Η Ναταλία Κωνσταντινίδη μεγάλωσε σε μια δημιουργική οικογένεια στην Ελλάδα. Οι αρχιτέκτονες γονείς της τής δίδαξαν πώς να βρει σχεδιαστικές λύσεις σε διαφορετικές κατασκευαστικές προκλήσεις. Η γιαγιά της Ναταλία Μελά, γλύπτρια, της έδειξε τη σημασία της εξερεύνησης νέων υλικών και δεν δίστασε στιγμή να λερώσει τα χέρια της. Η τότε 19χρονη Ναταλία ξεκίνησε με σπουδές στη μόδα, όπου κι εργάστηκε για τους σχεδιαστές Prabal Gurung, Charles Youssef και Gabriela Hearst.
Στο Rainbowwave Showroom, έμαθε πώς να δημιουργήσει ένα ισχυρό brand εστιάζοντας στη διαφανή παραγωγή και στα κοινωνικά μηνύματα. Κάνοντας το μεταπτυχιακό της επάνω στoν βιομηχανικό σχεδιασμό, βυθίστηκε σε έργα κοινωνικού αντίκτυπου, όπως η επαναχρησιμοποίηση χιλιάδων σωσίβιων, που είχαν εγκαταλειφθεί στις ελληνικές ακτές από πρόσφυγες που διαφεύγουν από συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή. Το τελευταίο της έργο επικεντρώνεται στην εύρεση νέας ζωής για τα ελληνικά αλιευτικά σκάφη, τα οποία αποθαρρύνονται από τη χρήση λόγω κρίσης στην υπεραλίευση. Τα σκάφη ξανασχεδιάζονται για ένα πρόγραμμα οικοτουρισμού.
Το δικό της brand Almira γεννήθηκε σε αναζήτηση τρόπων αναβίωσης χαμένων τεχνών στην Ελλάδα. H Nαταλία δημιούργησε ένα σύστημα, όπου οι τοπικές παραγωγές μπόρεσαν να συνεργαστούν μεταξύ τους στο κέντρο της Αθήνας με σκοπό να συνδυάσουν παλιές και νέες τεχνικές. «Αναζωογονώντας τον παραδοσιακό τρόπο επεξεργασίας του δέρματος που έχει ξεθωριάσει όλα αυτά τα χρόνια, μαζί με εναλλακτικούς τρόπους κατασκευής, όπως η σποραδική παραγωγή μικρής κλίμακας», λέει η ίδια. «Ξεκίνησα την Almira λόγω του ισχυρού μου πάθους για την κατασκευή δερμάτων. Αντλώντας έμπνευση από την κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική και τα μοντέρνα ιδανικά της μορφής και της λειτουργικότητας, σχεδιάζω απλά προϊόντα που ξεπερνούν τις εποχές της μόδας και παραμένουν πολύτιμα για τον χρήστη. Οι τσάντες μου είναι φτιαγμένες με μεράκι -μια λέξη που σημαίνει να βάζεις την ψυχή, τη δημιουργικότητα και το πάθος σου στις προσπάθειές σου.» Οι τσάντες Almira είναι χειροποίητες και κατασκευάζονται στο κέντρο της Αθήνας από ειδικευμένους εργάτες δέρματος.
Πώς και πότε αποφασίσατε να δημιουργήσετε το Almira, ειδικά επειδή καταλαβαίνουμε ότι είστε εκπαιδευμένη στον ναυτικό σχεδιασμό. Πώς συναντιούνται αυτά τα δύο φαινομενικά διαφορετικά πάθη; Όταν σπούδασα μόδα και βιομηχανικό σχεδιασμό, σκέφτηκα βαθιά τα υλικά και αποφάσισα να σχεδιάσω μια σειρά από τσάντες λόγω αυτής της επιθυμίας μου να δουλέψω με το δέρμα. Συνδέθηκε επίσης, με το ενδιαφέρον μου για τα σκάφη και τη λειτουργικότητα τους. Για εμένα όλα ξεκινούν με την οικοδόμηση μιας σταθερής βάσης. Σε μεγάλη κλίμακα, ένα σκάφος πρέπει όχι μόνο να κρατά τους επιβάτες και το φορτίο του, αλλά και να επιπλέει και να γλιστρά στη θάλασσα. Σε μικρότερη, το όραμά μου για την τέλεια τσάντα ήταν το ίδιο. Όχι μόνο η δομή του έπρεπε να ασφαλίσει το περιεχόμενο του χρήστη, αλλά έπρεπε να επιπλέει στο χέρι...
