Τι κοινό έχουν η Elsie de Wolfe, ο Renzo Mongiardino, ο Harrison Cultra, η Georgina Fairholme και ο David Kleinberg; Ναι, όλοι τους είναι τολμηροί διακοσμητές εσωτερικών χώρων με σημαντική επιρροή, αλλά το πιο σπουδαίο είναι ότι όλοι τους αφιέρωσαν την τεχνογνωσία τους στο ίδιο σπίτι. Πρόκειται για την ομορφιά με τα κόκκινα τούβλα στην ανατολική πλευρά του Μanhattan, την οποία ο αρχιτέκτονας Mott Schmidt δημιούργησε στις αρχές της δεκαετίας του 1920 για την Anne Vanderbilt, μια πλούσια χήρα που εγκατέλειψε το υπέροχο κάστρο του εκλιπόντος συζύγου της στην Πέμπτη Λεωφόρο για κάτι λιγότερο εγωιστικό και πολύ πιο κομψό.

"Οι αναλογίες είναι τόσο μαγικές - αυτό είναι που μας αποπλάνησε", αναφέρει ο Andrew Bolton, επιμελητής Wendy Yu, υπεύθυνος του Ινστιτούτου Κοστουμιών στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης (και, μαζί με την Anna Wintour, μία από τις δυνάμεις πίσω από το ετήσιο Met Gala). Αυτός και ο σύντροφός του, Thom Browne, ο σταρ της μόδας που πρόσφατα ορίστηκε ο επόμενος πρόεδρος του CFDA και που έγινε πρωτοσέλιδο το 2018 όταν ο όμιλος Ermenegildo Zegna απέκτησε το 85% της ομώνυμης μάρκας του σε μια συμφωνία που αποτίμησε την εταιρεία στα 500 εκατομμύρια δολάρια, συνάντησαν την περίφημη κατοικία ενώ έψαχναν για σπίτι πριν από δύο χρόνια. Αν και αρχικά είχαν στο στόχαστρό τους το Greenwich Village, κάτι τους τραβούσε συνεχώς πίσω στο Sutton Place.

"Είναι μια από τις πιο ιδιαίτερες γειτονιές της πόλης", συνεχίζει ο Bolton και, αναμφισβήτητα, το σπίτι που τώρα κατέχουν αυτός και ο Browne είναι το πιο γοητευτικό της. Η πρόσοψη πλάτους 70 μέτρων μπορεί να φαίνεται καλά διαχειρίσιμη και χωροταξικά οικονομική -το σπίτι έχει μόλις ένα δωμάτιο βάθος- αλλά η αρχιτεκτονική έχει ένα ξεχωριστό πνεύμα που ο Browne περιγράφει ως "μια κυρίαρχη προσωπικότητα, και ήμασταν απόλυτα ευχαριστημένοι που υποταχθήκαμε σε αυτό και κάναμε ό,τι ήθελε το σπίτι".

Συμπτωματικά, η αγγλοαμερικανική ευγένεια του κτιρίου αποτελεί το κατάλληλο φόντο για την παραστατική τέχνη στην οποία το ζευγάρι αρέσκεται, αν και η συλλογή έχει μεγαλύτερο εύρος από αυτό ενός κλασικού γεωργιανού χώρου. Δεν υπάρχουν προγονικά πορτρέτα ή απόψεις της Βενετίας. Αντ' αυτού, μια αυτοπροσωπογραφία του Anh Duong με ένα αρκουδάκι εκτίθεται στο dressing room, ένας θολωμένος πίνακας των αδελφών Miaz είναι τοποθετημένος πάνω από το μπουφέ του Γεωργίου ΙΙΙ στην τραπεζαρία και έργα των Duncan Grant, Roger Hilton, Norman Rockwell, William Merritt Chase και άλλων κοσμούν διακριτικά κάθε χώρο, συμπεριλαμβανομένης μιας συγκλονιστικής σταύρωσης από το εργαστήριο του Ολλανδού καλλιτέχνη του 16ου αιώνα Jan van Scorel.

