Με καταγωγή από την Κρήτη, η ιδιοκτήτρια των “10AM Lofts” και δημιουργός του 10aristsmanagement.com, θυμάται τα απογεύματα εκείνα του Αυγούστου, που, σαν παιδιά, ηλιοκαμένα, φρεσκολουσμένα, ελαφρώς αρωματισμένα με τη «Μυρτώ» της μαμάς, στην αυλή του σχολείου έδιναν τα πρώτα τους φιλιά, παίζοντας «στημένη» μπουκάλα.
Γεννημένη για τα καλοκαίρια! Σε ποιο μέρος, όμως, λέτε πως έχετε ζήσει το πιο ξεχωριστό;
Στο Καστελλόριζο. Πρώτη φορά πήγα το 2012. Πήραμε μια πτήση στις 5 το πρωί από Αθήνα, πετάξαμε για Ρόδο και από εκεί επιβιβαστήκαμε σε ένα εικοσαθέσιο αεροσκάφος. Ήταν τόσο στενά, που τα πόδια μου οριακά ακουμπούσαν τα πόδια της αεροσυνοδού στο απέναντι κάθισμα. Προσγειωθήκαμε σε μια αλάνα, εκεί έφτασε και ένα μικρό φορτηγάκι για να φορτώσουν τις βαλίτσες. Πάνω από αυτό κιόλας τις παραλάβαμε. Ταξί δεν υπήρχε για να μεταφερθούμε στο λιμάνι, στριμωχτήκαμε όλοι μαζί σε 4-5 ΙΧ που ήρθαν να μαζέψουν φιλικά και συγγενικά τους πρόσωπα. Όταν φτάσαμε, νομίζω βούρκωσα. Είναι ό,τι πιο απλά όμορφο έχω δει μέχρι σήμερα. Το Καστελλόριζο δεν έχει παραλίες, όλοι βουτάνε στο λιμάνι. Αντικρίσαμε ένα μέρος γεμάτο σκάφη, βάρκες, ψαρόβαρκες και λουόμενους. Όλοι «ένα», σκηνικό βγαλμένο σαν από ταινία του Αλμοδόβαρ. Φτάσαμε σε ένα σπίτι πάνω στο λιμάνι με ένα μπαλκόνι πάνω στη θάλασσα. Αφήσαμε τα πράγματά μας, ανοίξαμε την μπαλκονόπορτα και βουτήξαμε στα νερά. Μαζέψαμε αχινούς, ανοίξαμε ένα μπουκάλι κρασί, βάλαμε για soundtrack μία playlist με Αρλέτα, Πάριο, Καλδάρα, Μπέλου, και κάπως έτσι περάσαμε 15 ολόκληρες μέρες.
Κατεβάζοντας για λίγο ταχύτητες, πού θα βρεθείτε φέτος;
Πρώτη στάση, η Δονούσα, γιατί εκεί ζει τα τελευταία χρόνια η Αμαλού μου. Εκεί γινόμαστε «ένα» με τη γη, με το κέντρο μας, με το χώμα. Για 20 μέρες ξεχνάμε να ντυθούμε. Μια παραλία, ένα μπαρ, τρεις ταβέρνες, ένα μαγιό, ένα παρεό. Καμιά φορά φοράμε σαγιονάρες - συνήθως τα κάνουμε όλα ξυπόλυτες. Δεύτερη στάση, η Αμοργός. Συστηθήκαμε κάποια στιγμή φευγαλέα, της χρωστάω μια επανασύνδεση. Τρίτη στάση, το νησί μου, η Κρήτη. Εκεί είναι όλη μου η βάση. Μάνα, αδερφός, ανίψια, παππούς, η Γεωργία, η Μαρία, η Άρτεμις, η Ελίζα, η Αντωνία. Εκεί μαζευόμαστε στις αυλές μας με θέα το Λυβικό, τρώμε κρητικές σφακιανόπιτες με θυμαρίσιο μέλι, λέμε τα ίδια αστεία που λέγαμε όταν ήμασταν 15 χρόνων και γελάμε το ίδιο δυνατά, ίσως και περισσότερο.
Ποια μέρη θεωρείτε πως συγκεντρώνουν όλη την αυθεντικότητα της Ελλάδας;
Νίσυρος, Δονούσα και Σίκινος. Έχουν την ακέραιη γοητεία μιας άλλης εποχής που παραμένει αναλλοίωτη στον χρόνο, με ντόπιους που σε καλούν στο σπίτι τους για γλυκό του κουταλιού και σε φιλεύουν σύκα.
Με τι γεύσεις έχετε συνδέσει αυτήν την εποχή;
Με όλα όσα έβρισκα στο μποστάνι της γιαγιάς και του παππού στην Κρήτη. Τα καλοκαίρια που οι γονείς μου δούλευαν, κάθε απόγευμα με ανέβαζε ο παππούς στο γαϊδουράκι και πηγαίναμε βόλτα να ποτίσουμε το μποστάνι. Μετά καθόμασταν στο χώμα κάτω από τα πλατάνια και τρώγαμε ξυλάγγουρα, σύκα και απίδια - στα μεγάλα μας κέφια παίζαμε και μπουγέλο. Για το σπίτι παίρναμε αμπελοφάσουλα, κολοκυθάκια και βλίτα.
Μιλήστε μας για τις εμπειρίες του ελληνικού καλοκαιριού που πρέπει κάποιος να ζήσει οπωσδήποτε.
Τα πανηγύρια στις πλατείες των χωριών, παρατηρώντας την ομορφιά της συνύπαρξης ετερόκλητων ανθρώπων, να «διεκδικείς» τη θέση σου στον κύκλο του χορού, να ακολουθείς τα βήματα και ώρες μετά, εξαντλημένος, να βλέπεις να ξεπροβάλλει η Ανατολή. Την επίσκεψη σ’ ένα μοναστήρι στη δύση του ήλιου. Να μυρίσεις το λιβάνι με θέα το Αιγαίο, να κεραστείς αρτοκλασία, να ακούσεις τις προσευχές της μοναχής την ώρα που δένει τους κόμπους για τα κομποσκοίνια.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ GLOW ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟY 2023