Ξεκίνησα την Almira το 2017, ολοκληρώνοντας ένα εξαιρετικά δύσκολο, αλλά πνευματικά ικανοποιητικό έργο για την καταγραφή, τη διατήρηση και την καινοτομία στην αρχαία παράδοση της ελληνικής κατασκευής αλιευτικών σκαφών-καϊκιών. Με έκπληξη ανακάλυψα ότι κάθε ένα από αυτά τα σκάφη ήταν 100% χειροποίητα, χωρίς επίσημο σχεδιασμό. Ήταν εκπληκτικό! Κάθε σκάφος ξεκινά με ένα σκίτσο στην άμμο, και σε πάνω από δύο χρόνια είναι κατασκευασμένο από βιοτεχνική μνήμη σε ένα όμορφο και συμπαγές αλιευτικό σκάφος. Πρόσφατα, η Ε.Ε. ενθάρρυνε τον Έλληνα ψαρά να καταστρέψει την κατασκευή καϊκιών για να μειώσει την υπεραλίευση. Ήταν ένα φοβερό πρόγραμμα που δεν έλυσε το επιδιωκόμενο πρόβλημα, αλλά απείλησε να καταστρέψει μια παραδοσιακή βιομηχανία εκατοντάδων ετών. Έτσι, εργάστηκα για σχεδόν ενάμιση χρόνο για να τεκμηριώσω και να κατανοήσω τη διαδικασία, και για να βοηθήσω να σώσω και να σχεδιάσω ένα πρόγραμμα για να μετατρέψω αυτά τα καϊκάκια σε χάρτες βιώσιμου τουρισμού.
Αυτό το έργο βοήθησε στη διαμόρφωση της φιλοσοφίας του σχεδιασμού μου, εμπνευσμένη από τη διαδικασία κατασκευής καϊκιών -η οποία δεν είχε αλλάξει εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Ήταν πολύ παρόμοιο project με την παραγωγή πολυτελών χειροποίητων τσαντών. Δεν ήθελα να ξεκινήσω μια απλή «γραμμή παραγωγής», αλλά να φτιάξω μοναδικές και custom-made handbags. Για μένα, κάθε τσάντα Almira που φτιάχνουμε στο στούντιο είναι μοναδική, όπως κάθε καΐκι είναι πρωτότυπο και όχι αντίγραφο.
Προέρχεστε από μια διάσημη καλλιτεχνική οικογένεια στην Ελλάδα. Η γιαγιά σας από την οποία πήρατε και το όνομά σας, η Ναταλία Μελά, θεωρείται η μεγάλη κυρία της σύγχρονης ελληνικής γλυπτικής. Οι τσάντες σας αποπνέουν την ίδια γλυπτική ποιότητα. Πώς επηρέασε και ενέπνευσε η οικογένειά και η γιαγιά σας την αισθητική του σχεδιασμού σας; Ναι...(γέλια) Η οικογένειά μου είχε τεράστιο αντίκτυπο στην δουλειά μου! Μεγάλωσα με αρχιτέκτονες και designers -η γιαγιά μου Ναταλία Μελά καθώς και ο παππούς μου Άρης, ο πρώτος μοντερνιστής αρχιτέκτονας στην Ελλάδα, και οι γονείς μου που είναι επίσης αρχιτέκτονες και designers. Μπορώ να σας πω ότι ένα από τα πιο έντονα πράγματα που θυμάμαι είναι ότι μεγαλώνοντας στην οικογένειά μου δεν είχαμε ποτέ πλαστικά παιχνίδια. Κάθε ένα από αυτά έπρεπε να είναι χειροποίητο από ξύλο. Έτσι μάθαμε να σχεδιάζουμε και να φτιάχνουμε τα δικά μας παιχνίδια από ξύλινα μπλοκ ή αντικείμενα που βρέθηκαν. Είχαμε πάντα μεγάλη δίψα για ζωή και ενθουσιασμό. Άλλωστε, υπάρχει πάντα κάτι που μπορείτε να φτιάξετε με τα χέρια σας.
Μιλώντας για τη διαδικασία και την έμπνευση, μίλησέ μας για την ομάδα σου στην Αθήνα. Λοιπόν, έμαθα για πρώτη φορά πώς να φτιάχνω τσάντες μόνη μου, ενώ σπούδαζα στη Νέα Υόρκη. Ήξερα επίσης ότι υπήρχαν άνθρωποι που είχαν δεκαετίες γνώσης και ότι θα ήμουν ανόητη να μην το εκμεταλλευτώ. Είμαι σχεδιάστρια. Ήθελα πάντα να κάνω κάτι στην Ελλάδα -λόγω της (οικονομικής) κρίσης και λόγω της δικής μου υπερηφάνειας και αγάπης, ήθελα να αναδείξω κάτι στην χώρα μας.
Άρχισα λοιπόν να αναζητώ κατασκευαστές και δεν ήταν εύκολο στην αρχή. Αλλά κατέληξα να βρω έναν άντρα με το όνομα Νίκος που, μαζί με τα αδέρφια του, έτρεχαν ένα στούντιο παραγωγής, μια βιοτεχνία. Ήταν το ακριβώς το είδος ανθρώπων που έψαχνα. Ενδιαφέρονταν για όλες τις πτυχές της κατασκευής και, παρά το γεγονός ότι γνώριζαν τον πλούτο των γνώσεων τους, ήταν ανοιχτοί σε νέες τεχνικές, και τους άρεσαν τα σχέδιά μου.