"Ο Thom είναι ένα καλό καθολικό αγόρι", παρατηρεί ο Kleinberg για τον παλιό του φίλο, ο οποίος πάντα έλεγε ότι μια μέρα οι τρεις amigos θα έφτιαχναν ένα σπίτι μαζί. Παραδόξως, κανένα από τα έργα τέχνης του ζευγαριού δεν τέθηκε υπό συζήτηση μέχρι να εγκατασταθούν τα έπιπλα, τα χαλιά και οι καθρέφτες. "Όταν ρώτησα τι είχαν ο Andrew και ο Thom, οι πιο συναρπαστικοί πίνακες άρχισαν να βγαίνουν από τα κουτιά - έμεινα άφωνος", λέει ο Kleinberg, αφηγούμενος πώς ο ίδιος, ο Browne και ο Bolton περπάτησαν τελικά, κρατώντας κομμάτια στα χέρια τους και συζητώντας πού θα έδειχνε καλύτερα το καθένα. "Είναι ένας πολύ παλιομοδίτικος τρόπος για να διαμορφώσεις αυτά τα πράγματα", προσθέτει ο σχεδιαστής. "Η τέχνη δεν αγοράστηκε για το σπίτι".

Διακοσμητικά μιλώντας, οι Bolton και Browne ασχολήθηκαν με την προέλευση του σπιτιού, όταν η Anne Vanderbilt ζούσε σε όμορφα αλλά σχετικά συγκρατημένα ντεκόρ, οπότε συγκεντρώθηκαν και μελετήθηκαν αρχειακές εικόνες. Όχι για να αντιγράψουν κάτι, να το θυμάστε, απλώς για να πάρουν το μέτρο του τι είχε προηγηθεί. Ευτυχώς, τα γούστα των νέων ιδιοκτητών του σπιτιού ταίριαζαν με εκείνα της προ πολλού δοξασμένης της κοινωνίας. Λέει ο Browne: "Τα σχέδια του Andrew είναι λίγο πιο διακοσμητικά από τα δικά μου, αλλά με τον καλύτερο, πιο εκλεπτυσμένο τρόπο", ενώ ο Bolton αποκαλεί τη ματιά του συνεργάτη του "πιο εκλεκτική από ό,τι νομίζουν οι άνθρωποι. 

Είτε πρόκειται για τις αρχές του 19ου αιώνα είτε για μοντέρνα έργα του μέσου αιώνα, του αρέσουν η ακρίβεια και οι αναλογίες", στοιχείο που εξηγεί γιατί τα δωμάτια που ο Kleinberg και οι πελάτες του συναρμολόγησαν μαζί μπορεί να διατρέχουν ευρύ φάσμα αιώνων και σχολών αισθητικής σκέψης, αλλά δεν μπερδεύουν το μάτι ούτε προβληματίζουν το μυαλό. Υπάρχει μια αίσθηση αρμονίας που δεν υποδηλώνει απαραίτητα ο εξοπλισμός ενός χώρου, ας πούμε της τραπεζαρίας, με χρυσαφένιες καρέκλες René Drouet της δεκαετίας του 1940, έναν αγγλικό καναπέ Regency με ταπετσαρία από σμαραγδένιο-πράσινο damask, έναν σταυρό του 17ου αιώνα και ένα τολμηρό τραπέζι George Nakashima. Πράγματι, όταν ο Kleinberg ζήτησε από τον φωτογράφο William Abranowicz να του δείξει τις ψηφιακές εικόνες σε ασπρόμαυρη μορφή, έτσι για πλάκα, κατά τη διάρκεια της φωτογράφισης, εξεπλάγη ευχάριστα όταν είδε ότι τα δωμάτια είχαν μια απροσδόκητη διαχρονικότητα. "Αν δεν ήξερες τι έβλεπες, δεν θα ήξερες ποια χρονιά διακοσμήθηκε το σπίτι, αν και δεν ήταν αυτός ο στόχος", λέει ο σχεδιαστής.

