξία όσον αφορά την ανακαίνιση.

«Θέλαμε να το επαναφέρουμε σε αυτό που θα μπορούσε να είναι όταν ήταν σπίτι». Τα αρχικά γείσα χτίστηκαν ξανά, τοποθετήθηκαν καλούπια, αποκαταστάθηκαν τα δρύινα δάπεδα σε ψαροκόκαλο αλλά και τα τζάκια. Όταν επανεξέτασαν τη διαρρύθμιση, ωστόσο, πρόσθεσαν μια μοντέρνα πινελιά. Τα δύο δωμάτια που βλέπουν προς το δρόμο - που είναι το σαλόνι, η κουζίνα και η τραπεζαρία, ανοίχτηκαν, κάνοντας τον χώρο πιο ευρύχωρο και ευάερο.

Στο καθιστικό, οι καρέκλες Pierre Paulin της δεκαετίας του '70 και ένα cocktail table του Jorge Zalszupin του '60 παίρνουν θέση γύρω από τον εντυπωσιακό μαύρο δερμάτινο καναπέ de Sede. Ένα μεταξωτό φωτιστικό Fortuny, δώρο της μητέρας της Laura, κρέμεται στην οροφή. Η De Gunzburg εντόπισε από έναν έμπορο στην Ολλανδία τον μοναδικό αυτόν καναπέ. 

Τα περισσότερα έπιπλα του ζευγαριού είναι vintage -μια μαλακή πολυθρόνα Fritz Hansen από τη δεκαετία του 1950- φωτιστικά των αδελφών Castiglioni και του Gino Sarfatti- ένα ζευγάρι καρέκλες Afra και Tobia Scarpa. Τα υπόλοιπα ήταν κατά παραγγελία. «Όταν ξέραμε ακριβώς τι θέλαμε, απλά είπα: "Gabriel, σε παρακαλώ, σχεδίασε αυτό και φτιάξτο"", λέει η de Gunzburg. Ο Chipperfield, πάντα ο τελειομανής, ο οποίος, μετά από πολλή σκέψη, παρήγαγε μια μερίδα custom-made έπιπλα, συμπεριλαμβανομένου του τραπεζιού από βελανιδιά. 

Η συλλογή έργων τέχνης του ζευγαριού, που συγκεντρώθηκε με τα χρόνια, είναι ίσως το πιο προσωπικό κομμάτι του σπιτιού. Έργα της Tracey Emin, μακροχρόνιας φίλης (ο Chipperfield βοήθησε με το σπίτι και το studio της στο Margate), εκτίθενται σε όλο το διαμέρισμα - πολλά σχέδια και ένα έργο με νέον επιγραφή προσδίδει μια μπλε λάμψη στον διάδρομο. Άλλα αξιοσημείωτα κομμάτια αποτελούν μια μεγάλη φωτογραφία του Wolfgang Tillmans και ένα έργο του Alvaro Barrington, τα οποία κέρδισαν περίοπτη θέση στο σαλόνι.

Μετά από δύο χρόνια στο σπίτι, το ζευγάρι βρίσκει τον δρόμο του. Πέρυσι καλωσόρισαν το δεύτερο παιδί τους, τον Ίβο. Το ίδιο το σπίτι συνεχίζει να εξελίσσεται...

Πηγή: ΑD