Παρ' όλα αυτά, με απέρριψαν στην αρχή. Για ένα ολόκληρο καλοκαίρι πήγαινα στο στούντιο τους κάθε μέρα και μου έλεγαν όχι. Αλλά συνέχισα να εμφανίζομαι μέχρι που με πήραν στα σοβαρά. Στο τέλος, νομίζω ότι τους έπεισα να συνεργαστούν μαζί μου, γιατί δεν ήμουν μόνο σχεδιάστρια, αλλά ήξερα πώς φτιάχνουν τσάντες. Ήταν κρίσιμο για να χτίσουμε ένα κλίμα αμοιβαίου σεβασμού. Καταλήξαμε να κάνουμε μερικά δείγματα μαζί. Τους έδειξα πώς να τελειώσουν τα άκρα και να τα βάφουν -μια διαδικασία που δεν μπορούσαν να καταλάβουν στην αρχή. Αλλά είχαν τόσο δίψα και ενδιαφερόταν τόσο για τα εργαλεία και τον σχεδιασμό. Σήμερα, δημιουργούμε κάθε τσάντα μαζί.
Είναι εκπληκτικό το να ακούει κανείς την υπερηφάνεια σου για την χώρα μας, την βιοτεχνική κατασκευή, αλλά και τη σημασία που έχει για σένα η καινοτομία και ο εκσυγχρονισμός. Ποιες είναι οι συμβουλές που θα δίνατε σε ανερχόμενους Έλληνες σχεδιαστές και κατασκευαστές που θέλουν να ανοίξουν τα φτερά τους σε διεθνές επίπεδο; Αν είχα κάποια συμβουλή να δώσω είναι το -κάντε όσο περισσότερη πρακτική μπορείτε. Μαθαίνεις τόσα πολλά στη δουλειά... άνοιξε το δρόμο για μένα και με βοήθησε να καταλάβω τι ήθελα να βγάλω από την ακαδημαϊκή μου εμπειρία. Θα έλεγα ότι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα για μένα ήταν η δουλειά, που τελικά με οδήγησε να φιλοξενηθώ σε έναν σημαντικό εκθεσιακό χώρο -η Almira υπέγραψε πρόσφατα συνεργασία με το Rainbow Wave. Μάθετε τι λειτουργεί και τι όχι. Είναι σημαντικό για τους ανθρώπους να καταλάβουν ότι δεν υπάρχει κανένας τρόπος για να κάνουν απλά κάτι σωστά. Προσωπικά αναζητώ συνεχώς τρόπους ανάπτυξης της επιχείρησης.
Πείτε μας λίγο για τα αγαπημένα σας σχέδια και τι τους ενέπνευσε... Ο κωδικός που ονόμασα Nat, το όνομά της γιαγιάς μου, δεν είναι μόνο το μπεστ σέλερ κομμάτι μας, αλλά πρέπει να ομολογήσω και η αγαπημένη μου τσάντα. Ενέπνευσε όλα τα σχέδια του brand! Αυτή η μικρή τσάντα ήταν τόσο ίδια με αυτό το μικρό καλάθι που κουβαλούσα στην Ελλάδα το καλοκαίρι. Το φορούσα μέρα και νύχτα για τέσσερις μήνες, στα νησιά. Η δομημένη, στρογγυλή βάση, στενεύει στην κορυφή... Ήμουν τόσο έκπληκτη με το πόσα μπορούσε να χωρέσει, ενώ φαίνεται αρκετά μικρό. Απλώς ένιωσα ότι χρειάζομαι αυτήν την τσάντα. Είναι αυτή που ξεκίνησε τα πάντα! Λατρεύω επίσης, τη νέα μας τσάντα Lucia, που πήρε το όνομά της από τη μητέρα μου, και ήταν πλήρως εμπνευσμένη από το σχήμα του καϊκιού του παππού μου.
Πώς παραμένετε δημιουργική -ακόμα και κατά την διάρκεια δύσκολων περιόδων; Είμαι ένας από αυτούς τους ανθρώπους που βλέπουν τα καλύτερα ακόμη και σε μια κακή κατάσταση. Νομίζω ότι αυτές οι στιγμές δείχνουν πολλά για τον χαρακτήρα μας. Για παράδειγμα εν μέσω του COVID-19 ανακάλυψα ότι «Δεν είχα ποτέ τόσο πολύ χρόνο». Στην διαδικασία του να ξεκινήσω ένα brand και να δουλέψω σκληρά για να το αναπτύξω, κατάλαβα ότι ίσως να μην έχω ξανά αυτήν την ευκαιρία -δηλαδή να πάρω μια ανάσα και να επιστρέψω στις βασικές αρχές μου. Εννοώ... ζωγραφίζω ξανά! Είχα να το κάνω εδώ και 10 χρόνια! Ξέχασα πόσο μου λείπει.
Καλοκαίρι στην Ελλάδα... Ποιος είναι ο ιδανικός προορισμός; Λοιπόν, η Πάτμος είναι το αγαπημένο μου νησί! Πηγαίνω εκεί από τότε που ήμουν 15 ημερών και μου αρέσει. Αλλά ειλικρινά, υπάρχουν τόσοι πολλοί μαγικοί προορισμοί στην Ελλάδα, οπότε δεν μπορώ να ξεχωρίσω μονάχα έναν.