Τα δωμάτιά τους, τα οποία μοιράζονται με τον Hector, ένα καταπληκτικό μικρό dachshund, έχουν να κάνουν με την πνευματική επεξεργασία και όχι με την οπτική λάμψη. Πέρα από τη γαλήνη και την περισυλλογή, το κτίριο αποδείχθηκε ότι απαιτούσε μια ανακαίνιση σχεδόν από την αρχή, λόγω της ξεπερασμένης υποδομής του: νέα λουτρά, νέα κουζίνα, νέα δάπεδα, παράθυρα αντικατάστασης, αφαίρεση ενός θερμοκηπίου βεράντας και πλήρη αναδιαμόρφωση του πρώην χώρου των υπηρετών του τελευταίου ορόφου για να φιλοξενήσει μια κύρια κρεβατοκάμαρα και ένα μπάνιο, μια μικρή κουζίνα και ένα dressing room. "Ελπίζαμε σε υπέροχες ανακαλύψεις κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης", λέει ο Bolton, προσθέτοντας ότι δεν έμεινε ούτε ένα θραύσμα από τις υπέροχες ασιατικές τοιχογραφίες της σκάλας της κυρίας Vanderbilt, που είχε εκτελέσει ο Allyn Cox. "Ακόμη και οι αρχικές καμινάδες είχαν εξαφανιστεί, όπως και το ασπρόμαυρο μαρμάρινο δάπεδο στο φουαγιέ".

Αυτές οι απώλειες ήταν, κατά κάποιο τρόπο, κέρδος του Kleinberg. Μεγάλο μέρος της αρχικής αρχιτεκτονικής παραμένει, αλλά τα απλά ταβάνια επανεξετάστηκαν από τον Craig Doyle, έναν από τους βασικούς συνεργάτες της εταιρείας του πρώτου, ο οποίος τα έντυσε με διακοσμητικά στοιχεία τόσο κομψά, που σίγουρα θα ενέκρινε ο Schmidt. Το ίδιο ισχύει και για κάποιες διακοσμητικές παρεμβάσεις σε καλούπια. "Ο Andrew και ο Thom δεν είναι πουριτανοί, αλλά εκτιμούν το σχεδιασμό και την τέχνη", λέει ο Kleinberg. "Αυτό είναι πολύ σημαντικό γι' αυτούς". Έτσι ήταν και το μοναδικό αίτημα του Bolton: μια ταπετσαρία τύπου Chinese Export - κάπου, οπουδήποτε - που όχι μόνο θα απευθυνόταν στη φαντασιόπληκτη πλευρά του, αλλά θα χρησίμευε ως υποσημείωση σε ένα από τα θρυλικά leitmotifs της Elsie de Wolfe. 

Αντί όμως να τοποθετήσει την ταπετσαρία σε περίοπτη θέση, ο Kleinberg την τύλιξε γύρω από την κύρια κρεβατοκάμαρα, μετατρέποντάς την σε έναν εικονικό κήπο, τον οποίο πιθανότατα δεν θα δει κανείς άλλος εκτός από τους ιδιοκτήτες. "Ο Άντριου και ο Τομ είναι δύο πολύ δημόσιες προσωπικότητες", επιτρέπει ο Κλάινμπεργκ για τους φίλους του, "αλλά είναι επίσης δύο πολύ ιδιωτικοί άνθρωποι. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αυτό το σπίτι μοιάζει τόσο σωστό. Η πόρτα ανοίγει και ξέρω ακριβώς ποιος μένει εκεί. Τότε είναι που η διακόσμηση είναι επιτυχημένη".

Ανακαλύψτε περισσότερες φωτογραφίες στη gallery! 

Πηγή: ΑD